Het Avondmaal des Heren betekent veel voor u

HEEFT het Avondmaal des Heren een zinvolle en blijvende betekenis voor u? Laten we, om dit te weten te komen, eerst vaststellen welke betekenis Jezus Christus zelf aan deze speciale gebeurtenis hechtte.

Op de avond van 14 Nisan 33 G.T. kwam Jezus met zijn twaalf apostelen in een bovenvertrek in Jeruzalem bijeen om het jaarlijkse Pascha te vieren. Nadat ze het paschamaal hadden gegeten, verliet Judas het vertrek om Jezus te verraden (Johannes 13:21, 26-30). Met de elf overige apostelen stelde Jezus „het avondmaal des Heren” in (1 Korinthiërs 11:20). Het wordt ook wel de Gedachtenisviering genoemd, omdat Jezus zijn volgelingen opdroeg: „Blijft dit tot mijn gedachtenis doen.” Dit is de enige gebeurtenis die christenen volgens de bijbel moeten herdenken. — 1 Korinthiërs 11:24.

Op veel plaatsen is het gebruikelijk dat mensen een monument oprichten of een speciale dag vaststellen om een belangrijk persoon of een belangrijke gebeurtenis te herdenken. In dit geval stelde Jezus een gedachtenismaal in — een maaltijd die ter herinnering zou dienen en zijn discipelen zou helpen de gedachtenis aan de buitengewoon belangrijke gebeurtenissen van die gedenkwaardige dag levend te houden. Generatie na generatie zou dit gedachtenismaal waarnemers herinneren aan de diepe betekenis van wat Jezus die nacht deed, vooral van de symbolen die hij gebruikte. Welke symbolen gebruikte Jezus en wat betekenen ze? Laten we het bijbelse verslag van wat er op die avond in 33 G.T. gebeurde, eens onderzoeken.

Heilige symbolen

„Hij nam . . . een brood, sprak een dankgebed uit, brak het en gaf het aan hen, terwijl hij zei: ’Dit betekent mijn lichaam, dat ten behoeve van u gegeven zal worden. Blijft dit tot een gedachtenis aan mij doen.’” — Lukas 22:19.

Toen Jezus het brood nam en zei: „Dit betekent mijn lichaam”, gaf hij te kennen dat het ongezuurde brood een afbeelding, of symbool, was van zijn eigen zondeloze vleselijke lichaam, dat hij „ten behoeve van het leven der wereld” gaf (Johannes 6:51). Hoewel in sommige bijbelvertalingen staat: „Dit is [Grieks: eʹstin] mijn lichaam”, zegt Thayers Greek-English Lexicon of the New Testament dat dit werkwoord vaak gebruikt wordt in de zin van „beduiden, betekenen, voorstellen”. Het brengt de gedachte over van afbeelden of symboliseren. — Mattheüs 26:26, vtn.

 Hetzelfde was het geval met de beker wijn. Jezus zei: „Deze beker betekent het nieuwe verbond krachtens mijn bloed, dat ten behoeve van u vergoten zal worden.” — Lukas 22:20.

Volgens Mattheüs’ verslag zei Jezus over de beker: „Dit betekent mijn ’bloed van het verbond’, dat ten behoeve van velen vergoten zal worden tot vergeving van zonden” (Mattheüs 26:28). Jezus gebruikte de wijn in de beker als een afbeelding, of symbool, van zijn eigen bloed. Zijn vergoten bloed zou de basis vormen van „een nieuw verbond” voor met de geest gezalfde discipelen, die als koningen en priesters met hem in de hemel zouden regeren. — Jeremia 31:31-33; Johannes 14:2, 3; 2 Korinthiërs 5:5; Openbaring 1:5, 6; 5:9, 10; 20:4, 6.

De wijn in de beker dient ook als een herinnering aan het feit dat Jezus’ vergoten bloed de basis zou vormen voor het verschaffen van „vergeving van zonden”, waardoor voor de deelnemers de weg geopend werd om als mede-erfgenamen met Christus tot hemels leven geroepen te worden. Begrijpelijkerwijs zijn personen met deze hemelse roeping — een beperkt aantal — de enigen die tijdens de Gedachtenisviering van het brood en de wijn gebruiken. — Lukas 12:32; Efeziërs 1:13, 14; Hebreeën 9:22; 1 Petrus 1:3, 4.

Maar wat valt er te zeggen over de vele volgelingen van Jezus die niet in het nieuwe verbond zijn opgenomen? Zij zijn de „andere schapen” van de Heer, die niet met Christus in de hemel zullen regeren maar de hoop koesteren eeuwig op een paradijsaarde te leven (Johannes 10:16; Lukas 23:43; Openbaring 21:3, 4). Als „een grote schare” getrouwe christenen, die ’dag en nacht heilige dienst voor God verrichten’, vinden ze het heel fijn de Avondmaalsviering als dankbare waarnemers bij te wonen. Met woord en daad verklaren ze in feite: „Redding hebben wij te danken aan onze God, die op de troon is gezeten, en aan het Lam.” — Openbaring 7:9, 10, 14, 15.

Hoe vaak?

„Blijft dit tot een gedachtenis aan mij doen.” — Lukas 22:19.

Hoe vaak dient de Gedachtenisviering gehouden te worden om de herinnering aan Christus’ dood levend te houden? Jezus heeft dit niet specifiek gezegd. Maar aangezien hij het Avondmaal des Heren instelde op 14 Nisan, op de avond van het Pascha, dat de Israëlieten jaarlijks vierden, is het duidelijk dat hij dit ook ten aanzien van de Gedachtenisviering bedoelde. Net zoals de Israëlieten jaarlijks hun bevrijding uit slavernij in Egypte vierden, herdenken christenen jaarlijks hun bevrijding uit slavernij aan zonde en de dood. — Exodus 12:11, 17; Romeinen 5:20, 21.

Het begrip van een jaarlijkse viering ter herdenking van een belangrijke gebeurtenis is beslist niet ongewoon. Neem bijvoorbeeld de viering van de trouwdag van een echtpaar of de herdenking van een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van een land. De herdenking vindt gewoonlijk eens per jaar plaats op de gedenkdag van die gebeurtenis. Het is interessant dat veel belijdende christenen gedurende verscheidene eeuwen na Christus Quartodecimanen ofwel „Veertienders” werden genoemd omdat ze Jezus’ dood eens per jaar, op 14 Nisan, herdachten.

Eenvoudig en toch veelbetekenend

De apostel Paulus legde uit dat de viering van het Avondmaal des Heren Jezus’ discipelen in de  gelegenheid zou stellen ’de dood des Heren te blijven verkondigen’ (1 Korinthiërs 11:26). Vandaar dat in deze herdenking speciaal de aandacht gevestigd zou worden op de cruciale rol die Jezus, door zijn dood, in de verwezenlijking van Gods voornemen vervulde.

Door Jezus’ getrouwheid tot in de dood rechtvaardigde hij Jehovah God als een wijze en liefdevolle Schepper en een rechtvaardige Soeverein. Ondanks Satans beweringen en in tegenstelling tot Adam bewees Jezus dat een mens zelfs onder extreme vormen van druk trouw aan God kan blijven. — Job 2:4, 5.

Het Avondmaal des Heren houdt ook de dankbare herinnering aan Jezus’ zelfopofferende liefde levend. Ondanks zware beproevingen bleef Jezus volmaakt gehoorzaam aan zijn Vader. Bijgevolg was hij in staat zijn eigen volmaakte menselijke leven te offeren om de enorme kosten van Adams zonde te compenseren. Zoals Jezus zelf uitlegde, was hij gekomen om „zijn ziel te geven als een losprijs in ruil voor velen” (Mattheüs 20:28). Dientengevolge kunnen allen die geloof stellen in Jezus’ loskoopoffer vergeving van hun zonden verkrijgen en, in overeenstemming met Jehovah’s oorspronkelijke voornemen voor de mensheid, eeuwig leven ontvangen. — Romeinen 5:6, 8, 12, 18, 19; 6:23; 1 Timotheüs 2:5, 6. *

Dit alles legt ook de nadruk op Jehovah’s overvloedige goedgunstigheid en onverdiende goedheid om een voorziening voor de redding van de mensheid te treffen. De bijbel zegt: „Hierdoor werd de liefde Gods in ons geval openbaar gemaakt, dat God zijn eniggeboren Zoon naar de wereld heeft uitgezonden, opdat wij door bemiddeling van hem leven zouden verwerven. De liefde bestaat in dit opzicht niet hierin dat wij God hebben liefgehad, maar dat hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon heeft uitgezonden als zoenoffer voor onze zonden.” — 1 Johannes 4:9, 10.

De viering van het Avondmaal des Heren is werkelijk schitterend — eenvoudig en praktisch genoeg om in de hele wereld, onder vele verschillende omstandigheden, gevierd te worden en toch symbolisch genoeg om gedurende een lange periode als een betekenisvolle herinnering te dienen.

De betekenis ervan voor u

De offerandelijke dood van onze Heer Jezus Christus ging gepaard met enorme kosten  voor zowel hemzelf als zijn Vader, Jehovah. Als volmaakt mens wachtte Jezus geen overgeërfde dood, zoals met ons allen het geval is (Romeinen 5:12; Hebreeën 7:26). Hij had eeuwig kunnen blijven leven. Zijn leven kon hem niet worden ontnomen, zelfs niet met geweld, als hij dit niet toeliet. Hij zei: ’Niemand heeft mij mijn leven afgenomen, maar ik doe er uit eigen beweging afstand van.’ — Johannes 10:18.

Toch bood Jezus zijn volmaakte menselijke leven bereidwillig als slachtoffer aan om „door zijn dood degene teniet te doen die het middel bezit de dood te veroorzaken, namelijk de Duivel, en om allen die uit vrees voor de dood hun leven lang aan slavernij onderworpen waren, te bevrijden” (Hebreeën 2:14, 15). Christus’ zelfopofferende liefde blijkt bovendien duidelijk uit de soort van dood waaraan hij zich onderwierp. Hij was zich scherp bewust van de manier waarop hij zou lijden en sterven. — Mattheüs 17:22; 20:17-19.

De Gedachtenisviering herinnert ons ook aan de grootste uiting van liefde waarvan onze hemelse Vader, Jehovah, ooit blijk heeft gegeven. Wat was het voor Jehovah, die „zeer teder in genegenheid en barmhartig is”, intens verdrietig om te horen hoe Jezus in de hof van Gethsemane met „sterk geroep en tranen” tot hem bad en te zien hoe hij sadistisch werd gegeseld, wreed aan een paal werd genageld en een langzame marteldood stierf (Jakobus 5:11, vtn.; Hebreeën 5:7; Johannes 3:16; 1 Johannes 4:7, 8). Alleen al de gedachte hieraan bezorgt velen zelfs nu, eeuwen later, nog emotionele pijn.

Wat hebben Jehovah God en Jezus Christus een hoge prijs voor ons, zondaars, betaald! (Romeinen 3:23) Elke dag hebben we met de pijnlijke realiteit van onze zondige aard en onze onvolmaaktheden te maken. Maar op basis van geloof in Jezus’ loskoopoffer kunnen we God om vergeving smeken (1 Johannes 2:1, 2). Hierdoor kunnen we vrijheid van spreken tegenover God en een rein geweten hebben (Hebreeën 4:14-16; 9:13, 14). Bovendien kunnen we het vooruitzicht hebben tot in alle eeuwigheid op een paradijsaarde te leven (Johannes 17:3; Openbaring 21:3, 4). Deze en vele andere zegeningen zijn alle het resultaat van Jezus’ ultieme daad van zelfopoffering.

Waardering tonen voor het Avondmaal des Heren

Het Avondmaal des Heren is stellig een geweldige manifestatie van „de allesovertreffende onverdiende goedheid van God”. En Jehovah Gods voorziening van het loskoopoffer — mogelijk gemaakt door Jezus’ zelfopofferende liefde — is inderdaad zijn „onbeschrijflijke vrije gave” (2 Korinthiërs 9:14, 15). Geven deze uitingen van Gods goedheid door bemiddeling van Jezus Christus u niet een diep en blijvend gevoel van dankbaarheid en waardering?

We zijn ervan overtuigd dat dit het geval is. Daarom nodigen we u hartelijk uit om met Jehovah’s Getuigen voor de herdenking van Jezus’ dood bijeen te komen. Dit jaar zal de Gedachtenisviering op woensdag 16 april na zonsondergang plaatsvinden. Jehovah’s Getuigen bij u in de buurt zullen u graag op de hoogte brengen van de precieze tijd en plaats voor deze uiterst belangrijke gebeurtenis.

[Voetnoot]

[Kader/Illustraties op blz. 6]

„DIT IS MIJN LICHAAM” OF „DIT BETEKENT MIJN LICHAAM” — WELKE VAN DE TWEE?

Toen Jezus zei: „Ik ben de deur” en „ik ben de ware wijnstok” dacht niemand dat hij een letterlijke deur of een letterlijke wijnstok was (Johannes 10:7; 15:1). Evenmin trekken we bij het lezen van Jezus’ woorden „deze beker is het nieuwe verbond” (volgens de Willibrordvertaling) de conclusie dat de beker zelf letterlijk het nieuwe verbond was. Dus toen hij zei dat het brood zijn lichaam ’was’, heeft hij ontegenzeglijk bedoeld dat het brood zijn lichaam betekende of symboliseerde. Vandaar de weergave in de vertaling van Charles B. Williams: „Dit stelt mijn lichaam voor.” — Lukas 22:19, 20.

[Illustratie op blz. 5]

Het ongezuurde brood en de wijn zijn passende symbolen van Jezus’ zondeloze lichaam en zijn vergoten bloed

[Illustratie op blz. 7]

De Gedachtenisviering herinnert ons aan de grote liefde die Jehovah en Jezus hebben getoond