‘De hogesnelheidstrein raasde amper een meter naast me door de tunnel. De adrenaline liet mijn problemen verdwijnen.’ — Leon. *

‘Als ik vanaf een gevaarlijk hoge klif het water indook, voelde ik me een paar seconden helemaal vrij. Meestal genoot ik ervan, maar soms was ik bang.’ — Larissa.

Net als Leon en Larissa krijgen veel jongeren een kick van het opzoeken van hun grenzen — soms op heel gevaarlijke manieren. Denk jij erover om dat ook te doen? Zo ja, dan kan dit artikel je helpen.

Het kan een verslaving worden. Je krijgt even een geweldig gevoel, maar daarna krijg je misschien een drang naar nog meer sensatie. Marco, die net als Leon treintunnels opzocht, zegt: ‘Het was een vicieuze cirkel. Ik voelde me even gelukkig. Maar daarna had ik opnieuw iets nodig wat me een kick gaf.’

Justin, die met hoge snelheden skatete door zich vast te klampen aan voorbijrijdende auto’s, zei: ‘Door de kick wilde ik het steeds weer doen. Ik wilde dat mensen me bewonderden, maar ik eindigde in het ziekenhuis.’

Groepsdruk kan je gezonde verstand vervormen. Marvin zegt: ‘Mijn vrienden zetten me onder druk om zonder bescherming een hoog gebouw te beklimmen. “Doe het dan. Je kunt het”, zeiden ze. Ik was heel onzeker. Toen ik mezelf omhoogtrok langs de muur, trilde ik helemaal.’ Larissa, die eerder is genoemd, zegt: ‘Ik deed wat iedereen deed. Ik ging er gewoon in mee.’

Groepsdruk kan ook ontstaan door het internet. Vaak worden sensatiezoekers daar op een voetstuk geplaatst en de risico’s afgezwakt. Sommige gevaarlijke acties die op social media worden gepost, gaan viral, wat sensatiezoekers erkenning en aandacht geeft.

Op sommige populaire filmpjes is bijvoorbeeld parkour te zien. De bedoeling is om zonder veiligheidsuitrusting zo snel en efficiënt mogelijk over hindernissen (zoals muren, huizen en trappen) heen te rennen, klimmen of springen.  Maar door dit soort filmpjes kun je twee foute conclusies trekken: (1) De risico’s zijn minimaal. (2) Iedereen doet het. Het gevolg? Je komt misschien in de verleiding om dingen uit te proberen die levensgevaarlijk zijn.

Er zijn betere en veiliger manieren om je grenzen op te zoeken. De Bijbel erkent dat ‘lichamelijke oefening nuttig is’ (1 Timotheüs 4:8). Maar de Bijbel moedigt je ook aan om je ‘gezonde verstand’ te gebruiken (Titus 2:12). Hoe doe je dat?

Weeg de risico’s af. De Bijbel zegt: ‘Een verstandig mens handelt met kennis, maar de dwaas onthult zijn eigen dwaasheid’ (Spreuken 13:16). Voordat je iets overweegt te doen, is het goed om te weten wat de risico’s zijn. Vraag je af: Als ik dit ga doen, speel ik dan niet met mijn leven? Kan ik ernstig letsel oplopen? (Bijbels principe: Spreuken 14:15.)

Kies vrienden die respect voor het leven hebben. Echte vrienden zullen je niet pushen om risico’s te nemen en je ook niet overhalen iets te doen waar je je niet prettig bij voelt. Larissa zegt: ‘Goede en stabiele vrienden hebben me geholpen betere keuzes te maken over dingen waaraan ik wilde meedoen. Toen ik mijn keuze van vrienden veranderde, veranderde ook mijn leven.’ (Bijbels principe: Spreuken 13:20.)

Doe iets met je kwaliteiten zonder je leven te riskeren. Bij opgroeien hoort dat je ‘je eigen principes en grenzen leert bepalen’, zegt het boek Adolescent Risk Behaviors. Je kunt je grenzen opzoeken in een veilige omgeving, met goede voorzorgsmaatregelen en een veiligheidsuitrusting.

Ontwikkel zelfrespect. Je wint het respect van anderen door goed met de uitdagingen van het leven om te gaan, niet door te laten zien wat je allemaal durft. Larissa zegt: ‘Klifduiken was het begin van een fase in mijn leven vol zelfdestructief gedrag. Het was beter geweest als ik had geleerd nee te zeggen.’

Conclusie: Neem geen onnodige risico’s alleen voor de kick, maar gebruik je gezonde verstand bij je keuze van ontspanning. (Bijbels principe: Spreuken 15:24.)