U en uw kind van vier zijn verwikkeld in een machtsstrijd, en uw kind lijkt het weer eens te winnen.

• Als u hem * vraagt iets te doen waar hij geen zin in heeft, negeert hij u.

• Als hij iets wil doen wat u hem verbiedt, wordt hij driftig.

‘Is dit gewoon een fase waar hij doorheen moet?’, vraagt u zich af.

Het is mogelijk om kinderen te leren gehoorzamen. Maar voordat we bespreken hoe, kijken we naar een mogelijke reden voor zijn gedrag.

Toen uw kind pas geboren was, was zorgverlener uw voornaamste rol. Uw kind werd op zijn wenken bediend. Hij hoefde maar een kik te geven of u kwam aangesneld, klaar om hem alles te geven wat hij maar nodig had. Dat was heel natuurlijk, en ook goed. Een baby heeft constant aandacht van zijn ouders nodig.

Na maand in maand uit zo vertroeteld te zijn, is het alleen maar logisch dat een kind zich koning voelt en denkt dat zijn ouders zijn bedienden zijn, paraat om al zijn wensen te vervullen. Dan, meestal met twee jaar, wordt het kind zich bewust van een harde realiteit: zijn koninkrijkje staat op instorten. Zijn ouders volgen niet langer zijn bevelen op, ze verwachten dat hij naar hen luistert. Wat een schok voor hem! Sommige kinderen reageren daarop met driftbuien. Andere kijken hoever ze kunnen gaan en weigeren te gehoorzamen.

In die kritieke periode moet een ouder een nieuwe rol aannemen — de rol van iemand die de baas is en het kind duidelijk laat weten wat er van hem verwacht wordt. Maar wat als uw kind uw autoriteit negeert of afwijst, zoals in het begin van dit artikel?

Neem de leiding. Uw kind zal uw rol als leider alleen accepteren als u de leiding neemt. Dus moet u uw autoriteit laten gelden, maar wel op een evenwichtige manier. De afgelopen jaren hebben sommigen het woord autoriteit een negatieve lading gegeven. Eén deskundige zegt zelfs dat het ‘onethisch’ en ‘immoreel’ is om van ouderlijke autoriteit te spreken. Maar door het alternatief, toegeeflijkheid, kunnen kinderen verward of verwend raken of zich te belangrijk gaan voelen. Het zal ze niet helpen om evenwichtige volwassenen te worden. — Bijbels principe: Spreuken 29:15.

Corrigeer je kind. Eén woordenboek definieert correctie als ‘opleiding die gehoorzaamheid of zelfbeheersing tot gevolg heeft, vaak in de vorm van regels, en straf als die regels worden overtreden’. Natuurlijk mag correctie niet onredelijk of schadelijk zijn. Maar u moet wel duidelijk en consequent zijn, zodat de correctie uw kind motiveert om te veranderen. — Bijbels principe: Spreuken 23:13.

Wees duidelijk. Sommige ouders vragen hun kind alleen maar te gehoorzamen. Bijvoorbeeld: ‘Wil je alsjeblieft je speelgoed opruimen?’ Misschien denken ouders dat ze hun kind zo goede manieren bijbrengen. Maar zo’n aanpak ondermijnt je positie als ouder. Het geeft een kind de ruimte om de voors en tegens af te wegen en dan te besluiten of hij wil luisteren. Bied uw kind die ruimte niet maar vertel hem duidelijk wat u van hem verwacht. — Bijbels principe: 1 Korinthiërs 14:9.

Wees consequent. Als u nee zegt, wees dan consequent en zorg dat u met uw partner op één lijn zit. Als u hebt gewaarschuwd voor straf, geef die dan ook als uw kind te ver gaat. Ga niet onderhandelen en blijf niet eindeloos uitleggen waarom u een bepaalde beslissing hebt genomen. Het is veel beter voor uw kind — en voor uzelf — als u de raad opvolgt: ‘Laat uw ja ja zijn, en uw nee nee’ (Jakobus 5:12, De Nieuwe Bijbelvertaling).

Wees liefdevol. Het gezin is geen democratie en ook geen dictatuur. Het is een regeling van God, waardoor kinderen kunnen opgroeien tot volwassenen. Correctie hoort daarbij. Het zal uw kind helpen gehoorzaam te zijn en hij zal daardoor weten dat u van hem houdt.