ER IS geen dier dat zo goed hoge tonen kan waarnemen als de grote wasmot. Toch zijn zijn gehoororganen, elk zo klein als een speldenknop, een toonbeeld van eenvoud.

Wetenswaardigheid: Het gehoor van de grote wasmot wordt al jarenlang bestudeerd. Onlangs hebben onderzoekers van de Universiteit van Strathclyde (Schotland) getest wat het bereik van dat gehoor is. Ze registreerden de trillingen van de membranen in de gehoororganen en de activiteit van de gehoorzenuwen. De ‘trommelvliezen’ reageerden zelfs op geluiden met een frequentie van 300 kilohertz. Ter vergelijking: van vleermuizen is bekend dat ze echo’s tot 212 kilohertz kunnen waarnemen, dolfijnen kunnen geluiden tot 160 kilohertz horen en het gehoor van mensen reikt tot 20 kilohertz.

Onderzoekers willen het superieure gehoor van de grote wasmot gebruiken als basis voor nieuwe technologie om, zo zegt dr. James Windmill van de Universiteit van Strathclyde, ‘betere en kleinere microfoons te maken. Die zouden gebruikt kunnen worden in allerlei apparaten, variërend van telefoons tot gehoorapparaten.’

Wat denkt u? Is het opmerkelijke gehoor van de grote wasmot door toeval ontstaan? Of is het ontworpen?