De makke maar taaie shetlander

● In landelijke gebieden is de shetlandpony een vertrouwd beeld. Zoals de naam al aangeeft, komen deze pony’s oorspronkelijk van de Shetland Islands, die ten noordoosten van Schotland liggen. Bij archeologische opgravingen zijn botten gevonden die erop wijzen dat daar duizenden jaren geleden ook al kleine pony’s leefden.

Shetlanders zijn gemakkelijk te herkennen aan hun korte benen, lange manen en staart en dikke wintervacht, die als bescherming dient tegen het gure weer in hun oorspronkelijke leefgebied. De pony’s hebben normaal gesproken een schofthoogte variërend van 70 tot 107 centimeter en zijn meestal zwart of donkerbruin. Hun officiële maximum schofthoogte is 107 centimeter; bij Amerikaanse shetlanders is dat 117 centimeter.

Shetlanders zijn ondanks hun kleine postuur behoorlijk sterk. Ze zijn in verhouding tot hun afmetingen zelfs het sterkste van alle paardenrassen. Om die reden werden de pony’s van oudsher gebruikt voor het vervoer van turf, het ploegen van akkers en het werk in kolenmijnen, waar alleen kleine dieren door de tunnels konden manoeuvreren. Veel pony’s brachten hun hele leven in de mijnen door en zagen nooit daglicht.

Als shetlanders goed worden getraind, zijn ze zachtaardig en mak en daarmee ideaal voor kinderen. Hun vriendelijke aard is misschien de reden voor de positieve resultaten die zijn behaald met het gebruik van dit ras in therapeutische programma’s voor gehandicapten.

Vanwege hun prettige karakter en hun vermogen om zich aan heel verschillende omstandigheden aan te passen, zijn shetlanders naar landen over de hele wereld geëxporteerd, en er zijn talloze clubs opgericht en stamboeken ontstaan. De naam van het dier blijft echter verbonden met zijn plaats van herkomst, waar het shetlanderras nog steeds opmerkelijk gezond en raszuiver is.

[Illustraties op blz. 24]

Shetlanders zijn in verhouding tot hun afmetingen het sterkste van alle paardenrassen

[Illustratieverantwoording op blz. 24]

© S Sailer/A Sailer/age fotostock