Waarom zijn we bang voor de dood?

„De dood is het ergste wat er is, want het is het einde.” — Aristoteles.

DE MENSEN in haar omgeving vonden haar een vrome vrouw, echt een gelovig iemand. Sommigen noemden haar zelfs een steunpilaar van haar kerk. Ze had geleerd dat de dood niet echt het einde van alles is, maar slechts een overgang naar het hiernamaals. Toen haar eigen dood naderde, werd ze echter door angst overweldigd. Omdat ze gekweld werd door twijfels vroeg ze aan haar geestelijk verzorger: „Er zijn zo veel [meningen over wat er bij de dood gebeurt]; hoe weet je nu welke de juiste is?”

In vrijwel elke religie en samenleving leeft het idee dat mensen na de dood blijven leven, of opnieuw zullen leven. Maar welke van de vele geloofsovertuigingen is nu waar? Veel mensen betwijfelen of er wel een hiernamaals bestaat. Hoe denkt u hierover? Is u geleerd dat de mens na de dood voortleeft? Gelooft u dat ook? Bent u bang voor de dood?

De angst om niet meer te bestaan

De laatste tientallen jaren zijn er heel wat boeken en wetenschappelijke rapporten over de angst voor de dood geschreven. Maar de meeste mensen denken liever niet aan de dood. De realiteit ervan dwingt ons echter vroeg of laat toch over de dood na te denken. Het leven van een mens is heel kwetsbaar — gemiddeld sterven er ruim 160.000 mensen per dag. Elk mens, niemand uitgezonderd, is aan de dood onderhevig en dit vooruitzicht is voor velen beangstigend.

Deskundigen hebben angst voor de dood in diverse categorieën ingedeeld, zoals de angst voor pijn, de angst voor het onbekende, de angst om dierbaren in de dood te verliezen en de angst voor de negatieve gevolgen die iemands dood op nabestaanden kan hebben.

De angst die daarnaast een voorname plaats inneemt, is de angst om niet meer te bestaan. In weerwil van religieuze opvattingen zijn mensen bang voor het idee dat de dood het absolute einde van het leven is. En die angst wordt nog gevoed door de wetenschap. De meeste functies van het menselijk lichaam kunnen nu immers in wetenschappelijke termen worden uitgelegd. Geen enkele bioloog, natuurkundige of chemicus heeft ooit binnen in ons aanwijzingen aangetroffen van een onzichtbaar iets wat in staat is na de dood van het fysieke lichaam voort te leven. Daarom verklaren veel wetenschappers de dood van een mens als enkel een biologisch proces.

 Het wekt dan ook geen verbazing dat veel mensen die ogenschijnlijk stellig in het hiernamaals geloven, vanbinnen bang zijn om bij de dood te worden teruggebracht tot niets. Het is interessant dat koning Salomo uit de oudheid in zijn geschriften naar de dood van de mens verwees als een afloop waarmee alles eindigt, wat sommigen misschien beangstigend zullen vinden.

Is „stof” de eindbestemming?

Salomo schreef in het drieduizend jaar oude boek Prediker: „De levenden zijn zich ervan bewust dat zij zullen sterven; maar wat de doden betreft, zij zijn zich van helemaal niets bewust, ook hebben zij geen loon meer, want de gedachtenis aan hen is vergeten. Ook hun liefde en hun haat en hun jaloezie zijn reeds vergaan.” Hij voegde eraan toe: „Alles wat uw hand te doen vindt, doe dat met uw krácht, want er is geen werk noch overleg noch kennis noch wijsheid in Sjeool [het graf], de plaats waarheen gij gaat.” — Prediker 9:5, 6, 10.

Salomo zei onder inspiratie: „De mensen overkomt hetzelfde als de dieren: beiden sterven ze. . . . De mens heeft niets voor op het dier . . . Zij worden beiden begraven in het stof waaruit ze gemaakt zijn en beiden vergaan ten slotte weer tot stof.” — Prediker 3:19, 20, Groot Nieuws Bijbel.

Hoewel bovenstaande woorden door koning Salomo geschreven zijn, werden ze door God geïnspireerd en maken ze deel uit van Zijn geschreven Woord, de Bijbel. Deze verzen, en nog vele andere, vormen geen ondersteuning voor de populaire opvatting dat iets binnen in ons na onze dood in een andere vorm voortleeft (Genesis 2:7; 3:19; Ezechiël 18:4). Vertelt God ons dan dat „stof” of ’niets’ het definitieve einde is voor alle mensen? Beslist niet!

De Bijbel leert niet dat er iets is wat na de dood van een mens voortleeft. Maar de Bijbel biedt wel een zekere hoop voor degenen die sterven. Het volgende artikel zal laten zien waarom u niet bang hoeft te zijn dat de dood het definitieve einde van het menselijk leven is.

[Kader op blz. 3]

EEN ONONTKOOMBARE VIJAND

De dood is wel de vijand van de mens genoemd. Het is echt een vijand, en dat zien we overal om ons heen. Volgens een schatting sterven er elk jaar zo’n 59 miljoen mensen — een gemiddelde van twee per seconde. Hiernaast staan enkele cijfers over de dood.

▪ Elke 102 seconden sterft er iemand als gevolg van een oorlog.

▪ Elke 61 seconden wordt er iemand vermoord.

▪ Elke 39 seconden pleegt er iemand zelfmoord.

▪ Elke 26 seconden sterft er iemand bij een verkeersongeval.

▪ Elke 3 seconden sterft er iemand aan de gevolgen van honger.

▪ Elke 3 seconden sterft er een kind onder de vijf jaar.

[Kader op blz. 4]

EEN VERGEEFSE SPEURTOCHT

Op 9 november 1949 verdween de zeventigjarige mijnwerker James Kidd in de bergen van Arizona (VS). Nadat hij enkele jaren later officieel was doodverklaard, vond men zijn met potlood geschreven testament en zijn waardepapieren ter waarde van honderdduizenden dollars. In zijn testament had Kidd vastgelegd dat zijn geld moest worden gebruikt voor onderzoek naar „enig wetenschappelijk bewijs van een ziel die na de dood het menselijk lichaam verlaat”.

Kort daarna waren er meer dan honderd onderzoekers en wetenschappers die meenden hiervoor in aanmerking te komen. Er volgden maanden met hoorzittingen en duizenden beweringen in verband met het bestaan van een onzichtbare ziel. Ten slotte wees de rechter het geld toe aan twee gerenommeerde onderzoeksorganisaties. Meer dan een halve eeuw later hebben die onderzoekers nog steeds geen „wetenschappelijk bewijs van een ziel die na de dood het menselijk lichaam verlaat” gevonden.