Aan de Romeinen 9:1-33

9 Ik spreek de waarheid in Christus. Ik lieg niet, mijn geweten getuigt met mij in heilige geest: ² ik heb veel verdriet en onophoudelijke pijn in mijn hart. ³ Ik zou willen dat ik zelf vervloekt en van de Christus gescheiden was ter wille van mijn broeders, mijn natuurlijke verwanten,* ⁴ die Israëlieten zijn. Ze zijn geadopteerd als zonen+ en hebben de glorie, de verbonden,*+ de wet,+ de heilige dienst+ en de beloften+ gekregen. ⁵ Ze stammen af van de voorvaders+ en uit hen is de Christus voortgekomen.*+ Laat God, die over alles heerst, voor altijd geprezen worden. Amen. ⁶ Maar het is niet zo dat het woord van God gefaald heeft. Want niet allen die van Israël afstammen, zijn ook echt ‘Israël’.+ ⁷ Ook zijn ze niet allemaal kinderen omdat ze Abrahams nageslacht* zijn,+ want: ‘Wat je nageslacht* genoemd zal worden, zal via Isaäk zijn.’+ ⁸ Dat wil zeggen: de natuurlijke afstammelingen* zijn niet echt de kinderen van God,+ maar de kinderen van de belofte+ worden als het nageslacht* gerekend. ⁹ Want dit waren de woorden van de belofte: ‘Rond deze tijd zal ik komen en dan zal Sara een zoon hebben.’+ ¹⁰ Niet alleen toen, maar ook toen Rebekka zwanger werd van een tweeling door die ene man, onze voorvader Isaäk.+ ¹¹ Want toen ze nog niet geboren waren en nog niets goeds of slechts hadden gedaan, werd er — zodat Gods voornemen in verband met de uitverkiezing afhankelijk zou blijven van hem die roept en niet van daden — ¹² tegen haar gezegd: ‘De oudste zal de slaaf van de jongste zijn.’+ ¹³ Zoals er staat geschreven: ‘Ik hield van Jakob, maar Esau haatte ik.’+ ¹⁴ Moeten we dan zeggen dat God onrechtvaardig is? Natuurlijk niet!+ ¹⁵ Want hij zegt tegen Mozes: ‘Ik zal barmhartig zijn voor wie ik wil en ik zal medelijden tonen voor wie ik wil.’+ ¹⁶ Het hangt dus niet af van iemands wens of inspanning,* maar van God, die barmhartig is.+ ¹⁷ Want de Schrift zegt tegen de farao: ‘Dit is de reden dat ik je heb laten bestaan: om via jou mijn kracht te tonen en om mijn naam over de hele aarde bekend te laten maken.’+ ¹⁸ Hij is dus barmhartig voor wie hij maar wil en hij laat koppig worden wie hij maar wil.+ ¹⁹ Maar je zult tegen me zeggen: ‘Waarom heeft hij dan nog iets aan te merken? Want wie kan zich tegen zijn wil verzetten?’ ²⁰ Maar wie ben jij, o mens, dat je God zou tegenspreken?+ Zegt het aardewerk soms tegen zijn maker: ‘Waarom heb je me zo gemaakt?’+ ²¹ Wat? Heeft de pottenbakker niet de autoriteit om uit dezelfde klomp klei+ een voorwerp* voor eervol gebruik te maken maar ook een voorwerp voor oneervol gebruik? ²² Wat als God zijn woede wilde tonen en zijn kracht kenbaar wilde maken, en hij met veel geduld de voorwerpen* van zijn woede heeft verdragen die bestemd zijn voor de vernietiging? ²³ En als hij dat deed om de overvloed van zijn glorie over de voorwerpen* van zijn barmhartigheid+ bekend te maken, die hij van tevoren heeft bestemd voor glorie ²⁴ — namelijk ons, die hij niet alleen uit de Joden maar ook uit andere volken heeft geroepen+ — wat zou dat dan? ²⁵ Het is zoals hij ook in Hosea zegt: ‘Ik zal hen die mijn volk niet waren+ “mijn volk” noemen, en haar die niet geliefd was “geliefd”.+ ²⁶ En op de plaats waar tegen hen werd gezegd: “Jullie zijn mijn volk niet”, daar zullen ze “zonen van de levende God” worden genoemd.’+ ²⁷ Bovendien roept Jesaja over Israël uit: ‘Al zou het aantal Israëlieten* als het zand aan de zee zijn, alleen het overblijfsel zal worden gered.+ ²⁸ Want Jehovah* zal op aarde een afrekening houden, volledig en zonder uitstel.’*+ ²⁹ En zoals Jesaja voorspelde: ‘Als Jehovah* van de legermachten geen nageslacht* van ons had overgelaten, zouden we net als Sodom zijn geworden en op Gomorra hebben geleken.’+ ³⁰ Wat wil dat dan zeggen? Dat heidenen,* hoewel ze niet naar rechtvaardigheid streefden, toch rechtvaardigheid hebben bereikt,+ de rechtvaardigheid die voortkomt uit geloof.+ ³¹ En dat Israël, dat een wet van rechtvaardigheid nastreefde, die wet niet heeft bereikt. ³² Om welke reden? Omdat ze dachten dat te kunnen bereiken door werken, niet door geloof. Ze zijn gestruikeld over de ‘steen waarover men struikelt’,+ ³³ zoals er staat geschreven: ‘Kijk! Ik leg in Sion een steen+ waarover men struikelt en een rotsblok waarover men valt, maar wie zijn geloof erop bouwt, zal niet worden teleurgesteld.’+