Ersaq Qrib Lejn Alla

Ġenesi 22:1-18

ABRAHAM kien iħobb lil Alla. Dan il-​patrijarka leali kien iħobb ukoll lil Iżakk, l-​iben li kellu fi xjuħitu. Imma meta Iżakk x’aktarx li kellu 25 sena, Abraham iffaċċja prova li kienet kontra l-​istint naturali taʼ missier—Alla qallu biex jissagrifika lil ibnu. Madankollu, l-​istorja ma spiċċatx bil-​mewt taʼ Iżakk. Fil-​mument kritiku, Alla interviena permezz t’anġlu. Ir-​rakkont tal-​Bibbja, imniżżel f’Ġenesi 22:1-18, jagħtina dehra profetika fuq fuq dwar l-​imħabba kbira li Alla għandu għalina.

“Alla . . .  għadda lil Abraham minn prova,” jgħid vers 1. Abraham kien bniedem taʼ fidi, imma issa l-​fidi tiegħu kienet se tiġi mġarrba iktar minn qatt qabel. Alla qal: “Jekk jogħġbok, ħu lil ibnek Iżakk, l-​uniku iben tiegħek li tant tħobb, u . . . offrih bħala offerta tal-​ħruq fuq waħda mill-​muntanji li ngħidlek jien.” (Vers 2) Ftakar li Alla ma jippermettix li l-​qaddejja tiegħu jiġu mġarrbin iktar milli jifilħu. Għalhekk, din il-​prova wriet il-​fiduċja tiegħu f’Abraham.—1 Korintin 10:13.

Abraham obda minnufih. Naqraw: “Abraham bakkar fil-​għodu u xedd is-​sarġ lill-​ħmar tiegħu u ħa miegħu lil tnejn mill-​qaddejja tiegħu u lil ibnu Iżakk; u qattaʼ l-​ħatab għall-​offerta tal-​ħruq. Imbagħad qam u telaq.” (Vers 3) Milli jidher, Abraham ma qal lil ħadd dwar id-​dettalji tal-​prova.

Imbagħad kellu jivvjaġġa għal tlett ijiem u dan ippermettielu jimmedita bis-​serjetà. Imma d-​determinazzjoni t’Abraham ma ddgħajfitx. Il-​kliem li qal wera l-​fidi tiegħu. Wara li ra mill-​bogħod il-​muntanja magħżula, hu qal lill-​qaddejja tiegħu: “Intom ibqgħu hawnhekk . . . , imma jien u t-​tifel irridu mmorru hemmhekk u nqimu u niġu lura ħdejkom.” Meta Iżakk staqsa fejn kienet in-​nagħġa li kellhom joffru, Abraham qal: “Alla jipprovdiha hu n-​nagħġa.” (Versi 5, 8) Abraham kien jemmen li kien se jiġi lura maʼ ibnu. Għala? Għaliex hu “qies li Alla setaʼ jqajmu [lil Iżakk] saħansitra mill-​imwiet.”—Ebrej 11:19.

Fuq il-​muntanja, meta Abraham qabad “is-​sikkina . . .  biex joqtol lil ibnu,” anġlu żammlu idu. Imbagħad Alla pprovdielu muntun, maqbud fil-​friegħi tas-​siġar, li Abraham setaʼ joffrih “minflok ibnu.” (Versi 10-13) F’għajnejn Alla kien daqslikieku Iżakk kien fil-​fatt ġie sagrifikat. (Ebrej 11:17) Studjuż wieħed jispjega li l-​fatt li Abraham kien lest li joffri lil ibnu kien l-​istess daqslikieku kien issagrifika lil ibnu.

Il-fiduċja taʼ Ġeħova f’Abraham ġiet vindikata. U l-​fiduċja t’Abraham f’Ġeħova ġiet premjata, għaliex Alla rripeta l-​patt tiegħu m’Abraham u żied miegħu, il-​patt li wiegħed barkiet għan-​nies tal-​ġnus kollha.—Versi 15-18.

Fl-aħħar, Alla ma ħalliex lil Abraham jissagrifika lil ibnu, imma Alla iktar tard kien se jissagrifika lill-​ibnu stess. Il-​fatt li Abraham kien lest li joffri lil Iżakk iffigura bil-​quddiem l-​offerta t’Alla taʼ l-​Iben uniġenitu tiegħu, Ġesù, għal dnubietna. (Ġwanni 3:16) Is-​sagrifiċċju taʼ Kristu huwa l-​akbar prova taʼ l-​imħabba taʼ Ġeħova għalina. Peress li Alla għamel sagrifiċċju bħal dan għalina, aħna nagħmlu tajjeb nistaqsu lilna nfusna, ‘Liema sagrifiċċji lest li nagħmel jien sabiex nogħġob lil Alla?’