गीत ५९
गाऊ चला, याहची स्तुती!
१. गा-ऊ च-ला,
याह-ची स्तु-ती,
तो दे-ई ताल नि झु-ले सृ-ष्टी ही.
ला-ज-ते फूल,
वे-ली-वर छान,
ना-च-ते झा-डा-चे एक-ए-क पान.
त्या-च्या ना-वा-चे क-रू गु-ण-गान!
२. गा-ऊ च-ला,
याह-ची स्तु-ती,
रोज आ-म्हा प्रे-मा-ने घास भ-र-वी.
दे-ई तो धीर,
व्या-कूळ म-ना,
हा-ता-ने आ-धार दे-ई दु-र्ब-ळां.
गौ-रव क-रू त्या-च्या सा-म-र्थ्या-चा!
३. गा-ऊ च-ला,
याह-ची स्तु-ती,
सां-त्व-न आ-म्हा ख-रे तो दे-ई.
रा-ज्य त्या-चे,
आ-णेल आ-ता,
भर-ती पा-हा आ-प-ल्या आ-नं-दा.
आ-वे-शा-ने सां-गू हे लो-कां-ना!
(स्तो. ९४:१८, १९; १४५:२१; १४७:१; १५०:२; प्रे. कार्यं १७:२५ ही वचनंसुद्धा पाहा.)