വിവരങ്ങള്‍ കാണിക്കുക

ഉള്ളടക്കം കാണിക്കുക

ഗീതം 146

”എല്ലാം പുതി​യ​താ​ക്കു​ന്നു”

”എല്ലാം പുതി​യ​താ​ക്കു​ന്നു”

(വെളി​പാട്‌ 21:1-5)

  1. 1. യാഹാം ദൈവ​ത്തിൻ ധന്യമാം വാഴ്‌ച​യായ്‌;

    യാഹിൻ ശ്രേഷ്‌ഠ​നാം സുതൻ രാജാ​വായ്‌.

    സ്വർഗേ നിന്നു​മായ്‌ വീണിതാ സാത്താൻ.

    നടന്നീ​ടു​മീ ഭൂവിൽ ദൈ​വേഷ്ടം.

    (കോറസ്‌)

    ആർപ്പിൻ! അത്യു​ന്ന​ത​നി​താ,

    പാർപ്പൂ മനുജ​രോ​ടൊ​ത്തായ്‌!

    മേലാൽ ദുഃഖ​ങ്ങ​ളില്ല കേഴു​വാൻ;

    ഇല്ല മരണം ഇനി തേങ്ങു​വാൻ;

    ‘കേൾപ്പിൻ!’ ചൊല്ലു​ന്നു ദൈവം നമ്മോ​ടായ്‌:

    ‘എല്ലാം നവ്യമാ​ക്കും ഞാൻ.’

  2. 2. യാഹിൻ തേജസ്സിൽ നവയരു​ശ​ലേം

    മേലെ വാനി​ലായ്‌ വിളങ്ങീ​ടു​ന്നു.

    കുഞ്ഞാ​ടിൻ നവവധു​വായ്‌ എന്നും

    അവൾ ശോഭി​പ്പൂ സൂര്യ​കാ​ന്തം പോൽ.

    (കോറസ്‌)

    ആർപ്പിൻ! അത്യു​ന്ന​ത​നി​താ,

    പാർപ്പൂ മനുജ​രോ​ടൊ​ത്തായ്‌!

    മേലാൽ ദുഃഖ​ങ്ങ​ളില്ല കേഴു​വാൻ;

    ഇല്ല മരണം ഇനി തേങ്ങു​വാൻ;

    ‘കേൾപ്പിൻ!’ ചൊല്ലു​ന്നു ദൈവം നമ്മോ​ടായ്‌:

    ‘എല്ലാം നവ്യമാ​ക്കും ഞാൻ.’

  3. 3. ചേതോ​ഹാ​രി​യാം നഗരം പാരിൻമേൽ

    യാഹിൻ തേജസ്സിൻ പ്രഭ തൂകു​മ്പോൾ,

    സുഖം പ്രാപി​ക്കും ജനലക്ഷങ്ങൾ;

    പോകാം നാമെ​ല്ലാം ഈ പ്രകാ​ശ​ത്തിൽ.

    (കോറസ്‌)

    ആർപ്പിൻ! അത്യു​ന്ന​ത​നി​താ,

    പാർപ്പൂ മനുജ​രോ​ടൊ​ത്തായ്‌!

    മേലാൽ ദുഃഖ​ങ്ങ​ളില്ല കേഴു​വാൻ;

    ഇല്ല മരണം ഇനി തേങ്ങു​വാൻ;

    ‘കേൾപ്പിൻ!’ ചൊല്ലു​ന്നു ദൈവം നമ്മോ​ടായ്‌:

    ‘എല്ലാം നവ്യമാ​ക്കും ഞാൻ.’