“മരണ സംസ്‌കാ​രം” ഉന്നമി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌?

“നീറി​പ്പു​ക​യുന്ന മനസ്സു​ക​ളു​മാ​യി കഴിയുന്ന കൊ​സൊ​വോ​യി​ലെ അഭയാർഥി കുട്ടി​ക​ളും അക്രമ​ത്തി​നും വേദനാ​ക​ര​മായ മറ്റ്‌ അനുഭ​വ​ങ്ങൾക്കും വിധേ​യ​രാ​കുന്ന അമേരി​ക്ക​ക്കാ​രായ കുട്ടി​ക​ളും തമ്മിൽ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു മൈലു​ക​ളു​ടെ അകലമു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം. പക്ഷേ, വൈകാ​രി​ക​മാ​യി അവർക്കി​ട​യിൽ വലിയ ദൂര​മൊ​ന്നും ഉണ്ടാകില്ല.”—മാർക്‌ കോഫ്‌മാൻ, ദ വാഷിങ്‌

ടൺ പേസ്റ്റ്‌.

നാം ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ടാ​ലും ഇല്ലെങ്കി​ലും മരണം നേരി​ട്ടോ അല്ലാ​തെ​യോ നമ്മെ​യെ​ല്ലാം ബാധി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. ഭൂമി​യു​ടെ ഏതു കോണിൽ താമസി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലാ​യാ​ലും—അത്‌ പൊരിഞ്ഞ പോരാ​ട്ടം നടക്കുന്ന സ്ഥലമാ​യാ​ലും താരത​മ്യേന വലിയ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ലാത്ത സ്ഥലമാ​യാ​ലും ശരി—ഇതു സത്യമാണ്‌.

ആളുകൾക്കി​ട​യിൽ ഇന്നു വർധിച്ച അളവിൽ കണ്ടുവ​രുന്ന വിഷാദം, കഠിന​മായ മാനസി​ക​വേദന, മയക്കു​മ​രു​ന്നാ​സക്തി, ഗർഭച്ഛി​ദ്രം, സ്വവി​നാ​ശ​ക​ര​മായ പെരു​മാ​റ്റങ്ങൾ, ആത്മഹത്യ, കൂട്ട​ക്കൊ​ല​പാ​ത​കങ്ങൾ ഇവയി​ലെ​ല്ലാം “മരണ സംസ്‌കാര”ത്തിന്റെ മുഖം ദർശി​ക്കാ​നാ​കും. മരണം എന്ന വിഷയത്തെ മുത​ലെ​ടു​ക്കു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌ എന്നതി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ സംസാ​രി​ക്കവെ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ ടെക്‌സാ​സിൽ ഉള്ള സാൻ അന്റോ​ണി​യോ​യി​ലെ ട്രിനി​റ്റി സർവക​ലാ​ശാ​ല​യു​ടെ മാനവ​സ​മു​ദായ-നരവംശ ശാസ്‌ത്ര വിഭാ​ഗ​ത്തിൽ പ്രൊ​ഫ​സ​റായ മൈക്കൽ കാൾ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “ഇരുപ​താം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ഇങ്ങേയ​റ്റത്തു [1999] നിന്നു നോക്കു​മ്പോൾ, . . . ഇന്നത്തെ സാമൂ​ഹിക വ്യവസ്ഥ​യ്‌ക്ക്‌ ജീവനും ഓജസ്സും പകരുന്ന, അതിന്റെ ഘടനയ്‌ക്കു നിദാ​ന​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന കേന്ദ്ര ശക്തി എന്ന നിലയിൽ മരണത്തെ അംഗീ​ക​രി​ച്ചു തുടങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കാണാ​നാ​കും. മതങ്ങൾ, തത്ത്വശാ​സ്‌ത്രങ്ങൾ, രാഷ്‌ട്രീയ ആശയസം​ഹി​തകൾ, കല, വൈദ്യ​ശാ​സ്‌ത്ര​രം​ഗത്തെ സാങ്കേ​തി​ക​വി​ദ്യ​കൾ തുടങ്ങി​യ​വ​യ്‌ക്കെ​ല്ലാം പ്രചോ​ദ​ന​ശ​ക്തി​യാ​കു​ന്ന​തും മരണമാണ്‌. ദിനപ്പ​ത്ര​ങ്ങ​ളും ഇൻഷ്വ​റൻസ്‌ പോളി​സി​ക​ളും വിറ്റു​പോ​കു​ന്ന​തും ടെലി​വി​ഷൻ പരിപാ​ടി​ക​ളു​ടെ ഇതിവൃ​ത്ത​ങ്ങൾക്കു കൊഴു​പ്പു​കൂ​ട്ടു​ന്ന​തും അതു​പോ​ലെ . . . നമ്മുടെ വ്യവസാ​യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഇന്ധനം പ്രദാനം ചെയ്യു​ന്നതു പോലും മരണമാണ്‌.” മരണ സംസ്‌കാ​രം എന്നു പേരി​ട്ടി​രി​ക്കുന്ന ഈ പ്രതി​ഭാ​സം ഇന്ന്‌ വെളി​പ്പെ​ടുന്ന ഏതാനും ചില വിധങ്ങൾ നമുക്കു പരി​ശോ​ധി​ക്കാം.

 ആയുധ​ക്ക​ച്ച​വ​ടം

ആയുധ​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ത്തിൽ “മരണ സംസ്‌കാ​രം” നിത്യേന വെളി​പ്പെ​ടു​ന്നു. സൈനി​കരെ കൊല​പ്പെ​ടു​ത്തുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തി​ലാണ്‌ യുദ്ധാ​യു​ധങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കാ​റു​ള്ളത്‌. എന്നാൽ, മിക്ക​പ്പോ​ഴും സാധാ​ര​ണ​ക്കാ​രാണ്‌ അതിന്റെ ഇരകളാ​കു​ന്നത്‌, സ്‌ത്രീ​ക​ളും കുട്ടി​ക​ളും ഉൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള നിരപ​രാ​ധി​ക​ളായ മനുഷ്യർ. യുദ്ധങ്ങ​ളിൽ—അത്‌ ആഭ്യന്ത​ര​മോ അല്ലാത്ത​തോ ആയി​ക്കൊ​ള്ളട്ടെ—മനുഷ്യ ജീവന്‌ യാതൊ​രു വിലയും കൽപ്പി​ക്കാ​റില്ല. ഒന്നുമ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഒരു ഘാതക​നോ ഒളി​പ്പോ​രാ​ളി​യോ ഉതിർക്കുന്ന വെടി​യു​ണ്ട​യ്‌ക്ക്‌ പരമാ​വധി എന്തു വില വരും?

ചില രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പൊതു​ജ​ന​ങ്ങൾക്ക്‌ ആയുധങ്ങൾ കിട്ടാൻ ഒരു പ്രയാ​സ​വു​മില്ല. ഇത്‌, ഒറ്റയ്‌ക്കോ കൂട്ടമാ​യോ കൊല​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ടുന്ന ആളുക​ളു​ടെ എണ്ണത്തിൽ പേടി​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന അളവി​ലുള്ള ഒരു സ്ഥിരമായ വർധന​വിന്‌ കാരണ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. കൊ​ളൊ​റാ​ഡോ​യി​ലെ ലിറ്റിൽട​ണി​ലുള്ള ഹൈസ്‌കൂ​ളി​ലെ വെടി​വെ​യ്‌പ്‌ ദുരന്ത​ത്തി​നു ശേഷം, വ്യാപ​ക​മായ ആയുധ​വിൽപ്പ​ന​യ്‌ക്കും പ്രായ​പൂർത്തി​യെ​ത്താ​ത്ത​വർക്ക്‌ അനായാ​സം ആയുധങ്ങൾ ലഭിക്കു​ന്ന​തി​നും എതിരെ പ്രതി​ഷേ​ധ​ത്തി​ന്റെ അലകൾ ഉയർന്നു. ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽ, ക്രൂര​മായ മരണത്തിന്‌ ഇരകളാ​കുന്ന യുവജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ എണ്ണം ഞെട്ടി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌—ന്യൂസ്‌വീക്ക്‌ മാസിക പറയു​ന്നത്‌ അനുസ​രിച്ച്‌ ആഴ്‌ച​യിൽ ശരാശരി 40 പേർ. ഇവരിൽ ഏകദേശം 90 ശതമാ​ന​വും വെടി​യേ​റ്റാ​ണു മരിക്കു​ന്നത്‌. ഓരോ വർഷവും, ലിറ്റിൽട​ണി​ലെ കൂട്ട​ക്കൊല 150 തവണ ആവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ​ടു തുല്യ​മാ​ണിത്‌!

വിനോ​ദ​ത്തി​ന്റെ ലോകം

മരണം എന്ന വിഷയത്തെ സിനി​മ​ക​ളും സമർഥ​മാ​യി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നു. അധാർമി​കത, അക്രമം, നിയമ​വി​രു​ദ്ധ​മായ മയക്കു​മ​രു​ന്നു വ്യാപാ​രം, സംഘടിത കുറ്റകൃ​ത്യം എന്നിവ​യ്‌ക്കെ​ല്ലാം ഒരു ഗ്ലാമർ പരി​വേഷം നൽകുന്ന തരം സിനി​മകൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ജീവ​ന്റെ​യും ധാർമിക മൂല്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും വിലയി​ടി​ച്ചു കാണി​ക്കു​ക​യാ​ണു ചെയ്യു​ന്നത്‌. ചില സിനി​മകൾ മരണത്തിന്‌ ഒരു കാൽപ്പ​നിക പരി​വേഷം നൽകു​ക​പോ​ലും ചെയ്യുന്നു. മരണത്തി​നു​ശേ​ഷ​വും ജീവി​ത​മു​ണ്ടെന്ന സങ്കൽപ്പ​ത്തെ​യും ജീവ​നോ​ടി​രി​ക്കു​ന്ന​വരെ സന്ദർശി​ക്കാൻ മരിച്ചവർ എത്തുന്നു​വെന്ന വിശ്വാ​സ​ത്തെ​യും ചിത്രീ​ക​രി​ക്കുന്ന ഇത്തരം സിനി​മകൾ മരണത്തെ നിസ്സാ​രീ​ക​രി​ച്ചു കാണി​ക്കു​ക​യാ​ണു ചെയ്യു​ന്നത്‌.

ചില ടെലി​വി​ഷൻ പരിപാ​ടി​ക​ളും സംഗീ​ത​വും ഇതുത​ന്നെ​യാ​ണു ചെയ്യു​ന്നത്‌. ലിറ്റിൽട​ണി​ലെ ആ യുവഘാ​തകർ, ഒരു റോക്ക്‌ ഗായകന്റെ ഭ്രാന്ത​രായ ആരാധ​ക​രാ​യി​രു​ന്നു എന്നാണു വാർത്താ റിപ്പോർട്ടു​കൾ കാണി​ക്കു​ന്നത്‌. “മരണവും മത്സരവും വിഷയ​ങ്ങ​ളാ​കുന്ന” ഗാനങ്ങൾക്കും “സ്‌ത്രീ​പു​രുഷ ലക്ഷണങ്ങൾ ഒത്തു​ചേർന്ന പൈശാ​ചിക ചിത്രീ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾക്കും” പ്രസിദ്ധി നേടിയ വ്യക്തി​യാണ്‌ അയാൾ.

ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽ, ടെലി​വി​ഷൻ പരിപാ​ടി​കൾ വിലയി​രു​ത്തു​ക​യും തരംതി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന രീതി​ക്കു​തന്നെ മാറ്റം​വ​രു​ത്തി. യുവജ​ന​ങ്ങളെ മോശ​മാ​യി സ്വാധീ​നി​ച്ചേ​ക്കാ​വുന്ന പരിപാ​ടി​കൾ അവർ കാണാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വേണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു ഇത്‌. പക്ഷേ ഉദ്ദേശി​ച്ച​തി​നു നേരെ വിപരീ​ത​മായ ഫലമാണ്‌ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. ജോനാ​ഥൻ ഓട്ടർ ന്യൂസ്‌വീ​ക്കൽ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “വിലക്ക​പ്പെട്ട കനി​യോ​ടു കുട്ടി​കൾക്കു കൂടുതൽ അഭിനി​വേശം തോന്നാൻ ഇത്‌ ഇടയാ​ക്കി​യേ​ക്കാം.” മാധ്യ​മ​ങ്ങ​ളിൽ അക്രമത്തെ ഉന്നമി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വരെ നാണം​കെ​ടു​ത്താ​നും അതിന്റെ അളവ്‌ കുറയ്‌ക്കാൻ അവരെ നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​ക്കാ​നും വേണ്ടി, കത്തിക്കു​ത്തു​ക​ളും ‘ഗാങ്‌സ്റ്റാ റാപ്പ്‌’ സംഗീ​ത​വും ഉള്ള സിനി​മകൾ നിർമി​ക്കുന്ന “വൻകമ്പ​നി​ക​ളു​ടെ” മാത്രമല്ല കുട്ടി​കൾക്ക്‌ “ആളുകളെ ‘ഫലത്തിൽ’ കൊല്ലാൻ” കഴിയുന്ന കമ്പ്യൂട്ടർ ഗെയി​മു​കൾ നിർമി​ക്കുന്ന “വൻകമ്പ​നി​ക​ളു​ടെ​യും (അവരുടെ ചീഫ്‌ എക്‌സി​ക്യൂ​ട്ടീവ്‌ ഓഫീ​സർമാ​രു​ടെ​യും) പേരുകൾ” പ്രസി​ഡന്റ്‌ ക്ലിന്റൻ “പരസ്യ​മാ​യി വായി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മെന്ന്‌” അദ്ദേഹം കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു.

മരണം—വീഡി​യോ ഗെയി​മു​ക​ളി​ലും ഇന്റർനെ​റ്റി​ലും

ഡെത്ത്‌മാച്ച്‌ ഗെയിംസ്‌ എന്ന പേരിൽ അറിയ​പ്പെ​ടുന്ന കളികൾക്കു കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാ​രു​ടെ ഇടയിൽ ഉള്ള പ്രചാ​ര​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ദ ഡെത്ത്‌മാച്ച്‌ മാനി​ഫെ​സ്റ്റോ എന്ന പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ റോബർട്ട്‌ വാറിങ്‌ അപഗ്ര​ഥനം നടത്തുന്നു. a ഈ പ്രതി​ഭാ​സത്തെ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു കളിക്കാ​രു​ടെ ഒരു അധോ​ലോക സമൂഹം​തന്നെ രൂപ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നാണ്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ വിശ്വാ​സം. ഈ കളികൾക്കു വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​പ​ര​മായ മൂല്യം ഒന്നുമില്ല. ആളുകളെ എങ്ങനെ കൊല്ലാ​മെന്നു മാത്രമേ അവ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ. “ലോക​ത്തി​ന്റെ ഏതു ഭാഗത്തു നിന്നു​മുള്ള ഒരു എതിരാ​ളി​യു​മാ​യി പോരാ​ട്ടം നടത്തി നിങ്ങളു​ടെ കഴിവു തെളി​യി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്നത്‌ ശക്തി​യേ​റിയ ഒരു അനുഭ​വ​മാണ്‌. അതിന്റെ മോഹ​ന​വ​ല​യ​ത്തിൽപ്പെട്ടു പോകുക വളരെ എളുപ്പ​മാണ്‌,” വാറിങ്‌ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. രക്തപങ്കി​ല​മായ പോരാ​ട്ട​ങ്ങൾക്കു പശ്ചാത്ത​ല​മാ​കുന്ന ത്രിമാ​ന​ദൃ​ശ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആകർഷ​ണ​ശ​ക്തി​യാണ്‌ കൗമാ​ര​ക്കാ​രെ വലയിൽ വീഴ്‌ത്തു​ന്നത്‌. ഇന്റർനെറ്റ്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ കഴിയാത്ത ചിലർ, വീട്ടിലെ ടെലി​വി​ഷ​നിൽ ഇട്ട്‌ കളിക്കാൻ പറ്റുന്ന തരം വീഡി​യോ ഗെയി​മു​കൾ വാങ്ങുന്നു. മറ്റു ചിലർ വീഡി​യോ ഗെയിം മെഷീ​നു​കൾ വാടക​യ്‌ക്കു ലഭ്യമാ​യി​രി​ക്കുന്ന പൊതു​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ ക്രമമാ​യി പോയി കളിക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ, മറ്റ്‌ എതിരാ​ളി​ക​ളു​മാ​യി ‘ഫലത്തിൽ’ മാരക​മായ പോരാ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ന്നു.

കളിക്കാ​രു​ടെ പ്രായ​ത്തി​ന​നു​സ​രി​ച്ചാണ്‌ “ഡെത്ത്‌മാച്ച്‌” ഗെയി​മു​കൾ തരംതി​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എങ്കിലും അക്കാര്യ​ത്തിൽ കർശന​മായ നിയ​ന്ത്ര​ണ​മൊ​ന്നും ഇല്ല എന്നതാണു സത്യം. ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ പതിനാ​ലു വയസ്സു​കാ​ര​നായ എഡ്ഡി ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു: “നിനക്ക്‌ അതു കളിക്കാ​നുള്ള പ്രായ​മാ​യില്ല എന്നൊക്കെ എല്ലാവ​രും പറയും, പക്ഷേ [ഗെയി​മു​കൾ] വാങ്ങു​ന്ന​തിൽ നിന്നു നിങ്ങളെ ആരും തടയു​ക​യൊ​ന്നു​മില്ല.” കൈ​ത്തോക്ക്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു തലങ്ങും​വി​ല​ങ്ങും വെടി​വെ​ക്കു​ന്ന​തരം ഗെയിം അവന്‌ വലിയ ഇഷ്ടമാണ്‌. അത്‌ അവന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ അറിയാം. അവർക്ക്‌ ഈ കളി ഒട്ടും ഇഷ്ടമി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അവൻ  അതു കളിക്കു​ന്നു​ണ്ടോ എന്നു ശ്രദ്ധി​ക്കാൻ അവർ അങ്ങനെ​യൊ​ന്നും മെന​ക്കെ​ടാ​റില്ല. ഒരു കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാ​രൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നമ്മുടെ തലമു​റ​പോ​ലെ അക്രമ​ത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ഇത്രയ​ധി​കം മനം തഴമ്പി​ച്ചു​പോയ മറ്റൊരു തലമുറ ഉണ്ടായി​ട്ടില്ല. കുട്ടി​കളെ വളർത്തുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ ഇന്ന്‌, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളെ​ക്കാ​ളും വലിയ പങ്കുള്ളതു ടെലി​വി​ഷ​നാണ്‌. കുട്ടി​ക​ളു​ടെ മനസ്സിലെ അക്രമാ​സ​ക്ത​മായ ഭാവന​കളെ ഊട്ടി​വ​ളർത്തു​ന്ന​തിന്‌ ആവശ്യ​മാ​യ​തെ​ല്ലാം ടെലി​വി​ഷൻ നൽകുന്നു.” ജോൺ ലിലാൻഡ്‌ ന്യൂസ്‌വീ​ക്കിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “[ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽ] ഇപ്പോൾ ഇന്റർനെറ്റ്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ കഴിയുന്ന കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ക്കാ​രു​ടെ എണ്ണം 11 ദശലക്ഷം ആയിരി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ, പല മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കും നിയ​ന്ത്രി​ക്കാൻ പറ്റാത്ത ഈ മേഖല​യിൽ കുട്ടികൾ കൂടു​തൽക്കൂ​ടു​തൽ സമയം ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്നു.”

മരണത്തി​ലേക്കു വലിച്ചി​ഴ​ക്കുന്ന ജീവിത-ശൈലി​കൾ

“ഡെത്ത്‌മാച്ച്‌” ഗെയി​മു​ക​ളു​ടെ​യും അക്രമാ​സ​ക്ത​മായ ചലച്ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും കാര്യ​മൊ​ക്കെ വിട്ടിട്ട്‌ യഥാർഥ ജീവി​ത​ത്തി​ലേക്ക്‌ ഒന്നു കണ്ണോ​ടി​ച്ചാ​ലോ? വിചിത്ര ജീവി​ക​ളു​മാ​യി ആർക്കും മാരക​മായ പോരാ​ട്ട​ത്തി​ലൊ​ന്നും ഏർപ്പെ​ടേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്നില്ല എന്നതു സത്യമാണ്‌. എങ്കിലും ഇന്ന്‌ പലരും ആത്മഹത്യാ​പ​ര​മായ പെരു​മാ​റ്റ​രീ​തി​കൾ ഉള്ളവരാണ്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്വാധീ​ന​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും അല്ലെങ്കിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കുന്ന അപകട​ങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ ആരോ​ഗ്യ​പ്ര​വർത്ത​ക​രും മറ്റ്‌ അധികൃ​ത​രും മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി​യി​ട്ടും പുകവ​ലി​യും മയക്കു​മ​രു​ന്നു ദുരു​പ​യോ​ഗ​വും വർധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. പലരുടെ കാര്യ​ത്തി​ലും ഇവ അകാല​മ​ര​ണ​ത്തിന്‌ ഇടയാ​ക്കു​ന്നു. നിയമ​വി​രു​ദ്ധ​മാ​യി വരുമാ​നം വർധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി വൻതോ​തി​ലുള്ള ബിസി​നസ്‌ സംരം​ഭ​ങ്ങ​ളും നിയമ​വി​രുദ്ധ മയക്കു​മ​രു​ന്നു വ്യാപാ​രി​ക​ളും ആളുക​ളു​ടെ ആശങ്കക​ളെ​യും നിരാ​ശ​യെ​യും ആത്മീയ ദാരി​ദ്ര്യ​ത്തെ​യും ചൂഷണം ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ തുടരു​ന്നു.

ഇതി​ന്റെ​യെ​ല്ലാം ചരടു​വ​ലി​ക്കു​ന്നത്‌ ആരാണ്‌?

വിനോ​ദ​ത്തി​നു പറ്റിയ ഒരു വിഷയ​മാ​യി​ട്ടാ​ണോ ബൈബിൾ മരണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയു​ന്നത്‌? മരണത്തിന്‌ ഇടയാ​ക്കു​ന്ന​ത​ര​ത്തി​ലുള്ള ജീവിത-ശൈലി​കളെ ന്യായീ​ക​രി​ക്കാൻ കഴിയു​മോ? ഇല്ല. ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ, സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊ​സി​ന്റെ അതേ വീക്ഷണ​മാ​ണു​ള്ളത്‌. അവർ മരണത്തെ ഒരു “ശത്രു”വായി​ട്ടാ​ണു കാണു​ന്നത്‌. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 15:26) ആകർഷ​ക​മാ​യി​ട്ടോ തമാശ​യാ​യി​ട്ടോ ഒന്നുമല്ല, മറിച്ച്‌ തികച്ചും അസ്വാ​ഭാ​വി​ക​മായ ഒരു സംഗതി​യാ​യി​ട്ടാണ്‌ അവർ  അതിനെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്നത്‌. ദൈവ​ത്തി​നെ​തി​രെ​യുള്ള പാപത്തി​ന്റെ​യും മത്സരത്തി​ന്റെ​യും പരിണ​ത​ഫ​ല​മാണ്‌ മരണം. (റോമർ 5:12; 6:23) മനുഷ്യ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആദിമ ഉദ്ദേശ്യ​ത്തിൽ മരണത്തിന്‌ യാതൊ​രു സ്ഥാനവും ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല.

“മരണത്തി​ന്റെ അധികാ​രി” പിശാ​ചാണ്‌. അവനെ “ഒരു കുലപാ​തകൻ” എന്നാണ്‌ ബൈബിൾ വിളി​ക്കു​ന്നത്‌. അത്‌ അവൻ നേരിട്ട്‌ കൊല നടത്തു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ആയി​ക്കൊ​ള്ളണം എന്നില്ല. മറിച്ച്‌, ചതിയി​ലൂ​ടെ​യും ആളുകളെ പാപത്തി​ലേക്കു വശീക​രി​ച്ചും മരണക​ര​മായ നടത്തയെ ഉന്നമി​പ്പി​ച്ചും പുരു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ​യും സ്‌ത്രീ​ക​ളു​ടെ​യും എന്തിന്‌, കുട്ടി​ക​ളു​ടെ പോലും മനസ്സു​ക​ളിൽ കൊല​പാ​ത​ക​ത്തി​നുള്ള ചായ്‌വു​കൾ ഊട്ടി​വ​ളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടും അതു ചെയ്യു​ന്നതു കൊണ്ടാണ്‌. (എബ്രായർ 2:14, 15; യോഹ​ന്നാൻ 8:44; 2 കൊരി​ന്ത്യർ 11:3; യാക്കോബ്‌ 4:1, 2) എന്നാൽ, എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ യുവജ​നങ്ങൾ സാത്താന്റെ മുഖ്യ​ല​ക്ഷ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌? അവരെ സഹായി​ക്കാൻ നമുക്ക്‌ എന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയും?

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

“നമ്മുടെ തലമു​റ​പോ​ലെ അക്രമ​ത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ഇത്രയ​ധി​കം മനം തഴമ്പി​ച്ചു​പോയ മറ്റൊരു തലമുറ ഉണ്ടായി​ട്ടില്ല.”