Угледајте се на нивната вера

Тој бил лојален и покрај испитите

ПЕТАР вознемирено гледал во лицата на луѓето што го слушале Исус. Се наоѓале во синагогата во Капернаум. Во тој град бил домот на Петар — таму заработувал за живот ловејќи риба на брегот на Галилејското Море, а таму живееле и многу негови пријатели, роднини и колеги. Без сомнение, многу сакал и неговите сограѓани да гледаат на Исус како што гледал тој и со одушевување да учат за Божјето Царство од најголемиот Учител. Но, изгледало дека тој ден нема да биде така.

Многумина престанале да слушаат. Некои гласно негодувале, приговарајќи на она што го зборувал Исус. Но, Петар најмногу го мачела реакцијата на некои од Исусовите ученици. Нивните лица повеќе не зрачеле ниту од радост што научиле нешто важно, ниту од возбуда што откриле нешто ново, ниту од среќа што ја дознале вистината. Овојпат биле вознемирени, па дури и огорчени. Некои отворено рекле дека Исусовите зборови се тешки. Повеќе не сакале да го слушаат, па затоа си заминале од синагогата и престанале да го следат.

Тие моменти биле тешки за Петар и за другите апостоли. Тој не го сфатил потполно она што го кажал Исус тој ден. Сигурно можел да види зошто неговите зборови би можеле да звучат навредливо ако се сфатат површно. Но, што направил Петар? Тоа не било ниту прв ниту последен пат неговата лојалност кон Господарот да биде ставена на испит. Да видиме како верата му помогнала на Петар да ги надмине тие предизвици и да остане лојален.

Лојален кога другите биле нелојални

Петар честопати бил изненаден од некоја постапка на Исус. Во многу ситуации неговиот Господар постапувал и зборувал на начин што бил спротивен на она што луѓето го очекувале од Него. Само еден ден претходно, Исус со чудо нахранил едно мноштво од илјадници луѓе. За возврат, тие се обиделе да го постават за цар. Но, многумина се изненадиле кога се повлекол и им рекол на учениците да се качат во еден чамец и да отпловат кон Капернаум. Додека пловеле ноќта, апостолите повторно биле изненадени кога го виделе Исус како оди по разбрануваното Галилејско Море. Тогаш Петар научил една важна лекција за верата. *

Утрото виделе дека мноштвото ги стигнало следејќи ги со чамци. Очигледно, луѓето го направиле тоа само затоа што сакале пак да видат како Исус со чудо им  обезбедува храна, а не затоа што сакале да чујат духовни вистини. Исус ги прекорил за нивниот материјалистички став. Тој разговор продолжил во синагогата во Капернаум, каде што Исус повторно постапил спротивно на очекувањата на луѓето кога кажал една вистина што била многу важна, но тешка за разбирање.

Исус сакал тие луѓе да не гледаат во него само извор на дословна храна, туку извор на духовна храна од Бог, да го гледаат како човек чиј живот и смрт ќе им овозможи на луѓето да живеат вечно. Затоа кажал еден пример, споредувајќи се себеси со мана, т.е. лебот што паѓал од небото во времето на Мојсеј. Кога некои почнале да приговараат, Исус употребил една живописна споредба, објаснувајќи дека, за да се добие живот, неопходно е да се јаде неговото тело и да се пие неговата крв. Во тој момент луѓето почнале уште повеќе да негодуваат. Некои рекле: „Овие зборови се тешки! Кој може да ги слуша?“ Дури и мнозина од Исусовите ученици решиле да престанат да го следат * (Јован 6:48-60, 66).

Што направил Петар? Сигурно и тој бил збунет од она што го рекол Исус. Ни нему сѐ уште не му било јасно дека Исус мора да умре за да се изврши Божјата волја. Сепак, дали Петар бил на искушение да замине како превртливите ученици што го напуштиле Исус тој ден? Не, тој се разликувал од нив по нешто многу важно. Што било тоа?

Исус се свртел кон апостолите и рекол: „Да не сакате и вие да си одите?“ (Јован 6:67). Тој им се обратил на сите 12-мина, но Петар бил тој што прв проговорил. Честопати било така. Можеби Петар бил најстар. Како и да е, сигурно бил најотворен од сите, и изгледа дека речиси никогаш не се двоумел да го каже она што го мисли. Во овој случај, она што го мислел биле овие убави и незаборавни зборови: „Господару, кај кого да одиме? Ти ги имаш зборовите на вечниот живот!“ (Јован 6:68).

Зар овие зборови не те трогнуваат? Верата во Исус што ја имал Петар му помогнала да стекне една извонредна особина — лојалноста. Нему му било јасно дека нема друг Спасител освен Исус и дека Исус спасува со своите зборови, односно учењата за Божјето Царство. Петар знаел дека, иако некои работи го збунувале, на ниедно друго место не би можел да ја стекне Божјата милост и да биде благословен со вечен живот.

Дали и ти мислиш така? За жал, многумина во светот денес тврдат дека го сакаат Исус, ама не го положуваат испитот на лојалноста. Вистинската лојалност кон Христос значи да имаме ист став кон учењата на Исус каков што имал Петар. Треба да ги учиме, да ги сфатиме и да живееме според тие учења — дури и кога ќе нѐ изненадат затоа што се спротивни на нашите очекувања или лични склоности. Само ако останеме лојални, може да се надеваме дека ќе го добиеме вечниот живот што Исус сака да го имаме.

 Лојален кога добил исправка

Кратко по тие настани, Исус ги повел своите апостоли и некои од учениците на едно долго патување кон север. Снежниот врв на планината Хермон, на најсеверната точка од Ветената земја, понекогаш можел да се види дури и од сините води на Галилејското Море. Додека се искачувале кон селата во близина на Цезареја Филипова, планината изгледала сѐ повисока. * Во ваква пријатна околина, со поглед на југ кон голем дел од Ветената земја, Исус им поставил на своите следбеници едно важно прашање.

„Што велат луѓето, кој сум јас?“ — ги прашал тој. Можеме само да си замислиме како Петар гледа во продорните очи на Исус, повторно чувствувајќи колку е добар и мудар неговиот Господар. Исус се интересирал какви заклучоци извлекле луѓето од она што го виделе и чуле. Исусовите ученици одговориле на тоа прашање, повторувајќи некои од вообичаените погрешни претстави што ги имале луѓето за тоа кој бил Исус. Но, Исус сакал да дознае нешто повеќе. Дали и неговите најблиски следбеници имале такви погрешни гледишта? „А вие, што велите вие, кој сум јас?“ (Лука 9:18-22).

Петар повторно одговорил прв. Смело и со јасни зборови го кажал заклучокот до кој дошле во срцата многумина што биле таму. „Ти си Христос, Синот на живиот Бог“, рекол тој. Можеме да си го замислиме Исус како му се насмевнува на Петар и срдечно го пофалува. Исус го потсетил Петар дека Јехова Бог — а не некој човек — направил оваа важна вистина да им биде толку јасна на луѓето што имаат вистинска вера. Петар сфатил една од најголемите вистини што Јехова ја имал откриено дотогаш — кој е одамна ветениот Месија, или Христос! (Матеј 16:16, 17).

Овој Христос бил оној што во древните пророштва бил наречен каменот што го отфрлиле ѕидарите (Псалм 118:22; Лука 20:17). Имајќи ги на ум ваквите пророштва, Исус открил дека Јехова ќе основа собрание на истиот тој камен, или карпа, за која Петар штотуку јасно кажал која е. * Тогаш му доверил на Петар некои многу важни должности во тоа собрание. Не го поставил над другите апостоли, како што тврдат некои, туку му доверил одговорности. Му ги дал „клучевите на царството“ (Матеј 16:19). Петар добил задолжение да им ја отвори надежта да влезат во Божјето Царство на три различни групи луѓе — прво на Евреите, потоа на Самарјаните и на крајот на не-Евреите.

Меѓутоа, подоцна Исус рекол дека оние на кои им е дадено многу, ќе треба и да одговараат за многу, а во случајот со Петар се гледа колку се точни овие зборови (Лука 12:48). Исус продолжил да открива животоважни  вистини за Месијата, вклучувајќи го и тоа дека многу скоро ќе пострада и ќе умре во Ерусалим. Петар се вознемирил кога го чул тоа. Го тргнал Исус настрана и го прекорил, велејќи му: „Биди милостив кон себе, Господару. Тоа никако нема да ти се случи тебе!“ (Матеј 16:21, 22).

Петар сигурно го кажал тоа со најдобри намери, па затоа веројатно многу се изненадил од зборовите на Исус. Тој му го свртел грбот на Петар, погледнал во другите ученици — кои веројатно си мислеле нешто слично — и рекол: „Бегај од мене, Сатано! Ти си ми камен за спрепнување, зашто твоите мисли не се Божји, туку човечки“ (Матеј 16:23; Марко 8:32, 33). Зборовите на Исус содржат практични совети за сите нас. Многу е лесно да дозволиме човечкото размислување да го потисне Божјето размислување. Ако допуштиме да се случи тоа, дури и кога сакаме да помогнеме, може ненамерно да ги застапуваме целите на Сатана наместо Божјите. Но, како реагирал Петар?

Сигурно знаел дека Исус не го нарекол Сатана Ѓавол во буквална смисла на зборот. Всушност, Исус не му се обратил на Петар на ист начин како што му се обратил на Сатана. На Сатана Исус му рекол: „Бегај“, но кога му се обратил на Петар, употребил поинакви зборови што на изворниот јазик би можеле да се преведат како „тргни се зад мене“ (Матеј 4:10). Исус не го отфрлил овој апостол во кого можел да види многу добри работи, туку само му го исправил погрешното размислување. Не е тешко да се види дека Петар не требало да се истрчува пред Господарот и да му биде камен за спрепнување, туку требало да оди зад него како верен следбеник.

Дали Петар се расправал, се налутил или се намуртил? Не, туку понизно ја прифатил исправката. Со тоа повторно покажал лојалност. Сите што го следат Христос, ќе треба понекогаш да добијат исправка. Само ако понизно го прифатиме укорот и учиме од него, сѐ повеќе ќе се зближуваме со Исус Христос и со неговиот Татко, Јехова Бог (Изреки 4:13).

Награди за лојалноста

Потоа Исус им кажал на своите ученици уште една работа што многу ги збунила: „Вистина, ви велам, некои од оние што стојат овде нема да вкусат смрт додека не го видат Синот човечки како доаѓа како цар“ (Матеј 16:28). Без сомнение, тие зборови ја разбудиле љубопитноста на Петар. Што сакал да каже Исус? Можеби Петар се прашувал дали строгиот укор што го добил значел дека нема да добие никакви посебни задачи.

Меѓутоа, откако поминала околу една седмица, Исус ги повел со себе Јаков, Јован и Петар на „една висока планина“ — можеби планината Хермон, која била оддалечена само неколку километри. Веројатно било ноќ, бидејќи тројцата мажи се мачеле да не заспијат. Но, додека Исус се молел, една случка потполно им ја растерала дремката (Матеј 17:1; Лука 9:28, 29, 32).

Исус почнал да се менува пред нивни очи. Лицето почнало да му блеска, да свети, сѐ додека не станало светло како сонце. И неговата облека станала блескаво бела. Потоа, покрај Исус се појавиле два лика — едниот го претставувал Мојсеј, а другиот Илија. Тие разговарале со него за ‚неговото заминување, кое требало да се случи во Ерусалим‘ — што очигледно се однесувало на неговата смрт и воскресение. Ова јасно покажало дека Петар не бил во право кога рекол дека Исус нема да ги доживее болните настани што му претстоеле! (Лука 9:30, 31).

Петар посакал и тој да има некаков удел во ова необично видение. Изгледало како Мојсеј и Илија да заминуваат откај Исус. Тогаш Петар рекол: „Учителе, добро ни е тука. Затоа, да подигнеме три шатори, еден за тебе, еден за Мојсеј и еден за Илија!“ Се разбира дека за двајцата Јеховини слуги од видението, кои веќе долго време биле мртви, не биле потребни шатори. Петар, всушност, не знаел што зборува. Но, зар не си привлечен кон овој срдечен и ревносен човек? (Лука 9:33).

 Таа ноќ, Петар, Јаков и Јован биле наградени со уште нешто. На планината над нив се надвиснал еден облак. Од него се чул глас — гласот на Јехова Бог! Тој рекол: „Ова е мојот Син, избраникот! Него слушајте го!“ Потоа видението го снемало, и тие останале на планината сами со Исус (Лука 9:34-36).

Колкав благослов било тоа видение за Петар — но и за нас! Со децении подоцна, тој напишал за честа што ја имал таа ноќ да биде еден од ‚очевидците на неговата величественост‘, бидејќи однапред го видел Исус како славен небесен Цар. Тоа видение потврдило многу пророштва од Божјата Реч и му ја зајакнало верата на Петар за да може да ги поднесе сите искушенија што стоеле пред него (2. Петрово 1:16-19). Подеднакво може да влијае и врз нас ако и ние, исто како Петар, му останеме лојални на Господарот кого Јехова го поставил над нас, ако учиме од него, ако прифаќаме укор и исправки од него и ако понизно го следиме секој ден.

[Фусноти]

[Рамка/слика на страница 28]

 Кој е карпата?

„А јас тебе ти велам: ти си Петар. На оваа карпа ќе го изградам своето собрание“ (Матеј 16:18). Од овие зборови што Исус му ги кажал на својот апостол Петар, луѓето честопати доаѓаат до заклучок дека Петар ќе биде темелот на христијанското собрание. Католичката црква учи дека во таа прилика Исус го поставил Петар над другите апостоли и со тоа, всушност, го направил првиот папа. Затоа, во базиликата Свети Петар во Рим, овие зборови на Исус се испишани од внатрешната страна на куполата со убави латински букви поголеми од човек.

Дали Исус сакал да каже дека Петар е карпата врз која имал намера да го изгради своето собрание? Не. Разгледај три причини зошто можеме да бидеме сигурни во тоа. Прво, тогаш биле присутни и другите апостоли, а тие не ги сфатиле така овие зборови. Ако Исус го поставил Петар над сите нив, зошто неколкупати се карале околу тоа кој од нив е најголем? (Марко 9:33-35; Лука 22:24-26). Второ, апостол Павле подоцна покажал дека карпата не е Петар, туку Исус Христос (1. Коринќаните 3:11; 10:4). Трето, со децении подоцна, самиот Петар покажал дека не се смета себеси за карпата. Наместо тоа, напишал дека Исус бил одамна проречениот „аголен камен-темелник“ што го избрал лично Бог (1. Петрово 2:4-8).

Сепак, некои упорно тврдат дека, бидејќи името Петар значи „Карпа“, Исус го посочил него како карпата. Но, името Петар на изворниот јазик не е синоним за зборот „карпа“ што се користи во истиот стих. Името на Петар буквално значи „камен, камена грамада“, и во изворниот јазик е именка од машки род, а зборот што е преведен со „карпа“ е именка од женски род. Тогаш, како треба да се разберат зборовите на Исус? Всушност, тој сакал да му каже на Петар: „Ти, оној што го нареков Петар, или Карпа, ти си тој што сфати кој е ‚карпата‘, Христос, кој ќе биде темел на христијанското собрание“. Колку голема чест имал Петар што помогнал да се открие една толку важна вистина!

[Слика на страница 24 и 25]

Петар останал лојален дури и кога морал да добие исправка

[Слика на страница 26]

Лојалноста на Петар била наградена со едно возбудливо видение