សំណួរពីអ្នកអាន
អេសេគាល ជំពូក៣៧រៀបរាប់អំពីបន្ទះឈើពីរដែលទៅជាបន្ទះឈើតែមួយ។ តើនេះមានន័យយ៉ាងណា?
តាមរយៈអេសេគាលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា លោកបានប្រកាសទុកជាមុនថារាស្ដ្ររបស់លោកនឹងត្រឡប់ទៅស្រុកដែលលោកបានសន្យា ហើយថាពួកគេនឹងរួបរួមគ្នាជាប្រជាជាតិមួយម្ដងទៀត។ ទំនាយនោះក៏បានប្រាប់ទុកជាមុនដែរថាពួកអ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នឹងរួបរួមគ្នាជារាស្ដ្រតែមួយ។
ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អេសេគាលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោកឲ្យសរសេរលើបន្ទះឈើពីរ។ គាត់ត្រូវសរសេរលើបន្ទះឈើមួយ«សំរាប់ពួកយូដានឹងពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលជាភឿនមិត្ររបស់គេ» ហើយនៅលើបន្ទះឈើមួយទៀត«សំរាប់ពួកយ៉ូសែប ជាឈើរបស់ពួកអេប្រាអិមនឹងពួកវង្សអ៊ីស្រាអែលជាភឿនមិត្ររបស់គេ»។ បន្ទះឈើទាំងពីរនោះនឹងទៅជា«បន្ទះតែ១»នៅក្នុងដៃរបស់អេសេគាល។—អេសេគាល ៣៧:១៥-១៧
តើ«អេប្រាអិម»ជាតំណាងអ្វី? ក្នុងចំណោមកុលសម្ព័ន្ធទាំង១០នៃរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលដែលនៅខាងជើង កុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីមគឺជាកុលសម្ព័ន្ធដែលមានអំណាចខ្លាំងជាងគេ។ តាមពិត ស្ដេចយេរ៉ូបោមដែលជាស្ដេចដំបូងដែលបានគ្រប់គ្រងលើរាជាណាចក្រនោះ បានមកពីកុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម។ (ចោទិយកថា ៣៣:១៣, ១៧; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១១:២៦) អេប្រាអ៊ីមដែលជាកូនប្រុសម្នាក់របស់យ៉ូសែបគឺជាបុព្វបុរសរបស់កុលសម្ព័ន្ធនោះ។ (ជនគណនា ១:៣២, ៣៣) យ៉ូសែបបានទទួលពរដ៏ពិសិដ្ឋពីយ៉ាកុបដែលជាឪពុករបស់គាត់។ ដូច្នេះគឺសមរម្យដែល«ឈើរបស់ពួកអេប្រាអិម»ជាតំណាងកុលសម្ព័ន្ធ១០នៃរាជាណាចក្រដែលនៅខាងជើង។ នៅឆ្នាំ៧៤០ មុនគ.ស. ជនជាតិអាសស៊ើរបានច្បាំងឈ្នះរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលដែលនៅខាងជើង ហើយចាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទៅជាឈ្លើយ។ នេះបានកើតឡើងច្រើនឆ្នាំមុនអេសេគាលបានប្រកាសទំនាយអំពីបន្ទះឈើពីរ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៧:៦) ច្រើនឆ្នាំក្រោយពីជនជាតិអាសស៊ើរបានច្បាំងឈ្នះរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែល ជនជាតិបាប៊ីឡូនបានច្បាំងឈ្នះជនជាតិអាសស៊ើរ។ ដូច្នេះពេលអេសេគាលបានសរសេរទំនាយនេះអំពីបន្ទះឈើពីរ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងនោះភាគច្រើនបានត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយទូទាំងចក្រភពបាប៊ីឡូន។
នៅឆ្នាំ៦០៧ មុនគ.ស. ជនជាតិបាប៊ីឡូនបានច្បាំងឈ្នះកុលសម្ព័ន្ធពីរនៃរាជាណាចក្រយូដាដែលនៅខាងត្បូង ហើយបានចាប់បណ្ដាជនទៅបាប៊ីឡូន។ ពួកគេក៏ប្រហែលជាបានចាប់យកអ្នកដែលនៅសល់ពីរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលដែលនៅខាងជើង។ ស្ដេចនៃរាជាណាចក្រដែលនៅខាងត្បូងបានមកពីកុលសម្ព័ន្ធយូដា។ ពួកសង្ឃក៏បានរស់នៅស្រុកយូដាដែរ ដោយសារពួកគាត់បានបម្រើនៅវិហារនាក្រុងយេរូសាឡិម។ (របាក្សត្រទី២ ១១:១៣, ១៤; ៣៤:៣០) ដូច្នេះ គឺសមត្រឹមត្រូវដែលបន្ទះឈើ«សំរាប់ពួកយូដា»ជាតំណាងកុលសម្ព័ន្ធពីរនៃរាជាណាចក្រដែលនៅខាងត្បូង។
តើបន្ទះឈើទាំងពីរនេះបានភ្ជាប់គ្នានៅពេលណា? នេះបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ៥៣៧ មុនគ.ស. ពេលបុគ្គលដែលជាតំណាងនៃរាជាណាចក្រដែលនៅខាងត្បូងនិងរាជាណាចក្រដែលនៅខាងជើងបានត្រឡប់មកពីនិរទេសទៅក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីសង់វិហារឡើងវិញ។ ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលលែងបែកបាក់គ្នាទៀត។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាមួយគ្នាម្ដងទៀត។ (អេសេគាល ៣៧:២១, ២២) អេសាយនិងយេរេមាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានប្រកាសទុកជាមុនអំពីការរួបរួមគ្នានេះ។—អេសាយ ១១:១២, ១៣; យេរេមា ៣១:១, ៦, ៣១
តើទំនាយរបស់អេសេគាលបានប្រកាសអ្វីទុកជាមុនស្ដីអំពីការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត? គឺថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យអស់អ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោក‹ជាប់គ្នាតែ១›។ (អេសេគាល ៣៧:១៨, ១៩) តើសេចក្ដីសន្យានេះបានក្លាយទៅជាការពិតនៅសម័យនេះឬទេ? គឺពិតមែន។ ទំនាយនេះបានចាប់ផ្ដើមក្លាយទៅជាការពិតនៅឆ្នាំ១៩១៩។ មុនពេលនោះ សាថានបានព្យាយាមធ្វើឲ្យរាស្ដ្ររបស់ព្រះបែកបាក់គ្នាជារៀងរហូត។ ប៉ុន្ដែ នៅឆ្នាំ១៩១៩ បន្ដិចម្ដងៗពួកគេបានត្រូវរៀបចំឡើងវិញនិងរួបរួមគ្នាឡើងវិញ។
នៅពេលនោះ រាស្ដ្រភាគច្រើនរបស់ព្រះមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទៅជាស្ដេចនិងសង្ឃនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ។ (ការបើកបង្ហាញ ២០:៦) ពួកគាត់គឺដូចជាបន្ទះឈើសម្រាប់យូដា។ ក៏ប៉ុន្ដែ នៅពេលនោះមានបងប្អូនខ្លះដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដី។ ម្យ៉ាងទៀត កាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ ចំនួនពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះកាន់តែកើនឡើង។ (សាការី ៨:២៣) ពួកគេគឺដូចជាបន្ទះឈើសម្រាប់យ៉ូសែប។
សព្វថ្ងៃក្រុមទាំងពីរនេះបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយគ្នា។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេមានស្ដេចតែមួយ គឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ដ។ ក្នុងទំនាយរបស់អេសេគាល លោកយេស៊ូបានត្រូវហៅថា«ដាវីឌជាអ្នកបំរើរបស់អញ»។ (អេសេគាល ៣៧:២៤, ២៥) លោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានទៅកាន់បិតារបស់លោកអំពីពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «[សូម]ឲ្យអ្នកទាំងនោះរួមគ្នាតែមួយ ដូចលោកដែលជាបិតា រួបរួមជាមួយនឹងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំរួបរួមជាមួយនឹងលោក»។ * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់) (យ៉ូហាន ១៧:២០, ២១) លោកយេស៊ូក៏បានប្រកាសទុកជាមុនដែរថាអ្នកកាន់តាមដែលបានត្រូវរើសតាំងដែលជាហ្វូងតូចរបស់លោកនឹង«ទៅជាហ្វូងតែមួយ»ជាមួយនឹង«ចៀមឯទៀត»។ ពួកគេទាំងអស់គ្នានឹងតាម«គង្វាលតែម្នាក់»។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) ដូចលោកយេស៊ូបានរៀបរាប់ រាស្ដ្រទាំងអស់របស់ព្រះនៅសព្វថ្ងៃនេះមានសាមគ្គីភាព ទោះជាពួកគេមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅស្ថានសួគ៌ឬនៅផែនដីជារៀងរហូតក៏ដោយ!
^ វគ្គ 10 ពេលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍អំពីសញ្ញាសម្គាល់នៃគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ លោកបានប្រាប់ឧទាហរណ៍ខ្លះដល់អ្នកកាន់តាមលោក។ មុនដំបូងលោកបានបញ្ជាក់អំពី«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា»ដែលជាក្រុមតូចមួយនៃបងប្រុសៗដែលព្រះបានរើសតាំងដែលនឹងដឹកនាំរាស្ដ្ររបស់ព្រះ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) ក្រោយមកលោកបានលើកឧទាហរណ៍ខ្លះដែលសំដៅលើពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងទាំងអស់។ (ម៉ាថាយ ២៥:១-៣០) នៅទីបំផុត លោកបានមានប្រសាសន៍អំពីពួកអ្នកដែលនឹងគាំទ្របងប្អូនរបស់គ្រិស្ដ ហើយដែលនឹងរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដី។ (ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦) ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលទំនាយរបស់អេសេគាលបានចាប់ផ្ដើមក្លាយទៅជាការពិតនៅសម័យយើង ទំនាយនោះមុនបង្អស់សំដៅលើអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅស្ថានសួគ៌។ ទោះជាតាមធម្មតាកុលសម្ព័ន្ធ១០នៃអ៊ីស្រាអែលមិនមែនជាតំណាងពួកអ្នកដែលនឹងរស់នៅផែនដីជារៀងរហូតក៏ដោយ ការរួបរួមគ្នាដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងទំនាយនោះរំលឹកយើងអំពីសាមគ្គីភាពរវាងពួកអ្នកទាំងនោះនិងពួកអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំង។
