اۋىر دەرت مەڭدەگەندە
ٶزىڭىز نە جاقىن ادامىڭىز ومىرگە قاۋىپ توندىرەتىن اۋرۋعا شالدىققان بولسا، بۇل قانشالىقتى ۋايىم تۇڭعيىعىنا باتىراتىنىن ٴسوزسىز تۇسىنەتىن شىعارسىز. دەرتتىڭ ٶزى بىلاي تۇرسىن، ىشتەگى الاي-تۇلەي سەزىمدەر دە بار عوي، ولارمەن دە ارپالىسۋ كەرەك. قايتا-قايتا دارىگەرلەرگە بارۋ، دۇرىس ەم ىزدەپ تابۋ، ولاردىڭ شىعىنىن جابۋ، ٴدارى-دارمەكتەردىڭ كەرى اسەرى تاعى بار — وسىنىڭ ٴبارى ۇرەي مەن ۋايىمدى ودان سايىن ۇدەتىپ جىبەرەدى. اۋىر دەرتكە جان ازابى قوسىلعاندا، قيىندىق كوتەرە الماستاي اۋىر بولۋى مۇمكىن.
مۇندايدا كومەكتى قايدان تابۋعا بولادى؟ كوپ ادام قۇدايعا دۇعا ەتىپ، كيەلى كىتاپتىڭ جۇبانىش سوزدەرىن وقىعاندا، جاندارىنا مەدەت تاپقان. وتباسى مەن دوستاردىڭ سۇيىسپەنشىلىگى مەن قولداۋى — كومەكتىڭ تاعى ٴبىر كوزى.
قيىندىقتى ەڭسەرۋدىڭ جولدارى
58 جاسار روما بىلاي دەيدى: «قۇدايعا سەنۋ — اۋرۋدىڭ ەمى. ول سىزگە اۋرۋدان جەڭىلمەي، تاباندى بولۋعا كومەكتەسەدى. ەحوباعا دۇعا ەتىڭىز. وعان ىشكى كۇيىڭىزدى ايتىپ، شەر تارقاتىڭىز. كيەلى رۋحىن سۇراڭىز. مىقتى بولىپ، وتباسىڭىزعا جىگەر بولۋ ٷشىن، سونداي-اق اۋرۋىڭىزدى ابىرويمەن وتكەرۋ ٷشىن قۇدايدان كۇش سۇراڭىز».
روما تاعى بىلاي دەپ قوستى: «وتباسىڭ كوڭىلىڭنىڭ تۇسۋىنە جول بەرمەي، قاسىڭنان تابىلىپ، دەمەۋ بولعانىنا نە جەتسىن! ماعان كۇنىنە بىرنەشە ادام حابارلاسىپ، حال-جاعدايىمدى سۇراپ تۇرادى. جان-جاقتاعى جولداستارىم جىگەرىمدى جالىنداتادى. ولار ماعان جاڭا سەرپىن بەرىپ، ٵرى قاراي دا بەرىلمەۋگە كومەكتەسەدى».
ناۋقاس دوستارىڭىزعا بارعاندا، ٴلاززاتتىڭ مىنا كەڭەسى سىزگە كومەك بولار: «ناۋقاس ادامنىڭ مۇمكىندىگىنشە قالىپتى ٶمىر سۇرگىسى كەلەتىنى ايتپاسا دا تۇسىنىكتى. سوندىقتان ۇنەمى اۋرۋى جايلى سويلەسكىسى كەلمەۋى مۇمكىن. ونىمەن كۇندەلىكتى ومىردەگى اڭگىمەلەردى قوزعاعان دۇرىس».
قۇدايدىڭ بەرەتىن كۇشى بار، ونىڭ جۇبانىش ٴسوزى بار، وتباسىڭىز بەن دوستارىڭىزدىڭ دەمەۋى بار. سوندىقتان ٴتىپتى اۋىر دەرتپەن ارپالىسىپ جۇرسەڭىز دە، ومىردەن ٴتۇڭىلۋدىڭ ەش قاجەتى جوق!