Sálmur 39:1–13
Til tónlistarstjórans. Jedútún.*+ Söngljóð eftir Davíð.
39 Ég sagði: „Ég vil gæta að skrefum mínumsvo að ég syndgi ekki með tungu minni.+
Ég vil múlbinda munn minn+þegar illmenni eru nálæg.“
2 Ég var þögull og hljóður,+ég talaði ekki einu sinni um neitt gott,en kvöl mín var mikil.*
3 Hjartað brann í brjósti mér,eldurinn brann heitar því meira sem ég hugsaði.*
Að lokum sagði ég:
4 „Jehóva, hjálpaðu mér að skilja hvenær endalok mín komaog hve margir dagar mínir eru+svo að mér verði ljóst hve ævi mín er stutt.
5 Þú hefur ekki gefið mér nema fáeina daga*+og ævi mín er sem ekkert í þínum augum.+
Maðurinn er ekkert nema andgustur,+ jafnvel þótt hann virðist standa styrkum fótum. (Sela)
6 Mennirnir ganga um eins og skuggi,þeir eru á sífelldum þönum* til einskis,sanka að sér auðæfum án þess að vita hverjir fá að njóta þeirra.+
7 Eftir hverju get ég þá vonast, Jehóva?
Þú ert mín eina von.
8 Frelsaðu mig frá öllum syndum mínum,+láttu ekki heimskingja hæðast að mér.
9 Ég var hljóður,gat ekki opnað munninn+því að þú stóðst á bak við þetta.+
10 Léttu af mér plágunni sem þú lagðir á mig,ég er að bugast undan höggum handar þinnar.
11 Þú agar manninn með því að refsa honum fyrir syndir hans,+eyðir dýrgripum hans eins og mölur eyðir klæðum.
Já, maðurinn er ekkert nema andgustur.+ (Sela)
12 Heyrðu bæn mína, Jehóva,hlustaðu þegar ég hrópa á hjálp.+
Láttu tár mín ekki fram hjá þér faraþví að fyrir þér er ég bara útlendingur,+ferðalangur sem á leið hjá, rétt eins og allir forfeður mínir.+
13 Horfðu ekki svona reiðilega á mig svo að ég geti tekið gleði mína á nýáður en ég dey og er ekki lengur til.“
Neðanmáls
^ Sjá orðaskýringar.
^ Eða „magnaðist“.
^ Eða „þegar ég andvarpaði“.
^ Orðrétt „þverhendur daga“.
^ Orðrétt „hafa hátt“.