Markús segir frá 11:1–33
11 Þegar þeir nálguðust Jerúsalem og komu að Betfage og Betaníu+ við Olíufjallið sendi hann tvo lærisveina sína+
2 og sagði við þá: „Farið inn í þorpið hér fram undan og um leið og þið komið þangað finnið þið fola sem er bundinn og enginn hefur enn komið á bak. Leysið hann og komið með hann hingað.
3 Ef einhver segir við ykkur: ‚Hvers vegna gerið þið þetta?‘ segið þá: ‚Drottinn þarf á honum að halda en hann sendir hann fljótt aftur til baka.‘“
4 Þeir fóru og fundu folann bundinn við dyr úti á hliðargötu og leystu hann.+
5 En nokkrir þeirra sem stóðu þarna sögðu við þá: „Hvað eruð þið að gera? Eruð þið að leysa folann?“
6 Þeir svöruðu alveg eins og Jesús hafði sagt og þeir leyfðu þeim að fara.
7 Þeir færðu Jesú folann,+ lögðu yfirhafnir sínar á hann og hann settist á bak.+
8 Margir breiddu auk þess yfirhafnir sínar á veginn en aðrir skáru laufgaðar greinar af trjánum meðfram veginum.+
9 Þeir sem gengu á undan og þeir sem eltu hrópuðu: „Verndaðu hann!*+ Blessaður sé sá sem kemur í nafni Jehóva!*+
10 Blessað sé hið komandi ríki Davíðs föður okkar!+ Verndaðu hann, þú sem ert í hæstu hæðum.“
11 Hann kom nú til Jerúsalem og gekk inn í musterið. Hann horfði í kringum sig á allt sem var þar en hélt svo til Betaníu með þeim tólf því að það var orðið áliðið.+
12 Daginn eftir, þegar þeir voru á leið frá Betaníu, var Jesús svangur.+
13 Hann kom auga á laufgað fíkjutré álengdar og gekk þangað til að sjá hvort hann fyndi nokkuð á því. En þegar hann kom að trénu fann hann ekkert nema laufblöðin enda var ekki fíkjutími.
14 Hann sagði þá við tréð: „Enginn skal nokkurn tíma framar borða ávöxt af þér.“+ Og lærisveinarnir heyrðu þetta.
15 Þeir komu nú til Jerúsalem. Jesús gekk inn í musterið og fór að reka út þá sem seldu þar og keyptu. Hann velti um koll bekkjum dúfnasalanna og borðum þeirra sem skiptu peningum+
16 og leyfði engum að bera nokkurt áhald gegnum musterið.
17 Hann kenndi þeim og sagði: „Stendur ekki skrifað: ‚Hús mitt verður kallað bænahús fyrir allar þjóðir‘?+ En þið hafið gert það að ræningjabæli.“+
18 Yfirprestarnir og fræðimennirnir heyrðu þetta og fóru að leita leiða til að drepa hann.+ Þeir óttuðust hann því að allur mannfjöldinn heillaðist af kennslu hans.+
19 Undir kvöld fóru þeir út úr borginni.
20 En þegar þeir fóru fram hjá fíkjutrénu snemma morguninn eftir sáu þeir að það var visnað frá rótum.+
21 Pétur mundi hvað hafði gerst og sagði við Jesú: „Rabbí, sjáðu! Fíkjutréð sem þú formæltir er visnað.“+
22 Jesús svaraði þeim: „Trúið á Guð.
23 Það megið þið vita að ef einhver segir við þetta fjall: ‚Lyftu þér upp og kastaðu þér í hafið,‘ og efast ekki í hjarta sínu heldur trúir að það sem hann segir gerist, þá gerist það.+
24 Þess vegna segi ég ykkur: Trúið að þið fáið allt sem þið biðjið um í bænum ykkar og þið munuð fá það.+
25 Og þegar þið standið og biðjið skuluð þið fyrirgefa öðrum allt sem þið hafið á móti þeim til þess að faðir ykkar á himnum fyrirgefi líka syndir ykkar.“+
26 * ——
27 Þeir komu aftur til Jerúsalem. Þegar hann var á gangi í musterinu komu yfirprestarnir, fræðimennirnir og öldungarnir
28 og sögðu við hann: „Hvaða vald hefurðu til að gera þetta? Eða hver gaf þér vald til þess?“+
29 Jesús sagði við þá: „Ég ætla að spyrja ykkur einnar spurningar. Svarið henni og þá skal ég segja ykkur hvaða vald ég hef til að gera þetta.
30 Var skírn Jóhannesar+ frá himni eða frá mönnum? Svarið mér.“+
31 Þeir fóru þá að ræða sín á milli og sögðu: „Ef við segjum: ‚Frá himni,‘ segir hann: ‚Hvers vegna trúðuð þið honum þá ekki?‘
32 En þorum við að segja: ‚Frá mönnum‘?“ Þeir óttuðust mannfjöldann vegna þess að allir töldu að Jóhannes hefði verið sannur spámaður.+
33 Þeir svöruðu því Jesú: „Við vitum það ekki.“ Jesús sagði: „Þá segi ég ykkur ekki heldur hvaða vald ég hef til að gera þetta.“
