Jobsbók 2:1–13
2 Eftir þetta rann aftur upp dagur þegar synir hins sanna Guðs*+ komu og gengu fyrir Jehóva.+ Satan kom einnig og gekk fyrir Jehóva.+
2 Jehóva sagði við Satan: „Hvaðan kemur þú?“ Satan svaraði Jehóva: „Ég hef flakkað um jörðina og skoðað mig um.“+
3 Jehóva spurði Satan: „Hefurðu tekið eftir þjóni mínum, Job? Hann á engan sinn líka á jörðinni. Hann er heiðarlegur og ráðvandur,+ óttast Guð og forðast það sem er illt. Hann er enn staðfastur í ráðvendni sinni+ þó að þú reynir að egna mig gegn honum+ til að gera út af við* hann að tilefnislausu.“
4 En Satan svaraði Jehóva: „Hver er sjálfum sér næstur.* Maðurinn gefur allt sem hann á fyrir líf sitt.*
5 En prófaðu að rétta út höndina og snerta hold hans og bein. Þá er öruggt að hann formælir þér upp í opið geðið.“+
6 Jehóva sagði þá við Satan: „Hann er á þínu valdi.* En þú mátt ekki verða honum að bana!“
7 Satan fór þá burt frá* Jehóva og sló Job kvalafullum kýlum*+ frá hvirfli til ilja.
8 Job tók sér þá leirbrot til að skafa sig með þar sem hann sat í öskunni.+
9 Að lokum sagði konan hans við hann: „Ertu enn staðfastur í ráðvendni þinni? Formæltu Guði og farðu að deyja!“
10 En hann svaraði henni: „Þú talar eins og óskynsöm kona. Ættum við aðeins að þiggja hið góða frá hinum sanna Guði en ekki líka hið slæma?“+ Í öllu þessu syndgaði Job ekki með vörum sínum.+
11 Þrír kunningjar Jobs fréttu af allri þeirri ógæfu sem hann hafði orðið fyrir – þeir Elífas+ Temaníti, Bildad+ Súaíti+ og Sófar+ Naamaíti. Þeir komu hver úr sinni átt og ákváðu að fara saman til Jobs til að sýna honum samúð og hughreysta hann.
12 Þegar þeir sáu hann úr nokkurri fjarlægð þekktu þeir hann ekki. Þeir fóru að gráta hástöfum, rifu föt sín og jusu mold upp í loftið og yfir höfuð sér.+
13 Síðan sátu þeir hjá honum á jörðinni í sjö daga og sjö nætur. Enginn sagði orð við hann því að þeir sáu að hann var sárkvalinn.+
Neðanmáls
^ Hebreskt orðasamband notað um englana.
^ Orðrétt „gleypa“.
^ Orðrétt „Húð fyrir húð“.
^ Eða „sál sína“.
^ Orðrétt „í þinni hendi“.
^ Orðrétt „frá augliti“.
^ Eða „slæmum sárum“.
