Ձեր «փրկութեան յոյս»ը վառ պահեցէք
Ձեր «փրկութեան յոյս»ը վառ պահեցէք
«Փրկութեան յոյսին սաղաւարտը գլուխնիս դնենք»։—Ա. ԹԵՍԱՂՈՆԻԿԵՑԻՍ 5։8
1. «Փրկութեան յոյս»ը ի՞նչպէս կ’օգնէ որ համբերենք։
ՓՐԿՈՒԵԼՈՒ յոյսը անհատի մը նեցուկ կը կանգնի նոյնիսկ ամենէն դաժան պարագաներու ներքեւ։ Փրկարար լաստի վրայ ծփացող նաւաբեկութեան զոհ գացած անհատ մը, աւելի երկար ժամանակ կրնայ համբերել, երբ տեղեակ ըլլայ որ օգնութիւնը հասնելու վրայ է։ Նմանապէս, ‘Եհովայի փրկութեան’ յոյսը հազարաւոր տարիներէ ի վեր հաւատքի տէր այրերու ու կիներու նեցուկ կանգնած է նեղութեան ժամանակներուն եւ այս յոյսը բնաւ յուսախաբ չէ ըրած։ (Ելից 14։13. Սաղմոս 3։8. Հռովմայեցիս 5։5. 9։33) Պօղոս առաքեալ «փրկութեան յոյս»ը՝ Քրիստոնեային հոգեւոր սպառազինութեան «սաղաւարտ»ին նմանցուց։ (Ա. Թեսաղոնիկեցիս 5։8. Եփեսացիս 6։17) Այո, այն վստահութիւնը թէ Աստուած մեզ պիտի փրկէ, կը պաշտպանէ մեր մտածելու կարողութիւնը, մեզի օգնելով որ զգաստ մնանք, հակառակ ձախորդութեան, հակառակութեան եւ փորձութեան։
2. Ի՞նչ կերպերով «փրկութեան յոյս»ը ճշմարիտ պաշտամունքին մէկ հիմը կը կազմէ։
2 Առաջին դարուն Քրիստոնեաները շրջապատող «հեթանոս աշխարհին յատկանիշներէն մէկը չէր ապագայի յոյսը», կը նշէ Տը Ինթըրնէշընլ Սթենտըրտ Պայպըլ Ինսայգլոբիտիա–ն։ (Եփեսացիս 2։12. Ա. Թեսաղոնիկեցիս 4։13) Բայց «փրկութեան յոյս»ը ճշմարիտ պաշտամունքին հիմնական մէկ տարրն է։ Ի՞նչպէս։ Նախ՝ Եհովայի ծառաներուն փրկութիւնը իր իսկ անուան հետ կապուած է։ Սաղմոսերգու Ասափ աղօթեց. «Քու անուանդ փառքին համար օգնէ՛ մեզի, ո՛վ մեր փրկութեան Աստուածը։ Քու անուանդ համար փրկէ՛ մեզ»։ (Սաղմոս 79։9. Եզեկիէլ 20։9) Ասկէ զատ, Եհովայի խոստացած օրհնութիւններուն վրայ վստահութիւն ունենալը կենսական է իրեն հետ լաւ յարաբերութիւն մը ունենալու համար։ Պօղոս հետեւեալ կերպով բացատրեց. «Առանց հաւատքի անհնար է Աստուծոյ հաճելի ըլլալ. վասն զի ան որ Աստուծոյ կը մօտենայ, պէտք է որ հաւատայ թէ Աստուած կայ եւ թէ վարձահատոյց կ’ըլլայ անոնց, որ զինք կը փնտռեն»։ (Եբրայեցիս 11։6) Ասկէ զատ, Պօղոս բացատրեց որ Յիսուսի երկիր գալուն գլխաւոր պատճառը՝ զղջացողներուն փրկութիւնն էր։ Ան ըսաւ. «Այս խօսքը հաւատարիմ է ու բոլորովին ընդունելութեան արժանի, որ Քրիստոս Յիսուս աշխարհ եկաւ մեղաւորները փրկելու»։ (Ա. Տիմոթէոս 1։15) Իսկ Պետրոս առաքեալ փրկութեան ակնարկեց որպէս ‘մեր հաւատքին արդիւնքը’։ (Ա. Պետրոս 1։9) Յստակ է ուրեմն, որ տեղին է փրկութեան յուսալ։ Բայց իրապէս ի՞նչ է փրկութիւնը։ Իսկ անոր հասնելու համար ի՞նչ կը պահանջուի։
Ի՞նչ Է Փրկութիւնը
3. Եհովայի վաղեմի ծառաները ի՞նչպիսի փրկութիւն ունեցան։
3 Եբրայերէն Սուրբ Գրութիւններուն մէջ, «փրկութիւն» սովորաբար կը նշանակէ հարստահարութենէ, կամ վայրագ, վաղաժամ մահէ ազատագրութիւն։ Օրինակ, Եհովան «Ազատիչ» կոչելով, Դաւիթ ըսաւ. «Տէրը իմ վէմս, . . . իմ ապաւէնս ու ազատիչս է։ Զիս անիրաւութենէն դո՛ւն կ’ազատես։ Օրհնեալ Տէրը կը կանչեմ ու իմ թշնամիներէս կ’ազատիմ»։ (Բ. Թագաւորաց 22։2-4) Դաւիթ գիտէր թէ Եհովա մտիկ կ’ընէ, երբ Իր հաւատարիմ ծառաները օգնութեան համար իրեն կ’աղաղակեն։—Սաղմոս 31։22, 23. 145։19
4. Եհովայի նախաքրիստոնէական ծառաները ապագայ կեանքի ի՞նչ յոյս կը սնուցանէին։
4 Եհովայի նախաքրիստոնէական ծառաներն ալ ապագայ կեանքի յոյսը կը սնուցանէին։ (Յոբայ 14։13-15. Եսայեայ 25։8. Դանիէլ 12։13) Իրականութեան մէջ, Եբրայերէն Սուրբ Գրութիւններուն մէջ ազատագրութեան խոստումներէն շատերը աւելի մեծ փրկութեան՝ յաւիտենական կեանքի առաջնորդող փրկութեան, մարգարէական պատկերն էին։ (Եսայեայ 49։6, 8. Գործք 13։47. Բ. Կորնթացիս 6։2) Յիսուսի օրերուն, Հրեաներէն շատեր յաւիտենական կեանքի յոյսը ունէին, բայց անոնք մերժեցին Յիսուսը ընդունիլ որպէս իրենց յոյսին իրականացման բանալին։ Յիսուս իր ժամանակուան կրօնական առաջնորդներուն ըսաւ. «Գրքերը քննեցէք, վասն զի կը կարծէք թէ անոնցմով կրնաք յաւիտենական կեանք ունենալ։ Ահա բուն անոնք են, որ ինծի համար կը վկայեն»։—Յովհաննու 5։39
5. Ի վերջոյ, փրկութիւն ի՞նչ կը նշանակէ։
5 Յիսուսի միջոցով, Աստուած փրկութեան իմաստին ամբողջ երեսակները յայտնեց։ Անիկա մեղքի իշխանութենէն, սուտ կրօնքի կապանքէն, Սատանայի ղեկավարութեան ներքեւ եղող աշխարհէն, մարդու վախէն եւ նոյնիսկ մահուան վախէն ազատագրում կը ներփակէ։ (Յովհաննու 17։16. Հռովմայեցիս 8։2. Կողոսացիս 1։13. Յայտնութիւն 18։2, 4) Աստուծոյ հաւատարիմ ծառաներուն համար, Աստուծոյ փրկութիւնը ի վերջոյ ո՛չ միայն հարստահարութենէ եւ նեղութենէ ազատագրում պիտի նշանակէ, այլ նաեւ՝ յաւիտենական կեանք ունենալու պատեհութիւն։ (Յովհաննու 6։40. 17։3) Յիսուս ըսաւ որ «պզտիկ հօտ»ին համար փրկութիւնը՝ կը նշանակէ իրենց երկնային կեանքի յարուցուիլը, թագաւորական իշխանութեան մէջ Քրիստոսի հետ բաժնեկից ըլլալու համար։ (Ղուկաս 12։32) Մնացեալ մարդկութեան համար, փրկութիւն կը նշանակէ կատարեալ կեանքի եւ Աստուծոյ հետ յարաբերութեան վերահաստատում, ինչ որ Ադամն ու Եւան Եդեմի Պարտէզին մէջ կը վայելէին մեղանչելէ առաջ։ (Գործք 3։21. Եփեսացիս 1։10) Այսպիսի դրախտանման պայմաններու ներքեւ յաւիտենական կեանքը, մարդկութեան համար Աստուծոյ սկզբնական նպատակն էր։ (Ծննդոց 1։28. Մարկոս 10։30) Սակայն, այսպիսի վիճակի մէջ վերահաստատուիլը ի՞նչպէս կարելի է։
Փրկութեան Հիմը՝ Փրկանքը
6, 7. Մեր փրկութեան մէջ ի՞նչ է Յիսուսի դերը։
6 Յաւիտենական փրկութիւն կարելի է միայն Քրիստոսի փրկանքի զոհին միջոցով։ Ինչո՞ւ։ Աստուածաշունչը կը բացատրէ թէ երբ Ադամ մեղանչեց, ան ինքզինք ու իր ամբողջ սերունդը՝ մենք ալ մէջը ըլլալով՝ մեղքի ‘ծախեց’. հետեւաբար, փրկանքի մը կարիքը կար, որպէսզի մարդկութիւնը վաւերական յոյս մը ունենար։ (Հռովմայեցիս 5։14, 15. 7։14) Մովսիսական Օրէնքին ներքեւ մատուցուած զոհերը կը նախապատկերացնէին այն փրկանքը, որ Աստուած պիտի հայթայթէր ամբողջ մարդկութեան համար։ (Եբրայեցիս 10։1-10. Ա. Յովհաննու 2։2) Յիսուսի զոհագործութիւնն է որ մարգարէական այդ բոլոր պատկերները կատարեց։ Յիսուսի ծնունդէն առաջ, Եհովայի հրեշտակը ծանուցանեց. «Անիկա իր ժողովուրդը իրենց մեղքերէն պիտի փրկէ»։—Մատթէոս 1։21. Եբրայեցիս 2։10
7 Յիսուս հրաշքով կոյս Մարիամէ ծնաւ, եւ որպէս Աստուծոյ Որդի՝ մեղք չժառանգեց Ադամէ։ Այս իրողութիւնը, կատարեալ հաւատարմութեան իր ընթացքին հետ միատեղ, իր կեանքին տուաւ այն արժէքը՝ որու հարկը կար մարդկութիւնը մեղքէ ու մահէ վերագնելու համար։ (Յովհաննու 8։36. Ա. Կորնթացիս 15։22) Ուրիշ մարդոցմէ տարբեր ըլլալով, Յիսուս մեղքի պատճառաւ մեռնելու դատապարտուած չէր։ Ան դիտաւորեալ երկիր եկաւ «իր կեանքը շատերու համար փրկանք տալու»։ (Մատթէոս 20։28) Ասիկա ըրած ըլլալով, հիմա յարուցուած եւ գահակալուած Յիսուս ի վիճակի է փրկելու բոլոր անոնք, որոնք կը լեցնեն պահանջները։—Յայտնութիւն 12։10
Փրկութիւն Ստանալու Համար Ի՞նչ Պահանջուած Է
8, 9. (ա) Յիսուս ի՞նչպէս պատասխանեց փրկութիւն շահելու մասին հարուստ իշխանին հարցումին։ (բ) Յիսուս ի՞նչպէս այս առիթը գործածեց իր աշակերտներուն սորվեցնելու համար։
8 Առիթով մը, Իսրայելացի հարուստ երիտասարդ իշխան մը Յիսուսի հարցուց. «Ի՞նչ ընեմ որ յաւիտենական կեանքը ժառանգեմ»։ (Մարկոս 10։17) Հաւանաբար իր հարցումը իր ժամանակ տիրական եղող հրէական մտածելակերպը կ’արտացոլացնէր, թէ Աստուած կարգ մը բարի գործեր կը պահանջէր եւ թէ բաւարար բարի գործեր կատարելով անհատ մը կրնար Աստուծոյ փրկութեան արժանանալ։ Բայց այդպիսի ձեւական նուիրում կրնար անձնասէր շարժառիթներէ բխիլ։ Այսպիսի գործեր փրկութեան վստահ յոյս մը չէին տար, քանի որ ոեւէ անկատար մարդ իրապէս չի կրնար Աստուծոյ չափանիշներուն գոհացում տալ։
9 Մարդուն հարցումին պատասխանելով, Յիսուս պարզապէս իրեն յիշեցուց որ Աստուծոյ պատուիրաններուն պէտք էր հնազանդէր։ Երիտասարդ իշխանը շուտով հաւաստիացուց Յիսուսը որ ինք իր մանկութենէն կը պահէր զանոնք։ Անոր պատասխանը պատճառ եղաւ որ Յիսուս սէր զգար իրեն հանդէպ։ Յիսուս անոր ըսաւ. «Մէկ բան պակաս է քեզի. գնա՛, ունեցածդ ծախէ՛, տո՛ւր աղքատներուն ու երկինքը գանձ պիտի ունենաս եւ խաչը վերցուր ու եկուր իմ ետեւէս»։ Բայց երիտասարդը նեղուած հեռացաւ, «վասն զի շատ ստացուածք ունէր»։ Անկէ ետք, Յիսուս իր աշակերտներուն շեշտեց որ այս աշխարհի բաներուն շատ կապուիլը փրկութեան արգելք կ’ըլլայ։ Ան աւելցուց ըսելով որ ոեւէ մէկը չի կրնար իր անձնական ջանքերով փրկութիւն շահիլ։ Բայց Յիսուս վստահեցուց զիրենք ըսելով. «Ատիկա մարդոց կողմէ անկարելի է, բայց ո՛չ Աստուծոյ կողմէ. քանզի Աստուծոյ կողմէն ամէն բան կարելի է»։ (Մարկոս 10։18-27. Ղուկաս 18։18-23) Փրկութիւնը ի՞նչպէս կարելի է։
10. Ի՞նչ պայմաններ պէտք է լեցնենք փրկութիւն ստանալու համար։
10 Փրկութիւնը Աստուծմէ պարգեւ մըն է, բայց ինքնաբերաբար չի գար։ (Հռովմայեցիս 6։23) Հիմնական որոշ պայմաններ կան, որոնց գոհացում պէտք է տայ ամէ՛ն անհատ, այդ պարգեւին որակելի ըլլալու համար։ Յիսուս ըսաւ. «Աստուած այնպէս սիրեց աշխարհը, մինչեւ իր միածին Որդին տուաւ, որպէս զի ամէն ո՛վ որ անոր հաւատայ՝ չկորսուի, հապա յաւիտենական կեանք ունենայ»։ Իսկ Յովհաննէս առաքեալ աւելցուց. «Ան որ Որդիին կը հաւատայ, յաւիտենական կեանքն ունի եւ ան որ Որդիին չի հնազանդիր, անիկա կեանքը պիտի չտեսնէ»։ (Յովհաննու 3։16, 36) Յստակ է ուրեմն, որ Աստուած հաւատք եւ հնազանդութիւն կը պահանջէ յաւիտենական փրկութիւն յուսացող իւրաքանչիւր անհատէ։ Ամէն անհատ պէտք է որոշէ փրկանքը ընդունիլ եւ Յիսուսի քայլերուն հետեւիլ։
11. Անկատար անհատ մը ի՞նչպէս Եհովայի հաճութիւնը կրնայ շահիլ։
11 Քանի որ անկատար ենք, հնազանդիլը բնական հակում մը չէ մեզի համար, նաեւ անկարելի է որ կատարելապէս հնազանդինք։ Անոր համար Եհովա փրկանք մը հայթայթեց մեր մեղքերը ծածկելու համար։ Այսուհանդերձ, շարունակաբար պէտք է ճգնինք Աստուծոյ ճամբաներուն համաձայն ապրելու համար։ Ինչպէս Յիսուս հարուստ իշխանին ըսաւ, Աստուծոյ պատուիրանները պէտք է պահենք։ Այսպէս ընելը ո՛չ միայն Աստուծոյ հաճութեան կ’արժանացնէ, այլ նաեւ մեծ ուրախութիւն կու տայ, քանի որ «անոր պատուիրանքները ծանր բան չեն», այլ, ‘կը կազդուրեն’։ (Ա. Յովհաննու 5։3. Առակաց 3։1, 8, ՆԱ) Բայց եւ այնպէս, փրկութեան յոյսին կառչիլը դիւրին չէ։
‘Հաւատքին Համար Պայքարինք’
12. Փրկութեան յոյսը ի՞նչպէս կը զօրացնէ Քրիստոնեան որ անբարոյ փորձութիւններու ընդդիմանայ։
12 Յուդա աշակերտ ուզեց նախկին Քրիստոնեաներուն գրել իրենց ունեցած «հասարակաց փրկութեան» մասին։ Սակայն, առկայ եղող բարոյական վատթար կացութիւնը ստիպեց զինք որ իր եղբայրները խրատէր որ ‘պայքարին հաւատքի համար’։ Այո, փրկութիւն շահելու համար, բաւարար չէ հաւատք ունենալ, քրիստոնէական ճշմարիտ հաւատքին կառչիլ եւ հնազանդիլ՝ երբ ամէն բան լաւ կ’ընթանայ։ Եհովայի հանդէպ մեր նուիրումը բաւական զօրաւոր պէտք է ըլլայ, մեզի օգնելու համար որ փորձութիւններու եւ անբարոյ ազդեցութիւններու ընդդիմանանք։ Սակայն, սեռային չափազանցութիւններ ու խեղաթիւրումներ, հեղինակութեան դէմ յարգանքի պակաս, բաժանումներ եւ կասկածներ, առաջին դարու ժողովքի հոգին կ’ապականէին։ Այսպիսի հակումներու դէմ պայքարելու մէջ անոնց օգնելու համար, Յուդա յորդորեց Քրիստոնեայ հաւատակիցները որ իրենց մտքին մէջ յստակ պահեն իրենց նպատակը. «Սի՛րելիներ, անձերնիդ շինեցէք ձեր ամենասուրբ հաւատքին վրայ եւ Սուրբ Հոգիով աղօթեցէք, անձերնիդ Աստուծոյ սիրոյն մէջ պահեցէք՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին ողորմութեանը սպասելով՝ յաւիտենական կեանքի համար»։ (Յուդա 3, Անթիլիաս, 4, 8, 19-21) Փրկութիւն ձեռք ձգելու յոյսը, բարոյապէս մաքուր մնալու պայքարին մէջ կրնար զիրենք զօրացնել։
13. Ի՞նչպէս ցոյց կու տանք որ մենք Աստուծոյ շնորհքը պարապ տեղ ընդունած չենք։
13 Եհովա Աստուած կ’ակնկալէ որ բարոյապէս օրինակելի վարք մը ունենան այն անհատները, որոնց փրկութիւն պիտի շնորհէ։ (Ա. Կորնթացիս 6։9, 10) Աստուծոյ բարոյական չափանիշներուն կառչիլը սակայն, չի նշանակեր ուրիշները քննադատական աչքով դիտել։ Մենք իրաւասութիւն չունինք մեր ընկեր արարածներուն յաւիտենական ճակատագիրը որոշելու։ Հապա Աստուած պիտի ընէ ասիկա, ինչպէս Պօղոս ըսաւ Աթէնքի մէջ գտնուող Յոյներուն. «Ինք օր մը սահմանեց, որուն մէջ աշխարհս արդարութեամբ պիտի դատէ այն մարդուն ձեռքով՝ որ որոշեց»։ (Գործք 17։31. Յովհաննու 5։22) Եթէ Յիսուսի փրկանքին հաւատալով կեանք մը կը վարենք, մօտալուտ դատաստանի օրուընէ վախնալու պէտք չունինք։ (Եբրայեցիս 10։38, 39) Կարեւոր բանը այդ է թէ բնաւ «Աստուծոյ շնորհքը [փրկանքի միջոցաւ իրեն հետ մեր հաշտութիւնը] պարապ տեղ ընդունած չըլլանք», թոյլ տալով որ սխալ մտածելակերպի ու վարմունքի մէջ իյնանք։ (Բ. Կորնթացիս 6։1) Ասկէ զատ, ուրիշներուն օգնելով որ փրկութիւն շահին, ցոյց կու տանք որ մենք Աստուծոյ շնորհքը պարապ տեղ ընդունած չենք։ Ի՞նչպէս կրնանք օգնել անոնց։
Փրկութեան Յոյսը Բաժնենք
14, 15. Փրկութեան բարի լուրը քարոզելու նշանակումը Յիսուս որո՞նց տուաւ։
14 Յովէլ մարգարէէն մէջբերում ընելով, Պօղոս գրեց. «Ով որ Տէրոջը անունը կը կանչէ՝ պիտի փրկուի»։ Ապա աւելցուց. «Ի՞նչպէս պիտի կանչեն անոր, եթէ անոր չհաւատան, կամ ի՞նչպէս պիտի հաւատան անոր, որուն վրայով չեն լսած. կամ ի՞նչպէս պիտի լսեն՝ առանց մէկուն քարոզելուն»։ Քանի մը համար ետք, Պօղոս կը նշէ որ հաւատքը ինքնաբերաբար չի գար, հապա «հաւատքը կու գայ լսելէն»՝ ‘Քրիստոսի մասին եղած խօսքէն’։—Հռովմայեցիս 10։13, 14, 17, Տրապիզոն. Յովելեայ 2։32
15 Որո՞նք ‘Քրիստոսի մասին խօսքը’ պիտի տանէին ազգերուն։ Յիսուս այդ գործը տուաւ իր աշակերտներուն՝ անոնք որ արդէն սորված էին այդ «խօսք»ը։ (Մատթէոս 24։14. 28։19, 20. Յովհաննու 17։20) Երբ Թագաւորութեան քարոզչութեան ու աշակերտելու գործին կը մասնակցինք, կ’ընենք ճիշդ այն որու մասին Պօղոս գրեց, այս անգամ Եսայեայէն մէջբերում ընելով. «Որքա՜ն գեղեցիկ են խաղաղութիւն աւետարանողներուն ու բարի բաներու աւետիս տուողներուն ոտքերը»։ Նոյնիսկ երբ շատեր չեն ընդունիր մեր բերած բարի լուրը, մեր ոտքերը տակաւին «գեղեցիկ» են Եհովայի համար։—Հռովմայեցիս 10։15. Եսայեայ 52։7
16, 17. Մեր քարոզչութիւնը ի՞նչ երկկողմանի նպատակի կը ծառայէ։
16 Այս յանձնարարութիւնը կատարելը երկու կարեւոր նպատակներ կ’իրագործէ։ Առաջին՝ բարի լուրը պէտք է քարոզուի, որպէսզի Աստուծոյ անունը մեծարուի եւ փրկութիւն ուզողները գիտնան ո՛ւր դիմել։ Պօղոս յանձնարարութեան այս երեսակը հասկցաւ։ Ան նշեց. «Վասն զի Տէրը այսպէս պատուիրած է մեզի. ‘Քեզ հեթանոսներուն լոյս դրի, որպէս զի դուն փրկութեան պատճառ ըլլաս մինչեւ երկրին ծայրերը’»։ Հետեւաբար, որպէս Քրիստոսի աշակերտներ, փրկութեան պատգամը մարդոց տանելու մէջ իւրաքանչիւրս մեր մասնակցութիւնը պէտք է բերենք։—Գործք 13։47. Եսայեայ 49։6
17 Երկրորդ՝ բարի լուրի քարոզչութիւնը Աստուծոյ արդար դատաստանին համար հիմ կը դնէ։ Այդ դատաստանին մասին Յիսուս ըսաւ. «Երբ Որդին մարդոյ իր փառքովը գայ եւ բոլոր սուրբ հրեշտակները իրեն հետ, այն ատեն իր փառաց աթոռը պիտի նստի։ Անոր առջեւ պիտի ժողվուին բոլոր ազգերը ու զանոնք իրարմէ պիտի զատէ, ինչպէս հովիւ մը ոչխարները այծերէն կը զատէ»։ Թէեւ դատաստանը եւ զատումը պիտի ըլլայ «երբ Որդին մարդոյ իր փառքովը գայ», բայց քարոզչութիւնը ներկայիս մարդոց պատեհութիւն կու տայ որ Քրիստոսի հոգեւոր եղբայրները ճանչնան եւ անոնց նեցուկ կանգնելու համար աշխատին, իրենց անձին փրկութեան համար։—Մատթէոս 25։31-46
‘Հաստատուն Պահենք Մեր Յոյսը’
18. Մեր «փրկութեան յոյս»ը ի՞նչպէս կրնանք վառ պահել։
18 Քարոզչութեան մէջ գործօն մասնակցութիւն բերելը մեր յոյսը միշտ վառ պահելու ալ կը նպաստէ։ Պօղոս գրեց. «Մենք կը բաղձանք որ ձենէ իւրաքանչիւրը ջանայ հաստատուն պահել իր յոյսը մինչեւ վերջ»։ (Եբրայեցիս 6։11, Տրապիզոն) Ուստի, թող որ իւրաքանչիւրս «փրկութեան յոյսին սաղաւարտը» դնենք, յիշելով որ «Աստուած մեզ բարկութեան համար չորոշեց, հապա փրկութիւն ստանալու համար մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին ձեռքով»։ (Ա. Թեսաղոնիկեցիս 5։8, 9) Պետրոսի յորդորին ալ սրտանց անսանք. «Ձեր մտքերը գօտեպնդեցէ՛ք՝ արթուն կեցած՝ կատարելապէս յուսացէք այն շնորհքին որ ձեզի պիտի տրուի»։ (Ա. Պետրոս 1։13) Անոնք որոնք ասիկա կ’ընեն, իրենց «փրկութեան յոյսին» ամբողջական իրականացուի՛լը պիտի տեսնեն։
19. Ի՞նչ բաներ նկատի պիտի առնենք յաջորդ յօդուածով։
19 Մինչ այդ, այս դրութեան համար մնացած ժամանակին նկատմամբ ի՞նչ պէտք է ըլլայ մեր տեսակէտը։ Այդ ժամանակը ի՞նչպէս կրնանք գործածել, որպէսզի թէ՛ մենք եւ թէ ուրիշները փրկութիւն շահինք։ Յաջորդ յօդուածով նկատի պիտի առնենք այս հարցումները։
Կրնա՞ք բացատրել
• Ինչո՞ւ մեր «փրկութեան յոյս»ը վառ պէտք է պահենք։
• Փրկութիւնը ի՞նչ կը պարփակէ։
• Ի՞նչ պէտք է ընենք փրկութեան պարգեւը ստանալու համար։
• Մեր քարոզչութիւնը ի՞նչ կ’իրագործէ, Աստուծոյ նպատակներուն կապակցաբար։
[Ուսումնասիրութեան հարցումներ]
[Նկարներ՝ էջ 10]
Փրկութիւն՝ կործանումէն ազատագրուելէն աւելին կը նշանակէ