Հռոմեացիներ 3։1-31

  • «Աստված միշտ ճիշտ կլինի» (1-8)

  • Թե՛ հրեաները, թե՛ հույները մեղքի տակ են (9-20)

  • Մարդ արդար է համարվում հավատի շնորհիվ (21-31)

    • Ոչ ոք չի կարող արտացոլել Աստծու վեհ հատկությունները (23)

3  Ուրեմն ո՞րն է հրեաների առավելությունը, կամ ո՞րն է թլփատության օգուտը:  Դրանք շատ են: Նախևառաջ առավելությունն այն է, որ Աստծու սրբազան պատգամները նրանց վստահվեցին:+  Բայց եթե նրանցից ոմանք հավատ չցուցաբերեցին, արդյոք դա նշանակո՞ւմ է, որ Աստված հավատարիմ չի մնա իր խոսքին:  Իհա՛րկե ոչ: Անգամ եթե բոլոր մարդիկ ստախոս դուրս գան,+ միևնույն է, Աստված միշտ ճիշտ կլինի,+ ինչպես և գրված է. «Դու ճիշտ կլինես քո խոսքերում և հաղթող դուրս կգաս, երբ քո դեմ մեղադրանք ներկայացնեն»:+  Մեր մեղավոր գործերի շնորհիվ ավելի ակնհայտ է դառնում, որ Աստված ճիշտ է վարվում: Բայց այդ դեպքում ի՞նչ ասենք: Մի՞թե Աստված անարդարացի է, երբ իր ցասումն է թափում մեզ վրա (ինչպես կարծում են որոշ մարդիկ):  Ամենևի՛ն: Եթե Աստված անարդար է, ինչպե՞ս կարող է դատել աշխարհը:+  Նաև եթե իմ ստելու շնորհիվ ավելի ցայտուն է դառնում Աստծու ճշմարտախոսությունը, և դա փառք է բերում նրան, այդ դեպքում էլ ինչո՞ւ է Աստված ինձ մեղավոր ճանաչում:  Եվ ինչո՞ւ չասենք՝ «Եկեք վատ բաներ անենք, որ լավ արդյունք լինի»՝ խոսքեր, որ որոշ մարդիկ ստելով մեզ են վերագրում: Այսպիսի բաներ ասողները կստանան իրենց արժանի հատուցումը:+  Եվ հիմա ի՞նչ: Արդյո՞ք մենք՝ հրեաներս, ավելի լավ վիճակում ենք: Բոլորովի՛ն: Արդեն նշել եմ, որ բոլորն էլ մեղքի տակ են՝ թե՛ հրեաները, թե՛ հույները,+ 10  ինչպես որ գրված է. «Արդար մարդ չկա, գեթ մեկն էլ չկա:+ 11  Չկա մեկը, որ խորությամբ ըմբռնի, չկա մեկը, որ Աստծու առաջնորդությունը փնտրի: 12  Բոլորն էլ ճանապարհից շեղվել են, բոլորն էլ անպիտան են դարձել, բարություն անող մարդ չկա, նույնիսկ մեկը չկա»:+ 13  «Նրանց բերանը բաց գերեզման է, նրանց լեզուն խաբեության գործիք է»:+ «Իժի թույն կա նրանց շուրթերին»:+ 14  «Եվ նրանց բերանը լի է անեծքով ու դառը խոսքերով»:+ 15  «Նրանց ոտքերը շտապում են արյուն թափելու»:+ 16  «Նրանք կործանում ու թշվառություն են սփռում իրենց ճանապարհին, 17  և խաղաղության տանող ուղին անծանոթ է նրանց»:+ 18  «Նրանց ոչինչ Աստծու հանդեպ վախ* չի ներշնչում»:+ 19  Մենք գիտենք, որ այն ամենը, ինչ Օրենքն ասում է, ուղղված է Օրենքի տակ լինողներին: Այն տրվել է, որ ոչ ոք չասի, թե անմեղ է, և հստակ դառնա, որ ողջ աշխարհը ենթակա է Աստծու պատժին:+ 20  Այնպես որ կատարելով Օրենքի պահանջները՝ ոչ ոք չի կարող նրա առաջ արդար հայտարարվել:+ Իրականում Օրենքն օգնում է հստակ հասկանալ, թե ինչ է մեղքը:*+ 21  Իսկ հիմա հայտնի է դարձել, որ հնարավոր է Աստծու աչքում արդար համարվել առանց Օրենքը պահելու:+ Դրա մասին ասվում է նաև Օրենքում ու մարգարեների գրվածքներում:+ 22  Այո՛, բոլորն էլ, ունենալով հավատ՝ հավատ Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ, կարող են Աստծու աչքում արդար համարվել, քանի որ Աստված խտրականություն չի դնում մարդկանց մեջ:+ 23  Բոլորն էլ մեղավոր են ու չեն կարողանում արտացոլել Աստծու վեհ հատկությունները:*+ 24  Եվ այն, որ Քրիստոս Հիսուսի վճարած փրկագնի հիման վրա+ նրանք կարող են ազատվել մեղքից և արդար հայտարարվել, ձրի պարգև է,+ որ Աստված տվել է նրանց իր անզուգական բարությամբ:*+ 25  Աստված Քրիստոսին տվել է որպես զոհ,+ որ մարդիկ կարողանան հաշտվել իր հետ՝* հավատ ընծայելով նրա արյանը:+ Աստված դա արել է ցույց տալու համար, որ չի խախտել արդարության իր չափանիշները, երբ մեծահոգաբար ներել է անցյալում մեղք գործած մարդկանց, 26  և որ հիմա էլ չի խախտում արդարության իր չափանիշները,+ երբ արդար է հայտարարում Հիսուսի հանդեպ հավատ ունեցողին:+ 27  Ուրեմն կա՞ արդյոք պարծենալու որևէ պատճառ: Չկա: Ո՞ր օրենքն է օգնում, որ չպարծենանք: Այն օրենքը, որը գործե՞ր է պահանջում:+ Ո՛չ, այն օրենքը, որը հավատ է պահանջում: 28  Մենք գիտենք, որ մարդ արդար է հայտարարվում հավատի շնորհիվ՝ առանց Օրենքով պահանջված գործերն անելու:+ 29  Մի՞թե Աստված միայն հրեաների Աստվածն է:+ Ի՞նչ է, մյուս ազգերի մարդկանց Աստվածն էլ չէ՞:+ Այո՛, մյուս ազգերի մարդկանցն էլ է:+ 30  Եվ քանի որ Աստված մեկն է,+ նա հավատի հիման վրա արդար կհայտարարի+ թե՛ թլփատվածներին, թե՛ անթլփատներին:+ 31  Ուրեմն դա նշանակում է, որ մեր հավատով չեղյա՞լ ենք դարձնում Օրենքը: Ոչ մի դեպքում: Ընդհակառակը, հաստատում ենք այն:+

Ծանոթագրություններ

Բառարանում տես «Աստվածավախություն»:
Կամ՝ «որ մենք մեղավոր ենք»:
Կամ՝ «Աստծու փառքը»:
Խոսքը այն բարության մասին է, որին մարդ չի արժանացել: Բառարանում տես «Անզուգական բարություն»:
Կամ՝ «տվել է որպես զոհ՝ քավության համար»: