Nagdaku ako sa siudad sang Alicante, sa sidlangan nga baybayon sang Espanya. Magamo ang amon pamilya, gani subong pamatan-on pirme ako nagaistambay sa mga kalye. Malapit sa amon balay ang isa ka talyer. Nangin amigo ko diri ang isa sa mga nagatrabaho nga si José María. Mabuot sia nga tawo kag ginahatagan niya ako sing atension nga wala ko gid nabatyagan sa akon pamilya. Sa tion nga may problema ako, daw matuod ko sia nga utod—isa ka matuod nga abyan, bisan pa magulang sia sa akon sing 20 ka tuig.

Si José María nagatuon sing Biblia sa mga Saksi ni Jehova. Masiling ko nga nanamian gid sia sa Kasulatan, kag pirme niya ginasugid sa akon ang mga kamatuoran sa Biblia. Matinahuron ako nga nagapamati sa iya, pero indi ako interesado sa iya ginasiling. Bilang tin-edyer, nawili ako sa iban nga butang. Apang magabag-o ina.

Indi ko gusto istoryahan ang parte sa natabo nga aksidente sa dalan. Ang masiling ko lang nga buangbuang ako sadto kag harasharas. Sa isa lang ka adlaw, nagbag-o gid ang bug-os ko nga kabuhi. Halin sa isa ka mapagsik nga tin-edyer, naparalisar ako kag nagatener sa ospital. Mabudlay gid batunon ang akon kahimtangan. Pirme ko ginapamangkot ang akon kaugalingon, ‘May rason pa bala ako nga mabuhi?’

Ginkadtuan ako ni José María, dayon naghimo sia sing kahimusan nga bisitahan ako sa ospital sang mga Saksi ni Jehova sa sina nga lugar. Natandog gid ako sa sinang regular nga pagbisita. Sang nakagua ako sa intensive care unit, nagtuon ako sing Biblia. Nahibaluan ko ang kamatuoran kon ngaa nagaantos ang mga tawo kag nagakapatay kag kon ngaa ginatugutan sang Dios nga matabo ang malain nga mga butang. Natun-an ko man ang mga saad sang Dios sa palaabuton, ang tion nga ang bilog nga duta istaran sang himpit nga mga tawo kag wala na sing magasiling: “Nagamasakit ako.” (Isaias 33:24) Sa una nga tion, nabuksan ang dalayawon nga paglaum sa akon.

Sang naggua ako sa ospital, madasig ang akon pag-uswag sa pagtuon sing Biblia. Paagi sa pinasahi nga wheelchair, nakatambong pa gani ako sa pila ka pagtilipon sang mga Saksi ni Jehova kag nakapakigbahin sa pagbantala. Sang Nobiembre 5, 1988, nabawtismuhan ako paagi sa pagtum-oy sa akon sa pinasahi nga bathtub, sa edad nga 20 anyos. Ginhatagan ako ni Jehova sing bag-o nga pagtamod sa kabuhi. Pero ano ang mahimo ko para mapakita ang akon apresasyon?

Determinado gid ako nga indi ko pagtugutan nga pauntaton ako sang akon kahimtangan sa paghimo  sang bug-os ko nga masarangan sa pag-alagad kay Jehova. Gusto ko mag-uswag. (1 Timoteo 4:15) Sang primero indi ina mahapos bangod nagapamatok ang akon pamilya sa akon bag-o nga pagtuluuhan. Pero ginbuligan ako sang akon mga masigkatumuluo, ang akon mga utod sa pagtuo. Ginsiguro nila nga indi ko mawasi ang mga pagtilipon kag aktibo ako nga nakapakigbahin sa pagbantala.

Apang pagligad sang tion, kinahanglan ko na ang pinasahi nga pag-atipan sa tanan nga oras. Sa tapos sang madugay nga pagpangita, nakakita ako sing maayo nga ilistaran para sa mga baldado sa siudad sang Valencia, nga 160 ka kilometro sa aminhan sang Alicante. Amo ini ang nangin permanente ko nga puluy-an.

Bisan pa nagahigda na lang ako, determinado ako nga magpadayon sa pag-alagad. Gingamit ko ang akon pension kag iban pa nga bulig sa pagbakal sing kompyuter kag ginplastar ini sa kilid sang akon katre. Nagbakal man ako sing cell phone. Kada aga, ginapaandar sang nagaatipan sa akon ang akon kompyuter kag cell phone. Para makagamit sang kompyuter, nagagamit ako sing joystick nga ginakontrol sang akon sag-ang. May ginakagat man ako nga pinasahi nga lipak. Paagi sa sini nga lipak, maka-type ako kag maka-dial sang mga numero sa akon cell phone.

Paano ini nga teknolohiya nakabulig sa akon? Una sa tanan, paagi sini makadtuan ko ang website nga jw.org kag ang Watchtower ONLINE LIBRARY. Daku gid ang nabulig sini sa akon! Nagahinguyang ako sing inoras kada adlaw sa pagtuon kag pag-research sa base sa Biblia nga mga balasahon agod makapadayon ako sa pagtuon parte sa Dios kag sa iya dalayawon nga mga kinaiya. Kag kon masubuan ako ukon medyo maluyahan, may mabasa ako sa website nga nagapalig-on sa akon.

Paagi sa akon kompyuter makapamati man ako kag makapakigbahin sa mga pagtilipon sang kongregasyon. Makakomento ako, makadumala sa mga pangamuyo, makapamulongpulong, kag makabasa pa gani sing Lalantawan nga magasin kon ako ang naasayn nga magbasa. Bisan pa indi ako makatambong sa sina nga mga pagtilipon, mabatyagan ko gihapon nga bahin ako sang amon kongregasyon.

Bangod may telepono ako kag kompyuter, makapakigbahin man ako sing bug-os sa pagbantala. Matuod, indi ako makapamalaybalay pareho sang ginahimo sang kalabanan nga mga Saksi ni Jehova. Pero wala ini makapugong sa akon. Paagi sa sini nga mga kagamitan mapaambit ko ang akon pagtuo sa iban. Nanamian gid ako sa pagpakig-istorya sa telepono, gani ginpangabay ako sang amon mga gulang nga mangin koordenitor sa pagbantala paagi sa telepono. Ini nga kahimusan nakabulig gid ilabi na sa mga katapo sang kongregasyon nga indi makahalin sa ila balay.

Pero ang akon kabuhi wala lang nasentro sa teknolohiya. Kada adlaw, ang akon pinalangga nga mga abyan nagabisita sa akon. Nagaupod sila sing mga paryente ukon mga kakilala nga interesado sa Biblia.  Pirme nila ginapangabay nga ako ang makig-istorya sa sini nga interesado. Sa iban nga tion, ginabisitahan ako sang mga pamilya kag ginapaentra nila ako sa ila gab-i sang pangpamilya nga pagsimba. Nanamian gid ako kon ang mga bata nagapungko sa kilid sang akon katre kag ginasugiran nila ako kon ngaa ginahigugma nila si Jehova.

Nanamian gid ako sa pag-abiabi sa madamo nga bisita. Ang akon kuarto madamo pirme sing tawo, kay ginabisitahan ako sang akon mga abyan halin sa malapit kag sa malayo nga lugar. Ining mahigugmaon nga pag-ulikid sa akon nagpakibot gid sa mga nagaatipan sa akon. Kada adlaw, nagapasalamat ako kay Jehova nga gintugutan niya ako nga mangin bahin sinang dalayawon nga paghiliutod.

Sa tion nga may magtamyaw sa akon kag mamangkot kon kamusta ako, nagasabat lang ako, “Ari nagapakigbato gihapon!” Siempre, nahibaluan ko nga indi lang ako ang may amo sini nga kabudlayan. Ano man ang aton mga kahimtangan ukon kabudlayan, ang tanan nga Cristiano nagapakig-away—ang “maayo nga pagpakig-away para sa pagtuo.” (1 Timoteo 6:12) Ano ang nakabulig sa akon nga makapakigbato sa sulod sang malawig nga tinuig? Adlaw-adlaw ako nga nagapangamuyo kag nagapasalamat kay Jehova sa paghatag sing katuyuan sa akon kabuhi. Ginapanikasugan ko gid nga mangin masako sa pag-alagad sa Dios, kag ginapokus ang akon mga mata sa paglaum sa palaabuton.

Pirme ko ginapamensar ang bag-o nga kalibutan kag kon ano ang pamatyag sa pagdalagan kag paglumpat liwat. Kon kaisa, nagalahog ako sa akon suod nga amigo nga si José María—nga may polio—nga mapalumba kami sa maraton. “Sin-o ayhan ang madaug?” pamangkot ko. “Indi importante kon sin-o ang madaug,” sabat niya. “Ang importante nga didto kita sa Paraiso para makadalagan sa palumba.”

Indi mahapos magkabuhi nga paralisado. Nahibaluan ko nga subong tin-edyer, binuang gid ang ginhimo ko, kag daku gid ang halit sini sa akon. Pero, nagapasalamat gid ako nga wala ako ginpabay-an ni Jehova. Madamo sia sing ginhatag sa akon—ang daku nga espirituwal nga pamilya, ang determinasyon nga mabuhi, ang kalipay sa pagbulig sa iban, kag ang dalayawon nga paglaum sa palaabuton. Kon sumaryuhon ko ang akon ginabatyag sa isa lang ka dinalan, sa banta ko makasiling ako nga sobra pa ang ginhatag ni Jehova sa akon.