Para malipatan sang mga tawo ang ila problema, ginadaya nila ang ila kaugalingon paagi sa pagpangita sing paaliwansan. Halimbawa, ginahimo sang iban ang alak nga paaliwansan para maghaganhagan ang ila problema. Sa umpisa, mahimo mabuligan sila sini. Pero kahalitan lang ang resulta sini sa ulihi. Amo man bala sini ang pagtuo?

Ang iban nagasiling nga ang tawo nga may pagtuo pareho lang sa tawo nga mapinatihon. Nagasiling pa sila nga ang tawo nga may pagtuo nagapati dayon sa ginatudlo sang iban kag wala na nagapangusisa ukon nagabaton sang mga ebidensia.

Madamo sang ginasiling ang Biblia parte sa pagtuo. Pero wala gid ini nagapalig-on nga mangin mapinatihon kita. Wala man ini nagatudlo nga indi na kinahanglan ang pagpangusisa kag pagbinagbinag sing maayo. Sa baylo, ginalaragway sini nga ang mga tawo nga mapinatihon daw pareho sa tawo nga kulangkulang kag buangbuang. (Hulubaton 14:15, 18) Kabuangan gid man kon magpati lang dayon kita sa ginatudlo sa aton kag wala na nagapangusisa! Daw pareho lang ini sa pagpati sa sugo nga magtabok sa dalan nga may tabon ang aton mga mata.

Sa baylo nga mangin mapinatihon, ginapalig-on kita sang Biblia nga magbantay ukon muklaton ang aton mga mata para indi kita madaya. (Mateo 16:6) Ginamuklat naton ang aton mga mata paagi sa paggamit sang aton “ikasarang sa pagpangatarungan.” (Roma 12:1) Ginatudluan kita sang Biblia nga mangatarungan base sa ebidensia kag magtuo base sa kamatuoran. Binagbinaga ang pila ka halimbawa halin sa mga sinulatan ni apostol Pablo.

Sang magsulat si Pablo sa kongregasyon sa Roma, ginpalig-on niya sila nga usisaon ang ebidensia nga matuod nga may Dios, sa baylo nga magpati lang sa iya ginatudlo. Nagsulat sia: “Ang iya di-makita nga mga kinaiya, bisan ang iya dayon nga gahom kag pagka-Dios, maathag nga makita kutob sang pagtuga sa kalibutan, bangod mahantop ini sa mga butang nga gintuga, gani wala sila sing ibalibad.” (Roma 1:20) Pareho man sini ang pangatarungan ni Pablo sang magsulat sia sa mga Hebreo. “Sa pagkamatuod, ang tagsa ka balay may nagtukod,” siling niya, “apang sia nga nagtukod sang tanan nga butang amo ang Dios.” (Hebreo 3:4) Sa iya sulat sa mga Cristiano sa Tesalonica, ginpalig-on niya sila nga indi lang basta magpati. Gusto niya nga ‘pat-uron nila ang tanan nga butang.’—1 Tesalonica 5:21.

Ang pagtuo nga wala nabase sa ebidensia mahimo makadaya kag makahalit sa isa. Parte sa pila ka relihioso nga tawo sang iya panahon, si Pablo nagsulat: “Nagapanaksi ako tuhoy sa ila nga may kakugi sila sa Dios; apang indi suno sa sibu nga ihibalo.” (Roma 10:2) Gani, importante gid nga sundon naton ang laygay ni Pablo sa kongregasyon sa Roma! Nagsulat sia: “Magbalhin kamo paagi sa pagbag-o sang inyo hunahuna, agod mapamatud-an ninyo sa inyo kaugalingon ang maayo kag kalahamut-an kag himpit nga kabubut-on sang Dios.” (Roma 12:2) Ang pagtuo nga nabase sa sibu nga ihibalo sang Dios indi lang paaliwansan, kundi isa ka “daku nga taming” nga nagaamlig sa aton para indi mahalitan ang aton emosyon kag kaangtanan sa Dios.—Efeso 6:16.