Ang isa nga makabulig gid sa aton amo ang lugpay gikan sa aton pamilya, mga abyan, kag masigkatumuluo.

Ang mainayuhon kag mahigugmaon nga pinamulong sang isa ka abyan kaangay sang makapaumpaw nga balsamo nga makapaayo kag makaparepresko. (Hulu. 16:24; 18:24; 25:11) Apang ang matuod nga mga Cristiano wala lamang nagahunahuna sa pagtigayon sing lugpay. Nagapanikasog man sila “agod malugpayan . . . ang yara sa bisan ano nga sahi sang kapipit-an paagi sa lugpay nga ginlugpay man [sa ila] sang Dios.” (2 Cor. 1:4; Luc. 6:31) Si Antonio nga isa ka manugtatap sang distrito sa Mexico nakaeksperiensia sini.

Sang nahibaluan nga may lymphoma sia, isa ka sahi sang kanser sa dugo, grabe gid ang kasubo ni Antonio. Pero ginpakigbatuan niya ang iya negatibo nga balatyagon. Paano? Ginadumdom niya ang mga ambahanon sang Ginharian kag ginakanta ini para mabatian niya kag mapamalandungan ang mga tinaga sini. Ang pagpangamuyo sing matunog kag ang pagbasa sing Biblia nangin daku man nga lugpay sa iya.

Pero narealisar ni Antonio nga ang pinakadaku nga nakabulig sa iya amo ang iya masigkatumuluo. Nagsiling sia: “Sang grabe gid ang amon kasubo sang akon asawa, nangabay kami sa amon paryente nga isa ka gulang sa kongregasyon, nga kadtuan kami para mangamuyo upod sa amon. Naglugpay ini sa amon kag nangin kalmado kami. Ang matuod,” siling pa niya, “nagapasalamat kami sa suporta sang amon pamilya kag sang amon espirituwal nga kauturan, nabatuan namon ang negatibo nga balatyagon sa malip-ot nga tion.” Nagapasalamat gid sia kay may mahigugmaon kag mainulikdon sia nga mga abyan!

Ang isa pa ka bulig sa tion sang kabudlayan amo ang ginsaad nga balaan nga espiritu. Si apostol Pedro nagsiling nga ang balaan nga espiritu sang Dios “wala bayad nga dulot.” (Binu. 2:38) Napamatud-an ini sang ginhaplasan ang madamo sang Pentecostes 33 C.E. Pero ang balaan nga espiritu isa ka dulot nga matigayon man naton tanan. Wala nagakahubas ini nga dulot, gani ngaa indi mangabay sing bugana sa sini?—Isa. 40:28-31.

Si apostol Pablo nagbatas sang grabe nga kabudlayan, kag nakaatubang pa gani sing kamatayon. (2 Cor. 1:8-10) Pero wala sia nagakabalaka sing sobra nga mapatay. Nalugpayan sia kay nahibaluan niya nga ginasakdag sia sang Dios. Nagsulat sia: “Dayawon ang Dios kag Amay sang aton Ginuong Jesucristo, ang Amay nga may mapinalanggaon nga kaluoy kag ang Dios nga may bug-os nga paglugpay, nga nagalugpay sa aton sa tanan naton nga kapipit-an.” (2 Cor. 1:3, 4) Si Pablo wala nagpadala sa iya mga kabudlayan. Sa baylo, ang mga pagtilaw nga iya ginbatas nagbulig sa iya nga mapalambo ang empatiya, amo nga nasangkapan sia sing maayo sa paglugpay sa iban.

Sang nag-ayo si Antonio, nagbalik sila sa nagalakbay nga hilikuton. Pirme na sia nagapakita sadto sing interes sa iya masigkatumuluo, pero karon nagapanikasog pa gid sila nga mag-asawa nga bisitahon kag palig-unon ang mga nagamasakit. Halimbawa, pagkatapos naduaw ang isa ka Cristiano nga may malubha nga balatian, nahibaluan ni Antonio nga ini nga utod indi na gusto magtambong sa mga miting. “Indi buot silingon nga wala na niya ginahigugma si Jehova kag ang mga kauturan,” paathag ni Antonio, “pero grabe ang epekto sang balatian sa iya balatyagon amo nga nagbatyag sia nga wala na sing pulos.”

Ang isa nga ginhimo ni Antonio para mapalig-on ini nga utod amo ang pagpangabay sa iya nga mangamuyo sa isa ka pagtipontipon. Bisan pa nagbatyag ang utod nga indi sia makasarang, nagpasugot ini. Si Antonio nagsaysay: “Kanami sang iya pangamuyo, kag pagkatapos sini, daw lain na sia nga tawo. Nabatyagan niya liwat nga may pulos sia.”

Huo, daku man ukon gamay, nagabatas kita sang pila ka sahi sang pag-antos. Pero subong sang ginsiling ni Pablo, magasangkap ini sa aton para malugpayan ang iban sa ila kabudlayan. Gani, mangin sensitibo kita sa pag-antos sang aton masigka-Cristiano kag ilugon ang aton Dios, si Jehova, paagi sa paglugpay sa iban.