مزمور ۶۰:۱-۱۲
برای رهبر خوانندگان و نوازندگان؛ با سبک «سوسن شهادت.» غزلی از داوود. برای استفاده در تعلیم دیگران. داوود این مزمور را زمانی نوشت که با لشکرهای اَرام‌نَهرین و اَرام‌صوبه در جنگ بود. این همان جنگی است که یوآب ۱۲٬۰۰۰ نفر از اَدومیان را در درّهٔ نمک کشت.
۶۰ خدایا، تو ما را دور انداختی و ما را پراکنده کردی.*
از دست ما خشمگین بودی، ولی حالا ما را دوباره در آغوشت بگیر!
۲ تو زمین را به لرزه درآوردی و آن را شکافتی.
شکاف‌هایش را درست کن، چون نزدیک است از هم پاشیده شود!
۳ به قوم برگزیده‌ات سختی‌های زیادی دادی،
و شرابی به ما نوشاندی که ما را گیج و سرگردان کرده است.
۴ برای اشخاص خداترس پرچمی بلند کن،*تا با دیدن آن فرار کنند و از تیرهای دشمن در امان باشند. (سِلاه)
۵ ای خدایی که ما را دوست داری به دعای ما جواب بده،و با دست راستت ما را نجات بده.
۶ خداوند در قدّوسیت و پاکی خود* می‌گوید:
«وقتی شهر شِکیم را به قومم بدهم،*و درّهٔ* سُکّوت را بین آن‌ها تقسیم کنم، بی‌اندازه شاد می‌شوم!
۷ جِلعاد و مَنَسّی مال من هستند؛اِفرایِم کلاهخود من است،و یهودا، عصای فرمانروایی من.
۸ قوم موآب را مثل لگن برای شست‌وشو به کار می‌برم؛
کفشم را بر قوم اَدوم پرت می‌کنم،
و بر سرزمین فِلیسطیه فریاد پیروزی سر می‌دهم.»
۹ چه کسی مرا به شهری می‌برد که محاصره شده است؟
چه کسی مرا به اَدوم هدایت می‌کند تا آن را تسخیر کنم؟
۱۰ خدایا، تویی که این پیروزی را به ما می‌دهی!اما حالا ما را دور انداخته‌ای و دیگر از لشکرهای ما حمایت نمی‌کنی.
۱۱ ای خدا، در این موقعیت سخت به ما کمک کن،چون کمک انسان* بی‌فایده است.
۱۲ ای خدا، تویی که به ما قدرت و نیرو می‌دهی،و دشمنانمان را پایمال می‌کنی!
پاورقی‌ها
^ یا: «به ما رخنه کردی.»
^ یا احتمالاً: «بلند کردی.»
^ یا احتمالاً: «در مکان مقدّسش.»
^ یا: «به میراث بدهم.»
^ یا: «دشت.»
^ یا: «نجات توسط انسان.»
