مزمور ۱۴۱:۱-۱۰
ترانه‌ای از داوود.
۱۴۱ ای یَهُوَه، به درگاهت دعا می‌کنم.
هر چه زودتر به کمک من بیا.
به دعایم گوش کن.
۲ بگذار دعایم مثل بخوری باشد که برای تقدیم به تو آماده می‌شود،و التماس‌هایم* مثل هدیهٔ غلّه‌ای که عصرها به تو تقدیم می‌شود.
۳ ای یَهُوَه، نگهبان دهانم باش،و مراقب باش که حرف بد از دهانم* بیرون نیاید.
۴ میل به هر نوع بدی را از دلم ریشه‌کن کن،تا با شریران در کارهای بد شریک نشوم؛من هیچ وقت نمی‌خواهم با آن‌ها در جشن‌هایشان همسفره شوم.
۵ اگر شخص درستکار مرا بزند، در حق من محبت کرده است.*اگر مرا توبیخ کند، انگار روغنی معطر بر سرم ریخته است،و من هیچ وقت آن را رد نمی‌کنم.
حتی در سختی‌هایش باز هم برایش دعا می‌کنم.
۶ وقتی رهبران قوم از روی صخره به پایین انداخته شوند،مردم به حرف‌های من توجه می‌کنند، چون برایشان دلنشین است.
۷ درست مثل خاکی که با شخم زدن به هر طرف پراکنده می‌شود،استخوان‌های اسرائیلیان هم سر قبرها* پراکنده شده است.
۸ ای یَهُوَه، خدای متعال، چشم امید من به توست.
من به تو پناه آورده‌ام.
جانم را نگیر.
۹ مرا از دندانه‌های تله‌ای که برایم گذاشته‌اند،و از دام‌های شریران حفظ کن.
۱۰ شریران همه با هم به دام‌هایی که خودشان گذاشته‌اند می‌افتند،ولی من جان سالم به در می‌برم.
پاورقی‌ها
^ یا: «دست‌هایم را که به سویت بلند می‌کنم.»
^ تحت‌اللفظی: «درِ لب‌هایم.»
^ یا: «به من محبت پایدار نشان داده است.» رجوع به واژه‌نامه: «محبت پایدار.»
^ یا: «کنار دهانهٔ شیول.» رجوع به واژه‌نامه: «شیول.»
