۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم در مسیر نجات بمانیم؟‏ ب)‏ چه کاری به ما کمک می‌کند تا از مسیر نجات منحرف نشویم؟‏

هنگامی که شاگرد عیسی شدیم،‏ سفر جدیدی را در زندگی آغاز کردیم.‏ این سفر،‏ به زندگی ابدی در آسمان یا بر روی زمین منتهی می‌شود.‏ عیسی در این رابطه گفت:‏ «آن که تا به آخر پایدار بماند،‏ نجات خواهد یافت.‏» (‏مت ۲۴:‏۱۳‏)‏ منظور عیسی از «تا به آخر،‏» تا آخر زندگی شخص یا تا آخر این نظام شریر بود.‏ اگر در تمام امور زندگی وفاداریمان را به خدا حفظ کنیم،‏ در مسیر نجات خواهیم ماند.‏ از این رو،‏ باید مراقب باشیم که حواسمان پرت نشود یا از این مسیر منحرف نشویم.‏ (‏۱یو ۲:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ چگونه می‌توانیم همواره در مسیر سفرمان حرکت کنیم؟‏

^۲ عیسی که سرمشق ماست،‏ ما را در این سفر هدایت می‌کند.‏ سفر زندگی او در کتاب مقدّس گزارش شده است.‏ با مطالعهٔ این گزارش به شخصیت عیسی پی خواهیم برد،‏ او را دوست خواهیم داشت و به او ایمان خواهیم ورزید.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۱:‏۸،‏ ۹ خوانده شود.‏)‏ به یاد آورید که پِطرُس رسول نیز گفت که عیسی مسیح ‹سرمشقی برای ما قرار داد تا به‌دقت در جای پای او گام برداریم.‏› (‏۱پطر ۲:‏۲۱‏)‏ اگر با دقت  گام‌های او را دنبال کنیم،‏ «به هدف نهایی ایمان خود» که نجاتمان است،‏ دست می‌یابیم.‏ * در مقالهٔ قبل بررسی کردیم که چگونه می‌توانیم فروتنی و رأفت عیسی را سرمشق قرار دهیم.‏ حال بررسی می‌کنیم که چگونه می‌توانیم با دنبال کردن گام‌های عیسی،‏ شجاعت و قدرت تشخیص را در خود پرورش دهیم.‏

۳.‏ شجاعت چیست و چگونه می‌توانیم آن را در خود پرورش دهیم؟‏

^۳ شجاعت نوعی اعتمادبه‌نَفْس است که ما را تقویت نموده،‏ پایدار و استوار می‌سازد.‏ شجاع بودن این چنین تعریف شده است:‏ «استقامت کردن در مقابل سختی‌ها،‏» «جانبداری از آنچه که درست است» و «حفظ آرامش و ایمان حین تحمّل درد و رنج.‏» شجاعت به ترس،‏ امید و محبت وابسته است.‏ چگونه؟‏ ترس الٰهی در ما این شجاعت را ایجاد می‌کند که در مقابل ترس از انسان بایستیم.‏ (‏۱سمو ۱۱:‏۷؛‏ امث ۲۹:‏۲۵‏)‏ امید واقعی به ما کمک می‌کند که ورای مصیبت‌ها را ببینیم و با اعتماد و اطمینان به سوی آینده پیش رویم.‏ (‏مز ۲۷:‏۱۴‏)‏ محبت ایثارگرانه باعث می‌شود که حتی هنگامی که جانمان در خطر است،‏ از خود شجاعت نشان دهیم.‏ (‏یو ۱۵:‏۱۳‏)‏ ما می‌توانیم شجاع باشیم اگر به خدا توکّل کنیم و در جای پای عیسی گام برداریم.‏—‏مز ۲۸:‏۷‏.‏

۴.‏ چگونه عیسی ‹در معبد در میان معلّمان› شجاعت از خود نشان داد؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۴ عیسی حتی وقتی که ۱۲ ساله بود با شجاعت از آنچه درست بود،‏ جانبداری کرد.‏ توجه کنید که عیسای نوجوان هنگامی که ‹در معبد در میان معلّمان نشسته بود،‏› چه اتفاقی افتاد.‏ ‏(‏لوقا ۲:‏۴۱-‏۴۷ خوانده شود.‏)‏ آن معلّمان هم با شریعت موسی و هم با رسوم بشری به‌خوبی آشنا بودند؛‏ رسومی که اطاعت از شریعت را برای مردم سخت می‌کرد.‏ با این حال،‏ عیسی به خاطر دانش و معلومات آنان هراس به دل راه نداد و ساکت نماند؛‏ او «از ایشان سؤال می‌کرد.‏» سؤالات او همچون سؤالات معمول نوجوانان نبود که تنها از روی کنجکاوی می‌پرسند.‏ مسلّماً سؤالات سنجیده و عمیق او آن معلّمان آزموده را به فکر فرو برد.‏ می‌توان تصوّر کرد،‏ حتی اگر آن معلّمان سعی می‌کردند با مطرح کردن سؤالات بحث‌انگیز او را سردرگم کنند،‏ شکست می‌خوردند.‏ در واقع،‏ همهٔ آنانی که به او گوش می‌دادند،‏ از جمله معلّمان «از فهم او و پاسخ‌هایش شگفت‌زده» شده بودند.‏ آری،‏ بی‌شک عیسی با پاسخ‌هایش شجاعانه از حقیقت کلام خدا جانبداری کرد.‏

۵.‏ عیسی در طی خدمتش به چه طرقی از خود شجاعت نشان داد؟‏

^۵ عیسی در طی خدمتش به طرق مختلف از خود شجاعت نشان داد.‏ او با بی‌باکی تعالیم کاذب رهبران مذهبی را که باعث گمراهی مردم می‌شد،‏ برملا می‌کرد.‏ (‏مت ۲۳:‏۱۳-‏۳۶‏)‏ او در مقابل تأثیر مخرّب دنیا،‏ استوار و پایدار ماند.‏ (‏یو ۱۶:‏۳۳‏)‏ با وجود همهٔ مخالفت‌ها،‏ به موعظهٔ کردن ادامه داد.‏ (‏یو ۵:‏۱۵-‏۱۸؛‏ ۷:‏۱۴‏)‏ او دو بار با شجاعت معبد را پاکسازی کرد و همهٔ کسانی را که پرستش خدا را آلوده ساخته بودند،‏ از آنجا بیرون راند.‏—‏ مت ۲۱:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ یو ۲:‏۱۴-‏۱۷‏.‏

۶.‏ چگونه عیسی در روز آخر زندگی‌اش از خود شجاعت نشان داد؟‏

^۶ بررسی شجاعت عیسی هنگام رویارویی با درد و رنج،‏ ایمان ما را تقویت می‌کند.‏ به شجاعتی که او در روز آخر زندگی‌اش از خود نشان داد،‏ توجه کنید.‏ او با وجود آگاهی از وقایع ناگواری که در پیش داشت و با خیانت یهودا آغاز می‌شد،‏ هنگام شام پِسَح به یهودا چنین گفت:‏ «آنچه می‌کنی،‏ سریع‌تر به پایان رسان.‏» (‏یو ۱۳:‏۲۱-‏۲۷‏)‏ عیسی در باغ جِتْسیمانی با شهامت خود را به سربازانی که برای دستگیری او آمده بودند،‏ معرفی کرد.‏ با این که  جان او در خطر بود،‏ از شاگردانش دفاع کرد و به سربازان گفت:‏ «بگذارید اینان بروند.‏» (‏یو ۱۸:‏۱-‏۸‏)‏ وقتی که در محکمهٔ سَنهِدرین از او بازپرسی شد،‏ با این که می‌دانست کاهن اعظم به دنبال بهانه است تا او را اعدام کند،‏ با شجاعت اذعان کرد که مسیح و پسر خداست.‏ (‏مرق ۱۴:‏۶۰-‏۶۵‏)‏ عیسی بر تیر اعدام شد،‏ اما با عزمی راسخ تا پای مرگ به خدا پای‌بند بود.‏ هنگامی که با درد فراوان نفس آخر را می‌کشید،‏ پیروزمندانه گفت:‏ «همه چیز به انجام رسید!‏»—‏یو ۱۹:‏۲۸-‏۳۰‏.‏

۷.‏ شما نوجوانان،‏ از این که نام یَهُوَه بر شماست،‏ چه احساسی دارید و چگونه می‌توانید نشان دهید که شجاع هستید؟‏

^۷ ما چگونه می‌توانیم شجاعت عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏ در مدرسه.‏ شما نوجوانان وقتی که فوراً هویت خود را به عنوان شاهد یَهُوَه آشکار می‌کنید،‏ حتی هنگامی که همکلاسی‌هایتان شما را به باد تمسخر می‌گیرند،‏ شجاعانه عمل می‌کنید.‏ شما با این کار نشان می‌دهید که افتخار می‌کنید نام یَهُوَه را بر خود دارید.‏ ‏(‏مزمور ۸۶:‏۱۲ خوانده شود.‏)‏ شاید در مدرسه تحت فشار قرار گیرید که تئوری تکامل را به عنوان یک واقعیت بپذیرید.‏ اما شما دلایل محکمی دارید که به گفته‌های کتاب مقدّس در مورد آفرینش اعتماد کنید.‏ شما می‌توانید برای پاسخ دادن به هر کسی که «دلیل امیدتان را بپرسد» از کتاب آیا آفریدگاری وجود دارد که به ما اهمیت بدهد؟‏ استفاده کنید.‏ (‏۱پطر ۳:‏۱۵‏)‏ با این کار احساس رضایت خواهید کرد،‏ چون از کلام خدا جانبداری می‌کنید.‏

۸.‏ چه دلایلی داریم که با شجاعت موعظه کنیم؟‏

^۸ در خدمت موعظه‌مان.‏ ما که مسیحیان حقیقی هستیم،‏ باید همیشه ‹با اقتداری که یَهُوَه به ما داده است،‏ با شجاعت سخن بگوییم.‏› (‏اعما ۱۴:‏۳‏)‏ چرا باید با شجاعت موعظه کنیم؟‏ ما می‌دانیم که آنچه موعظه می‌کنیم حقیقت است،‏ چون بر اساس کلام خدا،‏ کتاب مقدّس است.‏ (‏یو ۱۷:‏۱۷‏)‏ می‌دانیم که «همکاران خداییم» و از حمایت روح‌القدس خدا برخورداریم.‏ (‏۱قر ۳:‏۹؛‏ اعما ۴:‏۳۱‏)‏ فهمیده‌ایم که اگر با غیرت کلام خدا را موعظه کنیم وقفمان را به یَهُوَه و محبتمان را به همنوع خود نشان می‌دهیم.‏ (‏مت ۲۲:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ شجاعت باعث می‌شود که هرگز ساکت نمانیم و مصمم باشیم که تعالیم دروغ مذهبی را برملا کنیم؛‏ تعالیمی که مردم را کور می‌کند تا حقیقت را نبینند.‏ (‏۲قر ۴:‏۴‏)‏ همچنین با وجود عدم علاقهٔ مردم،‏ تمسخر و مخالفت،‏ در موعظهٔ خبر خوش ثابت‌قدم خواهیم بود.‏—‏۱تسا ۲:‏۱،‏ ۲‏.‏

۹.‏ چگونه می‌توانیم در رویارویی با درد و رنج،‏ شجاع باشیم؟‏

^۹ در رویارویی با درد و رنج.‏ توکّل به خدا در ما ایمان و شجاعت به وجود می‌آورد که سختی‌ها را تحمّل کنیم.‏ اگر عزیزی را از دست بدهیم،‏ سوگواری می‌کنیم،‏ اما امیدمان را از دست نمی‌دهیم و با اطمینان برای تقویت شدن به «خدای همه گونه دلگرمی‌ها» روی می‌آوریم.‏ (‏۲قر ۱:‏۳،‏ ۴؛‏ ۱تسا ۴:‏۱۳‏)‏ شاید سخت بیمار شده یا آسیب دیده‌ایم و درد می‌کشیم،‏ با این همه روش‌های درمانی‌ای را که با اصول کتاب مقدّس مغایرت دارند،‏ نمی‌پذیریم.‏ (‏اعما ۱۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ اگر افسرده شویم و ‹دلمان ما را محکوم کند،‏› حقیقت را رها نخواهیم کرد،‏ چون به خدایی توکّل می‌کنیم که «نزدیک شکسته‌دلان است.‏»‏ *‏—‏۱یو ۳:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ مز ۳۴:‏۱۸‏.‏

۱۰.‏ قدرت تشخیص به چه مفهوم است و مسیحی‌ای که از آن برخوردار است چگونه با دیگران صحبت و رفتار می‌کند؟‏

^۱۰ قدرت تشخیص به مفهوم درست قضاوت کردن است؛‏ یعنی توانایی تشخیص درست از نادرست و انتخاب راهی که درست و عاقلانه است.‏ (‏عبر ۵:‏۱۴‏)‏ مسیحی‌ای که  دارای قدرت تشخیص است با گفتار و رفتار خود خدا را خشنود می‌سازد.‏ چنین شخصی مراقب است که سخنانش تشویق‌کننده باشد،‏ نه این که باعث رنجش دیگران شود.‏ (‏امث ۱۱:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ او زود خشمگین نمی‌شود.‏ (‏امث ۱۴:‏۲۹‏)‏ او در «راستی سلوک می‌نماید» و در سفر زندگی همواره راه درست را پیش می‌گیرد.‏ (‏امث ۱۵:‏۲۱‏)‏ چگونه می‌توانیم به قدرت تشخیص دست یابیم؟‏ باید کلام خدا را مطالعه کنیم و بر طبق آنچه می‌آموزیم،‏ عمل نماییم.‏ (‏امث ۲:‏۱-‏۵،‏ ۱۰،‏ ۱۱‏)‏ تاکنون هیچ انسانی مانند عیسی دارای قدرت تشخیص نبوده است.‏ بررسی سرمشق او به ما کمک خواهد کرد تا به قدرت تشخیص دست یابیم.‏

۱۱.‏ چگونه عیسی قدرت تشخیص خود را در گفتارش نشان داد؟‏

^۱۱ قدرت تشخیص عیسی در گفتار و رفتار او مشاهده می‌شد.‏ در گفتار او.‏ او حین موعظه از قدرت تشخیص خود استفاده می‌کرد و با «سخنان دلنشین» شنوندگان خود را شگفت‌زده می‌ساخت.‏ (‏لو ۴:‏۲۲؛‏ مت ۷:‏۲۸‏)‏ او اغلب از کلام خدا صحبت می‌کرد؛‏ از روی آن می‌خواند،‏ نقل‌قول می‌کرد یا به آن اشاره می‌نمود.‏ (‏مت ۴:‏۴،‏ ۷،‏ ۱۰؛‏ ۱۲:‏۱-‏۵؛‏ لو ۴:‏۱۶-‏۲۱‏)‏ او دقیقاً می‌دانست که برای بیان منظور خود از چه آیاتی استفاده کند.‏ عیسی همچنین آیات را به گونه‌ای توضیح می‌داد که بر دل شنوندگانش عمیقاً تأثیر می‌گذاشت.‏ برای مثال،‏ بعد از رستاخیزش به دو نفر از شاگردان خود برخورد که به سوی روستای عِمائوس می‌رفتند.‏ عیسی «آنچه را که در تمامی نوشته‌های مقدّس در مورد او آمده بود،‏ برایشان توضیح داد.‏» آن شاگردان بعداً گفتند:‏ «آیا هنگامی که .‏ .‏ .‏ نوشته‌های مقدّس را به‌روشنی برای ما توضیح می‌داد،‏ دل ما شدیداً تحت تأثیر قرار نگرفت؟‏»—‏لو ۲۴:‏۲۷،‏ ۳۲‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ چه مثال‌هایی نشان می‌دهد که عیسی دیر خشم و معقول بود؟‏

^۱۲ در ابراز احساسات و دیدگاه او.‏ قدرت تشخیص به عیسی کمک می‌کرد تا بر احساسات خود کنترل داشته باشد و زود خشمگین نشود.‏ (‏امث ۱۶:‏۳۲‏)‏ او «خویی ملایم» داشت.‏ (‏مت ۱۱:‏۲۹‏)‏ با وجود خطاهای شاگردانش،‏ هرگز صبر و شکیبایی خود را از دست نمی‌داد.‏ (‏مرق ۱۴:‏۳۴-‏۳۸؛‏ لو ۲۲:‏۲۴-‏۲۷‏)‏ حتی هنگامی که با او ناعادلانه رفتار می‌شد،‏ آرامش خود را حفظ می‌کرد.‏—‏۱پطر ۲:‏۲۳‏.‏

^۱۳ قدرت تشخیص همین طور به عیسی کمک کرد تا معقول باشد.‏ او به عمق مفهوم کلمات نوشته شدهٔ شریعت پی برده بود.‏ این آگاهی بر دیدگاه و طرز رفتارش با مردم اثر گذاشته بود.‏ برای مثال به گزارشی که در مَرقُس ۵:‏۲۵-‏۳۴ آمده است،‏ توجه کنید.‏ ‏(‏خوانده شود.‏)‏ زنی که به خون‌ریزی مبتلا بود خود را از میان جمعیت به پشت عیسی رساند،‏ لباس او را لمس کرد و شفا یافت.‏ بر طبق شریعت این زن ناپاک بود و نباید کسی را لمس می‌کرد.‏ (‏لاو ۱۵:‏۲۵-‏۲۷‏)‏ اما عیسی که قدرت تشخیص داشت و از ‹احکام مهم‌تر شریعت،‏ یعنی عدالت و رحمت› آگاه بود،‏ آن زن را به خاطر این کار سرزنش نکرد.‏ (‏مت ۲۳:‏۲۳‏)‏ با مهربانی به آن زن گفت:‏ «ای دختر،‏ ایمانت تو را شفا داده است.‏ به سلامت برو و از آن بیماری جانکاه آسوده باش.‏» آری،‏ قدرت تشخیص عیسی او را برانگیخت تا با مهربانی و دلسوزی رفتار کند؛‏ واقعاً که چه سرمشق زیبایی از خود به جا گذاشت!‏

۱۴.‏ عیسی چه مسیری را در زندگی انتخاب کرد و چگونه در آن مسیر ماند؟‏

^۱۴ در انتخاب مسیر زندگی.‏ عیسی با انتخاب مسیر درست در زندگی و با ماندن در آن نشان داد که از قدرت تشخیص برخوردار است.‏ او زندگی خود را وقف موعظهٔ خبر خوش کرد.‏ (‏لو ۴:‏۴۳‏)‏ عیسی در این مسیر زندگی ماند و با تصمیمات درستی که می‌گرفت،‏ توانست بر کار و انجام مأموریتش تمرکز کند.‏ برای مثال،‏ زندگی ساده‌ای پیش گرفت تا بتواند وقت و انرژی خود را وقف خدمتش کند.‏ (‏لو ۹:‏۵۸‏)‏ عیسی تشخیص داد که نیاز است دیگران را آموزش دهد تا بتوانند بعد از مرگ او به کار موعظه ادامه دهند.‏ (‏لو ۱۰:‏۱-‏۱۲؛‏ یو ۱۴:‏۱۲‏)‏ او به پیروانش قول داد که «تا پایان نظام حاضر» در این فعالیت با آنان خواهد بود.‏—‏مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۱۵.‏ چگونه می‌توانیم قدرت تشخیص خود را در گفتارمان نشان دهیم؟‏

^۱۵ چگونه می‌توانیم قدرت تشخیص عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏ در گفتارمان.‏ ما باید در صحبت‌های خود با هم‌ایمانانمان از کلماتی استفاده کنیم که باعث تشویق آنان شود،‏ نه این که آنان را دلسرد کند.‏ (‏افس ۴:‏۲۹‏)‏ هنگامی که با دیگران در مورد پادشاهی خدا صحبت می‌کنیم،‏ کلمات ما باید «نمکین» و دلنشین باشد.‏ (‏کول ۴:‏۶‏)‏ باید سعی کنیم که نیازها و علایق مخاطبمان را تشخیص دهیم و کلماتمان را مطابق با آن انتخاب کنیم.‏ اگر از کلمات مناسب و خوب استفاده کنیم،‏ مردم میل بیشتری به شنیدن آن خواهند داشت و پیام ما برایشان دلنشین‌تر خواهد بود.‏ همچنین،‏ وقتی که در مورد ایمانمان صحبت می‌کنیم،‏ باید تلاشمان این باشد که تا حد امکان از کتاب مقدّس بخوانیم،‏ چون این کتاب از سوی خداست.‏ ما می‌دانیم که پیام کتاب مقدّس از هر آنچه ما از خود بگوییم،‏ قدرتمندتر و بانفوذتر است.‏—‏عبر ۴:‏۱۲‏.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند که زود خشمگین نشویم و معقول باشیم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم بر روی خدمتمان تمرکز کنیم؟‏

^۱۶ در احساسات و دیدگاه‌مان.‏ قدرت تشخیص به ما کمک می‌کند تا هنگامی که تحت فشار هستیم،‏ احساسات خود را کنترل کنیم و زود خشمگین نشویم.‏ (‏یعقو ۱:‏۱۹‏)‏ وقتی دیگران ما را می‌رنجانند،‏ باید سعی کنیم که تشخیص دهیم،‏ چه چیزی باعث شده که این گونه سخن بگویند یا رفتار کنند.‏ چنین بینشی می‌تواند خشم ما را فرو نشاند و به ما کمک کند تا از «تقصیر» دیگران بگذریم.‏ (‏امث ۱۹:‏۱۱‏)‏ قدرت تشخیص همچنین ما را معقول و واقع‌بین می‌سازد که از برادران و خواهرانمان انتظار کاملیت نداشته باشیم.‏ نباید فراموش کنیم که ممکن است آنان با مشکلاتی روبرو باشند که ما کاملاً از آن آگاه نیستیم.‏ بنابراین می‌خواهیم با رغبت به نظرات آنان گوش دهیم و بر روی دیدگاه خود پافشاری نکنیم.‏—‏فیلیپ ۴:‏۵‏.‏

^۱۷ در انتخاب مسیر زندگی‌مان.‏ ما که پیرو عیسی هستیم،‏ تشخیص داده‌ایم که هیچ امتیازی بالاتر از این نیست که در کار موعظهٔ خبر خوش سهیم باشیم.‏ گرفتن تصمیمات درست به ما کمک می‌کند تا در مسیر درست زندگی بمانیم و بر روی خدمتمان تمرکز کنیم.‏ تصمیم ما این است که به مسائل روحانی اولویت دهیم و در پی زندگی‌ای ساده باشیم تا بتوانیم خود را وقف کار موعظه کنیم؛‏ یعنی مهم‌ترین کاری که در این روزهای پایانی انجام می‌شود.‏—‏مت ۶:‏۳۳؛‏ ۲۴:‏۱۴‏.‏

۱۸.‏ چگونه می‌توانیم در مسیرمان که به نجات منتهی می‌شود بمانیم و شما مصمم به چه کاری هستید؟‏

^۱۸ آیا بررسی برخی از خصوصیات زیبای عیسی برایتان لذّت‌بخش نبود؟‏ تصوّر کنید که چقدر از مطالعهٔ خصوصیات دیگر عیسی فایده خواهیم برد و خواهیم آموخت که چگونه همچون او رفتار کنیم.‏ پس بیایید مصمم باشیم که عیسی را سرمشق قرار دهیم و تا حد امکان دقیقاً در جای پای او گام برداریم.‏ با این کار در مسیرمان که به نجات منتهی می‌شود،‏ خواهیم ماند و به یَهُوَه نزدیک‌تر خواهیم شد؛‏ کسی که عیسی از سرمشق او کاملاً پیروی کرد.‏