چندین سال پیش،‏ سزار و همسرش،‏ رُوسیو در کالیفرنیا خانه‌ای داشتند و از زندگی مرفهی برخوردار بودند.‏ شغل سزار تأسیسات گرمایی و سرمایی بود و تمام‌وقت کار می‌کرد و رُوسیو پاره‌وقت در مطب دکتر مشغول به کار بود.‏ اما رویدادی زندگی آنان را دگرگون کرد.‏

در اکتبر ۲۰۰۹ دفتر شعبهٔ آمریکا نامه‌ای به تمامی جماعت‌های آن کشور فرستاد.‏ در آن نامه از کسانی که مهارت‌هایی داشتند،‏ دعوت شده بود تا برای خدمت موقت در بیت‌ئیل درخواستنامه‌ای پر کنند.‏ هدف از این دعوت توسعهٔ ساختمان‌های دفتر شعبه در والکیل در ایالت نیویورک بود.‏ حتی کسانی که به دلیل محدودیت سنی دیگر نمی‌توانستند در بیت‌ئیل خدمت کنند،‏ دعوت شدند تا این درخواستنامه را بفرستند.‏ سزار و رُوسیو می‌گویند:‏ «با توجه به سنمان می‌دانستیم که این آخرین فرصتی است که می‌توانیم در بیت‌ئیل خدمت کنیم.‏ نمی‌خواستیم به هیچ قیمتی این فرصت را از دست بدهیم!‏» این زوج بدون معطلی درخواستنامه را فرستادند.‏

بیش از یک سال گذشت و سزار و رُوسیو به بیت‌ئیل دعوت نشدند.‏ با این همه دست به کار شدند و برای رسیدن به هدفشان زندگی خود را ساده کردند.‏ سزار می‌گوید:‏ «برای این که خانه‌مان را اجاره دهیم گاراژ خانه‌مان را به یک اتاق تغییر دادیم و به آنجا نقل‌مکان کردیم.‏ از خانهٔ رؤیایی نوسازمان که ۲۰۰ مترمربع بود به اتاقی ۲۵ مترمربعی رفتیم.‏ این تغییر این موقعیت را برای ما فراهم می‌کرد که در صورتی که در بیت‌ئیل پذیرفته شویم،‏ خدمتمان را در آنجا شروع کنیم.‏» رُوسیو می‌گوید:‏ «یک ماه بعد از اثاث‌کشی به اتاق کوچکمان،‏ از ما دعوت شد که به صورت موقت خدمتمان را در والکیل شروع کنیم.‏ برای ما واضح شد که با ساده کردن زندگی‌مان راه را برای برکات یَهُوَه باز کردیم.‏»‏

همچون سزار و رُوسیو،‏ صدها برادر و خواهر ازخودگذشتگی‌هایی کردند تا بتوانند در کار ساختمان‌سازی در ایالت نیویورک شرکت  کنند.‏ برخی از آنان در توسعهٔ ساختمان‌ها در والکیل مشغول به فعالیتند و برخی دیگر برای ساختن شعبهٔ مرکزی در وارْویک.‏ * بسیاری از زوج‌ها برای این که بیشتر یَهُوَه را خدمت کنند از خانه‌های زیبا،‏ حیوانات خانگی و حتی شغل خوبشان گذشتند.‏ یَهُوَه نیز این ازخودگذشتگی آنان را برکت داده است.‏

برای نمونه،‏ وِی تکنسین برق است.‏ او و همسرش دِبرا که نزدیک ۶۰ سال دارند،‏ خانه و بیشتر اثاثیه‌شان را در کانزاس فروختند تا به والکیل نقل‌مکان کنند و به عنوان داوطلب کمکی در بیت‌ئیل خدمت کنند.‏ * با این که باید برای چنین کاری تغییرات زیادی در زندگی‌شان می‌دادند،‏ بر این عقیده بودند که این خدمت ارزش ازخودگذشتگی را دارد.‏ دِبرا در مورد خدمتش در بیت‌ئیل می‌گوید:‏ «گاه احساس می‌کنم که در یکی از این تصاویری که ساختمان‌سازی را در بهشت نشان می‌دهد،‏ قدم گذاشته‌ام!‏»‏

مِلوین و شَرون در کارولینای جنوبی  خانه و اثاثیه‌شان را فروختند تا در پروژهٔ ساختمان‌سازی وارْویک شرکت کنند.‏ این ازخودگذشتگی برای آنان آسان نبود،‏ اما آن دو،‏ شرکت در این فعالیت تاریخی را افتخار می‌دانند و می‌گویند:‏ «دانستن این که در کاری نقش داریم که سازمان جهانی ما از آن بهره‌مند می‌شود،‏ ما را بسیار شاد می‌سازد.‏»‏

کِنِت معمار ساختمان بود و اکنون بازنشسته شده است.‏ او و همسرش،‏ مورین که حدود ۵۵ سال دارند از کالیفرنیا برای کار در پروژهٔ وارْویک به آنجا رفتند.‏ آنان ترتیبی دادند که خواهری در جماعت از خانه‌شان نگهداری کند و از خانواده‌شان نیز خواستند تا از پدر سالمند کِنِت مراقبت کنند.‏ آیا از این ازخودگذشتگی پشیمانند؟‏ خیر!‏ کِنِت می‌گوید:‏ «ما خود فایدهٔ فراوان می‌بریم.‏ مسلّماً این کار خالی از مشکلات نیست،‏ اما زندگی رضایت‌بخشی داریم و از صمیم دل این خدمت را به دیگران نیز توصیه می‌کنیم.‏»‏

اغلب آنانی که در این فعالیت شرکت کردند،‏ با مشکلاتی روبرو بودند،‏ اما بر آن‌ها غالب آمدند.‏ برای نمونه،‏ ویلیام و ساندرا که کمی بیش از ۶۰ سال دارند،‏ در پنسیلوانیا از زندگی آرام و راحتی برخوردار بودند.‏ آنان در کار خود موفق بودند و کارخانه‌ای برای تولید قطعات دستگاه داشتند که ۱۷ نفر در آنجا کار می‌کرد.‏ ویلیام و ساندرا در همان جماعتی خدمت می‌کردند که از کودکی در آن بودند.‏ همچنین اغلبِ خویشاوندانشان نیز در همان ناحیه زندگی می‌کردند.‏ زمانی که برای آنان فرصت کار در والکیل به عنوان داوطلب کمکی فراهم شد،‏ می‌دانستند که رفتن از خانه به این معنی است که باید همه کس و هر آنچه را که برایشان آشنا  بود،‏ ترک کنند.‏ ویلیام می‌گوید:‏ «بی‌شک،‏ بزرگ‌ترین مشکل برای ما این بود که محیط آشنای‌مان را ترک کنیم.‏» اما بعد از دعاهای بسیار این زوج تصمیم گرفتند،‏ قدم پیش بگذارند،‏ قدمی که از آن پشیمان نشدند.‏ ویلیام می‌گوید:‏ «شادی خدمت در کنار آنان که در بیت‌ئیل خدمت می‌کنند با هیچ چیز قابل مقایسه نیست.‏ من و ساندرا در زندگی‌مان هیچ وقت اینقدر شاد نبودیم!‏»‏

ریکی که پیمانکار ساختمان در هاوایی بود،‏دعوت شد تا در پروژهٔ وارْویک به عنوان داوطلب کمکی خدمت کند.‏ همسر او،‏ کِندرا از او خواست که این دعوت را بپذیرد.‏ اما آنان نگران حال پسر ۱۱ ساله‌شان جِیکُوب بودند و از خود می‌پرسیدند که آیا عاقلانه است که همگی به ایالت نیویورک نقل‌مکان کنند و آیا پسرشان می‌توانست خود را با شرایطی جدید و کاملاً متفاوت تطبیق دهد.‏ آنان نگران حال پسر ۱۱ ساله‌شان جیکوب بودند.‏

ریکی می‌گوید:‏ «یکی از موضوعاتی که برایمان بسیار اهمیت داشت این بود که به جماعتی برویم که نوجوانانی در آن باشند؛‏ نوجوانانی که از لحاظ روحانی قوی‌اند.‏ می‌خواستیم که جِیکُوب معاشران خوب بسیاری داشته باشد.‏» در آخر،‏ جماعتی که ریکی و خانواده‌اش به آن رفتند،‏ نوجوانان زیادی نداشت،‏ اما کسانی که در بیت‌ئیل کار می‌کردند در این جماعت بودند.‏ ریکی می‌گوید:‏ «بعد از اولین جلسه در آن جماعت به خصوص چون نوجوانانی همسن جِیکُوب در جماعت نبود،‏ از او نظرش را در مورد جماعت جدید پرسیدم.‏ به من گفت،‏ بابا،‏ نگران نباش.‏ دوستان من برادران جوان بیت‌ئیل خواهند بود.‏»‏

چنین هم شد،‏ جوانان جماعت که در بیت‌ئیل کار می‌کردند با جِیکُوب دوست شدند.‏ این دوستی چه تأثیری بر او داشت؟‏ ریکی می‌گوید:‏ «یک شب که دیدم هنوز چراغ اتاق پسرم روشن است،‏ فکر کردم حتماً با بازی‌های کامپیوتری مشغول است.‏ اما مشغول خواندن کتاب مقدّس بود!‏ وقتی از او پرسیدم چطور هنوز مشغول است،‏ در جواب گفت که من هم مثل بقیهٔ جوانان بیت‌ئیل می‌خواهم کتاب مقدّس را در یک سال بخوانم.‏» می‌توان شادی بی‌حد ریکی و کِندرا را درک کرد،‏ چون با نقل‌مکان به ایالت نیویورک،‏ نه تنها ریکی می‌تواند در کار ساختمان‌سازی وارْویک شرکت کند،‏ بلکه پسرشان نیز می‌تواند از لحاظ روحانی رشد کند.‏—‏امث ۲۲:‏۶‏.‏

روزی پروژهٔ ساختمان‌سازی در والکیل و وارْویک پایان خواهد یافت و کار آنان که به صورت موقت به بیت‌ئیل دعوت شده‌اند،‏ به سر خواهد رسید.‏ آیا این برادران و خواهران نگران آینده هستند که کجا خواهند رفت و چه خواهند کرد؟‏ به هیچ وجه!‏ طرز فکر بسیاری از آنان همچون طرز فکر دو زوجی است که از فلوریدا هستند و حدود ۵۵ سال دارند.‏ جان‏،‏ پیمانکار ساختمان است.‏ او و همسرش،‏ کارمِن که به عنوان داوطلب کمکی خدمت می‌کنند،‏  می‌گویند:‏ «ما با چشمان خود دیده‌ایم که چطور یَهُوَه تا به امروز نیازهای ما را فراهم کرده است.‏ یَهُوَه ما را به اینجا آورده است،‏ مسلماً بعد از آن هم ما را به حال خود رها نخواهد کرد.‏» (‏مز ۱۱۹:‏۱۱۶‏)‏ لوییس که طراح سیستم‌های اِطفاء حریق ساختمان است،‏ همراه همسرش کِنیا در والکیل خدمت می‌کنند.‏ آنان می‌گویند:‏ «ما همیشه دست سخاوتمند یَهُوَه را دیده‌ایم که چطور آنچه را نیاز داشته‌ایم،‏ برایمان فراهم کرده است.‏ هرچند الآن نمی‌دانیم که او ما را چه وقت و به کجا می‌فرستد و چطور از ما مراقبت خواهد کرد،‏ اما مطمئنیم که او همیشه به فکر ماست.‏»—‏مز ۳۴:‏۱۰؛‏ ۳۷:‏۲۵‏.‏

اکثر آنانی که داوطلب شدند در کار ساختمان‌سازی در نیویورک شرکت کنند،‏ دلایلی داشتند که از این کار سر باز زنند.‏ اما آنان کاری را کردند که یَهُوَه همهٔ ما را به آن ترغیب می‌کند،‏ آنان یَهُوَه را امتحان کردند.‏ یَهُوَه می‌گوید:‏ «مرا به این طور امتحان نمایید که آیا روزنه‌های آسمان را برای شما نخواهم گشاد و چنان برکتی بر شما نخواهم ریخت که گنجایش آن نخواهد بود؟‏»—‏ملا ۳:‏۱۰‏.‏

آیا شما نیز می‌خواهید یَهُوَه را امتحان کنید و شاهد برکات بی‌شمار او باشید؟‏ برای این منظور به یَهُوَه دعا کنید و ببینید چگونه می‌توانید در این کار شادی‌بخش سهمی داشته باشید؛‏ چه در نیویورک و چه در پروژه‌های ساختمانی دیگر.‏ آنگاه خواهید دید که یَهُوَه چگونه به شما پاداش خواهد داد.‏—‏مرق ۱۰:‏۲۹،‏ ۳۰‏.‏

دِیل مهندس عمران و همسرش،‏ کَتی از آلاباما خدمت داوطلبانه را توصیه می‌کنند.‏ آنان در والکیل مشغول به خدمتند و در این خصوص می‌گویند:‏ «اگر شهامت این را دارید که خانه و محیطی را که به آن خو گرفته‌اید ترک کنید،‏ این فرصت را خواهید داشت که شاهد عملکرد روح یَهُوَه باشید.‏» چگونه می‌توانید خود را برای چنین خدمتی آماده کنید؟‏ دِیل می‌گوید:‏ «ساده کردن،‏ ساده کردن و بیشتر ساده کردن زندگی‌تان؛‏ هرگز از این کار پشیمان نخواهید شد!‏» گَری،‏ از کارولینای شمالی،‏ در پیمانکاری ساختمان ۳۰ سال تجربه دارد.‏ او و همسرش مورین می‌گویند که یکی از برکاتی که در وارْویک دارند،‏ «ملاقات و کار با برادران و خواهران عزیزی است که زندگی‌شان را در خدمت به یَهُوَه در بیت‌ئیل گذرانده‌اند.‏» همچنین گَری می‌گوید:‏ «برای خدمت در بیت‌ئیل،‏ باید زندگی ساده‌ای پیش بگیرید که بهترین راه زندگی در این زمانه است.‏» جِیسون که برای یک شرکت پیمانکاری برق کار می‌کند و همسر او جنیفر از ایلینویز می‌گویند که خدمت در والکیل برای پروژهٔ بیت‌ئیل «به زندگی در دنیای جدید خیلی نزدیک است.‏» جنیفر چنین اضافه می‌کند:‏ «هر کاری که در اینجا انجام می‌دهیم برای یَهُوَه ارزش دارد و ما را برای آینده آماده می‌کند،‏ آینده‌ای که او برای ما در نظر دارد.‏ دانستن این موضوع چنان شادی‌ای در ما ایجاد می‌کند که غیرقابل توصیف است.‏ قطعاً برای این فعالیت یَهُوَه به همهٔ ما برکات بی‌شماری می‌دهد.‏»‏