آیا نزد یَهُوَه شناخته شده‌اید؟
آیا نزد یَهُوَه شناخته شده‌اید؟
«خداوند کسان خود را می‌شناسد.» — ۲تیمو ۲:۱۹.
۱، ۲. الف) عیسی به چه موضوعی اهمیت می‌داد؟ ب) چه سؤال‌هایی را باید بررسی کنیم؟
روزی فریسی‌ای نزد عیسی آمد و پرسید: «ای استاد، بزرگترین حکم شریعت کدام است؟» عیسی در جواب گفت: «خداوندْ خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی فکر خود محبت نما.» (مت ۲۲:۳۵-۳۷) عیسی محبت بسیاری نسبت به پدر آسمانی‌اش داشت و حقیقتاً مطابق با این سخن نیز رفتار می‌کرد. او همچنین مواظب بود تا رابطهٔ صمیمی‌اش با خدا محفوظ بماند و طریق وفادارانه‌اش اثباتی بر این موضوع بود. از این رو، قبل از مرگش در مورد خود گفت: «من احکام پدر خود را نگاه داشته‌ام و در محبت او می‌مانم.» — یو ۱۵:۱۰.
۲ بسیاری امروزه ادعا می‌کنند که خدا را دوست دارند. بدون شک، ما نیز چنین ادعایی می‌کنیم. با این حال، باید سؤال‌های بسیار مهمی را از خود بپرسیم: «آیا نزد خدا شناخته شده‌ام؟ یَهُوَه چه دیدی نسبت به من دارد؟ آیا خدا مرا متعلّق به خود می‌داند؟» (۲تیمو ۲:۱۹) چه افتخار بزرگی که رابطه‌ای صمیمی با سلطان عالم داشته باشیم!
۳. چرا برای برخی دشوار است بپذیرند که به یَهُوَه تعلّق دارند و چه چیزی به آنان کمک می‌کند طرز فکر خود را اصلاح کنند؟
۳ با این حال، برخی که به یَهُوَه محبت دارند به دشواری باور می‌کنند خدا ایشان را به نیکی می‌شناسد و به او تعلّق دارند، چرا که احساس بی‌ارزشی می‌کنند. جای بسیار خوشحالی است که یَهُوَه از دید متفاوتی به ما می‌نگرد! (۱سمو ۱۶:۷) پولُس رسول به هم‌ایمانانش گفت: «اگر کسی خدا را محبت نماید، نزد او معروف می‌باشد.» (۱قر ۸:۳، ترجمهٔ قدیم) پس به این دلیل یَهُوَه شما را می‌شناسد چرا که به او محبت می‌کنید. در مورد این سؤالات تعمّق کنید: «به چه دلیل این مجلّه را می‌خوانم؟ چرا می‌کوشم یَهُوَه را با تمامی دل، جان، فکر و قوّت خود خدمت کنم؟ اگر خود را به خدا وقف کرده‌ام و تعمید گرفته‌ام، چه چیزی مرا برانگیخت تا چنین گام‌هایی بردارم؟» کتاب مقدّس توضیح می‌دهد که یَهُوَه دل‌ها را می‌آزماید و اشخاص محبوب را به سوی خود می‌کشد. (حَجِّی ۲:۷؛ یوحنا ۶:۴۴ خوانده شود.) پس، دلیل این که یَهُوَه را خدمت می‌کنید این است که او شما را به سوی خود کشیده است. از این رو، هرگز رهایتان نخواهد کرد، به شرطی که به او وفادار بمانید. خدا ارزش بسیاری برایتان قائل است و بسیار دوستتان دارد. — مز ۹۴:۱۴.
۴. چرا باید همواره به رابطهٔ پرارزشمان با یَهُوَه فکر کنیم؟
۴ حال که یَهُوَه ما را به سوی خود کشیده است، ضروری است در محبت خدا بمانیم. (یهودا ۲۰، ۲۱ خوانده شود.) به خاطر داشته باشید که کتاب مقدّس نشان می‌دهد شخص می‌تواند از خدا منحرف یا رویگردان شود. (عبر ۲:۱؛ ۳:۱۲، ۱۳) برای مثال، پولُس رسول پیش از بیان دوّم تیموتائوس ۲:۱۹ به هیمِنائوس و فیلیتوس اشاره کرد. از قرار معلوم این دو شخص در ابتدا به یَهُوَه تعلّق داشتند، اما بعدها از او دور شدند. (۲تیمو ۲:۱۶-۱۸) اگر به یاد داشته باشید، در جماعات غَلاطیه نیز برخی که در ابتدا نزد خدا شناخته شده بودند، بعدها از حقایق روحانی منحرف شدند و آن را رها کردند. (غلا ۴:۹) باید همیشه به خاطر داشته باشیم که دوستی با خدا بسیار پرارزش است و آن را نادیده نگیریم.
۵. الف) برخی از خصوصیاتی که برای خدا پرارزش است چیست؟ ب) چه موضوعاتی را در این مقاله بررسی می‌کنیم؟
۵ اگر می‌خواهیم نزد یَهُوَه شناخته شویم، لازم است که خصوصیاتی را در خود پرورش دهیم. (مز ۱۵:۱-۵؛ ۱پطر ۳:۴) دو تا از این خصوصیات ایمان و فروتنی است. در این مقاله شرح حال دو مرد را بررسی می‌کنیم که این خصوصیات، آنان را نزد خدا محبوب ساخت. همچنین شرح حال مردی را بررسی می‌کنیم که یَهُوَه او را به دلیل غرور رد کرد. از این گزارشات درس‌هایی آموزنده می‌توانیم بیاموزیم.
پدر کسانی که ایمان می‌ورزند
۶. الف) ایمان به وعده‌های یَهُوَه، ابراهیم را به چه کاری برانگیخت؟ ب) یَهُوَه به چه مفهوم ابراهیم را می‌شناخت؟
۶ ابراهیم مردی بود که به یَهُوَه ایمان ورزید. در واقع گفته شده است او «پدر همهٔ کسانی است که . . . ایمان» می‌ورزند. (پیدا ۱۵:۶؛ روم ۴:۱۱) ابراهیم خانه‌وکاشانه، دوستان و مایملک خود را به ایمان رها کرد و به سرزمینی دوردست رفت. (پیدا ۱۲:۱-۴؛ عبر ۱۱:۸-۱۰) ایمان ابراهیم در طی سال‌های مدید همواره قوی ماند. این موضوع هنگامی نمایان شد که ابراهیم مطیعانه پسرش «اسحاق را به عنوان قربانی تقدیم کرد.» (عبر ۱۱:۱۷-۱۹) ابراهیم به وعده‌های خدا ایمان ورزید و برای خدا محبوب گشت؛ بلی، خدا او را به خوبی می‌شناخت. (پیدایش ۱۸:۱۹ خوانده شود.) پس یَهُوَه ابراهیم را از دور نمی‌شناخت بلکه دوست صمیمی او بود. — یعقو ۲:۲۲، ۲۳.
۷. ابراهیم در مورد وعده‌های خدا چه اطمینانی داشت و این موضوع چه تأثیری در او گذاشت؟
۷ قابل توجه است که ابراهیم سرزمین وعده‌داده شده را طی زندگی‌اش به ارث نبرد. او حتی به چشم ندید که نسلش مانند ریگ‌های کناره دریا زیاد شود. (پیدا ۲۲:۱۷، ۱۸) بلی، با آن که ابراهیم تحقق این وعده‌ها را در زمان حیاتش ندید، ایمان قوی خود را همواره حفظ کرد. او می‌دانست کلام خدا قطعاً به تحقق می‌پیوندد. از این رو، مطابق با ایمانش زندگی می‌کرد. (عبرانیان ۱۱:۱۳ خوانده شود.) آیا یَهُوَه ما را نیز با ایمانی قوی می‌شناسد؟
صبر نشانهٔ ایمان است
۸. برخی می‌خواهند به چه آرزوهای برسند؟
۸ مطمئناً همهٔ ما آرزوهایی داریم و مایلیم به آن‌ها برسیم؛ آرزوهایی طبیعی مانند ازدواج، داشتن بچه و سلامتی. ولی شاید به برخی از آرزوهای خود نرسیم. واکنش ما ایمانمان را در این موقعیت‌ها محک می‌زند.
۹، ۱۰. الف) برخی چگونه سعی کرده‌اند به آرزوی خود برسند؟ ب) نسبت به تحقق وعده‌های خدا چه احساسی دارید؟
۹ برای رسیدن به آرزوهای خود احمقانه خواهد بود که برخلاف راهنمایی‌های خدا عمل کنیم. چنین کاری به دوستی ما با خدا لطمه می‌زند. برای مثال، برخی شیوه‌ای از درمان را برگزیده‌اند که خلاف پندهای یَهُوَه است. برخی نیز شغلی را پیشه کرده‌اند که ایشان را از خانواده یا جلسات دور ساخته است. برخی نیز به کسی دلبسته‌اند که شاهد یَهُوَه نیست! در این صورت، آیا شخص نزد خدا شناخته می‌شود؟ اگر ابراهیم نسبت به تحقق وعده‌های خدا صبر نمی‌کرد، بلکه راه خود را می‌رفت و دوباره خانه‌ای فراهم می‌ساخت یا سعی می‌کرد نامی برای خود بسازد، آیا نزد یَهُوَه محبوب می‌شد؟ (با پیدایش ۱۱:۴ مقایسه شود.) آیا یَهُوَه او را به نیکی می‌شناخت؟
۱۰ شما در انتظار تحقق چه آرزویی می‌باشید؟ آیا ایمان شما به قدری قوی است که در برآورده شدن آرزوهای خود برای یَهُوَه صبر کنید؟ (مز ۱۴۵:۱۶) همان طور که در مورد ابراهیم دیدیم، ممکن است برخی از وعده‌های خدا در زمانی که ما انتظارش را داریم تحقق نیابد. ولی اگر در زندگی نشان دهیم که ایمانی همچون ابراهیم داریم، یَهُوَه ما را فراموش نخواهد کرد و پاداش خواهد داد. — عبر ۱۱:۶.
تفاوت بین فروتنی و غرور
۱۱. چه افتخاراتی نصیب قُوْرَح شده بود و این موضوع چه چیزی را نمایان می‌سازد؟
۱۱ تفاوتی بزرگ بین واکنش موسی و قُوْرَح بود. با بررسی واکنش آن دو پی می‌بریم که احترام ما نسبت به ترتیبات و تصمیمات یَهُوَه در دیدگاه او تأثیر دارد. قُوْرَح لاوی‌ای از قبیلهٔ قَهاتی و افتخارات بزرگی نصیبش شده بود. برای مثال، رهایی قوم خدا را از میان دریای سرخ دیده بود، در به اجرا گذاشتن حکم خدا علیه اسرائیلیان سرکش در کوه سینا سهمی داشت و در حمل صندوق عهد کمک می‌کرد. (خرو ۳۲:۲۶-۲۹؛ اعد ۳:۳۰، ۳۱) قُوْرَح از قرار معلوم یَهُوَه را برای مدتی مدید وفادارانه خدمت کرده بود و بسیاری در اسرائیل به او احترام می‌گذاشتند.
۱۲. مطابق با تصویر صفحهٔ ۲۸، غرور قُوْرَح چه تأثیری بر دوستی او با خدا گذاشت؟
۱۲ اما قُوْرَح رهبری قوم یَهُوَه را در مسیر سرزمین موعود زیر سؤال برد. سپس ۲۵۰ نفر از سران اسرائیل از قُوْرَح طرفداری کردند و کوشیدند در ترتیبات خدا تغییراتی به وجود آورند. آنان اطمینان داشتند که مقبول یَهُوَه هستند. از این رو، به موسی گفتند: «شما از حد خود تجاوز می‌نمایید، زیرا تمامی جماعت هر یک از ایشان مقدّسند، و خداوند در میان ایشان است.» (اعد ۱۶:۱-۳) رفتار آنان حقیقتاً نمایانگر غرور و گستاخی بود! موسی به آنان گفت: «خداوند نشان خواهد داد که چه کس از آن وی . . . است.» (اعداد ۱۶:۵ خوانده شود.) در پایان روز بعد، قُوْرَح و طرفداران او مردند. — اعد ۱۶:۳۱-۳۵.
۱۳، ۱۴. موسی فروتنی خود را به چه طرقی نمایان ساخت؟
۱۳ موسی برخلاف قُوْرَح مردی «بسیار حلیم بود، بیشتر از جمیع مردمانی که بر روی زمینند.» (اعد ۱۲:۳) نرمخویی و فروتنی وی در پیروی دقیق از راهنمایی‌های یَهُوَه نمایان می‌شود. (خرو ۷:۶؛ ۴۰:۱۶) در کتاب مقدّس نیامده است که موسی از یَهُوَه شکایت کرده یا از دستورالعمل‌های او عصبانی شده باشد. برای مثال، یَهُوَه در ساختن خیمهٔ مقدّس دستورالعمل‌هایی داده بود، حتی در مواردی جزئی مانند رنگ نخ‌ها و تعداد مادگی‌ها یعنی حلقه‌های پرده. (خرو ۲۶:۱-۶) وقتی سرپرستی در سازمان یَهُوَه در مورد کوچک‌ترین چیز به ما دستورالعمل دهد احساس می‌کنیم که به ما اعتماد ندارد و شاید عصبانی شویم. ولی یَهُوَه چون سرپرستی کامل است با رغبت کارها را واگذار می‌کند و به خادمانش اعتماد دارد. پس اگر با جزئیاتی بسیار به ما مسئولیتی دهد، حتماً دلیلی خوب برای کار خود دارد. توجه کنید که موسی از این بابت ناراحت نشد و فکر نکرد که یَهُوَه آزادی او را گرفته است. برعکس، اطمینان حاصل کرد تا کارگران مطابق راهنمایی‌های خدا «عمل» نمایند. (خرو ۳۹:۳۲) حقیقتاً که مردی فروتن بود! موسی تشخیص داد که کار به یَهُوَه تعلّق دارد و او فقط وسیله‌ای برای انجام آن است.
۱۴ موسی حتی در زمانی که دلیلی برای رنجش داشت فروتن ماند. یک بار، موسی خویشتنداری خود را از دست داد و خدا را نزد قوم تقدیس نکرد. در نتیجه، یَهُوَه به موسی گفت که اجازه ندارد قوم را به داخل سرزمین موعود هدایت کند. (اعد ۲۰:۲-۱۲) او و برادرش هارون، گله و شکایت اسرائیلیان را برای سال‌های مدید تحمّل کرده بودند. حال به سبب یک اشتباه، موسی اجازه نداشت داخل سرزمینی شود که سال‌های بسیار منتظر آن بود! واکنش او چه بود؟ موسی با وجود ناراحتی، رأی یَهُوَه را فروتنانه پذیرفت. او می‌دانست که یَهُوَه خدایی عادل است و در او هیچ بی‌عدالتی نیست. (تث ۳:۲۵-۲۷؛ ۳۲:۴) بلی، حقیقتاً موسی از کسانی بود که یَهُوَه او را می‌شناخت! — خروج ۳۳:۱۲، ۱۳ خوانده شود.
لازمهٔ اطاعت از یَهُوَه فروتنی است
۱۵. از راه مغرورانه‌ای که قُوْرَح پیشه کرد چه می‌آموزیم؟
۱۵ برای این که نزد یَهُوَه شناخته شویم لازم است تغییراتی که در جماعات سراسر جهان داده می‌شود بپذیریم. همچنین به برادرانی که مسئولیت هدایت قوم خدا را به عهده دارند احترام بگذاریم. قُوْرَح و همدستانش به دلیل اعتماد بیش از حد به خود، غرور و کم‌ایمانی از خدا دور شدند. قُوْرَح فکر می‌کرد که موسای سالخورده برای اسرائیلیان روزبه‌روز تصمیم‌گیری می‌کند، اما این یَهُوَه بود که قومش را هدایت می‌کرد. نادیده گرفتن این امر باعث شد که به نمایندگان خدا وفادار نمانَد. اگر قُوْرَح صبر می‌کرد و منتظر یَهُوَه می‌ماند، مطمئناً یَهُوَه در صورت لزوم تغییرات لازم را می‌داد یا به او کمک می‌کرد تا دلیل تصمیمات گرفته‌شده را درک کند. ولی عملکرد قُوْرَح باعث شد که خدمت وفادارانه‌اش به فراموشی سپرده شود و سرکشی او به یاد مانَد!
۱۶. نتیجهٔ الگو برداشتن از فروتنی موسی چیست؟
۱۶ این گزارش هشداری بسیار جدّی برای پیران و اعضای دیگر جماعت است. برای آن که بتوانیم صبورانه در انتظار یَهُوَه و مطیع مسئولان بمانیم باید فروتن باشیم. آیا همچون موسی فروتنی و نرمخویی در رفتارمان نمایان است؟ آیا تشخیص می‌دهیم که یَهُوَه برخی را برای هدایت تعیین کرده است و این موضوع را می‌پذیریم؟ آیا از ایشان اطاعت می‌کنیم؟ وقتی رنجیده می‌شویم آیا می‌توانیم احساس خود را کنترل کنیم؟ در این صورت یَهُوَه ما را نیز به نیکی می‌شناسد. فروتنی و اطاعتمان، ما را نزد او محبوب می‌سازد.
یَهُوَه متعلّقان خود را می‌شناسد
۱۷، ۱۸. چه چیزی به ما کمک می‌کند تا همواره متعلّقان خدا شناخته شویم؟
۱۷ تعمّق در مورد شرح حال اشخاصی محبوب مانند ابراهیم و موسی بسیار مفید است. ابراهیم و موسی مانند ما ناکامل بودند و خطاهایی مرتکب می‌شدند. ولی یَهُوَه آنان را متعلّقان خود می‌دانست. برعکس، شرح حال قُوْرَح نشان می‌دهد کسانی که نزد یَهُوَه شناخته شده‌اند ممکن است از او دور شوند و دیگر مقبول او نباشند. هر یک از ما باید از خود بپرسد: «یَهُوَه چه نگرشی نسبت به من دارد؟ از شرح حال این شخصیت‌های کتاب مقدّس چه می‌آموزم؟»
۱۸ دانستن این که یَهُوَه وفادارانش را متعلّق به خود می‌داند تسلّی‌دهنده است. از این رو، ایمان، فروتنی و خصوصیات دیگری را در خود نموّ دهید که شما را نزد خدا محبوب می‌سازد. قطعاً شناخته شدن نزد یَهُوَه افتخاری بسیار بزرگ است که اکنون زندگی‌ای رضایت‌بخش و در آینده برکاتی بی‌نظیر می‌آورد. — مز ۳۷:۱۸.
سؤالات مرور
• نزد یَهُوَه شناخته شدن به چه مفهوم است؟
• چگونه می‌توانیم ایمان ابراهیم را سرمشق قرار دهیم؟
• چه درس‌هایی از شرح حال قُوْرَح و موسی می‌آموزیم؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۲۶]
آیا همچون ابراهیم ایمان داریم که یَهُوَه وعده‌هایش را کاملاً به تحقق می‌رساند؟
[تصویر در صفحهٔ ۲۸]
غرور قُوْرَح مانع شد تا مطیع هدایت مسئولان باشد
[تصویر در صفحهٔ ۲۹]
آیا مطیع هدایت یَهُوَه هستیم؟
