اطاعت از قربانی‌ها نیکوتر است
اطاعت از قربانی‌ها نیکوتر است
شاؤل اوّلین پادشاه قوم اسرائیل بود. یَهُوَه خدای حقیقی او را به پادشاهی برگزیده بود. او با این که در اوایل خدمتش وفادار بود سرانجام نامطیع گشت.
حال خطاهای شاؤل چه بود؟ آیا امکان داشت که از آن‌ها اجتناب کند؟ ما چه درسی از آن می‌گیریم؟
یَهُوَه پادشاه منتخب خود را آشکار می‌کند
سموئیل نبی قبل از آن که شاؤل پادشاه شود نمایندهٔ خدا در اسرائیل بود. سموئیل به سالخوردگی رسیده بود و پسرانش مثل او امین نبودند. در آن زمان قوم اسرائیل دشمنان بسیاری داشت. مشایخ قوم از سموئیل تقاضا کردند پادشاهی برایشان تعیین کند تا داور آنان باشد و در جنگ‌ها آن‌ها را رهبری کند. یَهُوَه به سموئیل فرمان داد که شاؤل را به پادشاهی مسح کند و گفت: او «قوم مرا از دست فلسطینیان رهایی» خواهد داد. — ۱سمو ۸:۴-۷، ۲۰؛ ۹:۱۶.
شاؤل «جوانی خوش‌اندام بود،» ولی خصوصیات پسندیدهٔ دیگری نیز داشت. او فروتن بود و سخنانش خطاب به سموئیل این را کاملاً مشخص کرد. او به سموئیل گفت: «آیا من بنیامینی و از کوچک‌ترین اَسباط بنی‌اسرائیل نیستم؟ و آیا قبیلهٔ من از جمیع قبایل سِبط بنیامین کوچک‌تر نیست؟ پس چرا مثل این سخنان به من می‌گویی؟» شاؤل با این که پدرش قیس ‹مقتدر و ثروتمند› بود نگرش متواضعانه‌ای نسبت به خود و خانواده‌اش داشت. — ۱سمو ۹:۱، مژده برای عصر جدید، ۲، ۲۱.
عکس‌العمل شاؤل در زمانی که سموئیل او را پادشاهِ منتخب یَهُوَه اعلام کرد نیز قابل توجه است. اوّل سموئیل او را در خلوت مسح کرد و به او گفت: «هر چه دستت یابد بکن زیرا خدا با توست.» پس از آن، نبی خدا قوم را فراخواند تا منتخب یَهُوَه را در حضور همه اعلان کند. وقتی مشخص شد که شاؤل برگزیدهٔ خداست، او را نیافتند زیرا خود را از خجالت پنهان کرده بود. یَهُوَه مکانی را که شاؤل پنهان شده بود به آن‌ها نشان داد. سپس در حضور قوم به پادشاهی خوانده شد. — ۱سمو ۱۰:۷، ۲۰-۲۴.
در میدان نبرد
چیزی نگذشت که بر همه ثابت شد شاؤل پادشاهی باصلاحیت است. وقتی عمونیان یکی از شهرهای اسرائیل را تهدید کردند «روح خدا بر [شاؤل]» قرار گرفت. شاؤل بااقتدار تمام جنگجویان قوم را فراخواند، سازماندهی کرد و آن‌ها را برای جنگ رهبری نمود. او پس از پیروزی بر خود فخر نکرد و گفت: ‹یَهُوَه امروز در اسرائیل نجات به عمل آورده است.› — ۱سمو ۱۱:۱-۱۳.
شاؤل، هم خصوصیات خوب و هم برکات خدا را داشت. به علاوه تصدیق کرد که با نیروی خدا در جنگ موفق شده است. با این حال، او و قوم همیشه می‌بایست شرطی مهم را به خاطر می‌سپردند. سموئیل آن شرط را به قوم چنین بیان کرد: «اگر از یَهُوَه ترسیده، او را عبادت نمایید و قول او را بشنوید و از فرمان یَهُوَه عصیان نورزید، و هم شما و هم پادشاهی که بر شما سلطنت می‌کند، یَهُوَه، خدای خود را پیروی نمایید» همیشه موفق خواهید بود. حال اگر به خدا پای‌بند می‌ماندند چه برکتی می‌یافتند؟ سموئیل گفت: «یَهُوَه به خاطر نام عظیم خود قوم خود را ترک نخواهد نمود، چونکه یَهُوَه را پسند آمد که شما را برای خود قومی سازد.» — ۱سمو ۱۲:۱۴، ۲۲.
بنابراین مهم‌ترین شرط برای کسب رضامندی خدا اطاعت از او می‌بود و امروزه نیز چنین است. هنگامی که خادمان یَهُوَه از فرامینش اطاعت می‌کنند به حتم برکت او را به دست می‌آورند. حال عدم اطاعت چه نتیجه‌ای به بار می‌آوَرَد؟
«احمقانه عمل نمودی»
شاؤل سپس به فلسطینیان حمله کرد. عکس‌العمل فلسطینیان بسیار شدید بود چون برای جنگ با شاؤل ارتشی «که مثل ریگ کنارهٔ دریا بی‌شمار بودند» جمع آوری کردند. «بنی‌اسرائیل از دیدن آن سپاه عظیم روحیهٔ خود را از دست دادند و خود را در غارها و سوراخها یا بین صخره‌ها، قبرها و یا چاهها پنهان کردند.» (۱سمو ۱۳:۵، ۶، مژده برای عصر جدید) عکس‌العمل شاؤل چه بود؟
سموئیل به شاؤل گفته بود در جِلْجال منتظرش باشد تا بیاید و به جهت یَهُوَه قربانی‌هایی اهدا کند. شاؤل منتظرش ماند ولی از آنجایی که آمدن سموئیل طول کشید و دید سربازانش از ترس به تدریج پراکنده می‌شوند، خود قربانی‌ها را اهدا کرد. وقتی گذاشتن قربانی به اتمام رسید سموئیل از راه رسید. او وقتی از عمل شاؤل آگاه شد گفت: «احمقانه عمل نمودی و امری که یَهُوَه خدایت به تو امر فرموده است، به جا نیاوردی، زیرا که حال یَهُوَه سلطنت تو را بر اسرائیل تا به ابد برقرار می‌داشت. لیکن الآن سلطنت تو استوار نخواهد ماند و یَهُوَه به جهت خویش مردی موافق دل خود طلب نموده است، و یَهُوَه او را مأمور کرده است که پیشوای قوم وی باشد، چونکه تو فرمان خداوند را نگاه نداشتی.» — ۱سمو ۱۰:۸؛ ۱۳:۸، ۱۳، ۱۴.
کم‌ایمانی شاؤل باعث شد تا گستاخانه عمل کند و برای گذاشتن قربانی منتظر سموئیل نشود. او با عمل خود از فرمان خدا سرپیچی نمود. حقیقتاً رفتار شاؤل با رفتار جِدْعُون یعنی یکی از فرمانده‌های سابق اسرائیل بسیار فرق داشت! یَهُوَه به جِدْعُون فرمان داده بود که ارتشش را از ۳۲٬۰۰۰ نفر به ۳۰۰ نفر تقلیل دهد و جِدْعُون مطیعانه به فرمان خدا عمل کرد. به چه دلیل؟ چون به یَهُوَه ایمان ورزید. او با کمک یَهُوَه توانست ۱۳۵٬۰۰۰ سرباز دشمن را شکست دهد. (داو ۷:۱-۷، ۱۷-۲۲؛ ۸:۱۰) به حتم، یَهُوَه به شاؤل نیز کمک می‌کرد، ولی نافرمانی او موجب شد که اسرائیلیان به دست فلسطینیان غارت شوند. — ۱سمو ۱۳:۱۷، ۱۸.
ما چطور؟ وقتی با مشکلات روبرو می‌شویم چگونه عمل می‌کنیم؟ در این وضعیت، شخص کم‌ایمان می‌پندارد که به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس عملی نیست. شاؤل نیز هنگام غیاب سموئیل احتمالاً فکر کرد که عاقلانه عمل می‌کند. ولی تنها راه درست برای کسی که در پی رضامندی خداست، به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس است.
یَهُوَه شاؤل را رد می‌کند
در زمان جنگ با عَمالیق شاؤل خطای بزرگ دیگری مرتکب شد. زمان خروج اسرائیلیان از مصر قوم عَمالیق بی‌جهت به اسرائیلیان حمله کرده بودند. به همین دلیل یَهُوَه عَمالیق را محکوم کرده بود. (خرو ۱۷:۸؛ تث ۲۵:۱۷، ۱۸) در زمان داوران نیز عَمالیقیان با قوم‌های دیگر همدست شدند و به قوم خدا حمله کردند. (داو ۳:۱۲، ۱۳؛ ۶:۱-۳، ۳۳) از این سبب، یَهُوَه به شاؤل فرمان داد تا آن‌ها را نابود کند. — ۱سمو ۱۵:۱-۳.
شاؤل به جای آن که مطابق با فرمان خدا همهٔ عَمالیق و دارای‌شان را نابود سازد، پادشاه و بهترین حیواناتشان را نگه داشت. واکنش شاؤل به اعتراض سموئیل چه بود؟ او به جای اعتراف گناهِ خود، آن را به گردن مردم انداخت و چنین گفت: «قوم بهترین گوسفندان و گاوان را دریغ داشتند تا برای یَهُوَه خدایت قربانی نمایند.» شاؤل حتی اگر قصد داشت آن حیوانات را برای خدا قربانی کند عملش سرپیچی از فرمان خدا بود. بلی او مغرور شده بود و مثل سابق «در نظر خود کوچک» نبود. نبی خدا نیز به شاؤل گفت که نافرمانی کرده است و سپس ادامه داد: «آیا خداوند به قربانی‌های سوختنی و ذبایح خوشنود است یا به اطاعت فرمان خداوند؟ اینک اطاعت از قربانی‌ها . . . نیکوتر است . . . چونکه کلام خداوند را ترک کردی، او نیز تو را از سلطنت رد نمود.» — ۱سمو ۱۵:۱۵، ۱۷، ۲۲، ۲۳.
وقتی یَهُوَه روح‌القدسش را از شاؤل، پادشاه اسرائیل دور کرد، ‹روحی بد› بر افکار شاؤل تسلّط یافت. پس خلق و خوی شاؤل تغییر یافت و از روی حسادت به داود یعنی مردی که یَهُوَه پادشاهی را بعدها به او داد سوءظن پیدا کرد. به همین دلیل بارها سعی کرد داود را به دام اندازد و بکشد. در کتاب مقدّس آمده است شاؤل روزبه‌روز نفرت و دشمنی‌اش نسبت به او بیشتر می‌شد، چون می‌دید «خداوند با داود است.» نفرت شاؤل حتی باعث شد که دستور مرگ ۸۵ کاهن و بسیاری دیگر را بدهد. جای تعجب نیست که یَهُوَه شاؤل را ترک کرده بود! — ۱سمو ۱۶:۱۴؛ ۱۸:۱۱، ۲۵، ۲۸، ۲۹؛ ۱۹:۱۰، ۱۱؛ ۲۰:۳۲، ۳۳؛ ۲۲:۱۶-۱۹.
وقتی فلسطینیان بار دیگر به اسرائیل حمله کردند شاؤل برای دریافت کمک به سراغ زنی رفت که ارواح را احضار می‌کرد. روز بعد شاؤل در جنگ به شدّت زخمی شد و خودکشی کرد. (۱سمو ۲۸:۴-۸؛ ۳۱:۳، ۴) در رابطه با نافرمانی اوّلین پادشاه اسرائیل کتاب مقدّس می‌گوید: «پس شاؤل به سبب خیانتی که به خداوند ورزیده بود مُرد، به جهت کلام خداوند که آن را نگاه نداشته بود، و از این جهت نیز که از صاحبهٔ اجنّه سؤال نموده بود. و چونکه خداوند را نطلبیده بود.» — ۱توا ۱۰:۱۳، ۱۴.
نمونهٔ بد شاؤل به وضوح نشان می‌دهد که اطاعت از یَهُوَه بهتر از اهدای قربانی است. یوحنای رسول گفت: «محبت به خدا همین است که از احکام او اطاعت کنیم و احکام او باری گران نیست.» (۱یو ۵:۳) پس بیایید همیشه این حقیقت بنیادین را به خاطر بسپاریم: شرط رابطهٔ صمیمی با خدا اطاعت است.
[تصویر در صفحهٔ ۲۱]
شاؤل در ابتدا پادشاهی فروتن بود
[تصویر در صفحهٔ ۲۳]
چرا سموئیل به شاؤل گفت: ‹اطاعت از قربانی‌ها نیکوتر است›؟
