درسی از لکلک
درسی از لکلک
«لقلق [لکلک] نیز در هوا موسم خود را میداند . . . لیکن قوم من احکام خداوند را نمیدانند.» ( اِرْمیا ۸:۷) اِرْمیا با این سخنان حکم یَهُوَه را بر ضد مرتدان قوم یهود که خدای خود را رها کرده به خدایان بیگانه روی آورده بودند اعلام نمود. ( اِرْمیا ۷:۱۸، ۳۱) چرا اِرْمیا لکلک را برای آن قوم خیانتکار به تمثیل در آورد؟
مشاهدهٔ مهاجرت لکلکها بویژه نوع سفید آن از فراز سرزمین اسرائیل برای اسرائیلیان منظرهای آشنا بود. نام این پرندهٔ بزرگ و پادراز به زبان عبری شکل مؤنث واژهای به معنای «وفادار؛ محسن» میباشد. و براستی که چه نام برازندهای! بر خلاف اکثر پرندگان، جفت لکلکها تا آخر عمر با یکدیگر میمانند. اغلب لکلکها سال به سال پس از گذراندن فصل زمستان در مناطق گرمسیر به لانهٔ پیشین خود باز میگردند.
رفتار غریزی لکلکها جنبههای دیگر وفاداری را نیز بخوبی نشان میدهد. مثلاً اینکه جفت لکلکها هر دو از تخمها نگهداری میکنند و به جوجهها غذا میدهند. در کتاب «شکوه جهان وحش» ( انگل.) آمده است: «جفت لکلکها به نحو عجیبی به یکدیگر وفادارند. در آلمان یک لکلک نر با کابلهای فشارقوی برخورد کرد و کشته شد. لکلک ماده ۳ روز تمام روی تخمها نشست و فقط مدتی کوتاه برای یافتن غذا لانه را ترک کرد. . . . در مورد جفتی دیگر وقتی پرندهٔ ماده مورد اصابت گلوله قرار گرفت، پرندهٔ نر از جوجهها نگهداری کرد.»
نام این پرنده به دلیل وفاداری غریزی به جفت خود و مراقبتهای پرمهری که از جوجههایش به عمل میآورد براستی برازندهٔ اوست و حقیقتاً درس خوبی برای قوم خودرأی و بیوفای اسرائیل بود.
امروزه برای اغلب مردم، وفاداری قدیمی و از مد افتاده است. آنان این خصوصیت را میستایند، اما آن را دست و پاگیر میخوانند. افزایش طلاق، متارکه، اختلاس، و دیگر اَشکال تقلب نشان میدهد که وفاداری در نظر مردمان پوچ و بیارزش شده است. اما کتاب مقدّس وفاداری رئوفانه را صفتی بسیار ارزشمند میخواند و مسیحیان را چنین ترغیب میکند: «انسانیت تازه را که به صورت خدا در عدالت و قدّوسیت [وفاداری] حقیقی آفریده شده است بپوشید.» ( اَفَسُسیان ۴:۲۴) آری، انسانیت یا شخصیت تازهٔ مسیحیمان به ما کمک میکند تا وفادار بمانیم. ولی میتوانیم برخی از خصوصیات وفاداری را همچنین از لکلک بیاموزیم.