وقتی کسی به شما لبخند می‌زند،‏ احتمالاً شما نیز با لبخند به او پاسخ می‌دهید و شادتر می‌شوید.‏ آری،‏ لبخند مسری است،‏ حتی اگر از سوی کسانی باشد که آنان را نمی‌شناسیم و ما را شاد می‌سازد.‏ خانمی به نام ماگدالنا در این مورد می‌گوید:‏ «گئورک،‏ همسرم که او را از دست داده‌ام،‏ همیشه لبخندی گرم بر چهره داشت.‏ وقتی به یکدیگر نگاه می‌کردیم،‏ احساس آرامش و امنیت می‌کردم.‏»‏

لبخند واقعی در ما احساساتی همچون مسرّت،‏ خوشی و شادی به وجود می‌آورد.‏ در یکی از مقالات آنلاین در سایت یک انجمن علمی روانشناسی،‏ در این مورد آمده است:‏ «به نظر می‌رسد که لبخند زدن جزوی از طبیعت ماست.‏» حتی در این مقاله در مورد نوزادان گفته شده است که آنان قادرند «حالت چهرهٔ شخص را با دقت بالا تشخیص دهند.‏» در این مقاله همچنین به این امر اشاره شده است:‏ «مردم نه تنها از چهرهٔ بشّاش و خندان به اطلاعاتی مفید پی می‌برند،‏ بلکه رفتار خود را نیز تغییر می‌دهند.‏»‏

محققان از دانشگاه هاروارد روی گروهی از بیماران سالمند تحقیق کردند.‏ آنان عکس‌العمل این سالمندان را در برابر حالت چهرهٔ پرستاران مورد بررسی قرار دادند.‏ محققان می‌گویند وقتی در چهرهٔ این پرستاران «گرمی،‏ صمیمیت،‏ دلسوزی و علاقه» دیده می‌شد،‏ بیماران احساس رضایت بیشتری می‌کردند و سلامت جسمی و روحی‌شان بهبود می‌یافت.‏ برعکس،‏ اگر پرستاران در ارتباط غیرکلامی خود این  احساسات را نشان نمی‌دادند،‏ بیماران از آنان فاصله می‌گرفتند.‏

لبخند زدن می‌تواند به خود شما نیز فایده رساند.‏ تحقیقات نشان می‌دهد که لبخند زدن اعتمادبه‌نفس و شادی شخص را بیشتر می‌کند و از اضطراب و تشویش او می‌کاهد،‏ در حالی که اخم کردن نتیجهٔ عکس دارد.‏

ماگدالنا که پیش‌تر به او اشاره شد یکی از شاهدان یَهُوَه بود.‏ طی جنگ جهانی دوم،‏ او و خانواده‌اش به این دلیل که تفکّرات نازی‌ها را نپذیرفتند،‏ به اردوگاه راوِنزبروک در آلمان فرستاده شدند.‏ او گفت:‏ «گاه نگهبانان به ما اجازه نمی‌دادند که با سایر زندانیان صحبت کنیم،‏ اما از طرف دیگر هم نمی‌توانستند حالت چهرهٔ ما را کنترل کنند.‏ دیدن لبخند مادر و خواهرم به من روحیه می‌داد و مصمم می‌شدم که پایدار بمانم.‏»‏

شاید فکر کنید که نگرانی‌های زندگی مجالی برای لبخند زدن به شما نمی‌دهد.‏ به یاد داشته باشید که چنین احساساتی معمولاً از افکارمان نشأت می‌گیرد.‏ (‏امثال ۱۵:‏۱۵؛‏ فیلیپیان ۴:‏۸،‏ ۹‏)‏ پس حتی اگر آسان نباشد،‏ سعی کنید که به آنچه خوشایند و دلپذیر است بیندیشید.‏ خواندن کتاب مقدّس و دعا به بسیاری در این زمینه کمک کرده است.‏ (‏مَتّی ۵:‏۳؛‏ فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ در واقع،‏ واژهٔ «شادی» و کلماتی مشابه آن،‏ صدها بار در کتاب مقدّس آمده است.‏ شاید بتوانید هر روز یک یا دو صفحه از آن را بخوانید.‏ در این صورت ممکن است شادی و لبخند،‏ بیشتر بر چهره‌تان نقش بندد.‏

پس منتظر دیگران نشوید تا به شما لبخند زنند.‏ خود پیشقدم شوید و هر روز در شاد کردن دیگران سهیم شوید.‏ آری،‏ لبخند شما هدیه‌ای از سوی خداست که هم زندگی شما و هم زندگی دیگران را غنی می‌سازد.‏