Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Βουλγαρία είναι πολυάσχολοι διδάσκοντας σε άλλους την αλήθεια για τον Θεό και τον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Από το έτος 2000, εκατοντάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά από άλλες χώρες έχουν μετακομίσει στη Βουλγαρία για να τους βοηθήσουν. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει κάποιος όταν θέλει να μετακομίσει σε μια ξένη χώρα για να κηρύξει; Γιατί αξίζει τον κόπο; Ας ακούσουμε τι λένε κάποιοι που μετακόμισαν στη Βουλγαρία.

 «Είχαμε ανέκαθεν στόχο να υπηρετήσουμε στο εξωτερικό, εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη», λέει ο Ντάρεν, ο οποίος ζούσε στην Αγγλία. «Όταν παντρεύτηκα την Ντον, μετακομίσαμε στο Λονδίνο για να διδάξουμε τη Γραφή στους ρωσόφωνους. Κατά καιρούς, κάναμε συγκεκριμένα σχέδια για να μετακομίσουμε στο εξωτερικό, αλλά για διάφορους λόγους δεν τα καταφέρναμε. Το είχαμε σχεδόν βγάλει από το μυαλό μας, ώσπου ένας φίλος μάς βοήθησε να δούμε ότι οι περιστάσεις μας είχαν αλλάξει και ότι ο στόχος μας ήταν πλέον εφικτός». Ο Ντάρεν και η Ντον άρχισαν να ψάχνουν σε ποια χώρα θα ήταν ρεαλιστικό να μετακομίσουν στην οποία υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη για δασκάλους της Γραφής. Το 2011 λοιπόν, μετακόμισαν στη Βουλγαρία.

 Υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν είχαν τον στόχο να υπηρετήσουν στο εξωτερικό. Βλέποντας όμως τη χαρά όσων το είχαν δοκιμάσει, αποφάσισαν να μετακομίσουν και εκείνοι. «Γνώρισα αδελφές που είχαν πολύ ζήλο και απολάμβαναν την υπηρεσία τους στη Νότια Αμερική και στην Αφρική», λέει η Γιάντα που ζούσε στην Ιταλία με τον σύζυγό της, τον Λούκα. «Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η χαρά τους και οι εμπειρίες που είχαν. Έτσι λοιπόν, αναθεώρησα τους πνευματικούς μου στόχους».

 Το 2015, ο Τόμας και η Βερόνικα μετακόμισαν από την Τσεχία στη Βουλγαρία μαζί με τα δυο τους παιδιά, την Κλάρα και τον Ματίας. Τι τους υποκίνησε να μετακομίσουν; Ο Τόμας λέει: «Καθίσαμε και σκεφτήκαμε πώς τα κατάφεραν άλλοι που είχαν μετακομίσει στο εξωτερικό, όπως και μερικοί συγγενείς μας, και αναλογιζόμασταν κάποιες από τις εμπειρίες τους. Μας έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση η χαρά τους που το συζητούσαμε συνέχεια στο σπίτι». Αυτή η ευτυχισμένη οικογένεια υπηρετεί τώρα στον καινούριο της τομέα στην πόλη Μοντάνα της Βουλγαρίας.

 Η Λίντα είναι άλλη μια αδελφή που μετακόμισε στη Βουλγαρία, η οποία λέει: «Πριν από πολλά χρόνια, είχα πάει στον Ισημερινό και γνώρισα κάποιους που είχαν μετακομίσει εκεί για να κηρύξουν. Σκέφτηκα λοιπόν ότι ίσως θα μπορούσα να υπηρετήσω και εγώ μια μέρα εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη». Ο Πέτερι και η Νάντια από τη Φινλανδία είναι άλλο ένα ζευγάρι που επηρεάστηκε από το παράδειγμα άλλων. Όπως είπαν: «Στην εκκλησία που μεγαλώσαμε, υπήρχαν κάποιοι έμπειροι αδελφοί που είχαν μετακομίσει σε άλλα μέρη για να προσφέρουν πνευματική βοήθεια στους ανθρώπους εκεί. Όποτε μιλούσαν για τα χρόνια που υπηρετούσαν με αυτόν τον τρόπο, τα μάτια τους έλαμπαν. Έλεγαν ότι εκείνα ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους».

 Ο καλός προγραμματισμός είναι απαραίτητος για όποιον θέλει να υπηρετήσει στο εξωτερικό. (Λουκάς 14:28-30) «Όταν άρχισα να σκέφτομαι πιο σοβαρά το ενδεχόμενο να υπηρετήσω σε μια άλλη χώρα», θυμάται η Νέλα από το Βέλγιο, «άρχισα να προσεύχομαι και να ψάχνω σχετικά άρθρα στις εκδόσεις μας. Τα διάβασα προσεκτικά και προσπάθησα να καταλάβω τι αλλαγές χρειαζόταν να κάνω για να τα καταφέρω».

 Ο Κρίστιαν και η Ιρμίνα από την Πολωνία ζουν στη Βουλγαρία πάνω από εννιά χρόνια. Τώρα καταλαβαίνουν πόσο πολύ τους είχε βοηθήσει το ότι ανήκαν σε βουλγαρόφωνο όμιλο στην Πολωνία προτού μετακομίσουν. Οι αδελφοί του ομίλου τούς ενθάρρυναν και τους βοήθησαν να μάθουν τη γλώσσα. Ο Κρίστιαν και η Ιρμίνα είπαν: «Συνειδητοποιήσαμε πόσο υπέροχο είναι να προσφέρεις τον εαυτό σου και να βλέπεις πώς ο Ιεχωβά Θεός καλύπτει τις ανάγκες σου. Όταν λες πρόθυμα στον Ιεχωβά: “Ορίστε εγώ! Στείλε εμένα!” τότε μπορείς να κάνεις πράγματα που δεν είχες ποτέ φανταστεί».—Ησαΐας 6:8.

 Ο Ρέτο και η Κορνέλια, ένα ζευγάρι από την Ελβετία, αποφάσισαν να ζήσουν πιο απλή ζωή για να μπορέσουν να προετοιμαστούν και να μαζέψουν χρήματα. «Έναν χρόνο προτού μετακομίσουμε», όπως είπαν, «πήγαμε στη Βουλγαρία για μια εβδομάδα ώστε να δούμε από κοντά πώς είναι τα πράγματα. Εκεί μιλήσαμε με έμπειρους ιεραποστόλους που μας έδωσαν πρακτικές συμβουλές». Ο Ρέτο και η Κορνέλια αξιοποίησαν εκείνες τις συμβουλές και αυτή τη στιγμή βρίσκονται πάνω από 20 χρόνια στη Βουλγαρία.

 Εκείνοι που μετακομίζουν σε μια ξένη χώρα πρέπει να προσαρμοστούν σε καινούριες καταστάσεις που δεν είναι πάντα εύκολες. (Πράξεις 16:9, 10· 1 Κορινθίους 9:19-23) Ένα μεγάλο εμπόδιο για πολλούς είναι το να μάθουν μια καινούρια γλώσσα. «Πάντα μας άρεσε να κάνουμε εγκάρδια σχόλια στις συναθροίσεις», είπε ο Λούκα, που αναφέρθηκε παραπάνω. «Για κάποιο διάστημα όμως, εγώ και η γυναίκα μου δυσκολευόμασταν να προετοιμάσουμε ακόμα και ένα πολύ απλό σχόλιο στα βουλγαρικά! Νιώθαμε σαν μικρά παιδάκια. Βασικά, οι απαντήσεις που έδιναν τα παιδάκια των ντόπιων ήταν πολύ καλύτερες από τις δικές μας».

 Ο Ραβίλ από τη Γερμανία είπε: «Κουράστηκα πολύ να μάθω τη γλώσσα. Αλλά σκεφτόμουν συνέχεια: “Μην παίρνεις τον εαυτό σου πολύ στα σοβαρά και μη χάνεις το χιούμορ σου όταν κάνεις λάθη”. Δεν θεωρώ τις δυσκολίες πρόβλημα αλλά μέρος της ιερής μου υπηρεσίας προς τον Ιεχωβά».

 Η Λίντα, που αναφέρθηκε νωρίτερα, είπε: «Δεν έχω ταλέντο στις γλώσσες. Τα βουλγαρικά δεν είναι εύκολη γλώσσα, και σκέφτηκα πολλές φορές να τα παρατήσω. Όταν δεν μπορείς να μιλήσεις στους άλλους και δεν καταλαβαίνεις τι σου λένε, νιώθεις μοναξιά. Για να κρατήσω την πνευματικότητά μου δυνατή, μελετούσα τα πάντα στη γλώσσα μου, στα σουηδικά. Τελικά, με τη βοήθεια των αγαπητών αδελφών μου, κατάφερα να ξεπεράσω τον γλωσσικό φραγμό».

 Η νοσταλγία είναι άλλη μια δυσκολία. Εκείνοι που μετακομίζουν αφήνουν πίσω τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους. «Στην αρχή, ένιωθα μοναξιά», είπε η Εύα που μετακόμισε στη Βουλγαρία με τον σύζυγό της, τον Γιάννη. «Για να το διαχειριστούμε όλο αυτό, επικοινωνούμε τακτικά με τους φίλους και τους συγγενείς μας, αλλά κάναμε και καινούριους φίλους εδώ».

 Υπάρχουν όμως και άλλες δυσκολίες. Ο Ρόμπερτ και η Λιάνα, που μετακόμισαν από την Ελβετία, εξηγούν: «Αυτό που μας δυσκόλεψε πιο πολύ από όλα είναι η γλώσσα σε συνδυασμό με την κουλτούρα—συν ότι δεν περιμέναμε να είναι τόσο βαρύς ο χειμώνας εδώ». Ωστόσο, επειδή αυτό το ζευγάρι βλέπει τα πράγματα με θετική ματιά και αρκετό χιούμορ, έχει καταφέρει να υπηρετεί πιστά στη Βουλγαρία τα τελευταία 14 χρόνια.

 Η Λίλι συστήνει ανεπιφύλακτα την υπηρεσία εκεί όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη. «Δεν νομίζω ότι στη χώρα μου θα γνώριζα τον Ιεχωβά έτσι όπως τον γνώρισα εδώ», είπε. «Εδώ μπορώ να κάνω περισσότερα για να βοηθάω τους άλλους, και αυτό με βοηθάει να προοδεύω πνευματικά και με γεμίζει χαρά και ικανοποίηση». Ο Ραβίλ, ο άντρας της, συμφωνεί και προσθέτει: «Είναι η καλύτερη ζωή που υπάρχει, μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσεις αδελφούς γεμάτους ζήλο από διάφορες χώρες οι οποίοι ξέρουν καλά πώς να διδάσκουν Βιβλικές αλήθειες στους άλλους. Έχω μάθει πολλά από αυτούς».

 Επειδή πολλοί εκδηλώνουν πρόθυμο πνεύμα και προσφέρουν τον εαυτό τους, “τα καλά νέα της Βασιλείας κηρύττονται σε όλη την κατοικημένη γη”. (Ματθαίος 24:14) Χάρη στο εθελοντικό τους πνεύμα, αυτοί που ήρθαν στη Βουλγαρία έχουν δει τον Ιεχωβά να ικανοποιεί τις επιθυμίες της καρδιάς τους και να στέφει με επιτυχία όλα τους τα σχέδια.—Ψαλμός 20:1-4.