Ήταν μια κρύα μέρα με πολύ δυνατό αέρα στην Αλμπέρτα του Καναδά. Ο Μπομπ οδηγούσε με περίπου 100 χιλιόμετρα την ώρα, όταν ξαφνικά έσκασε το πίσω αριστερό λάστιχο από το φορτηγάκι του. Στην αρχή, δεν κατάλαβε τι είχε συμβεί και αποφάσισε να συνεχίσει αφού του είχαν μείνει άλλα πέντε χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι του.

 Στην επιστολή που έστειλε στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ο Μπομπ εξήγησε τι συνέβη στη συνέχεια. «Πέντε νεαρά παιδιά σε ένα αμάξι με πλησίασαν από το πλάι και κατέβασαν το παράθυρο», έγραψε. «Μου είπαν ότι είχα πάθει λάστιχο. Κάναμε στην άκρη και προσφέρθηκαν να μου το αλλάξουν. Δεν ήξερα καν αν είχα ρεζέρβα ή γρύλο. Εγώ κάθισα στην άκρη της εθνικής στο αναπηρικό μου καροτσάκι, και εκείνοι σύρθηκαν κάτω από το φορτηγάκι, βρήκαν τη ρεζέρβα και τον γρύλο και άλλαξαν το λάστιχο. Είχε απίστευτη παγωνιά και ο αέρας έφερνε το χιόνι πάνω μας. Αν και τα παιδιά φορούσαν καλά ρούχα, το ανέλαβαν όλο μόνοι τους και έτσι μπόρεσα να φύγω. Αποκλείεται να τα κατάφερνα μόνος μου.

 »Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πέντε νεαρούς Μάρτυρες που με βοήθησαν. Βρίσκονταν στην περιοχή επειδή πήγαιναν στα σπίτια των ανθρώπων για να κηρύξουν. Αυτά τα παιδιά σίγουρα δεν μένουν στα λόγια—κάνουν και πράξεις. Με γλίτωσαν από μεγάλη ταλαιπωρία, και το εκτιμώ πολύ. Ποιος να μου το έλεγε ότι θα έβρισκα στον δρόμο μου τέτοιους αγγέλους!»