Γεννήθηκα στην επαρχία Γκόμπα της Ουγκάντας. Οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί ήταν πολύ φτωχοί. Η πόλη μας δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα, γι’ αυτό τα βράδια χρησιμοποιούσαμε φορητές λάμπες πετρελαίου.

 Οι γονείς μου ήταν αγρότες και είχαν μετακομίσει στην Ουγκάντα από τη Ρουάντα. Καλλιεργούσαν καφέ και μπανάνες, και από τις μπανάνες έφτιαχναν ένα δημοφιλές ποτό, το γουαράγκι. Οι γονείς μου είχαν επίσης κότες, κατσίκες, γουρούνια και αγελάδες. Εξαιτίας του πολιτισμού και της ανατροφής μου, πίστευα ότι η γυναίκα πρέπει να υπακούει ασυζητητί στον άντρα της και να μη λέει ποτέ τη γνώμη της.

 Όταν έγινα 23, μετακόμισα στη Ρουάντα, και σύχναζα σε κέντρα διασκέδασης με άλλους νεαρούς. Μάλιστα, πήγαινα τόσο συχνά σε ένα από αυτά ώστε ο υπεύθυνος μού έδωσε κάρτα ελεύθερης εισόδου. Μου άρεσαν επίσης οι ταινίες που έδειχναν συμπλοκές και ωμή βία. Το περιβάλλον και η διασκέδασή μου με επηρέασαν πολύ και έτσι έγινα βίαιος και ανήθικος μέθυσος.

 Το 2000, άρχισα να συζώ με μια κοπέλα, τη Σκολαστίκ Καμπαγκουίρα, και κάναμε τρία παιδιά. Όπως είχα μάθει όταν ήμουν μικρός, ανέμενα να γονατίζει μπροστά μου κάθε φορά που με χαιρετούσε ή μου ζητούσε κάτι. Επίσης, πίστευα ότι όλα τα υπάρχοντα της οικογένειάς μας ανήκαν μόνο σε εμένα και ότι μπορούσα να τα διαχειρίζομαι όπως θέλω. Πολλές φορές, έβγαινα τα βράδια και γύριζα γύρω στις τρεις τα ξημερώματα, συνήθως μεθυσμένος. Χτυπούσα την πόρτα και, αν η Σκολαστίκ αργούσε να μου ανοίξει, την έδερνα.

 Εκείνη την περίοδο, δούλευα ως προϊστάμενος σε μια εταιρία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας, και έπαιρνα καλό μισθό. Στο σπίτι, η Σκολαστίκ προσπαθούσε να με πείσει να πηγαίνω μαζί της στην Πεντηκοστιανή εκκλησία, προφανώς επειδή νόμιζε ότι αυτό θα με άλλαζε. Αλλά εγώ δεν είχα καμιά διάθεση να πάω. Μάλιστα, ανέπτυξα αισθηματική σχέση με μια άλλη γυναίκα. Η σκληρή και ανήθικη συμπεριφορά μου ανάγκασε τη Σκολαστίκ να πάρει τα τρία μας παιδιά και να πάει να μείνει με τους γονείς της.

 Κάποιος ηλικιωμένος φίλος μας μου εξήγησε ότι έπρεπε να αλλάξω τον τρόπο της ζωής μου. Με παρότρυνε να επιστρέψω στη Σκολαστίκ. Είπε ότι δεν άξιζε στα υπέροχα παιδιά μου να μεγαλώσουν χωρίς τον πατέρα τους. Έτσι λοιπόν, το 2005, σταμάτησα να πίνω, άφησα την άλλη γυναίκα και επέστρεψα στη Σκολαστίκ. Το 2006 παντρευτήκαμε. Ωστόσο, ήμουν ακόμα βίαιος και βάναυσος απέναντι στη γυναίκα μου.

 Το 2008, ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, ο Ζοέλ, χτύπησε την πόρτα μας, και εγώ δέχτηκα να τον ακούσω. Για αρκετούς μήνες, με επισκεπτόταν τακτικά μαζί με κάποιον άλλον Μάρτυρα, τον Μποναβαντίρ, και είχαμε έντονες συζητήσεις γύρω από την Αγία Γραφή. Έκανα συνέχεια ερωτήσεις, ειδικά για το βιβλίο της Αποκάλυψης. Στην ουσία, προσπαθούσα να αποδείξω ότι οι Μάρτυρες έκαναν λάθος. Για παράδειγμα, ρωτούσα πώς γίνεται να ισχυρίζονται ότι το «μεγάλο πλήθος» που αναφέρεται στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:9 θα ζήσει στη γη, εφόσον εκεί λέει ότι «στέκονταν ενώπιον του θρόνου [του Θεού] και ενώπιον του Αρνιού», δηλαδή του Ιησού Χριστού. Ο Ζοέλ απαντούσε υπομονετικά στις ερωτήσεις μου. Λόγου χάρη, μου έδειξε το εδάφιο Ησαΐας 66:1, όπου ο Θεός αποκαλεί τη γη «υποπόδιό» του. Κατάλαβα λοιπόν ότι το μεγάλο πλήθος ουσιαστικά στέκεται στη γη ενώπιον του θρόνου του Θεού. Διάβασα επίσης το εδάφιο Ψαλμός 37:29, το οποίο λέει ότι οι δίκαιοι θα ζήσουν για πάντα στη γη.

 Τελικά, συμφώνησα να αρχίσω Γραφική μελέτη. Έτσι λοιπόν, ο Μποναβαντίρ έκανε μελέτη με τη Σκολαστίκ και εμένα. Καθώς μελετούσαμε τη Γραφή, βρήκα τη θέληση να κάνω αλλαγές στη ζωή μου. Έμαθα να φέρομαι στη γυναίκα μου με σεβασμό. Δεν ήθελα πια να γονατίζει μπροστά μου κάθε φορά που με χαιρετούσε ή μου ζητούσε κάτι, και έπαψα να πιστεύω ότι όλα όσα είχε η οικογένειά μου ανήκαν μόνο σε εμένα. Επίσης, σταμάτησα να βλέπω βίαιες ταινίες. Δεν μου ήταν εύκολο να κάνω αυτές τις αλλαγές—χρειάστηκα μεγάλη αυτοσυγκράτηση και ταπεινοφροσύνη.

 Μερικά χρόνια νωρίτερα, είχα αφήσει το μεγαλύτερο παιδί μου, τον Κριστιάν, σε κάποιους συγγενείς μας στην Ουγκάντα. Αλλά όταν διάβασα τα εδάφια Δευτερονόμιο 6:4-7, κατάλαβα ότι, στα μάτια του Θεού, η γυναίκα μου και εγώ έχουμε την ευθύνη να φροντίζουμε οι ίδιοι τα παιδιά μας, κάτι που μεταξύ άλλων σημαίνει να τους διδάσκουμε τις θεϊκές αρχές. Πόσο χαρήκαμε και εμείς και ο γιος μας όταν τον ξαναφέραμε στο σπίτι μας!

 Έμαθα ότι ο Ιεχωβά είναι ελεήμων Θεός, και έχω την πεποίθηση ότι με έχει συγχωρήσει για την παλιά μου νοοτροπία και διαγωγή. Είμαι πολύ χαρούμενος που η Σκολαστίκ μελέτησε τη Γραφή μαζί μου. Αφιερώσαμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά και βαφτιστήκαμε μαζί, στις 4 Δεκεμβρίου 2010. Τώρα εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον, και η ζωή μας είναι όμορφη επειδή εφαρμόζουμε τις Βιβλικές αρχές στην οικογένειά μας. Η γυναίκα μου είναι πολύ χαρούμενη που γυρίζω αμέσως στο σπίτι μετά τη δουλειά. Επίσης, της φέρομαι με αξιοπρέπεια και σεβασμό, πήρα την προσωπική απόφαση να απέχω από αλκοόλ και δεν είμαι πια ο σκληρός άνθρωπος που ήμουν. Όλα αυτά τα εκτιμάει πολύ! Το 2015, διορίστηκα πρεσβύτερος για να συμβάλλω στην ποίμανση της εκκλησίας μας. Τρία από τα πέντε μας παιδιά έχουν βαφτιστεί.

 Όταν άρχισα να μελετάω τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν αποδεχόμουν τυφλά ό,τι με δίδασκαν. Αυτό που με εντυπωσίασε όμως ήταν ότι απαντούσαν στις ερωτήσεις μου μέσα από τη Γραφή. Με τον καιρό, η Σκολαστίκ και εγώ αντιληφθήκαμε πως εκείνοι που ισχυρίζονται ότι υπηρετούν τον αληθινό Θεό πρέπει να ζουν σε αρμονία με τους κανόνες του, όχι να τους φέρνουν στα μέτρα τους. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων στον Ιεχωβά που με έλκυσε κοντά του και ανήκω τώρα στην πνευματική του οικογένεια. Καθώς σκέφτομαι την πορεία της ζωής μου, είμαι σίγουρος ότι, με τη βοήθεια του Θεού, κάθε ειλικρινής άνθρωπος μπορεί να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές για να τον ευαρεστεί.