Ταξίντο, Νέα Υόρκη, εφτά παρά τέταρτο το πρωί. Ο ουρανός είναι γαλανός και ένα λεπτό στρώμα πάγου καλύπτει τη μικρή λίμνη δίπλα στο τετραώροφο κτίριο, στο οποίο μπαίνουν νεαροί άντρες και γυναίκες φορώντας ρούχα εργασίας και μπότες. Για να έρθουν εδώ, ξεκίνησαν νωρίς το πρωί από τα τοπικά ξενοδοχεία και τα καταλύματα όπου φιλοξενούνται, καθώς και από άλλα μέρη της πολιτείας όπως το Πάτερσον, το Γουόλκιλ ή ακόμα και το Μπρούκλιν—περίπου 80 χιλιόμετρα μακριά.

Οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν στο Ταξίντο από κάθε γωνιά των Ηνωμένων Πολιτειών, και όχι μόνο. Προσφέρθηκαν να εργαστούν εθελοντικά—μερικοί για μία εβδομάδα, άλλοι για έξι και άλλοι για περισσότερο. Παρότι πλήρωσαν οι ίδιοι τα μεταφορικά τους έξοδα και θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εντελώς δωρεάν, είναι πολύ χαρούμενοι που βρίσκονται εδώ.

Σήμερα υπάρχουν στο Ταξίντο περίπου 120 εθελοντές, αν και τους επόμενους μήνες ο αριθμός τους θα αυξηθεί. Το πρωί μπαίνουν στην τραπεζαρία και κάθονται ανά δέκα σε κάθε τραπέζι. Πολλοί βάζουν καφέ στο φλιτζάνι τους, ενώ από την κουζίνα έρχεται η λαχταριστή μυρωδιά του μπέικον. Στις 7 ακριβώς, αρχίζει να μεταδίδεται από τις οθόνες των τηλεοράσεων η εξέταση ενός Γραφικού εδαφίου, και 15 λεπτά αργότερα, οι σερβιτόροι φέρνουν το πρωινό—αβγά, μπέικον, ψωμί και κουάκερ. Υπάρχει αρκετό φαγητό για όλους.

Ύστερα, το γεύμα κλείνει με προσευχή και όλοι ξεκινούν για τη δουλειά τους. Παντού ακούγονται οι χαρούμενες συζητήσεις των εργατών οι οποίοι αρχίζουν να βάζουν τα κράνη τους, τα προστατευτικά γυαλιά, τα φωσφοριζέ γιλέκα και τις βαριές ζώνες με τα εργαλεία τους.

Οι εθελοντές θα μετατρέψουν τις πρώην εγκαταστάσεις της International Paper Company στο Ταξίντο σε τεχνικές εγκαταστάσεις για τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, τα οποία θα χτιστούν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, κοντά στην πόλη του Γουόργουικ. Στα ήδη υπάρχοντα κτίρια κατασκευάζονται δωμάτια και γραφεία, καθώς επίσης εργαστήρια και αποθηκευτικοί χώροι. Η προκαταρκτική έγκριση για αυτές τις εργασίες δόθηκε από την τοπική πολεοδομία την Τρίτη 12 Μαρτίου 2013.

Τι διευθετήσεις γίνονται για τους προσωρινούς εθελοντές όταν φτάνουν στον προορισμό τους; Ο Γουίλιαμ από το Νιου Τζέρσι λέει: «Οι αδελφοί στη ρεσεψιόν σού λένε πού θα μείνεις, σου εξηγούν τα κατατόπια και σου δίνουν τα κλειδιά. Όλοι είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν. Όταν πηγαίνεις στο Ταξίντο, μετά το πρωινό συναντάς τον υπεύθυνο του συνεργείου σου και εκείνος σου λέει τι δουλειά πρόκειται να κάνεις».

Πώς είναι η ζωή του εργοταξίου; Η Γιαχάιρα, η οποία έχει έρθει με το σύζυγό της από το Πόρτο Ρίκο και βοηθούν στις γυψοσανίδες, λέει: «Ξυπνάμε στις 4:30 το πρωί. Τακτοποιούμε το δωμάτιό μας, παίρνουμε έναν καφέ στο χέρι και πάμε να προλάβουμε το λεωφορείο που μεταφέρει τους αδελφούς. Κουραζόμαστε βέβαια όλη μέρα, αλλά ταυτόχρονα γελάμε πολύ και το απολαμβάνουμε, όπως όλοι στο εργοτάξιο».

Ο Ζακ και η σύζυγός του, η Μπεθ, έχουν έρθει από τη Μινεσότα για να βοηθήσουν στο στήσιμο του εργοταξίου του Γουόργουικ, το οποίο βρίσκεται μέσα σε δάσος. Όταν ρωτήθηκαν γιατί θέλησαν να συμμετέχουν σε αυτό το έργο, η Μπεθ είπε: «Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει υψηλότερο ιδανικό στη ζωή του ανθρώπου από το να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Θέλαμε, λοιπόν, να χρησιμοποιήσουμε τις τεχνικές γνώσεις μας στην υπηρεσία του».