Ο ΙΩΣΗΦ διέσχιζε το σκοτεινό διάδρομο, με τον ιδρώτα να στάζει από το σώμα του, σημάδι σκληρής δουλειάς στην αποπνικτική ζέστη. Έξω, ο ήλιος της Αιγύπτου έψηνε τη φυλακή λες και ήταν καμίνι. Ώρες ώρες του φαινόταν σαν να ήξερε το μέρος αυτό σπιθαμή προς σπιθαμή, σαν να γνώριζε την κάθε ρωγμή στους τοίχους. Αυτός ήταν τώρα όλος του ο κόσμος. Είναι αλήθεια ότι έχαιρε σεβασμού. Ωστόσο, δεν έπαυε να είναι φυλακισμένος.

Πόσες και πόσες φορές ταξίδευε ο νους του στην παλιά του ζωή στους ψηλούς βραχώδεις λόφους της Χεβρών, εκεί όπου φρόντιζε τα ποίμνια του πατέρα του! Ήταν περίπου 17 χρονών όταν ο πατέρας του, ο Ιακώβ, του είχε αναθέσει μια αποστολή που απαιτούσε ταξίδι πολλών χιλιομέτρων μακριά από το σπίτι του. Τώρα, τέτοια ελευθερία φάνταζε άπιαστο όνειρο. Τα αδέλφια του, τυφλωμένα από ζήλια, στράφηκαν εναντίον του με δολοφονικό μίσος και τον πούλησαν ως σκλάβο. Οδηγήθηκε στην Αίγυπτο όπου αρχικά υπηρέτησε στο σπιτικό του Αιγύπτιου αξιωματούχου Πετεφρή. Ο Ιωσήφ έχαιρε της εμπιστοσύνης του κυρίου του ωσότου μια ψεύτικη κατηγορία για βιασμό που εκτόξευσε η γυναίκα του Πετεφρή τον οδήγησε σε αυτήν εδώ τη φυλακή. *​—Γένεση, κεφάλαια 37, 39.

Ο Ιωσήφ ήταν πλέον 28 χρονών, κουβαλώντας στην πλάτη του σχεδόν μια δεκαετία υποδούλωσης και φυλάκισης. Η ζωή του σίγουρα δεν εξελισσόταν όπως έλπιζε. Άραγε θα ελευθερωνόταν ποτέ; Θα ξανάβλεπε τον ηλικιωμένο πατέρα του και το μικρό του αδελφό, τον Βενιαμίν, τους οποίους αγαπούσε τόσο πολύ; Πόσο ακόμα θα έμενε εγκλωβισμένος σε αυτό το μπουντρούμι;

Έχετε νιώσει ποτέ όπως ο Ιωσήφ; Μερικές φορές αποδεικνύεται ότι η ζωή απέχει μακράν από τις νεανικές μας προσδοκίες. Πράγματι, οι οδυνηρές καταστάσεις μοιάζουν να μην έχουν τελειωμό, και δεν φαίνεται διέξοδος ή έστω κάποιος τρόπος να τις υπομείνουμε. Ας δούμε τι μπορούμε να μάθουμε από την πίστη του Ιωσήφ.

Ο Ιωσήφ γνώριζε ότι ο Θεός του, ο Ιεχωβά, δεν τον είχε ξεχάσει, και αυτό σίγουρα τον βοηθούσε να υπομένει. Ακόμα και εδώ, σε μια ξένη φυλακή, ο Ιεχωβά έβρισκε τρόπους για να τον ευλογεί. Διαβάζουμε: «Ο Ιεχωβά παρέμενε με τον Ιωσήφ και του έδειχνε στοργική καλοσύνη και έκανε να βρίσκει εύνοια στα μάτια του ανώτατου αξιωματικού της φυλακής». (Γένεση 39:21-23) Καθώς ο Ιωσήφ εξακολουθούσε να εργάζεται σκληρά, έδινε συνεχώς λόγους στον Θεό του για να τον ευλογεί. Πόσο παρηγορητικό ήταν να γνωρίζει ότι ο Ιεχωβά βρισκόταν πάντοτε στο πλάι του!

Θα άφηνε ο Ιεχωβά τον Ιωσήφ σε αυτή τη φυλακή για πάντα; Ο Ιωσήφ δεν γνώριζε την απάντηση, αλλά σίγουρα προσευχόταν στον Θεό του για αυτό το ζήτημα. Όπως συμβαίνει τόσο συχνά, η απάντηση ήρθε με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Μια μέρα, ο ερχομός δύο νέων κρατουμένων​—αξιωματούχων στην προσωπική υπηρεσία του Φαραώ—​προκάλεσε αναστάτωση στη φυλακή. Ήταν ο αρχιαρτοποιός και ο αρχιοινοχόος του βασιλιά.​—Γένεση 40:1-3.

Ο αρχηγός της φρουράς εμπιστεύτηκε στον Ιωσήφ τη φροντίδα αυτών των μέχρι πρότινος διαπρεπών  αντρών. * Κάποιο βράδυ και οι δύο είδαν από ένα ζωντανό και αινιγματικό όνειρο. Όταν τους συνάντησε ο Ιωσήφ το πρωί, κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και τους ρώτησε: «Για ποιο λόγο είναι τα πρόσωπά σας σκυθρωπά σήμερα;» (Γένεση 40:3-7) Ίσως ο καλοσυνάτος τρόπος του τους διαβεβαίωσε ότι ήταν ασφαλές να του αποκαλύψουν τους προβληματισμούς τους. Ο Ιωσήφ δεν το ήξερε αλλά εκείνη η συζήτηση θα άλλαζε τη ζωή του. Θα είχε γίνει, όμως, καμιά συζήτηση αν δεν επέλεγε να δείξει έστω και λίγο καλοσυνάτο ενδιαφέρον; Η επιλογή του πιθανότατα μας υποκινεί να αναρωτηθούμε: “Εκφράζω εγώ την πίστη μου στον Θεό δείχνοντας ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους μου;”

Οι δύο άντρες εξήγησαν ότι ήταν ταραγμένοι από τα ζωντανά και αινιγματικά όνειρα που είχαν δει​—και από το γεγονός ότι δεν είχαν κάποιον να τα ερμηνεύσει. Οι Αιγύπτιοι προσέδιδαν μεγάλη βαρύτητα στα όνειρα και εξαρτόνταν σε μεγάλο βαθμό από εκείνους που ισχυρίζονταν ότι μπορούσαν να τα ερμηνεύσουν. Οι δύο άντρες δεν ήξεραν ότι τα όνειρα προέρχονταν από τον Θεό του Ιωσήφ, τον Ιεχωβά. Ο Ιωσήφ, όμως, ήξερε. Τους διαβεβαίωσε λοιπόν: «Δεν ανήκουν οι ερμηνείες στον Θεό; Αφηγηθείτε το [όνειρο] σε εμένα, σας παρακαλώ». (Γένεση 40:8) Τα λόγια του Ιωσήφ αντηχούν μέχρι σήμερα στα αφτιά των ειλικρινών μελετητών της Γραφής. Μακάρι όλοι οι θρησκευόμενοι να εκδήλωναν παρόμοια ταπεινοφροσύνη! Χρειάζεται να παραμερίζουμε πρόθυμα τον υπερήφανο ανθρώπινο τρόπο σκέψης και να στηριζόμαστε στον Θεό καθώς αναζητούμε την ορθή ερμηνεία του λόγου του.​—1 Θεσσαλονικείς 2:13· Ιακώβου 4:6.

Πρώτος μίλησε ο οινοχόος. Είπε στον Ιωσήφ ότι είχε ονειρευτεί ένα κλήμα με τρεις κληματόβεργες που έκαναν τσαμπιά με σταφύλια. Τα σταφύλια ωρίμασαν και ο οινοχόος έστυψε το χυμό τους στο ποτήρι του Φαραώ. Χάρη στον Ιεχωβά, ο Ιωσήφ κατάλαβε αμέσως τη σημασία του ονείρου. Είπε στον οινοχόο ότι οι τρεις κληματόβεργες συμβόλιζαν τρεις ημέρες. Σε αυτό το διάστημα, ο Φαραώ θα τον επανέφερε στην προηγούμενη θέση του. Καθώς ένα αίσθημα ανακούφισης ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο του οινοχόου, ο Ιωσήφ τού ζήτησε το εξής: «Να εκδηλώσεις, σε παρακαλώ, στοργική καλοσύνη προς εμένα και να κάνεις λόγο για εμένα στον Φαραώ». Ο Ιωσήφ εξήγησε κατόπιν ότι τον είχαν απαγάγει από το σπίτι του και τον είχαν φυλακίσει εντελώς άδικα.​—Γένεση 40:9-15.

Ενθαρρυμένος από τις καλές ειδήσεις που έμαθε ο οινοχόος, ο αρτοποιός ζήτησε από τον Ιωσήφ να του πει τη σημασία και του δικού του ονείρου. Αυτός είχε δει τρία καλάθια με ψωμί πάνω στο κεφάλι του και πουλιά να τρώνε μέσα από το ένα καλάθι. Ο Ιωσήφ έλαβε την απάντηση και σε αυτό το αίνιγμα. Δεν σήμαινε, όμως, καλές ειδήσεις για τον αρτοποιό. Ο Ιωσήφ είπε: «Αυτή είναι η ερμηνεία του: Τα τρία καλάθια είναι τρεις ημέρες. Σε τρεις ημέρες από τώρα ο Φαραώ θα υψώσει το κεφάλι σου αφαιρώντας το από πάνω σου και θα σε κρεμάσει πάνω σε ξύλο· και τα πτηνά θα  τρώνε τη σάρκα σου από πάνω σου». (Γένεση 40:16-19) Όπως όλοι οι πιστοί υπηρέτες του Θεού, έτσι και ο Ιωσήφ αποκάλυψε με τόλμη θεϊκά αγγέλματα, ανεξάρτητα από το αν περιλάμβαναν καλές ειδήσεις ή ειδήσεις επικείμενης κρίσης.​—Ησαΐας 61:2.

Τρεις ημέρες αργότερα, τα λόγια του Ιωσήφ επαληθεύτηκαν. Ο Φαραώ έκανε γιορτή για τα γενέθλιά του​—ένα έθιμο το οποίο δεν τηρούσε ο λαός του Θεού στους Βιβλικούς χρόνους—​και εξήγγειλε κρίση για τους δυο υπηρέτες του. Ο αρτοποιός εκτελέστηκε, όπως ακριβώς είχε προείπει ο Ιωσήφ, ενώ ο οινοχόος αποκαταστάθηκε στη θέση του. Δυστυχώς, όμως, αυτός ο αμελής άνθρωπος ξέχασε εντελώς τον Ιωσήφ.​—Γένεση 40:20-23.

Πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια. (Γένεση 41:1) Φανταστείτε πόσο απογοητευτικό πρέπει να ήταν αυτό για τον Ιωσήφ! Πιθανότατα, οι ελπίδες του ζωντάνεψαν μετά την κατανόηση που του είχε δώσει ο Ιεχωβά στα αινιγματικά όνειρα του οινοχόου και του αρτοποιού. Από τότε και έπειτα, κάθε ξημέρωμα έβρισκε τον Ιωσήφ με ανανεωμένη ελπίδα ότι εκείνη θα ήταν η μέρα της απελευθέρωσής του​—μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ότι η μουντή ρουτίνα της φυλακής επαναλαμβανόταν ίδια και απαράλλαχτη. Πολύ πιθανόν, αυτά τα δύο χρόνια να ήταν τα δυσκολότερα που είχε υπομείνει ποτέ ο Ιωσήφ. Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν έχασε την εμπιστοσύνη του στον Θεό του, τον Ιεχωβά. Αντί να ενδώσει στην απόγνωση, ήταν αποφασισμένος να υπομείνει, και τελικά βγήκε ισχυρότερος από αυτή την περίοδο δοκιμασίας.​—Ιακώβου 1:4.

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, ποιος από εμάς δεν χρειάζεται να αναπτύξει την ιδιότητα της υπομονής; Για να αντιμετωπίσουμε τις συνεχιζόμενες δοκιμασίες της ζωής, χρειαζόμαστε την αποφασιστικότητα, την υπομονή και την εσωτερική ειρήνη που μόνο ο Θεός μπορεί να μας δώσει. Όπως στην περίπτωση του Ιωσήφ, θα βοηθήσει και εμάς να καταπολεμήσουμε την απόγνωση και να διακρατήσουμε την ελπίδα.​—Ρωμαίους 12:12· 15:13.

Μπορεί ο οινοχόος να ξέχασε τον Ιωσήφ, αλλά ο Ιεχωβά δεν τον ξέχασε ποτέ. Ένα βράδυ έστειλε στον Φαραώ δύο όνειρα που χαράχτηκαν στη διάνοιά του. Στο πρώτο, ο βασιλιάς είδε εφτά παχιές αγελάδες με ωραία εμφάνιση να ανεβαίνουν από τον Νείλο Ποταμό, τις οποίες ακολούθησαν εφτά άσχημες, αδύνατες αγελάδες. Οι αδύνατες αγελάδες καταβρόχθισαν τις παχιές. Αργότερα, ο Φαραώ είδε εφτά μεστά στάχυα που ανέβαιναν από ένα στέλεχος. Έπειτα, όμως, ανέβηκαν άλλα εφτά στάχυα, ξεραμένα από τον άνεμο και καχεκτικά, και καταβρόχθισαν τα μεστά στάχυα. Το πρωί ο Φαραώ ξύπνησε πολύ ταραγμένος από τα όνειρα που είχε δει. Κάλεσε, λοιπόν, όλους τους σοφούς και τους μάγους ιερείς για να τα ερμηνεύσουν. Κανένας δεν τα κατάφερε. (Γένεση 41:1-8) Δεν γνωρίζουμε αν αυτό σημαίνει ότι έμειναν σιωπηλοί ή ότι επινόησαν διάφορες αντικρουόμενες ερμηνείες. Ό,τι και αν συνέβη, ο Φαραώ απογοητεύτηκε​—και έψαχνε απεγνωσμένα απάντηση στο μυστήριο.

Επιτέλους, ο οινοχόος θυμήθηκε τον Ιωσήφ! Ένιωσε τύψεις και μίλησε στον Φαραώ για εκείνον τον εξαίρετο νεαρό στη φυλακή ο οποίος πριν από δύο χρόνια είχε ερμηνεύσει σωστά τόσο το δικό του όνειρο όσο και του αρτοποιού. Αμέσως, ο Φαραώ κάλεσε τον Ιωσήφ να έρθει από τη φυλακή.​—Γένεση 41:9-13.

Οραματιστείτε τα συναισθήματα του Ιωσήφ καθώς οι αγγελιοφόροι του Φαραώ τού είπαν για το βασιλικό κάλεσμα. Άλλαξε γρήγορα ρούχα και ξυρίστηκε​—ίσως να ξύρισε και το κεφάλι του, σύμφωνα με το αιγυπτιακό έθιμο. Χωρίς αμφιβολία, προσευχήθηκε ένθερμα για την ευλογία του Ιεχωβά σε αυτή τη συνάντηση! Σύντομα βρισκόταν στην πολυτελή αυλή του βασιλικού ανακτόρου, ενώπιον του μονάρχη. Διαβάζουμε: «Κατόπιν ο Φαραώ είπε στον Ιωσήφ: “Ονειρεύτηκα ένα όνειρο, αλλά δεν βρίσκεται κανείς να το ερμηνεύσει. Και άκουσα να λέγεται για εσένα ότι μπορείς να ακούσεις ένα όνειρο και να το ερμηνεύσεις”». Η απάντηση του Ιωσήφ φανέρωσε για μια ακόμα φορά τόσο την ταπεινοφροσύνη του όσο και την πίστη του στον Θεό του: «Ας μη γίνεται λόγος για εμένα! Ο Θεός θα αναγγείλει ευημερία στον Φαραώ».​—Γένεση 41:14-16.

Ο Ιεχωβά αγαπάει τους ταπεινούς, πιστούς ανθρώπους, γι’ αυτό δεν είναι άξιο απορίας που έδωσε στον Ιωσήφ την απάντηση που είχε διαφύγει από τους σοφούς και τους ιερείς. Ο Ιωσήφ εξήγησε ότι και τα δύο όνειρα του Φαραώ είχαν την ίδια σημασία. Η επανάληψη του μηνύματος από τον Ιεχωβά σήμαινε ότι το ζήτημα ήταν «εδραιωμένο»​—απολύτως βέβαιο ότι θα εκπληρωθεί. Οι παχιές αγελάδες και τα υγιή στάχυα συμβόλιζαν εφτά χρόνια αφθονίας για την Αίγυπτο, ενώ οι ισχνές αγελάδες και τα καχεκτικά στάχυα εξεικόνιζαν εφτά χρόνια πείνας η οποία θα ακολουθούσε τα χρόνια της αφθονίας. Αυτή η πείνα θα καταβρόχθιζε την αφθονία του τόπου.​—Γένεση 41:25-32.

 Ο Φαραώ κατάλαβε ότι ο Ιωσήφ είχε τη σωστή απάντηση. Αλλά τι μπορούσε να γίνει; Ο Ιωσήφ πρότεινε ένα σχέδιο δράσης. Ο Φαραώ χρειαζόταν έναν άνθρωπο «φρόνιμο και σοφό» για να επιβλέπει την αποθήκευση του πλεονάσματος των σιτηρών της χώρας όσο θα διαρκούσαν τα εφτά χρόνια αφθονίας, και για να το διανέμει κατόπιν σε όσους θα είχαν ανάγκη στη διάρκεια της πείνας που θα ακολουθούσε. (Γένεση 41:33-36) Παρ’ όλο που η πείρα και οι ικανότητες του Ιωσήφ τον καθιστούσαν το πλέον κατάλληλο άτομο για αυτή την εργασία, ο ίδιος δεν πρόβαλε τον εαυτό του. Η ταπεινοφροσύνη του καθιστούσε αδιανόητη μια τέτοια αυθάδη στάση, η πίστη του την καθιστούσε περιττή. Αν έχουμε πραγματική πίστη στον Ιεχωβά δεν έχουμε καμία ανάγκη για φιλοδοξία ή αυτοπροβολή. Μπορούμε να έχουμε ειρήνη, αφήνοντας τα ζητήματα στα ικανά του χέρια!

Ο Φαραώ και όλοι οι υπηρέτες του αντιλήφθηκαν ότι το σχέδιο του Ιωσήφ ήταν σοφό. Ο βασιλιάς επίσης αναγνώρισε ότι η πραγματική δύναμη πίσω από αυτά τα σοφά λόγια ήταν ο Θεός του Ιωσήφ. Είπε στους υπηρέτες του που βρίσκονταν εκεί, στη βασιλική αυλή: «Μπορεί να βρεθεί άλλος άντρας σαν αυτόν, στον οποίο είναι το πνεύμα του Θεού;» Έπειτα είπε στον Ιωσήφ: «Εφόσον ο Θεός σε έκανε να τα γνωρίζεις όλα αυτά, δεν υπάρχει κανείς τόσο φρόνιμος και σοφός όσο είσαι εσύ. Εσύ προσωπικά θα είσαι υπεύθυνος για το σπιτικό μου, και όλος ο λαός μου θα σε υπακούει απόλυτα. Μόνο ως προς το θρόνο θα είμαι μεγαλύτερος από εσένα».​—Γένεση 41:38-41.

Ο Φαραώ κράτησε το λόγο του. Σύντομα, ο Ιωσήφ φορούσε εκλεκτά λινά ενδύματα. Ο Φαραώ τού έδωσε ένα χρυσό περιδέραιο, ένα σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι, ένα βασιλικό άρμα και πλήρη εξουσία να ταξιδεύει σε όλη τη χώρα για να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του. (Γένεση 41:42-44) Μέσα σε μία μέρα, λοιπόν, ο Ιωσήφ βρέθηκε από τη φυλακή στο παλάτι. Ξύπνησε ως ένας τιποτένιος κατάδικος, και το ίδιο βράδυ κοιμήθηκε ως ο δεύτερος άρχοντας μετά τον Φαραώ. Πόσο ξεκάθαρα φάνηκε ότι η πίστη του Ιωσήφ στον Ιεχωβά είχε δικαιωθεί! Ο Ιεχωβά έβλεπε όλες τις αδικίες που είχε υποστεί ο υπηρέτης του στην πάροδο των ετών. Τακτοποίησε αυτά τα ζητήματα ακριβώς την κατάλληλη στιγμή και με τον πιο κατάλληλο τρόπο. Ο Ιεχωβά είχε κατά νου, όχι μόνο να διορθώσει τα λάθη που έγιναν σε βάρος του Ιωσήφ, αλλά επίσης να προφυλάξει το μελλοντικό έθνος του Ισραήλ. Θα δούμε πώς το έκανε αυτό σε ένα προσεχές άρθρο της σειράς.

Αν αντιμετωπίζετε κάποια δοκιμασία, ίσως μια αδικία που φαίνεται ότι δεν έχει τέλος, μη σας κυριεύει η απόγνωση. Θυμηθείτε τον Ιωσήφ. Επειδή ποτέ δεν έχασε την καλοσύνη του, την ταπεινοφροσύνη του, την υπομονή του και την πίστη του, έδωσε στον Ιεχωβά κάθε λόγο για να τον επιβραβεύσει στο τέλος.