Μεγάλωσα στη Ραμίς, κοντά στα σύνορα Ισραήλ και Λιβάνου, σε περίοδο εμφυλίου. Θυμάμαι πολύ έντονα τις εκρήξεις ναρκών και τα ακρωτηριασμένα αθώα θύματα. Η ζωή ήταν δύσκολη. Παντού υπήρχε έγκλημα και βία.

Ήμασταν μέλη της Μαρωνιτικής Εκκλησίας, η οποία ανήκει στο ανατολικό δόγμα της Καθολικής Εκκλησίας. Ο πατέρας μου αγωνιζόταν να βγάζει τα προς το ζην για τη 12μελή οικογένειά μας, ενώ η μητέρα μου φρόντιζε να πηγαίνουμε οι υπόλοιποι στην εκκλησία. Με τον καιρό, αντιλήφθηκα ότι η εκκλησία, όπως και η κοινωνία γενικά, δεν στήριζε τους αδύναμους.

Στην εφηβεία άρχισε να με ενδιαφέρει το κουνγκ φου. Έκανα σκληρή προπόνηση και έγινα επιδέξιος στα χτυπήματα με τα χέρια και τα πόδια, καθώς και στα όπλα των πολεμικών τεχνών. Σκεφτόμουν: “Αφού δεν μπορώ να σταματήσω τον πόλεμο, τουλάχιστον ας σταματήσω μερικούς βίαιους ανθρώπους”. Όποτε έβλεπα κάποιους να μαλώνουν, έμπαινα αμέσως στη μέση. Ήμουν εκ φύσεως ευέξαπτος, και θύμωνα με το παραμικρό. Με έτρεμαν σε όλο το νότιο Λίβανο, καθώς πολεμούσα με το δικό μου τρόπο την αδικία και τη βία.

Το 1980, γράφτηκα σε έναν σύλλογο κουνγκ φου στη Βηρυτό. Κάθε μέρα έπεφταν βόμβες, οβίδες και ρουκέτες, αλλά εγώ δεν έχανα την προπόνησή μου. Το μόνο που έκανα ήταν να τρώω, να κοιμάμαι και να ζω σαν τον Μπρους Λι, έναν Κινεζοαμερικανό ηθοποιό και πρωταθλητή στο κουνγκ φου. Αντέγραψα το χτένισμα και το βάδισμά του, όπως και τις χαρακτηριστικές κραυγές του στο κουνγκ φου. Ποτέ δεν χαμογελούσα.

Είχα στόχο να γίνω επαγγελματίας του κουνγκ φου στην Κίνα. Κάποιο απόγευμα, ενώ έκανα σκληρή προπόνηση για το ταξίδι στην Κίνα, χτύπησε η πόρτα. Ήταν ένας φίλος μου με δύο Μάρτυρες του Ιεχωβά. Φορώντας μαύρη στολή προπόνησης και λουσμένος στον ιδρώτα, τους είπα: «Δεν έχω ιδέα για την Αγία Γραφή».  Πού να φανταστώ ότι, από εκείνη τη στιγμή, η ζωή μου θα άλλαζε.

Οι Μάρτυρες μου έδειξαν από τη Γραφή γιατί οι άνθρωποι δεν θα καταφέρουν ποτέ να εξαλείψουν εντελώς την αδικία και τη βία μόνοι τους. Μου εξήγησαν ότι ο πραγματικός υπαίτιος είναι ο Σατανάς ο Διάβολος. (Αποκάλυψη 12:12) Με εντυπωσίασε η γαλήνη και η σιγουριά των Μαρτύρων. Συγκινήθηκα δε όταν έμαθα ότι ο Θεός έχει όνομα. (Ψαλμός 83:18) Επίσης, μου έδειξαν τι λέει το εδάφιο 1 Τιμόθεο 4:8: «Η σωματική εκγύμναση είναι ωφέλιμη σε μικρό βαθμό· αλλά η θεοσεβής αφοσίωση είναι ωφέλιμη για όλα τα πράγματα, εφόσον περιέχει υπόσχεση για την τωρινή ζωή και για αυτήν που θα έρθει». Αυτά τα λόγια επηρέασαν πολύ τη ζωή μου.

Δυστυχώς, έχασα την επαφή με τους Μάρτυρες επειδή οι δικοί μου τους είπαν να μην ξανάρθουν. Παρ’ όλα αυτά, αποφάσισα να σταματήσω το κουνγκ φου και να μελετήσω τη Γραφή. Μολονότι αυτό δεν άρεσε στα αδέλφια μου, εγώ ήμουν αποφασισμένος να βρω ξανά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και να μελετήσω τη Γραφή μαζί τους.

Συνέχισα να ψάχνω τους Μάρτυρες αλλά δεν τους έβρισκα. Εκείνο το διάστημα, ήμουν πολύ στενοχωρημένος με τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα μου, καθώς και με άλλες τραγωδίες στην οικογένεια. Είχα πιάσει δουλειά σε κατασκευαστική εταιρία, και μια μέρα ένας συνάδελφός μου, ο Αντέλ, με σταμάτησε και ρώτησε γιατί ήμουν τόσο στενοχωρημένος. Μου μίλησε για τη Γραφική ελπίδα της ανάστασης. Τους επόμενους εννιά μήνες, αυτός ο στοργικός και καλοσυνάτος Μάρτυρας μελέτησε υπομονετικά τη Γραφή μαζί μου.

Καθώς προχωρούσε η μελέτη, καταλάβαινα ότι έπρεπε να κάνω μεγάλες αλλαγές στην προσωπικότητά μου. Αυτό δεν ήταν εύκολο. Ήμουν ανέκαθεν οξύθυμος και εύθικτος. Χάρη στη Γραφή έμαθα να ελέγχω τα νεύρα μου και να μην ενεργώ παρορμητικά. Παραδείγματος χάρη, στο εδάφιο Ματθαίος 5:44 ο Ιησούς συμβουλεύει: «Να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε για εκείνους που σας διώκουν». Επίσης, το εδάφιο Ρωμαίους 12:19 προειδοποιεί: «Να μην παίρνετε εκδίκηση για τον εαυτό σας . . . διότι είναι γραμμένο: “Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Ιεχωβά”». Αυτά και άλλα εδάφια με βοήθησαν να βρω σιγά σιγά εσωτερική γαλήνη.

Στην αρχή, όταν αποφάσισα να μελετήσω με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, η οικογένειά μου εναντιώθηκε. Τώρα, όμως, σέβονται τους Μάρτυρες. Μάλιστα, ένας αδελφός μου λατρεύει και αυτός τον Ιεχωβά, ενώ η μητέρα μου υπερασπιζόταν την πίστη μας σε άλλους μέχρι το θάνατό της.

Επιπρόσθετα, έχω ευλογηθεί με μια υπέροχη και όσια σύζυγο, την Ανίτα, που είναι η αγαπημένη μου συνεργάτιδα στην ολοχρόνια διακονία. Από το 2000 ζούμε στην Έσκιλστουνα της Σουηδίας, όπου διδάσκουμε τη Γραφή σε αραβόφωνους.

Δεν έχω πάψει να στενοχωριέμαι για όσους υποφέρουν λόγω της βίας. Εντούτοις, έχω αληθινή χαρά και γαλήνη επειδή γνωρίζω την πραγματική της αιτία, καθώς και ότι ο Θεός θα την τερματίσει σύντομα.​—Ψαλμός 37:29.