«Όποιος δεν συγχωρεί τους άλλους γκρεμίζει τη γέφυρα που πρέπει να περάσει ο ίδιος». Αυτά τα λόγια του Έντουαρντ Χέρμπερτ, Βρετανού ιστορικού του 17ου αιώνα, υπογραμμίζουν έναν λόγο για τον οποίο πρέπει να είμαστε συγχωρητικοί προς τους άλλους: Αργά ή γρήγορα, ίσως χρειαστεί να τους ζητήσουμε να συγχωρήσουν εμάς. (Ματθαίος 7:12) Υπάρχει, όμως, ένας πολύ πιο σημαντικός λόγος για να είμαστε συγχωρητικοί. Προσέξτε τα λόγια του αποστόλου Παύλου στο εδάφιο Κολοσσαείς 3:13.—Διαβάστε.

Εφόσον είμαστε όλοι ατελείς, ίσως κατά καιρούς εκνευρίζουμε ή προσβάλλουμε τους άλλους, όπως και εκείνοι εμάς. (Ρωμαίους 3:23) Πώς θα διατηρούμε ειρήνη με τους ατελείς συνανθρώπους μας; Υπό θεϊκή έμπνευση, ο Παύλος μάς συμβουλεύει να είμαστε ανεκτικοί και συγχωρητικοί. Αυτή η συμβουλή είναι τόσο επίκαιρη σήμερα όσο ήταν και όταν γράφτηκε πριν από σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια. Ας εξετάσουμε πιο προσεκτικά τα λόγια του Παύλου.

«Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον». Η λέξη ἀνέχομαι του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου δηλώνει ανεκτικότητα ή επιείκεια. Σύμφωνα με κάποιο σύγγραμμα, οι Χριστιανοί εκδηλώνουν αυτή την ιδιότητα όντας «πρόθυμοι να φέρονται με επιείκεια σε εκείνους των οποίων τα σφάλματα ή τα δυσάρεστα χαρακτηριστικά τούς εκνευρίζουν». Οι λέξεις «ο ένας τον άλλον» μας δείχνουν ότι αυτή η ανεκτικότητα πρέπει να είναι αμοιβαία. Άρα, όταν θυμόμαστε ότι έχουμε χαρακτηριστικά που ενδεχομένως εκνευρίζουν τους άλλους, δεν θα επιτρέπουμε σε ό,τι αντιπαθούμε σε εκείνους να διαταράσσει την ειρήνη ανάμεσά μας. Τι θα συμβεί, όμως, αν οι άλλοι αμαρτήσουν εναντίον μας;

«Να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα». Σύμφωνα με κάποιον λόγιο, η λέξη χαρίζομαι του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, η οποία αποδίδεται “συγχωρώ ανεπιφύλακτα”, «δεν είναι η συνηθισμένη λέξη για την άφεση ή τη συγχώρηση . . . αλλά μια λέξη με βαθύτερο περιεχόμενο που τονίζει το σπλαχνικό χαρακτήρα της συγνώμης». Κάποια άλλη πηγή αναφέρει ότι αυτή η λέξη μπορεί να σημαίνει «δίνω κάτι ευχάριστο, κάνω μια χάρη, μια ευεργεσία». Δείχνουμε ότι είμαστε σπλαχνικοί με το να συγχωρούμε πρόθυμα ακόμη και όταν έχουμε «αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου». Γιατί, όμως, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε μια τέτοια χάρη; Ένας λόγος είναι ότι πολύ γρήγορα ίσως χρειαστεί να μας ανταποδώσει ο παραβάτης αυτή τη χάρη συγχωρώντας εμάς.

«Όπως ο Ιεχωβά σάς συγχώρησε ανεπιφύλακτα, έτσι να συγχωρείτε και εσείς». Αυτός είναι ο πρώτιστος λόγος για τον οποίο πρέπει να συγχωρούμε ανεπιφύλακτα τους άλλους: Ο Ιεχωβά Θεός συγχωρεί ανεπιφύλακτα εμάς. (Μιχαίας 7:18) Σκεφτείτε μια στιγμή τη μεγάλη χάρη που κάνει ο Ιεχωβά σε μετανοημένους αμαρτωλούς. Ανόμοια με εμάς, ο Ιεχωβά δεν αμαρτάνει. Ωστόσο, συγχωρεί τους μετανοημένους αμαρτωλούς πρόθυμα και πλήρως παρότι γνωρίζει ότι δεν θα χρειαστεί να του ανταποδώσουν τη χάρη συγχωρώντας τον. Πράγματι, ο Ιεχωβά είναι το πρώτιστο παράδειγμα ανεπιφύλακτης συγχωρητικότητας προς μετανοημένους αμαρτωλούς!

Το έλεος του Ιεχωβά μάς ελκύει κοντά του και μας ωθεί να τον μιμούμαστε. (Εφεσίους 4:32–5:1) Είναι καλό να αναρωτηθούμε: “Εφόσον ο Ιεχωβά με συγχωρεί τόσο σπλαχνικά, πώς μπορώ εγώ να μη συγχωρήσω έναν ατελή συνάνθρωπό μου που έχει μετανοήσει πραγματικά για το ότι αμάρτησε εναντίον μου;”—Λουκάς 17:3, 4.