Ποιος Κυβερνάει Πραγματικά τον Κόσμο;

ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ δεν έχετε γνωρίσει ποτέ κάποιον από τους αρχηγούς του οργανωμένου εγκλήματος. Σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχουν; Τα αφεντικά των συνδικάτων του εγκλήματος είναι δεξιοτέχνες στο να αποκρύπτουν την ταυτότητά τους, ακόμη δε και στο να δρουν πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Ωστόσο, οι τίτλοι των εφημερίδων που αναφέρονται σε συμπλοκές για ναρκωτικά, σε κυκλώματα πορνείας και στο σύγχρονο δουλεμπόριο​—και αυτά είναι μόνο λίγα παραδείγματα—​μας υπενθυμίζουν τη φθοροποιά επιρροή και τις ολέθριες επιπτώσεις της δράσης και της ύπαρξης τέτοιων εγκληματικών στοιχείων. Από το σημάδι που αφήνουν οι αρχηγοί του εγκλήματος στην ανθρώπινη κοινωνία, ξέρουμε ότι υπάρχουν.

Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, αποκαλύπτει ότι ο Σατανάς είναι πραγματικό πρόσωπο που φροντίζει να εκπληρώνονται οι επιθυμίες του με «ψεύτικα σημεία» και «άδικη απάτη», όπως κάνει και ένας ισχυρός εγκληματικός ιθύνων νους. Μάλιστα, η Γραφή αναφέρει ότι «μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός». (2 Θεσσαλονικείς 2:9, 10· 2 Κορινθίους 11:14) Παρόμοια, η ύπαρξη του Διαβόλου επιβεβαιώνεται από τα σημάδια που αφήνει αυτός. Εντούτοις, οι περισσότεροι δυσκολεύονται να πιστέψουν σε κάποιο αόρατο, πονηρό πνευματικό ον. Προτού εξετάσουμε πιο επισταμένα τι λέει η Γραφή για τον Διάβολο, ας δούμε ορισμένες κοινές αντιρρήσεις και εσφαλμένες πεποιθήσεις που εμποδίζουν πολλούς να δεχτούν ότι ο Διάβολος είναι πραγματικό πρόσωπο.

▪ «Πώς θα μπορούσε ένας Θεός αγάπης να δημιουργήσει τον Διάβολο;» Εφόσον, σύμφωνα με τη Γραφή, ο Θεός είναι αγαθός και τέλειος, φαίνεται αντιφατικό να πιστεύουμε ότι θα δημιουργούσε κάποιο κακό, μοχθηρό και πονηρό ον. Εντούτοις, η Γραφή δεν λέει ότι ο Θεός δημιούργησε ένα τέτοιο πρόσωπο. Απεναντίας, δηλώνει για τον Θεό: «Ο Βράχος​—οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός».​—Δευτερονόμιο 32:4· Ψαλμός 5:4.

Εν προκειμένω, το ζήτημα είναι αν ένα τέλειο πρόσωπο το οποίο δημιούργησε ο Θεός θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο εκτός από το σωστό. Ο Θεός δεν έφτιαξε τα πλάσματά του σαν ρομπότ. Αντίθετα, τους χορήγησε ελεύθερη βούληση​—την ικανότητα να κάνουν τις δικές τους επιλογές. Επομένως, ένα τέλειο, νοήμον πλάσμα μπορεί να επιλέξει είτε το καλό είτε το κακό. Ουσιαστικά, μόνο οι πράξεις ενός νοήμονος πλάσματος, ανθρώπινου ή πνευματικού, προικισμένου με ελεύθερη βούληση θα είχαν πραγματική ηθική βαρύτητα.

Έπεται, λοιπόν, ότι ο Θεός δεν θα ήταν δυνατόν να χορηγήσει ηθική ελευθερία στα πλάσματά του και ταυτόχρονα να τα εμποδίσει να κάνουν το κακό αν το επέλεγαν. Ο Ιησούς περιέγραψε μια περίπτωση κακής χρήσης της ελεύθερης βούλησης όταν είπε σχετικά με τον Διάβολο: «Δεν έμεινε σταθερός στην αλήθεια». (Ιωάννης 8:44) Η συγκεκριμένη δήλωση δείχνει ξεκάθαρα ότι εκείνος που έγινε Διάβολος ήταν αρχικά τέλειο πνευματικό πρόσωπο, το οποίο κάποτε “έμενε σταθερό στην αλήθεια”. * Ο Ιεχωβά Θεός  δημιούργησε τα πλάσματά του ελεύθερους ηθικούς παράγοντες επειδή τα αγαπάει και τα εμπιστεύεται.​—Βλέπε το πλαίσιο  «Μπορεί ένα Τέλειο Πλάσμα να Χάσει την Τελειότητα;», στη σελίδα 6.

▪ «Ο Διάβολος υπηρετεί τον Θεό» Ορισμένοι θεωρούν ότι η Γραφή υποστηρίζει αυτή την άποψη στο βιβλίο του Ιώβ. Σύμφωνα με ένα σχολιολόγιο της Γραφής, η δήλωση ότι ο Διάβολος “περιηγούνταν τη γη” παραπέμπει στους αρχαίους Πέρσες κατασκόπους, οι οποίοι ταξίδευαν και έδιναν αναφορά για κάποια ζητήματα, στα πλαίσια της υπηρεσίας προς το βασιλιά τους. (Ιώβ 1:7) Ωστόσο, αν ο Διάβολος ήταν όντως κατάσκοπος του Θεού, γιατί θα έπρεπε να του εξηγήσει ότι είχε έρθει από «περιήγηση στη γη»; Η αφήγηση στο βιβλίο του Ιώβ, όχι μόνο δεν παρουσιάζει τον Διάβολο ως σύμμαχο του Θεού, αλλά τον αποκαλεί Σατανά, δηλαδή «Ανθιστάμενο», υποδηλώνοντας ότι στην ουσία είναι ο πρώτιστος Αντίδικος του Θεού. (Ιώβ 1:6) Πώς προέκυψε, λοιπόν, η άποψη ότι ο Διάβολος βρίσκεται στην υπηρεσία του Θεού;

Ήδη από τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., απόκρυφα βιβλία, όπως το «Βιβλίο των Ιωβηλαίων» και ο «Κανόνας της Κοινότητας» της αίρεσης του Κουμράν, παρουσίαζαν τον Διάβολο να διαπραγματεύεται με τον Θεό αλλά τελικά να υπόκειται στο θέλημά Του. Στο βιβλίο του Μεφιστοφελής (Mephistopheles), ο ιστορικός Τζ. Μπ. Ράσελ εξηγεί ότι ο Προτεστάντης Μεταρρυθμιστής Μαρτίνος Λούθηρος θεωρούσε τον Διάβολο όργανο του Θεού, «σαν ένα κλαδευτήρι ή σκαλιστήρι με το οποίο φροντίζει τον κήπο  Του». Η ιδέα είναι, προσθέτει ο Ράσελ, ότι «το σκαλιστήρι ευχαριστιέται να ξεριζώνει τα ζιζάνια», παραμένει, όμως, στο κραταιό χέρι του Θεού, εκπληρώνοντας το θέλημά Του. Η διδασκαλία του Λούθηρου​—την οποία ασπάστηκε μετέπειτα ο Γάλλος θεολόγος Ιωάννης Καλβίνος—​πρόσβαλε το αίσθημα δικαίου πολλών πιστών. Πώς θα μπορούσε ένας Θεός αγάπης, όχι μόνο να επιτρέπει το κακό, αλλά και να το προκαλεί; (Ιακώβου 1:13) Αυτό το δόγμα, σε συνδυασμό με τις φρικαλεότητες του 20ού αιώνα, εμποδίζει πολλούς να πιστέψουν στην ύπαρξη τόσο του Θεού όσο και του Διαβόλου.

▪ «Ο Διάβολος είναι απλώς η έννοια του κακού» Αν υποθέσουμε ότι ο Διάβολος είναι απλώς η έννοια του κακού, μερικές Γραφικές περικοπές γίνονται σχεδόν ακατανόητες. Λόγου χάρη, με ποιον συνομιλούσε ο Θεός όπως δείχνουν τα εδάφια Ιώβ 2:3-6; Μήπως με μια αφηρημένη έννοια του κακού που υπήρχε μέσα στον Ιώβ ή ακόμη και με τον ίδιο του τον εαυτό; Επιπρόσθετα, είναι δυνατόν τη μια στιγμή να πλέκει ο Θεός το εγκώμιο του Ιώβ, και την άλλη να επιτρέπει σε μια έννοια του κακού να τον δοκιμάσει; Το να καταλογίζει κανείς τέτοια κίνητρα στον Θεό σημαίνει ότι τον θεωρεί διεστραμμένο Ον, όχι εκείνον «στον οποίο δεν υπάρχει αδικία». (Ψαλμός 92:15) Απεναντίας, ο Θεός αρνήθηκε να “απλώσει το χέρι του” για να βλάψει τον Ιώβ. Σαφώς, ο Διάβολος δεν είναι η έννοια του κακού ή κάποια σκοτεινή πλευρά της προσωπικότητας του Θεού, αλλά πνευματικό πρόσωπο που έκανε τον εαυτό του Αντίδικο του Θεού.

Ποιος Κυβερνάει Πραγματικά τον Κόσμο;

Σήμερα, πολλοί θεωρούν ότι είναι παρωχημένο να πιστεύει κανείς ότι ο Διάβολος υπάρχει. Ωστόσο, η ύπαρξη του Διαβόλου αποτελεί τη μόνη ικανοποιητική εξήγηση για τη σκληρή πραγματικότητα του κακού. Μάλιστα, πολλοί, προσπαθώντας να απαλείψουν την έννοια του Διαβόλου, έχουν καταλήξει να απορρίπτουν τον Θεό και κάθε ηθικό φραγμό.

«Το μεγαλύτερο τέχνασμα του Διαβόλου», έγραψε ο ποιητής του 19ου αιώνα Σαρλ-Πιερ Μποντλέρ, «είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει». Αποκρύπτοντας την ταυτότητά του, ο Διάβολος έχει εγείρει στην ουσία αμφιβολίες για την ύπαρξη του Θεού. Αν ο Διάβολος δεν υπήρχε, δεν θα σήμαινε αυτό ότι ο Θεός είναι υπεύθυνος για όλο το κακό; Αυτό ακριβώς δεν θέλει ο Διάβολος να πιστεύουν οι άνθρωποι;

Όπως το αφεντικό ενός συνδικάτου του εγκλήματος, έτσι και ο Διάβολος αποκρύπτει την ταυτότητά του για να πετύχει το σκοπό του. Ποιος είναι αυτός ο σκοπός; Η Γραφή απαντάει: «Ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων, για να μη λάμψει ο φωτισμός των ένδοξων καλών νέων σχετικά με τον Χριστό, ο οποίος είναι η εικόνα του Θεού».​—2 Κορινθίους 4:4.

Απομένει μια σημαντική ερώτηση. Τι θα κάνει ο Θεός με αυτόν τον κρυφό «εγκέφαλο» που ευθύνεται για όλο το κακό και τα παθήματα; Αυτό θα το εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]

Υπηρετεί ο Διάβολος τον Θεό ή του αντιστέκεται;

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 6]

 Μπορεί ένα Τέλειο Πλάσμα να Χάσει την Τελειότητα;

Η τελειότητα που χορήγησε ο Θεός στα νοήμονα πλάσματά του είναι σχετική. Ο Αδάμ, αν και δημιουργήθηκε τέλειος, έπρεπε να σέβεται τα φυσικά όρια που του είχε θέσει ο Δημιουργός του. Για παράδειγμα, δεν μπορούσε να φάει χώμα, χαλίκια ή ξύλα χωρίς να υποστεί τις συνέπειες. Αν αγνοούσε το νόμο της βαρύτητας και πηδούσε από έναν ψηλό βράχο, θα σκοτωνόταν ή θα τραυματιζόταν σοβαρά.

Παρόμοια, κανένα τέλειο πλάσμα​—ανθρώπινο ή αγγελικό—​δεν μπορεί να υπερβεί τα θεόδοτα ηθικά όρια χωρίς να εκτεθεί σε δυσάρεστα επακόλουθα. Επομένως, όταν ένα νοήμον πλάσμα κάνει κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής του, υποπίπτει εύκολα σε λάθη και αμαρτίες.​—Γένεση 1:29· Ματθαίος 4:4.