Οι Αναγνώστες μας Ρωτούν . . .

Δημιούργησε ο Θεός τον Διάβολο;

▪ Εφόσον η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός «δημιούργησε τα πάντα», μερικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως πρέπει να δημιούργησε και τον Διάβολο. (Εφεσίους 3:9· Αποκάλυψη 4:11) Εντούτοις, η Γραφή δείχνει ξεκάθαρα ότι αυτό δεν ισχύει.

Ο Ιεχωβά δημιούργησε το πρόσωπο που έγινε Διάβολος. Επομένως, το γεγονός ότι αυτός ενεργεί ως ο κυριότερος εναντιούμενος του Θεού πρέπει κάπως να συμβιβάζεται με τα όσα αποκαλύπτουν οι Γραφές για τον Ιεχωβά ως τον Δημιουργό. Σχετικά με τον Ιεχωβά αναφέρεται: «Οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός». (Δευτερονόμιο 32:3-5) Από αυτή τη δήλωση συμπεραίνουμε ότι ο Σατανάς ήταν κάποτε τέλειος και δίκαιος, δηλαδή αγγελικός γιος του Θεού. Σύμφωνα με το εδάφιο Ιωάννης 8:44, ο Ιησούς είπε ότι ο Διάβολος «δεν έμεινε σταθερός στην αλήθεια», υπονοώντας πως ο Σατανάς υπήρξε κάποτε φιλαλήθης και δεν ήταν ένοχος για τίποτα.

Ωστόσο, όπως όλα τα άλλα νοήμονα πλάσματα του Ιεχωβά, έτσι και ο άγγελος που έγινε Σατανάς είχε την ελευθερία να επιλέγει ανάμεσα στο σωστό και στο εσφαλμένο. Επιλέγοντας πορεία εναντίωσης προς τον Θεό και υποκινώντας το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι να τον ακολουθήσει, έκανε τον εαυτό του Σατανά, που σημαίνει «Ανθιστάμενος».​—Γένεση 3:1-5.

Το πονηρό αυτό πνευματικό πλάσμα έκανε επίσης τον εαυτό του Διάβολο, που σημαίνει «Συκοφάντης». Ο Σατανάς ήταν ο αόρατος απατεώνας πίσω από το φίδι ο οποίος είπε ψέματα με ύπουλο τρόπο ώστε να εξαπατηθεί η Εύα και να παρακούσει το ρητό νόμο του Δημιουργού. Γι’ αυτό, ο Ιησούς αποκάλεσε τον Σατανά “πατέρα του ψέματος”.​—Ιωάννης 8:44.

Πώς ήταν, όμως, δυνατόν να αποκτήσει εσφαλμένες τάσεις ένα τέλειο πνευματικό πλάσμα, το οποίο δεν είχε ούτε εγγενείς αδυναμίες ούτε πονηρές επιρροές από κάποια εξωτερική πηγή; Προφανώς επιθύμησε διακαώς τη λατρεία που ανήκε μόνο στον Θεό. Είδε επίσης ότι είχε τη δυνατότητα να φέρει τους ανθρώπους υπό τη δική του διακυβέρνηση, αποσπώντας τους από τη διακυβέρνηση του Ιεχωβά. Συνεχίζοντας να καλλιεργεί στη διάνοιά του την προοπτική της διακυβέρνησης, αντί να τη διώξει, επέτρεψε στην ιδέα να αναπτυχθεί ώσπου τελικά την πραγματοποίησε. Η σχετική διαδικασία περιγράφεται στην επιστολή του Ιακώβου ως εξής: «Ο καθένας δοκιμάζεται με το να ελκύεται και να δελεάζεται από την ίδια του την επιθυμία. Έπειτα η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία».​—Ιακώβου 1:14, 15· 1 Τιμόθεο 3:6.

Για παράδειγμα, φανταστείτε έναν λογιστή που διακρίνει ότι έχει την ευκαιρία να παραποιήσει κάποια αρχεία προκειμένου να κλέψει την εταιρία για την οποία εργάζεται και να επωφεληθεί ο ίδιος. Ίσως διώξει γρήγορα αυτή την εσφαλμένη σκέψη. Αν, όμως, καλλιεργήσει στη διάνοιά του τη συγκεκριμένη δυνατότητα, τότε η ιδέα θα του φαίνεται όλο και πιο ελκυστική και είναι πολύ πιθανό να την πραγματοποιήσει. Αν ενεργήσει έτσι, στην ουσία θα έχει κάνει τον εαυτό του κλέφτη. Αν πει ψέματα για το αδίκημα που διέπραξε, τότε γίνεται και ψεύτης. Παρόμοια, ο άγγελος τον οποίο δημιούργησε ο Θεός καλλιέργησε εσφαλμένες επιθυμίες και τις πραγματοποίησε. Ως αποτέλεσμα, χρησιμοποίησε την ελεύθερη βούλησή του για να εξαπατήσει άλλους και να στασιάσει κατά του Πατέρα του, κάνοντας έτσι τον εαυτό του Σατανά και Διάβολο.

Ευτυχώς, ο Σατανάς ο Διάβολος θα καταστραφεί στον ορισμένο καιρό του Θεού. (Ρωμαίους 16:20) Στο μεταξύ, οι λάτρεις του Ιεχωβά Θεού είναι ενήμεροι για τα σχέδια του Σατανά, και τους παρέχεται προστασία από τις μηχανορραφίες του. (2 Κορινθίους 2:11· Εφεσίους 6:11) Έτσι λοιπόν, πάση θυσία, «εναντιωθείτε στον Διάβολο, και θα φύγει από εσάς».​—Ιακώβου 4:7.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 21]

Επιλέγοντας πορεία εναντίωσης προς τον Θεό, ένα τέλειο αγγελικό πλάσμα έκανε τον εαυτό του Σατανά