Η Αγία Γραφή Αλλάζει Ζωές

ΠΩΣ κατάφερε να αλλάξει τον τρόπο ζωής της μια σερβιτόρα σε μπαρ η οποία έβριζε, έπινε και πειραματιζόταν με τα ναρκωτικά; Γιατί έγινε θρησκευτικός διάκονος ένας πρώην πολιτικός που αποστρεφόταν τη θρησκεία; Ποιες δυσκολίες χρειάστηκε να ξεπεράσει ένας εκπαιδευτής των ειδικών δυνάμεων της ρωσικής αστυνομίας για να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά; Διαβάστε όσα έχουν να πουν αυτά τα άτομα.

«Τα Έχω Ξαναβρεί με τη Μητέρα Μου».​—ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΜ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1965

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΤΑΝ ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα στο Ρόουμπ, ένα ψαροχώρι της Νότιας Αυστραλίας. Σε τέτοια μέρη, οι άνθρωποι συχνάζουν στο τοπικό ξενοδοχείο. Οι γονείς περνούν πολύ χρόνο εκεί, και έτσι τα παιδιά τους μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον όπου επικρατεί το αλκοόλ, η άσχημη γλώσσα και το κάπνισμα.

Σε ηλικία 12 ετών, κάπνιζα, διέθετα πλούσιο λεξιλόγιο σε βρισιές και μάλωνα συνεχώς με τη μητέρα μου. Στα 15 μου, οι γονείς μου χώρισαν και, 18 μήνες αργότερα, έφυγα από το σπίτι. Έπινα, πειραματιζόμουν με τα ναρκωτικά και ζούσα ανήθικα. Είχα μέσα μου θυμό και ήμουν μπερδεμένη. Αλλά επειδή είχα εκπαιδευτεί επί πέντε χρόνια στις πολεμικές τέχνες και στη γυναικεία αυτοάμυνα, πίστευα ότι μπορούσα να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Παρ’ όλα αυτά, σε στιγμές ηρεμίας και περισυλλογής, ένιωθα μεγάλη στενοχώρια και προσευχόμουν στον Θεό να με βοηθήσει. «Μόνο μη μου ζητήσεις να πάω στην εκκλησία», του έλεγα.

Λίγο καιρό αργότερα, ένας φίλος, που ήταν μεν θρησκευόμενος αλλά δεν ανήκε σε κάποια εκκλησία, μου έδωσε μια Αγία Γραφή. Όπως και οι άλλοι φίλοι μας, έτσι και αυτός κάπνιζε ναρκωτικές ουσίες. Έλεγε, όμως, ότι πίστευε ειλικρινά στον Θεό και με έπεισε πως έπρεπε να βαφτιστώ. Με πήγε σε μια κοντινή λίμνη και με βάφτισε. Έκτοτε, ένιωθα ότι είχα ειδική σχέση με τον Θεό. Ωστόσο, δεν έβρισκα ποτέ χρόνο να διαβάσω τη Γραφή.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Το 1988, χτύπησαν την πόρτα μου δύο Μάρτυρες. «Ξέρετε ποιο είναι το όνομα του Θεού;» με ρώτησε ο ένας. Έπειτα διάβασε από τη Γραφή του το εδάφιο Ψαλμός 83:18, το οποίο λέει: «Για να γνωρίσουν οι άνθρωποι ότι εσύ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος όλης της γης». Έπεσα από τα σύννεφα! Μόλις έφυγαν, πήγα με το αυτοκίνητο σε ένα βιβλιοπωλείο με θρησκευτικά έντυπα,  56 χιλιόμετρα μακριά, για να δω τι γράφουν και άλλες Βιβλικές μεταφράσεις και μετά έψαξα το όνομα στο λεξικό. Έχοντας πειστεί ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, αναρωτιόμουν πόσα πράγματα δεν ήξερα ακόμη.

Η μητέρα μου μού είχε πει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι παράξενοι άνθρωποι. Από το λίγο που τους ήξερα, πίστευα ότι ήταν πολύ συντηρητικοί και ότι δεν διασκεδάζουν. Σκέφτηκα να κάνω πως λείπω όταν θα με επισκέπτονταν, άλλαξα όμως γνώμη όταν ήρθαν. Τους είπα να περάσουν μέσα και αρχίσαμε αμέσως να μελετάμε τη Γραφή.

Έπειτα από κάθε μελέτη, μιλούσα στο φίλο μου, τον Κρεγκ, για όσα είχα μάθει. Κάποια στιγμή, εκείνος δεν άντεξε άλλο, άρπαξε το βιβλίο από τα χέρια μου και άρχισε να το διαβάζει μόνος του. Μέσα σε τρεις εβδομάδες, κατάλαβε πως είχε βρει την αλήθεια για τον Θεό. Τελικά, σταματήσαμε να παίρνουμε ναρκωτικά και να πίνουμε, ενώ εγώ έπαψα να δουλεύω στο μπαρ. Προκειμένου να εναρμονίσουμε τη ζωή μας με τους Γραφικούς κανόνες, αποφασίσαμε να παντρευτούμε.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Όταν ξεκινήσαμε να μελετάμε τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ήμασταν έτοιμοι να χωρίσουμε. Σήμερα, ο Κρεγκ είναι θαυμάσιος σύζυγος, και έχουμε δυο υπέροχα παιδιά. Επίσης, έχουμε αγαπημένους φίλους που συμμερίζονται τις πεποιθήσεις μας.

Στην αρχή, η μητέρα μου θύμωσε όταν έμαθε ότι συναναστρεφόμουν με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εντούτοις, οι ανησυχίες της οφείλονταν σε παρανοήσεις. Τώρα, τα έχω ξαναβρεί με τη μητέρα μου. Δεν νιώθω πλέον κανένα κενό μέσα μου. Απεναντίας, ξέρω πού βαδίζω και η ζωή μου έχει σκοπό. Παράλληλα, θεωρώ ότι ικανοποιούνται οι πνευματικές μου ανάγκες.​—Ματθαίος 5:3.

«Έμαθα Πολλά Εκπληκτικά Πράγματα από τη Γραφή».​—ΙΖΑΚΑΛΑ ΠΑΕΝΙΟΥ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1939

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΤΟΥΒΑΛΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα στο Νουκουλαελάε, ένα πανέμορφο νησάκι του Ειρηνικού, το οποίο ανήκει τώρα στο Τουβαλού. Στα νησιά έκαναν κουμάντο οι πάστορες, οι οποίοι σπούδαζαν θεολογία στις Σαμόα. Καθήκον των ανθρώπων ήταν να παρέχουν καθημερινά στους πάστορες και στις οικογένειές τους τροφή και στέγη​—στην ουσία να τους δίνουν το καλύτερο από όλα. Ακόμη και αν οι νησιώτες δεν είχαν αρκετό φαγητό για την οικογένειά τους, ήταν υποχρεωμένοι να συντηρούν τους πάστορες.

Ο πάστορας στο νησί μου διηύθυνε το σχολείο του χωριού και δίδασκε θρησκευτικά, μαθηματικά και λίγη γεωγραφία. Τον θυμάμαι να δέρνει τα παιδιά τόσο άσχημα ώστε γέμιζαν αίματα. Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν τολμούσε να διαμαρτυρηθεί, ούτε καν οι γονείς. Όλοι τον σέβονταν λες και ήταν ο Θεός.

Στα 10 μου, έφυγα από το σπίτι για να πάω στο μοναδικό κρατικό σχολείο της περιοχής,  το οποίο βρισκόταν σε άλλο νησί. Όταν αποφοίτησα, έγινα δημόσιος υπάλληλος. Τότε, τα νησιά αποτελούσαν τμήμα της βρετανικής αποικίας που ήταν γνωστή ως Νησιά Γκίλμπερτ και Έλις. Εργάστηκα σε διάφορες υπηρεσίες και ύστερα έγινα ο αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας κυβερνητικής εφημερίδας. Όλα πήγαιναν μια χαρά, ώσπου δημοσίευσα την επιστολή ενός αναγνώστη ο οποίος επέκρινε τις δαπάνες που έγιναν για την προετοιμασία μιας επίσκεψης του Πρίγκιπα της Ουαλίας. Ο αποστολέας είχε χρησιμοποιήσει ψευδώνυμο, και ο προϊστάμενός μου απαίτησε να μάθει το πραγματικό του όνομα. Εγώ αρνήθηκα να του πω, και όλοι έμαθαν για αυτή την αντιπαράθεση.

Λίγο πιο μετά, παραιτήθηκα από δημόσιος υπάλληλος και ασχολήθηκα με την πολιτική. Κέρδισα κάποιες εκλογές στο Νουκουλαελάε και διορίστηκα Υπουργός Εμπορίου και Φυσικών Πόρων. Αργότερα, την εποχή που οι κάτοικοι των νησιών Κιριμπάτι (πρώην Γκίλμπερτ) και Τουβαλού (πρώην Έλις) κέρδιζαν την ανεξαρτησία τους από τη Βρετανία, ο κυβερνήτης μού πρόσφερε τη θέση του επικεφαλής στη διοίκηση του Τουβαλού. Ωστόσο, δεν ήθελα να με συσχετίζουν με το αποικιοκρατικό καθεστώς. Γι’ αυτό, απέρριψα την προσφορά και, χωρίς αυτή τη στήριξη, έθεσα υποψηφιότητα στις γενικές εκλογές για το ανώτατο πολιτικό αξίωμα. Αλλά έχασα. Κατόπιν, επέστρεψα με τη γυναίκα μου στο νησί μου, και αποφασίσαμε να ζήσουμε τη φυσιολογική ζωή του χωριού.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Στα νησιά τηρούσαν ως σαββατιαία ημέρα την Κυριακή και όλοι τη θεωρούσαν ιερή​—εκτός από εμένα. Εγώ εκείνη τη μέρα πήγαινα για ιστιοπλοΐα και ψάρεμα. Δεν ήθελα να με θεωρούν οι άλλοι θρησκευόμενο. Ο πατέρας μου μού έλεγε πόσο είχαν απογοητεύσει τόσο τον ίδιο όσο και άλλους οι ενέργειές μου. Εγώ, όμως, ήμουν αποφασισμένος να μείνω μακριά από την εκκλησία.

Σε ένα ταξίδι μου στο Φουναφούτι​—το νησί στο οποίο βρίσκεται η πρωτεύουσα του Τουβαλού—​ο νεότερος αδελφός μου μού πρότεινε να πάμε μαζί σε μια συνάθροιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μετέπειτα, ένας ιεραπόστολος των Μαρτύρων μού έδωσε να διαβάσω μια στοίβα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! Μου έδωσε επίσης ένα βιβλίο που έδειχνε ότι τα δόγματα πολλών λεγόμενων Χριστιανικών εκκλησιών έχουν ειδωλολατρικές ρίζες. Διάβασα το βιβλίο αρκετές φορές. Έμαθα πολλά εκπληκτικά πράγματα από τη Γραφή, όπως ότι οι Χριστιανοί δεν είναι υποχρεωμένοι να τηρούν κάποια σαββατιαία ημέρα κάθε εβδομάδα. * Μίλησα για αυτά στη γυναίκα μου, και εκείνη δεν ξαναπήγε στην εκκλησία.

Ωστόσο, είχα ορκιστεί να μην μπλέξω με τη θρησκεία. Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια, αλλά δεν μπορούσα να ξεχάσω όσα είχα μάθει. Τελικά, έγραψα στον ιεραπόστολο στο Φουναφούτι, λέγοντάς του ότι ήμουν έτοιμος να κάνω αλλαγές. Εκείνος πήρε το πρώτο κιόλας καράβι και ήρθε να με βοηθήσει να μάθω περισσότερα για τη Γραφή. Ο πατέρας μου έγινε έξω φρενών όταν έμαθε ότι ήθελα να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά. Του είπα, όμως, ότι είχα μάθει τόσο πολλά από τους Μάρτυρες για τη Γραφή ώστε η απόφασή μου ήταν οριστική.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Το 1986, βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, και τον επόμενο χρόνο βαφτίστηκε η γυναίκα μου. Οι δύο μας κόρες έμαθαν και αυτές τι διδάσκει η Γραφή και αποφάσισαν να γίνουν Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Τώρα, έχω τη χαρά να ανήκω σε μια θρησκευτική ομάδα η οποία, όπως οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, δεν διαχωρίζεται σε κληρικούς και λαϊκούς. (Ματθαίος 23:8-12) Επιπλέον, μιμούνται ταπεινά το παράδειγμα του Ιησού και κηρύττουν για την κυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού. (Ματθαίος 4:17) Πόσο ευγνώμων είμαι στον Ιεχωβά Θεό που μου επέτρεψε να γνωρίσω την αλήθεια για αυτόν και το λαό του!

 «Οι Μάρτυρες Δεν μου Έλεγαν Τι να Πιστεύω».​—ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΣΑΣΚΟΦ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1971

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΡΩΣΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα στη Μόσχα, την τότε πρωτεύουσα της Σοβιετικής Ένωσης. Ζούσαμε σε μια μεγάλη πολυκατοικία, και πολλοί γείτονές μας δούλευαν όλοι στο ίδιο εργοστάσιο. Τους θυμάμαι να παραπονιούνται ότι ήμουν πολύ ζωηρό παιδί και να προβλέπουν ότι είτε θα πέθαινα πριν την ώρα μου είτε θα κατέληγα στη φυλακή. Και πράγματι, σε ηλικία δέκα ετών είχα ήδη ποινικό μητρώο.

Όταν έκλεισα τα 18, πήγα στο στρατό και υπηρέτησα ως συνοριοφύλακας. Γύρισα έπειτα από δύο χρόνια και έπιασα δουλειά σε εργοστάσιο, αλλά έπληττα αφάνταστα. Γι’ αυτό, κατατάχθηκα στο αστυνομικό σώμα της Μόσχας, στη μονάδα αποκατάστασης της τάξης, ως εκπαιδευτής για τις μάχες σώμα με σώμα. Βοηθούσα στη σύλληψη εγκληματιών της πόλης και με έστελναν σε διάφορες εστίες ταραχών σε όλη τη χώρα. Η ένταση που είχα μέσα μου με έκανε να είμαι σαν ελατήριο έτοιμο να τιναχτεί. Όταν γύριζα σπίτι, έπρεπε μερικές φορές να κοιμάμαι χωριστά από τη γυναίκα μου επειδή φοβόμουν ότι θα τη χτυπούσα στον ύπνο μου.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Μόλις ξεκίνησα να μελετώ τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, διαπίστωσα ότι ο βίαιος τρόπος ζωής μου δεν συμβιβαζόταν με τους Γραφικούς κανόνες. Διέκρινα επίσης ότι έπρεπε να κόψω το κάπνισμα και να πίνω με μέτρο. Ωστόσο, σκεφτόμουν ότι, ελλείψει προσόντων, δεν θα μπορούσα να βρω άλλη δουλειά για να συντηρώ την οικογένειά μου. Επίσης, ένιωθα ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να κηρύξω, όπως οι Μάρτυρες.

Τελικά πείστηκα ότι το Βιβλικό υπόμνημα είναι ακριβές. Βρήκα μάλιστα παρηγοριά στα λόγια των εδαφίων Ιεζεκιήλ 18:21, 22: «Όσον αφορά . . . τον πονηρό, αν αυτός επιστρέψει από όλες τις αμαρτίες του τις οποίες έχει διαπράξει, . . . όλες οι παραβάσεις του τις οποίες έχει διαπράξει δεν θα έρθουν σε θύμηση σε βάρος του».

Μου άρεσε που οι Μάρτυρες δεν μου έλεγαν τι να πιστεύω αλλά με βοηθούσαν να κάνω λογικές σκέψεις γύρω από όσα μάθαινα. Πήρα 40 και πλέον περιοδικά τους και τα διάβασα μέσα σε τρεις εβδομάδες. Αυτά που έμαθα με έπεισαν ότι είχα βρει την αληθινή θρησκεία.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Προτού μελετήσω τη Γραφή, η γυναίκα μου και εγώ ήμασταν στα πρόθυρα του διαζυγίου. Τώρα ο γάμος μας έχει βελτιωθεί. Η γυναίκα μου άρχισε να μελετάει τη Γραφή όταν άρχισα και εγώ, και αποφασίσαμε να υπηρετούμε μαζί τον Ιεχωβά. Η οικογενειακή μου ζωή είναι πλέον πιο ευτυχισμένη. Παράλληλα, κατάφερα να βρω δουλειά που δεν συγκρούεται με τις Γραφικές αρχές.

Όταν άρχισα να συμμετέχω στο κήρυγμα από πόρτα σε πόρτα, είχα πολλή ένταση​—ένιωθα την ίδια έξαψη όπως πριν από κάποια έφοδο. Τώρα είμαι βέβαιος ότι μπορώ να παραμείνω ήρεμος, ακόμη και αν κάποιος με προκαλέσει. Με τον καιρό, έμαθα να είμαι υπομονετικός με τους ανθρώπους. Λυπάμαι που άφησα να πάνε χαμένα τόσα χρόνια από τη ζωή μου, αλλά θεωρώ πλέον ότι αυτή έχει πράγματι αξία. Χαίρομαι που διοχετεύω τη δύναμή μου στην υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού και στην υποβοήθηση άλλων.

[Υποσημείωση]