«ΔΕΙΤΕ! Οι γιοι είναι κληρονομιά από τον Ιεχωβά· ο καρπός της κοιλιάς είναι ανταμοιβή», λέει η Αγία Γραφή. (Ψαλμ. 127:3) Εύλογα, λοιπόν, οι Χριστιανοί γονείς υποδέχονται με μεγάλη χαρά το νεογέννητο μωρό τους.

Η γέννηση ενός παιδιού δεν φέρνει μόνο χαρά, αλλά και σοβαρές ευθύνες. Για να γίνει το παιδί υγιής ενήλικος, χρειάζεται θρεπτική τροφή σε τακτική βάση. Για να πάρει σταθερή θέση υπέρ της αληθινής λατρείας, χρειάζεται πνευματική διατροφή και καθοδήγηση από γονείς που πασχίζουν να του ενσταλάξουν θεϊκές αρχές. (Παρ. 1:8) Πότε πρέπει να ξεκινάει αυτή η εκπαίδευση και τι πρέπει να περιλαμβάνει;

Εξετάστε την περίπτωση του Μανωέ, ενός Δανίτη που ζούσε στην πόλη Ζορά του αρχαίου Ισραήλ. Ο άγγελος του Ιεχωβά πληροφόρησε τη στείρα γυναίκα του Μανωέ ότι θα γεννούσε γιο. (Κριτ. 13:2, 3) Αυτό σίγουρα έδωσε μεγάλη χαρά στον πιστό Μανωέ και στη σύζυγό του. Εντούτοις, είχαν και σοβαρές ανησυχίες. Ο Μανωέ προσευχήθηκε λοιπόν: «Συγχώρησέ με, Ιεχωβά. Ο άνθρωπος του αληθινού Θεού που μόλις έστειλες ας έρθει πάλι σε εμάς, σε παρακαλώ, και ας μας δώσει κατεύθυνση για το τι πρέπει να κάνουμε στο παιδί που θα γεννηθεί». (Κριτ. 13:8) Ο Μανωέ και η σύζυγός του ανησυχούσαν για την ανατροφή του παιδιού τους. Αναμφίβολα, δίδαξαν το θεϊκό νόμο στο γιο τους, τον Σαμψών, και προφανώς οι προσπάθειές τους στέφθηκαν με επιτυχία. “Με τον καιρό το πνεύμα του Ιεχωβά άρχισε να ωθεί [τον Σαμψών]”, λέει η Γραφή. Ως αποτέλεσμα, εκτέλεσε πολλά δυναμικά έργα ως κριτής του Ισραήλ.—Κριτ. 13:25· 14:5, 6· 15:14, 15.

Πόσο νωρίς πρέπει να αρχίζει η εκπαίδευση του παιδιού; Η μητέρα του Τιμόθεου η Ευνίκη και η γιαγιά του η Λωίδα τον εκπαίδευσαν «από τη βρεφική ηλικία» στα «άγια συγγράμματα». (2 Τιμ. 1:5· 3:15) Ναι, η εκπαίδευση του Τιμόθεου στις Γραφές άρχισε από την πρώιμη παιδική του ηλικία.

Είναι σοφό να προσεύχονται οι Χριστιανοί γονείς για κατεύθυνση και να κάνουν σχέδια εκ των προτέρων ώστε να αρχίσουν την εκπαίδευση του παιδιού τους «από τη βρεφική ηλικία». «Τα σχέδια του επιμελή οδηγούν αναμφίβολα σε όφελος», δηλώνει το εδάφιο Παροιμίες 21:5. Πριν από τη γέννηση του μωρού τους, οι γονείς ασφαλώς προετοιμάζονται προσεκτικά. Μπορεί μάλιστα να κάνουν κάποιον κατάλογο με τα πράγματα που θα χρειαστεί το μωρό. Εξίσου σημαντικό είναι να κάνουν σχέδια και για πνευματικές δραστηριότητες. Στόχος τους πρέπει να είναι να ξεκινήσουν αυτή την εκπαίδευση από τα πρώτα στάδια της ζωής του μωρού.

Το βιβλίο Η Σημασία της Πρώιμης Παιδικής Ηλικίας (Early Childhood Counts) δηλώνει: «Οι πρώτοι μήνες μετά τη γέννηση είναι κρίσιμοι για την ωρίμανση του εγκεφάλου. Σε αυτό το διάστημα οι συνάψεις—οι συνδέσεις που επιτρέπουν τη διαδικασία της μάθησης—εικοσαπλασιάζονται». Πόσο σοφό είναι να εκμεταλλεύονται οι γονείς αυτή τη σύντομη περίοδο στη διανοητική ανάπτυξη του παιδιού τους ώστε να αρχίσουν να εμφυτεύουν πνευματικές έννοιες και αξίες στη διάνοιά του!

Μια μητέρα που είναι τακτική σκαπάνισσα είπε για την κορούλα της: «Την παίρνω μαζί μου στη διακονία από τότε που ήταν μόλις ενός μηνός. Αν και δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε, πιστεύω ότι η επαφή με τη διακονία από τόσο νωρίς την ωφέλησε. Στα δύο της χρόνια, πρόσφερε φυλλάδια με θάρρος στην υπηρεσία αγρού».

Η εκπαίδευση των παιδιών από νωρίς αποφέρει καλούς καρπούς. Ωστόσο, οι γονείς διαπιστώνουν ότι η παροχή πνευματικής διδασκαλίας στα παιδιά τους έχει και προκλήσεις.

Μια μεγάλη πρόκληση για τους γονείς μπορεί να είναι η δυσκολία των παιδιών να καθήσουν ήσυχα ή το μικρό εύρος προσοχής τους. Η προσοχή των μικρών παιδιών στρέφεται γρήγορα από το ένα πράγμα στο άλλο. Άλλωστε, είναι γεμάτα περιέργεια και προσπαθούν να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους. Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθούν το παιδί τους να συγκεντρώνεται σε αυτό που προσπαθούν να το διδάξουν;

Εξετάστε τι είπε ο Μωυσής στα εδάφια Δευτερονόμιο 6:6, 7: «Αυτά τα λόγια τα οποία σε προστάζω σήμερα πρέπει να είναι στην καρδιά σου· και πρέπει να τα ενσταλάζεις στους γιους σου και να μιλάς για αυτά όταν κάθεσαι στο σπίτι σου και όταν περπατάς στο δρόμο και όταν ξαπλώνεις και όταν σηκώνεσαι». Η λέξη «ενσταλάζω» μεταδίδει την έννοια της διδασκαλίας με συχνές επαναλήψεις. Το μικρό παιδί είναι σαν δεντράκι που χρειάζεται πότισμα σε τακτά διαστήματα. Αφού η επανάληψη βοηθάει τους ενηλίκους να θυμούνται σημαντικά ζητήματα, σίγουρα θα βοηθήσει και τα μικρά παιδιά!

Για να διδάσκουν οι γονείς τη θεϊκή αλήθεια στα παιδιά τους, χρειάζεται να δαπανούν χρόνο μαζί τους. Στο σημερινό κόσμο με τους ξέφρενους ρυθμούς του, η εξοικονόμηση χρόνου για αυτόν το σκοπό μπορεί να αποτελεί πραγματική πρόκληση. Εντούτοις, ο απόστολος Παύλος συνέστησε να “εξαγοράζουμε τον εύκαιρο χρόνο” για ζωτικές Χριστιανικές δραστηριότητες. (Εφεσ. 5:15, 16) Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Η ισορροπία ανάμεσα στην εκπαίδευση του παιδιού, στη φροντίδα των θεοκρατικών ευθυνών και στην εργασία αποτελούσε πρόκληση για έναν Χριστιανό επίσκοπο, του οποίου η σύζυγος έχει πολυάσχολο πρόγραμμα ως τακτική σκαπάνισσα. Πώς μπόρεσαν να βρουν χρόνο για να εκπαιδεύουν την κόρη τους; Ο  πατέρας λέει: «Κάθε πρωί πριν φύγω για την εργασία μου, η σύζυγός μου και εγώ της διαβάζουμε από Το Βιβλίο μου με τις Βιβλικές Ιστορίες ή από το βιβλιάριο Καθημερινή Εξέταση των Γραφών. Το βράδυ, φροντίζουμε να της διαβάζουμε κάτι πριν κοιμηθεί και, όταν πηγαίνουμε στη διακονία, την παίρνουμε μαζί μας. Δεν θέλουμε να χάσουμε αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής της».

Ασφαλώς, θέλουμε να γίνουν τα παιδιά μας υπεύθυνα άτομα όταν μεγαλώσουν. Ωστόσο, ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο τα εκπαιδεύουμε είναι να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν στην καρδιά τους αγάπη για τον Θεό.—Μάρκ. 12:28-30.

Το εδάφιο Ψαλμός 127:4 δηλώνει: «Σαν βέλη στο χέρι ενός κραταιού άντρα, έτσι είναι οι γιοι της νεότητας». Τα παιδιά, λοιπόν, παρομοιάζονται με βέλη που πρέπει να κατευθυνθούν με ακρίβεια στο στόχο. Από τη στιγμή που το βέλος φύγει από το τόξο, ο τοξότης δεν μπορεί να αναστρέψει την πορεία του. Οι γονείς κρατούν στα χέρια τους τα «βέλη»—τα παιδιά τους—για σχετικά σύντομη περίοδο χρόνου. Πρέπει να χρησιμοποιούν αυτόν το χρόνο για να ενσταλάζουν θεϊκές αρχές στη διάνοια και στην καρδιά τους.

Σε σχέση με τα πνευματικά παιδιά του, ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Τίποτα δεν μου δίνει μεγαλύτερη αιτία για ευγνωμοσύνη από ό,τι αυτά τα πράγματα, από το να ακούω ότι τα παιδιά μου περπατούν στην αλήθεια». (3 Ιωάν. 4) Οι Χριστιανοί γονείς μπορούν να εκφράζουν παρόμοια ευγνωμοσύνη καθώς βλέπουν τα παιδιά τους να «περπατούν στην αλήθεια».