Εξακολουθήστε να Επιζητείτε Πρώτα «τη Δικαιοσύνη Του»

«Εξακολουθήστε, λοιπόν, να επιζητείτε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του, και όλα αυτά τα άλλα πράγματα θα σας προστεθούν».​—ΜΑΤΘ. 6:33.

1, 2. Τι είναι η δικαιοσύνη του Θεού, και από πού πηγάζει;

«ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ, λοιπόν, να επιζητείτε πρώτα τη βασιλεία». (Ματθ. 6:33) Αυτή η προτροπή, την οποία έδωσε ο Ιησούς Χριστός στην Επί του Όρους Ομιλία του, είναι πολύ γνωστή στους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα. Σε κάθε πτυχή της ζωής μας, πασχίζουμε να δείχνουμε ότι αγαπάμε τη Βασιλεία και ότι θέλουμε να είμαστε όσιοι σε αυτήν. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας και το δεύτερο σκέλος αυτής της δήλωσης, δηλαδή «και τη δικαιοσύνη του». Τι είναι η δικαιοσύνη του Θεού, και τι σημαίνει το να την επιζητούμε πρώτα;

² Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται στα πρωτότυπα κείμενα για τη «δικαιοσύνη» μπορούν επίσης να αποδοθούν «κρίση» ή «ευθύτητα». Επομένως, η δικαιοσύνη του Θεού περιλαμβάνει ό,τι είναι ευθές, ή ορθό, σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια και τις δικές του αξίες. Ως ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά έχει το δικαίωμα να θέτει τα κριτήρια για το τι είναι καλό και τι κακό, τι είναι ορθό και τι εσφαλμένο. (Αποκ. 4:11) Ωστόσο, η δικαιοσύνη του Θεού δεν είναι ένα ψυχρό, άκαμπτο σύστημα νόμων ή ένας ατελείωτος κατάλογος κανόνων και διατάξεων. Απεναντίας, πηγάζει από την προσωπικότητα του Ιεχωβά και αποτελεί βασική ιδιότητά του, όπως και η αγάπη, η σοφία και η δύναμή του. Άρα λοιπόν, η δικαιοσύνη του Θεού συνδέεται με το θέλημα και το σκοπό του. Συμπεριλαμβάνει τα όσα αναμένει από εκείνους που επιθυμούν να τον υπηρετούν.

3. (α) Τι σημαίνει το να επιζητούμε πρώτα τη δικαιοσύνη του Θεού; (β) Γιατί προσκολλούμαστε στα δίκαια κριτήρια του Ιεχωβά;

 ³ Τι σημαίνει το να επιζητούμε πρώτα τη δικαιοσύνη του Θεού; Με απλά λόγια, σημαίνει να κάνουμε το θέλημα του Θεού ώστε να τον ευαρεστούμε. Σημαίνει επίσης να προσπαθούμε να ζούμε σύμφωνα με τις αξίες του και τα δικά του τέλεια κριτήρια, όχι τα δικά μας. (Διαβάστε Ρωμαίους 12:2) Αυτός ο τρόπος ζωής περιλαμβάνει την ίδια μας τη σχέση με τον Ιεχωβά. Δεν είναι ζήτημα υπακοής στους νόμους του υπό το φόβο της τιμωρίας. Τουναντίον, η αγάπη μας για τον Θεό μάς υποκινεί να προσπαθούμε να τον ευαρεστούμε προσκολλούμενοι στα δικά του κριτήρια, όχι εδραιώνοντας τα δικά μας. Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή είναι η ορθή πορεία ενέργειας, αυτό που έχουμε σχεδιαστεί να κάνουμε. Όπως ο Ιησούς Χριστός, ο Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού, πρέπει και εμείς να αγαπάμε τη δικαιοσύνη.​—Εβρ. 1:8, 9.

4. Γιατί είναι πολύ σημαντικό να επιζητούμε τη δικαιοσύνη του Θεού;

⁴ Πόσο σημαντικό είναι να επιζητούμε τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά; Σκεφτείτε το εξής: Η αρχική δοκιμή στον κήπο της Εδέμ βασιζόταν στο αν ο Αδάμ και η Εύα θα αποδέχονταν ή θα απέρριπταν το δικαίωμα που έχει ο Ιεχωβά να θέτει τα κριτήρια. (Γέν. 2:17· 3:5) Η αποτυχία τους σε αυτή τη δοκιμή έφερε δυστυχία και θάνατο σε εμάς τους απογόνους τους. (Ρωμ. 5:12) Από την άλλη πλευρά, ο Λόγος του Θεού δηλώνει: «Όποιος επιδιώκει δικαιοσύνη και στοργική καλοσύνη, θα βρει ζωή, δικαιοσύνη και δόξα». (Παρ. 21:21) Πράγματι, το να επιζητούμε πρώτα τη δικαιοσύνη του Θεού έχει ως αποτέλεσμα μια αρμονική σχέση με τον Ιεχωβά, η οποία με τη σειρά της οδηγεί στη σωτηρία μας.​—Ρωμ. 3:23, 24.

Ο Κίνδυνος της Αυτοδικαίωσης

5. Ποιον κίνδυνο χρειάζεται να αποφεύγουμε;

⁵ Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Χριστιανούς της Ρώμης, επισήμανε έναν κίνδυνο που όλοι χρειάζεται να αποφεύγουμε αν θέλουμε να επιζητούμε πρώτα τη δικαιοσύνη του Θεού. Μιλώντας για τους συμπατριώτες του, τους Ιουδαίους, ο Παύλος είπε: «Μαρτυρώ σχετικά με αυτούς ότι έχουν ζήλο για τον Θεό αλλά όχι σύμφωνα με ακριβή γνώση· διότι, επειδή δεν γνωρίζουν τη δικαιοσύνη του Θεού αλλά ζητούν να εδραιώσουν τη δική τους, δεν υποτάχθηκαν στη δικαιοσύνη του Θεού». (Ρωμ. 10:2, 3) Σύμφωνα με τον Παύλο, εκείνοι οι λάτρεις δεν κατανοούσαν τη δικαιοσύνη του Θεού επειδή ήταν απορροφημένοι από τις προσπάθειες που έκαναν να εδραιώσουν τη δική τους δικαιοσύνη. *

6. Ποια στάση πρέπει να αποφεύγουμε, και γιατί;

⁶ Ένας τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαμε εμείς να πέσουμε σε αυτή την παγίδα είναι το να βλέπουμε την υπηρεσία μας στον Θεό με ανταγωνιστικό πνεύμα, συγκρίνοντας τον εαυτό μας με άλλους. Μια τέτοια στάση θα μπορούσε εύκολα να μας κάνει να υπερεκτιμήσουμε τις ικανότητές μας. Αν όμως ενεργούσαμε έτσι, στην ουσία θα ξεχνούσαμε τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά. (Γαλ. 6:3, 4) Το κατάλληλο κίνητρο για να κάνουμε το ορθό είναι η αγάπη μας για τον Ιεχωβά. Οποιεσδήποτε προσπάθειες αυτοδικαίωσης θα καθιστούσαν άκυρο τον ισχυρισμό μας ότι τον αγαπάμε.​—Διαβάστε Λουκάς 16:15.

7. Πώς εξέθεσε ο Ιησούς το πρόβλημα της αυτοδικαίωσης;

⁷ Ο Ιησούς εξέφρασε τις ανησυχίες του για εκείνους «που είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους ότι ήταν δίκαιοι και οι οποίοι θεωρούσαν τους υπόλοιπους μηδαμινούς». Εξέθεσε το πρόβλημα της αυτοδικαίωσης αναφέροντας την εξής παραβολή: «Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό να προσευχηθούν, ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος εισπράκτορας φόρων. Ο Φαρισαίος στάθηκε και άρχισε να προσεύχεται από μέσα του τα εξής: “Θεέ μου, σε ευχαριστώ που δεν είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή ακόμη και όπως αυτός ο εισπράκτορας φόρων. Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, δίνω το δέκατο από όλα όσα αποκτώ”. Αλλά ο εισπράκτορας φόρων, που στεκόταν σε απόσταση, δεν ήθελε καν να σηκώσει  τα μάτια του προς τον ουρανό, αλλά χτυπούσε το στήθος του, λέγοντας: “Θεέ μου, σπλαχνίσου με, τον αμαρτωλό”». Ο Ιησούς ολοκλήρωσε την παραβολή ως εξής: «Σας λέω: Αυτός κατέβηκε στο σπίτι του έχοντας αποδειχτεί δικαιότερος από εκείνον· επειδή όποιος εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, αλλά όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα εξυψωθεί».​—Λουκ. 18:9-14.

Ο Κίνδυνος του να Γίνει Κανείς «Πάρα Πολύ Δίκαιος»

8, 9. Τι σημαίνει το να είμαστε “πάρα πολύ δίκαιοι”, και πού μπορεί να μας οδηγήσει αυτό;

⁸ Ένας άλλος κίνδυνος που χρειάζεται να αποφεύγουμε περιγράφεται στο εδάφιο Εκκλησιαστής 7:16: «Μη γίνεσαι πάρα πολύ δίκαιος ούτε να παρουσιάζεσαι υπερβολικά σοφός. Γιατί να φέρεις ερήμωση στον εαυτό σου;» Κατόπιν, στο εδάφιο 20, ο θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφέας αναφέρει έναν λόγο για τον οποίο πρέπει να αποφεύγουμε αυτή τη στάση: «Διότι δεν υπάρχει άνθρωπος δίκαιος στη γη που να κάνει συνεχώς το καλό και να μην αμαρτάνει». Όποιος γίνεται «πάρα πολύ δίκαιος» θέτει τα δικά του κριτήρια δικαιοσύνης και κρίνει τους άλλους βάσει αυτών. Εντούτοις, δεν συνειδητοποιεί ότι, ενεργώντας έτσι, εξυψώνει τα δικά του κριτήρια πάνω από τα κριτήρια του Θεού και ως εκ τούτου αποδεικνύεται άδικος στα μάτια του Θεού.

⁹ Αν ήμασταν “πάρα πολύ δίκαιοι”, ή όπως το αποδίδουν ορισμένες μεταφράσεις της Γραφής, “υπέρμετρα δίκαιοι” ή “δίκαιοι καθ’ υπερβολήν”, θα μπορούσαμε να φτάσουμε μέχρι του σημείου να αμφισβητούμε τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ο Ιεχωβά τα ζητήματα. Χρειάζεται να θυμόμαστε, όμως, ότι αν αμφισβητούμε την ορθότητα των αποφάσεων του Ιεχωβά, αρχίζουμε ουσιαστικά να θέτουμε τα δικά μας κριτήρια δικαιοσύνης πάνω από εκείνα του Ιεχωβά. Θα ήταν σαν να δικάζαμε τον Ιεχωβά και να τον κρίναμε με βάση τα δικά μας κριτήρια περί ορθού και εσφαλμένου. Εντούτοις, εκείνος που έχει το δικαίωμα να θέτει τα κριτήρια της δικαιοσύνης είναι ο Ιεχωβά, όχι εμείς!​—Ρωμ. 14:10.

10. Όπως συνέβη στην περίπτωση του Ιώβ, τι θα μπορούσε να μας κάνει να κρίνουμε τον Θεό;

¹⁰ Μολονότι κανείς μας δεν θα ήθελε συνειδητά να κρίνει τον Θεό, η ατελής μας φύση μπορεί να μας οδηγήσει εκεί. Αυτό μπορεί εύκολα να συμβεί όταν βλέπουμε κάτι το οποίο θεωρούμε άδικο ή αν υποφέρουμε εμείς οι ίδιοι από αντιξοότητες. Ακόμη και ο πιστός Ιώβ έκανε αυτό το λάθος. Αρχικά χαρακτηρίστηκε ως «άμεμπτος και ευθύς, [άνθρωπος που] φοβόταν τον Θεό και απομακρυνόταν από το κακό». (Ιώβ 1:1) Αλλά κατόπιν τον έπληξαν απανωτές συμφορές που, κατά την άποψή του, ήταν άδικες. Αυτό έκανε τον Ιώβ να ανακηρύξει «την ψυχή του δίκαιη αντί για τον Θεό». (Ιώβ 32:1, 2) Ο Ιώβ έπρεπε να διορθώσει την οπτική γωνία από την οποία έβλεπε τα ζητήματα. Ας μη μας προξενεί έκπληξη, λοιπόν, αν κάποια φορά βρεθούμε σε παρόμοια κατάσταση. Αν συμβεί αυτό, τι μπορεί να μας βοηθήσει να αναπροσαρμόσουμε τον τρόπο σκέψης μας;

Δεν Γνωρίζουμε Πάντα Όλα τα Στοιχεία

11, 12. (α) Αν κάτι μας φαίνεται άδικο, τι πρέπει να θυμόμαστε; (β) Γιατί μπορεί κάποιος να νομίζει ότι η παραβολή του Ιησού για τους εργάτες στο αμπέλι περιγράφει μια αδικία;

¹¹ Το πρώτο πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι δεν γνωρίζουμε πάντα όλα τα στοιχεία. Αυτό ίσχυε στην περίπτωση του Ιώβ. Δεν γνώριζε για τις συνάξεις των αγγελικών γιων του Θεού στον ουρανό, όπου ο Σατανάς τον είχε κατηγορήσει ψευδώς. (Ιώβ 1:7-12· 2:1-6) Ο  Ιώβ δεν αντιλαμβανόταν ότι, στην πραγματικότητα, ο Σατανάς ευθυνόταν για τα προβλήματά του. Μάλιστα, δεν μπορούμε να είμαστε καν βέβαιοι ότι ο Ιώβ γνώριζε την αληθινή ταυτότητα του Σατανά! Έτσι λοιπόν, υπέθεσε εσφαλμένα ότι αυτός που ευθυνόταν για τα προβλήματά του ήταν ο Θεός. Όντως, είναι εύκολο να καταλήξουμε σε εσφαλμένο συμπέρασμα όταν δεν γνωρίζουμε όλα τα στοιχεία.

¹² Σκεφτείτε, λόγου χάρη, την παραβολή του Ιησού για τους εργάτες στο αμπέλι. (Διαβάστε Ματθαίος 20:8-16) Σε αυτή την παραβολή, ο Ιησούς αναφέρεται σε έναν οικοδεσπότη ο οποίος αμείβει με το ίδιο ποσό χρημάτων όλους τους εργάτες του, είτε εργάστηκαν ολόκληρη την ημέρα είτε μία μόνο ώρα. Πώς σας φαίνεται αυτό; Το θεωρείτε δίκαιο; Ίσως παίρνετε αμέσως το μέρος των εργατών που εργάστηκαν ολόκληρη την ημέρα κάτω από τον καυτό ήλιο. Ίσως νομίζετε ότι άξιζαν μεγαλύτερη αμοιβή. Με βάση αυτό το συμπέρασμα, ο οικοδεσπότης θα μπορούσε να θεωρηθεί άστοργος και άδικος. Ακόμη και η απάντησή του στους εργάτες που διαμαρτυρήθηκαν θα μπορούσε να εκληφθεί ως αυθαίρετη κατάχρηση εξουσίας. Ωστόσο, γνωρίζουμε όλα τα στοιχεία;

13. Από ποια άλλη οπτική γωνία θα μπορούσαμε να δούμε την παραβολή του Ιησού για τους εργάτες στο αμπέλι;

¹³ Ας αναλύσουμε αυτή την παραβολή από μια άλλη οπτική γωνία. Αναμφίβολα, ο οικοδεσπότης της παραβολής γνώριζε ότι όλοι αυτοί οι άντρες έπρεπε να θρέψουν τις οικογένειές τους. Στις ημέρες του Ιησού, οι εργάτες στους αγρούς αμείβονταν σε ημερήσια βάση. Οι οικογένειές τους εξαρτόνταν από το μεροκάματό τους. Με αυτό υπόψη, φανταστείτε τη θέση εκείνων τους οποίους ο οικοδεσπότης βρήκε αργά στη διάρκεια της ημέρας με αποτέλεσμα να εργαστούν μόνο μία ώρα. Πιθανώς δεν θα μπορούσαν να θρέψουν την οικογένειά τους με την αμοιβή μίας μόνο ώρας. Ήταν όμως πρόθυμοι να εργαστούν και περίμεναν όλη μέρα για να τους προσλάβει κάποιος. (Ματθ. 20:1-7) Δεν έφταιγαν αυτοί που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να εργαστούν ολόκληρη την ημέρα. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι προσπάθησαν εσκεμμένα να αποφύγουν την εργασία. Φανταστείτε τον εαυτό σας να περιμένει όλη μέρα γνωρίζοντας ότι κάποιοι βασίζονται στο μεροκάματό σας. Πόσο ευγνώμονες θα ήσασταν αν τελικά βρίσκατε εργασία​—και πόση έκπληξη θα νιώθατε αν τα χρήματα που λαβαίνατε ως αμοιβή ήταν αρκετά για να θρέψετε την οικογένειά σας!

14. Ποιο πολύτιμο μάθημα παίρνουμε από την παραβολή του αμπελιού;

¹⁴ Τώρα ας επαναξιολογήσουμε τις ενέργειες του οικοδεσπότη. Εκείνος δεν κακοπλήρωσε κανέναν. Αντιθέτως, αναγνώρισε σε όλους τους εργάτες το δικαίωμα που είχαν να εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Αν και θα μπορούσε να σκεφτεί ότι βρισκόταν σε πλεονεκτική θέση, εφόσον υπήρχε μεγάλη προσφορά εργατών, δεν τους εκμεταλλεύτηκε προσφέροντάς τους λιγότερα από όσα δικαιούνταν. Όλοι οι εργάτες του επέστρεψαν στο σπίτι τους έχοντας αρκετά χρήματα για να θρέψουν την οικογένειά τους. Όταν λάβουμε υπόψη αυτές τις επιπρόσθετες λεπτομέρειες, η άποψή μας για τις ενέργειές του μπορεί να αλλάξει. Η απόφασή του φανέρωνε αγάπη, όχι αυθαίρετη κατάχρηση εξουσίας. Ποιο μάθημα παίρνουμε; Ότι αν λάβουμε υπόψη μερικά μόνο στοιχεία, μπορεί να καταλήξουμε σε  εσφαλμένο συμπέρασμα. Πράγματι, αυτή η παραβολή εξαίρει την ανωτερότητα της δικαιοσύνης του Θεού, η οποία δεν βασίζεται σε νομικές διατάξεις και στην προσωπική αξία των ανθρώπων και μόνο.

Η Οπτική μας Γωνία Μπορεί να Είναι Παραπλανητική ή Περιορισμένη

15. Γιατί θα μπορούσε να είναι παραπλανητική ή περιορισμένη η οπτική γωνία από την οποία κρίνουμε τι είναι δίκαιο και τι άδικο;

¹⁵ Ο δεύτερος παράγοντας που πρέπει να θυμόμαστε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση που μας φαίνεται άδικη είναι ότι η οπτική μας γωνία μπορεί να είναι παραπλανητική ή περιορισμένη. Μπορεί να είναι παραπλανητική εξαιτίας της ατέλειας, της προκατάληψης ή του πολιτιστικού υπόβαθρου. Επίσης, είναι περιορισμένη λόγω του ότι δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε κίνητρα και να γνωρίζουμε τι υπάρχει πράγματι στην καρδιά των ανθρώπων. Απεναντίας, ο Ιεχωβά και ο Ιησούς δεν υπόκεινται σε τέτοιους περιορισμούς.​—Παρ. 24:12· Ματθ. 9:4· Λουκ. 5:22.

16, 17. Για ποιον πιθανό λόγο δεν επέβαλε ο Ιεχωβά το νόμο του περί μοιχείας όταν ο Δαβίδ αμάρτησε με τη Βηθ-σαβεέ;

¹⁶ Ας αναλύσουμε την αφήγηση σχετικά με τη μοιχεία που διέπραξε ο Δαβίδ με τη Βηθ-σαβεέ. (2 Σαμ. 11:2-5) Σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο, αυτοί ήταν άξιοι θανάτου. (Λευιτ. 20:10· Δευτ. 22:22) Αν και ο Ιεχωβά τούς τιμώρησε, δεν επέβαλε το νόμο που είχε δώσει ο ίδιος. Μήπως αυτό ήταν άδικο από μέρους του; Μήπως μεταχειρίστηκε μεροληπτικά τον Δαβίδ και παρέκαμψε τα δίκαια κριτήριά Του; Έτσι νομίζουν μερικοί αναγνώστες της Γραφής.

¹⁷ Ωστόσο, ο συγκεκριμένος νόμος περί μοιχείας δόθηκε από τον Ιεχωβά σε ατελείς κριτές, οι οποίοι δεν ήταν σε θέση να διαβάζουν καρδιές. Παρά τους περιορισμούς τους, ο νόμος αυτός τους παρείχε τη δυνατότητα να αποδίδουν κρίση με συνέπεια. Εντούτοις, ο Ιεχωβά είναι σε θέση να διαβάζει καρδιές. (Γέν. 18:25· 1 Χρον. 29:17) Συνεπώς, δεν πρέπει να αναμένουμε ότι ο Ιεχωβά θα ήταν υποχρεωμένος να δεσμεύεται από έναν νόμο τον οποίο θέσπισε για ατελείς κριτές. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, δεν θα ήταν σαν να αναγκάζαμε κάποιον που έχει τέλεια όραση να φορέσει γυαλιά τα οποία είναι σχεδιασμένα για εκείνους που έχουν ελαττωματική όραση; Ο Ιεχωβά ήταν σε θέση να διαβάσει την καρδιά του Δαβίδ και της Βηθ-σαβεέ και να διακρίνει τη γνήσια μετάνοιά τους. Με αυτόν τον παράγοντα υπόψη, τους έκρινε ανάλογα​—δείχνοντας έλεος και αγάπη.

Συνεχίστε να Επιζητείτε τη Δικαιοσύνη του Ιεχωβά

18, 19. Τι θα μας βοηθήσει να μην κρίνουμε ποτέ τον Ιεχωβά με τα δικά μας κριτήρια δικαιοσύνης;

¹⁸ Έτσι λοιπόν, αν μερικές φορές βλέπουμε κάτι το οποίο νομίζουμε πως είναι άδικο από μέρους του Ιεχωβά​—είτε πρόκειται για Γραφική αφήγηση είτε για προσωπικό μας βίωμα—​ας μην κρίνουμε ποτέ τον Θεό με τα δικά μας κριτήρια δικαιοσύνης. Να θυμάστε ότι δεν γνωρίζουμε πάντα όλα τα στοιχεία και ότι η οπτική μας γωνία μπορεί να είναι παραπλανητική ή περιορισμένη. Μην ξεχνάτε ποτέ ότι «η οργή του ανθρώπου δεν απεργάζεται τη δικαιοσύνη του Θεού». (Ιακ. 1:19, 20) Με αυτόν τον τρόπο, η καρδιά μας ποτέ δεν θα “εξοργιστεί εναντίον του Ιεχωβά”.​—Παρ. 19:3.

¹⁹ Μιμούμενοι τον Ιησού, ας αναγνωρίζουμε πάντα ότι μόνο ο Ιεχωβά έχει το δικαίωμα να θέτει τα κριτήρια για το τι είναι δίκαιο και καλό. (Μάρκ. 10:17, 18) Να προσπαθείτε να αποκτάτε «ακριβή γνώση» όσον αφορά τα δικά του κριτήρια. (Ρωμ. 10:2· 2 Τιμ. 3:7) Αποδεχόμενοι αυτά τα κριτήρια και συμμορφώνοντας τη ζωή μας με το θέλημα του Ιεχωβά, δείχνουμε ότι επιζητούμε πρώτα «τη δικαιοσύνη του».​—Ματθ. 6:33.

[Υποσημείωση]

Θυμάστε;

• Γιατί είναι σημαντικό να επιζητούμε τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά;

• Ποιους δύο κινδύνους χρειάζεται να αποφεύγουμε;

• Πώς μπορούμε να επιζητούμε πρώτα τη δικαιοσύνη του Θεού;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ποιο μάθημα παίρνουμε από την παραβολή του Ιησού για τους δύο ανθρώπους που προσεύχονταν στο ναό;

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ήταν άδικο να αμειφθούν οι εργάτες της 11ης ώρας όσο εκείνοι που εργάστηκαν ολόκληρη την ημέρα;