«Να Φλέγεστε με το Πνεύμα»

«Να μη χασομεράτε στις ασχολίες σας. Να φλέγεστε με το πνεύμα. Να υπηρετείτε τον Ιεχωβά ως δούλοι».​—ΡΩΜ. 12:11.

1. Γιατί έκαναν οι Ισραηλίτες θυσίες ζώων και άλλες προσφορές;

Ο ΙΕΧΩΒΑ εκτιμάει τις πρόθυμες θυσίες που κάνουν οι υπηρέτες του για να εκφράσουν την αγάπη τους προς αυτόν και την υποταγή τους στο θέλημά του. Στους αρχαίους χρόνους, δεχόταν διάφορες θυσίες ζώων και άλλες προσφορές, τις οποίες έκαναν σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο οι Ισραηλίτες που ήθελαν να λάβουν συγχώρηση για τις αμαρτίες τους και να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους. Στη Χριστιανική εκκλησία, ο Ιεχωβά δεν απαιτεί από εμάς να προσφέρουμε τέτοιες επίσημες, υλικές θυσίες. Ο απόστολος Παύλος, όμως, στο 12ο κεφάλαιο της επιστολής του προς τους Χριστιανούς της Ρώμης, δείχνει ότι αναμένεται και από εμάς επίσης να προσφέρουμε θυσίες. Ας δούμε πώς συμβαίνει αυτό.

Ζωντανή Θυσία

2. Ως Χριστιανοί, πώς πρέπει να ζούμε, και τι περιλαμβάνει αυτό;

²Διαβάστε Ρωμαίους 12:1, 2. Στην αρχή της επιστολής του, ο Παύλος έδειξε καθαρά ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί, είτε Ιουδαίοι είτε Εθνικοί, ανακηρύσσονταν δίκαιοι ενώπιον του Θεού μέσω πίστης, όχι μέσω έργων. (Ρωμ. 1:16· 3:20-24) Στο 12ο κεφάλαιο, ο Παύλος εξηγεί ότι οι Χριστιανοί πρέπει να δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους ζώντας με αυτοθυσία. Για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να ανακαινίζουμε το νου μας. Λόγω της κληρονομημένης ατέλειας, υποκείμεθα στο «νόμο της αμαρτίας και του θανάτου». (Ρωμ. 8:2) Πρέπει, λοιπόν, να μεταμορφωνόμαστε, να “ανανεωνόμαστε στη δύναμη που ενεργοποιεί το νου μας”, αλλάζοντας ριζικά τις τάσεις μας. (Εφεσ. 4:23) Μια τέτοια ολοκληρωτική αλλαγή μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τη βοήθεια του Θεού και του πνεύματός του. Απαιτεί επίσης να καταβάλλουμε και εμείς έντονες προσπάθειες, χρησιμοποιώντας τη «δύναμη της λογικής» μας. Σημαίνει ότι κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να “μη διαπλαθόμαστε σύμφωνα με αυτό το σύστημα πραγμάτων” με τα διεφθαρμένα ήθη του, την εξαχρειωτική διασκέδασή του και το διεστραμμένο τρόπο σκέψης του.​—Εφεσ. 2:1-3.

3. Για ποιο λόγο ενασχολούμαστε με τις Χριστιανικές δραστηριότητες;

³ Ο Παύλος μάς παρακινεί επίσης να χρησιμοποιούμε τη «δύναμη της λογικής» μας για να αποδεικνύουμε στον εαυτό μας ποιο είναι «το καλό και ευπρόσδεκτο και τέλειο θέλημα του Θεού». Για ποιο λόγο διαβάζουμε τη Γραφή καθημερινά, στοχαζόμαστε αυτά που διαβάζουμε, προσευχόμαστε, παρακολουθούμε τις συναθροίσεις και συμμετέχουμε στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας; Μήπως επειδή μας παροτρύνουν οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας να το κάνουμε αυτό; Είναι αλήθεια ότι είμαστε ευγνώμονες για τις χρήσιμες υπενθυμίσεις των πρεσβυτέρων. Ωστόσο, ενασχολούμαστε με τις Χριστιανικές δραστηριότητες επειδή το πνεύμα του Θεού μάς υποκινεί να εκδηλώνουμε την εγκάρδια αγάπη μας για τον Ιεχωβά. Επιπλέον, είμαστε προσωπικά πεπεισμένοι ότι είναι θέλημα Θεού να συμμετέχουμε σε αυτές τις δραστηριότητες. (Ζαχ. 4:6· Εφεσ. 5:10) Χαιρόμαστε πολύ και νιώθουμε μεγάλη ικανοποίηση καθώς κατανοούμε ότι, ζώντας ως γνήσιοι Χριστιανοί, μπορούμε να είμαστε ευπρόσδεκτοι στον Θεό.

Ποικίλα Χαρίσματα

4, 5. Πώς πρέπει να χρησιμοποιούν οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι τα χαρίσματά τους;

⁴Διαβάστε Ρωμαίους 12:6-8, 11. Όπως εξηγεί ο Παύλος, «έχουμε χαρίσματα που διαφέρουν σύμφωνα με την παρ’ αξία καλοσύνη η οποία μας έχει δοθεί». Μερικά από τα χαρίσματα που αναφέρει ο Παύλος​—το να προτρέπει κανείς ή να προΐσταται—​αφορούν ιδιαίτερα τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους, στους οποίους δίνει τη νουθεσία να προΐστανται «με πραγματική θέρμη».

⁵ Η ίδια αυτή θέρμη πρέπει να γίνεται έκδηλη, όπως λέει ο Παύλος, στον τρόπο με τον οποίο οι  επίσκοποι υπηρετούν ως δάσκαλοι και επιτελούν «διακονία». Όπως υποδηλώνουν τα συμφραζόμενα, ο Παύλος εννοεί εδώ μια «διακονία» που επιτελείται μέσα στην εκκλησία, ή αλλιώς στο «ένα σώμα». (Ρωμ. 12:4, 5) Αυτή η διακονία είναι παρόμοια με τη διακονία που αναφέρεται στο εδάφιο Πράξεις 6:4, όπου οι απόστολοι δηλώνουν: «Εμείς θα αφοσιωθούμε στην προσευχή και στη διακονία του λόγου». Τι περιλαμβάνει αυτή η διακονία; Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι χρησιμοποιούν τα χαρίσματά τους για να εποικοδομούν τα μέλη της εκκλησίας. Δείχνουν ότι “ενασχολούνται με αυτή τη διακονία” όταν παρέχουν με θέρμη στην εκκλησία καθοδηγία και διδασκαλία από το Λόγο του Θεού. Γι’ αυτόν το λόγο, επιδίδονται με προσευχή στη μελέτη, στην έρευνα, στη διδασκαλία και στην ποίμανση. Οι επίσκοποι πρέπει να χρησιμοποιούν τα χαρίσματά τους ευσυνείδητα και να φροντίζουν τα πρόβατα «με χαρά».​—Ρωμ. 12:7, 8· 1 Πέτρ. 5:1-3.

6. Πώς μπορούμε να ακολουθήσουμε τη συμβουλή που δίνεται στο εδάφιο Ρωμαίους 12:11, το θεματικό εδάφιο αυτού του άρθρου;

⁶ Ο Παύλος δηλώνει στη συνέχεια: «Να μη χασομεράτε στις ασχολίες σας. Να φλέγεστε με το πνεύμα. Να υπηρετείτε τον Ιεχωβά ως δούλοι». Αν διακρίνουμε κάποια τάση για οκνηρία στη διακονία μας, ίσως είναι ανάγκη να αναθεωρήσουμε τις συνήθειες μελέτης μας και να προσευχόμαστε πιο έντονα και πιο συχνά ζητώντας το πνεύμα του Ιεχωβά, το οποίο μπορεί να μας βοηθήσει να καταπολεμήσουμε οποιαδήποτε χλιαρότητα και να ανανεώσουμε το ζήλο μας. (Λουκ. 11:9, 13· Αποκ. 2:4· 3:14, 15, 19) Το άγιο πνεύμα ωθούσε τους πρώτους Χριστιανούς να μιλούν με σθένος για «τα μεγαλεία του Θεού». (Πράξ. 2:4, 11) Παρόμοια, μπορεί να παρακινεί και εμάς να δείχνουμε ζήλο στη διακονία, να “φλεγόμαστε με το πνεύμα”.

Ταπεινοφροσύνη και Μετριοφροσύνη

7. Γιατί πρέπει να υπηρετούμε με ταπεινοφροσύνη και μετριοφροσύνη;

⁷Διαβάστε Ρωμαίους 12:3, 16. Τα χαρίσματα που μπορεί να έχουμε οφείλονται στην “παρ’ αξία καλοσύνη” του Ιεχωβά. Σε μια άλλη επιστολή του, ο Παύλος δηλώνει: «Το ότι έχουμε επαρκή προσόντα προέρχεται από τον Θεό». (2 Κορ. 3:5) Επομένως, δεν πρέπει να αποδίδουμε τη δόξα στον εαυτό μας. Πρέπει να αναγνωρίζουμε ταπεινά πως οτιδήποτε επιτυγχάνουμε στη διακονία μας οφείλεται στην ευλογία του Θεού και όχι στις δικές μας ικανότητες. (1 Κορ. 3:6, 7) Σε αρμονία με αυτό, ο Παύλος επισημαίνει: «Λέω σε όποιον είναι ανάμεσά σας να μη σκέφτεται για τον εαυτό του κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκέφτεται». Είναι απαραίτητο να έχουμε αυτοσεβασμό και να βρίσκουμε χαρά και ικανοποίηση στην υπηρεσία της Βασιλείας. Εντούτοις, το να είμαστε μετριόφρονες, δηλαδή να έχουμε συναίσθηση των περιορισμών μας, θα μας βοηθάει να μην είμαστε ισχυρογνώμονες. Αντί για αυτό, πρέπει να “σκεφτόμαστε έτσι ώστε να έχουμε σωφροσύνη”.

8. Πώς μπορούμε να μην είμαστε «φρόνιμοι κατά τη δική [μας] άποψη»;

⁸ Θα ήταν ανόητο να καυχιόμαστε για τα επιτεύγματά μας. Ο Θεός είναι αυτός «που το κάνει  να αυξάνει». (1 Κορ. 3:7) Ο Παύλος αναφέρει ότι ο Θεός έχει μοιράσει στο κάθε μέλος της εκκλησίας ένα «μέτρο πίστης». Αντί να νιώθουμε ανώτεροι, πρέπει να αναγνωρίζουμε αυτά που επιτυγχάνουν οι άλλοι σύμφωνα με το δικό τους μέτρο πίστης. Ο Παύλος λέει επίσης: «Να έχετε για τους άλλους το ίδιο φρόνημα όπως και για τον εαυτό σας». Σε μια άλλη επιστολή του, ο απόστολος μάς λέει να μην κάνουμε “τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρούμε τους άλλους ανώτερους από εμάς”. (Φιλιπ. 2:3) Χρειάζεται γνήσια ταπεινοφροσύνη και συνειδητή προσπάθεια για να αναγνωρίζουμε ότι ο καθένας από τους αδελφούς και τις αδελφές μας είναι ανώτερος από εμάς σε κάποιον τομέα. Η ταπεινοφροσύνη θα μας βοηθάει να μην είμαστε «φρόνιμοι κατά τη δική [μας] άποψη». Μολονότι τα προνόμια ειδικής υπηρεσίας μπορεί να στρέφουν τον προβολέα σε κάποια άτομα, όλοι μας θα βρίσκουμε μεγάλη χαρά στο να κάνουμε «ταπεινά πράγματα», ασήμαντες εργασίες που πολλές φορές περνούν απαρατήρητες από τους ανθρώπους.​—1 Πέτρ. 5:5.

Η Χριστιανική μας Ενότητα

9. Γιατί παρομοιάζει ο Παύλος τους γεννημένους από το πνεύμα Χριστιανούς με μέλη ενός σώματος;

⁹Διαβάστε Ρωμαίους 12:4, 5, 9, 10. Ο Παύλος παρομοιάζει τους χρισμένους Χριστιανούς με μέλη ενός σώματος που υπηρετούν ενωμένα κάτω από την Κεφαλή τους, τον Χριστό. (Κολ. 1:18) Υπενθυμίζει στους γεννημένους από το πνεύμα Χριστιανούς ότι το σώμα έχει πολλά μέλη με διαφορετικές λειτουργίες και ότι εκείνοι, “αν και πολλοί, είναι ένα σώμα σε ενότητα με τον Χριστό”. Με ανάλογο τρόπο, ο Παύλος πρότρεψε τους χρισμένους Χριστιανούς της Εφέσου: «Ας αυξηθούμε με αγάπη όσον αφορά όλα τα πράγματα σε αυτόν ο οποίος είναι η κεφαλή, ο Χριστός. Από αυτόν όλο το σώμα, με το να είναι αρμονικά συναρμολογημένο και φτιαγμένο για να συνεργάζεται μέσω κάθε άρθρωσης που παρέχει ό,τι είναι αναγκαίο, σύμφωνα με τη λειτουργία κάθε ιδιαίτερου μέλους στο κατάλληλο μέτρο, συμβάλλει στην αύξηση του σώματος για τη δική του εποικοδόμηση με αγάπη».​—Εφεσ. 4:15, 16.

10. Ποια εξουσία πρέπει να αναγνωρίζουν τα «άλλα πρόβατα»;

¹⁰ Αν και τα «άλλα πρόβατα» δεν ανήκουν στο σύνθετο σώμα του Χριστού, μπορούν να μάθουν πολλά από αυτόν τον παραλληλισμό. (Ιωάν. 10:16) Ο Παύλος αναφέρει ότι ο Ιεχωβά «υπέταξε κάτω από τα πόδια του [Χριστού] όλα [τα πράγματα] και τον έκανε κεφαλή πάνω σε όλα όσον αφορά την εκκλησία». (Εφεσ. 1:22) Σήμερα, τα άλλα πρόβατα συγκαταλέγονται σε «όλα» εκείνα τα πράγματα που έθεσε ο Ιεχωβά υπό την ηγεσία του Γιου του. Συμπεριλαμβάνονται επίσης στα «υπάρχοντα» που έχει εμπιστευτεί ο Χριστός στον “πιστό και φρόνιμο δούλο” του. (Ματθ. 24:45-47) Επομένως, όσοι έχουν επίγεια ελπίδα πρέπει να αναγνωρίζουν τον Χριστό ως Κεφαλή τους και να υποτάσσονται στον πιστό και φρόνιμο δούλο, στο Κυβερνών Σώμα του και στους διορισμένους επισκόπους μέσα στην εκκλησία. (Εβρ. 13:7, 17) Αυτό συμβάλλει στη Χριστιανική ενότητα.

11. Πού βασίζεται η ενότητά μας, και ποια άλλη συμβουλή έδωσε ο Παύλος;

¹¹ Αυτή η ενότητα βασίζεται στην αγάπη, τον “τέλειο δεσμό ενότητας”. (Κολ. 3:14) Στο 12ο κεφάλαιο της Επιστολής Προς τους Ρωμαίους, ο Παύλος το τονίζει αυτό λέγοντας ότι η αγάπη μας πρέπει να είναι «ανυπόκριτη» και ότι «με αδελφική αγάπη» πρέπει να νιώθουμε «τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον αλληλοσεβασμό. Ο απόστολος λέει: «Στην απόδοση αμοιβαίας τιμής, να παίρνετε την πρωτοβουλία». Βέβαια, δεν πρέπει να συγχέουμε την αγάπη με το συναισθηματισμό. Πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να διατηρούμε την εκκλησία καθαρή. Στα πλαίσια αυτής της συμβουλής του για την αγάπη, ο Παύλος προσθέτει: «Να αποστρέφεστε ό,τι είναι πονηρό, να προσκολλάστε σε ό,τι είναι καλό».

Η Πορεία της Φιλοξενίας

12. Τι μπορούμε να μάθουμε για την εκδήλωση φιλοξενίας από τους Χριστιανούς της αρχαίας Μακεδονίας;

¹²Διαβάστε Ρωμαίους 12:13. Η αγάπη μας για τους αδελφούς μας θα μας παρακινεί “να δίνουμε στους αγίους σύμφωνα με τις ανάγκες τους” και σύμφωνα με τη δυνατότητά μας. Ακόμα και αν οι υλικοί μας πόροι είναι περιορισμένοι, μπορούμε να μοιραζόμαστε αυτά που έχουμε. Αναφερόμενος στους Χριστιανούς της Μακεδονίας, ο Παύλος έγραψε: «Ενόσω ταλαιπωρούνταν στη  διάρκεια μιας μεγάλης δοκιμασίας, η αφθονία της χαράς τους και η βαθιά τους φτώχεια έκαναν να αφθονεί ο πλούτος της γενναιοδωρίας τους. Διότι σύμφωνα με την πραγματική δυνατότητά τους, ναι, το πιστοποιώ, πέρα από την πραγματική δυνατότητά τους ήταν αυτό, καθώς από μόνοι τους μας παρακαλούσαν με πολλές ικεσίες για το προνόμιο του να κάνουν προσφορά με καλοσύνη και για συμμετοχή στη διακονία που προορίζεται για τους αγίους [στην Ιουδαία]». (2 Κορ. 8:2-4) Μολονότι ήταν και οι ίδιοι φτωχοί, οι Χριστιανοί της Μακεδονίας ήταν πολύ γενναιόδωροι. Θεωρούσαν προνόμιο το να μοιραστούν τα αγαθά τους με τους άπορους αδελφούς τους στην Ιουδαία.

13. Τι σημαίνει το να “ακολουθούμε την πορεία της φιλοξενίας”;

¹³ Η έκφραση «να ακολουθείτε την πορεία της φιλοξενίας» είναι απόδοση μιας φράσης του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που υποδηλώνει την ανάληψη πρωτοβουλίας. Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα, αποδίδει αυτή τη φράση ως εξής: «Να επιδιώκετε να φιλοξενείτε». Η φιλοξενία εκδηλώνεται μερικές φορές με μια πρόσκληση σε γεύμα, κάτι που είναι αξιέπαινο όταν γίνεται από αγάπη. Αλλά αν αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία, θα βρίσκουμε και πολλούς άλλους τρόπους για να είμαστε φιλόξενοι. Παραδείγματος χάρη, αν τα υλικά μας μέσα ή οι δυνάμεις μας δεν μας επιτρέπουν να καλέσουμε άλλους σε γεύμα, το να τους προσφέρουμε ένα φλιτζάνι καφέ ή τσάι ή κάποιο αναψυκτικό αποτελεί επίσης εκδήλωση φιλοξενίας.

14. (α) Τι σημαίνει κατά κυριολεξία η λέξη «φιλοξενία»; (β) Πώς μπορούμε να εκδηλώνουμε το ενδιαφέρον μας για τους αλλοδαπούς στη διακονία;

¹⁴ Η φιλοξενία περιλαμβάνει τη στάση μας. Η λέξη «φιλοξενία» σημαίνει κατά κυριολεξία «αγάπη για τους ξένους». Τι αισθήματα τρέφουμε για τους ξένους​—για αυτούς που μας είναι άγνωστοι ή για τους αλλοδαπούς; Οι Χριστιανοί που αγωνίζονται να μάθουν μια ξένη γλώσσα για να κηρύττουν τα καλά νέα σε αλλοδαπούς που έχουν έρθει στον τομέα της εκκλησίας τους μπορούν πράγματι να συγκαταλεχθούν σε εκείνους που ακολουθούν την πορεία της φιλοξενίας. Ασφαλώς, πολλοί από εμάς δεν είναι σε θέση να μάθουν μια ξένη γλώσσα. Παρ’ όλα αυτά, όλοι μας μπορούμε να έχουμε ουσιαστική συμμετοχή στην υποβοήθηση των αλλοδαπών αν αξιοποιούμε το βιβλιάριο Καλά Νέα για τους Ανθρώπους Όλων των Εθνών, το οποίο περιέχει ένα Γραφικό άγγελμα σε πολλές γλώσσες. Έχετε δει εσείς καλά αποτελέσματα χρησιμοποιώντας αυτό το βιβλιάριο στη διακονία;

Κατανόηση για τους Άλλους

15. Πώς έδειξε ο Ιησούς με το παράδειγμά του τι περιλαμβάνεται στη συμβουλή του εδαφίου Ρωμαίους 12:15;

¹⁵Διαβάστε Ρωμαίους 12:15. Η συμβουλή που δίνει  ο Παύλος σε αυτό το εδάφιο μπορεί να συνοψιστεί σε δύο λέξεις: Δείξτε συμπόνια. Χρειάζεται να μάθουμε να καταλαβαίνουμε και να συμμεριζόμαστε τα αισθήματα των άλλων, είτε τη χαρά είτε τη λύπη τους. Αν φλεγόμαστε με το πνεύμα, θα είναι φανερό ότι χαιρόμαστε με τη χαρά τους ή ότι λυπόμαστε με τη λύπη τους. Όταν 70 μαθητές του Χριστού επέστρεψαν χαρούμενοι από μια εκστρατεία κηρύγματος και ανέφεραν τα καλά αποτελέσματα που είχαν, ο ίδιος ο Ιησούς «ένιωσε αγαλλίαση μέσω του αγίου πνεύματος». (Λουκ. 10:17-21) Συμμερίστηκε τη χαρά τους. Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς “έκλαψε με όσους έκλαιγαν” όταν πέθανε ο φίλος του ο Λάζαρος.​—Ιωάν. 11:32-35.

16. Πώς μπορούμε να δείχνουμε κατανόηση για τους άλλους, και ποιοι ιδιαίτερα χρειάζεται να το κάνουν αυτό;

¹⁶ Επιθυμία μας είναι να ακολουθούμε το παράδειγμα συμπόνιας που έθεσε ο Ιησούς. Όταν κάποιος συγχριστιανός μας χαίρεται, θέλουμε να συμμεριζόμαστε τη χαρά του. Παρόμοια, πρέπει να είμαστε ευαίσθητοι στον πόνο και στη θλίψη των αδελφών μας. Πολλές φορές, μπορούμε να προσφέρουμε μεγάλη ανακούφιση στους ομοπίστους μας που υποφέρουν συναισθηματικά αν αφιερώνουμε χρόνο για να τους ακούμε με γνήσια συμπόνια. Μερικές φορές δε, ίσως συγκινηθούμε τόσο πολύ καθώς συμπάσχουμε ειλικρινά μαζί τους ώστε να μας έρθουν δάκρυα στα μάτια. (1 Πέτρ. 1:22) Οι πρεσβύτεροι ιδιαίτερα πρέπει να ακολουθούν τη συμβουλή που δίνει ο Παύλος για την εκδήλωση συμπόνιας.

17. Τι έχουμε μάθει ως τώρα από το 12ο κεφάλαιο της Επιστολής Προς τους Ρωμαίους, και τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁷ Τα εδάφια που έχουμε δει ως τώρα από το 12ο κεφάλαιο της Επιστολής Προς τους Ρωμαίους μας έδωσαν συμβουλή που εφαρμόζεται στην προσωπική μας ζωή ως Χριστιανών και στη σχέση μας με τους αδελφούς μας. Στο επόμενο άρθρο, θα εξετάσουμε τα υπόλοιπα εδάφια αυτού του κεφαλαίου, τα οποία αναλύουν πώς πρέπει να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους έξω από τη Χριστιανική εκκλησία, ακόμη και αυτούς που μας εναντιώνονται και μας διώκουν.

Ως Ανασκόπηση

• Πώς δείχνουμε ότι “φλεγόμαστε με το πνεύμα”;

• Γιατί πρέπει να υπηρετούμε τον Θεό με ταπεινοφροσύνη και μετριοφροσύνη;

• Με ποιους τρόπους μπορούμε να δείχνουμε συμπόνια στους ομοπίστους μας;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνες στη σελίδα 4]

Για ποιο λόγο ενασχολούμαστε με αυτές τις Χριστιανικές δραστηριότητες;

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Πώς μπορεί ο καθένας μας να βοηθήσει ώστε να μπορέσουν οι αλλοδαποί να μάθουν για τη Βασιλεία;