Κύρια Σημεία από τις Επιστολές Προς τον Τίτο, Προς τον Φιλήμονα και Προς τους Εβραίους
Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός
Κύρια Σημεία από τις Επιστολές Προς τον Τίτο, Προς τον Φιλήμονα και Προς τους Εβραίους
ΛΙΓΟ καιρό μετά την απελευθέρωσή του από την πρώτη φυλάκισή του στη Ρώμη το 61 Κ.Χ., ο απόστολος Παύλος επισκέπτεται την Κρήτη. Παρατηρώντας την πνευματική κατάσταση των εκκλησιών εκεί, αφήνει τον Τίτο για να τις ενισχύσει. Αργότερα, πιθανώς από τη Μακεδονία, ο Παύλος γράφει μια επιστολή προς τον Τίτο για να τον καθοδηγήσει ως προς τα καθήκοντά του και να δώσει αποστολικό κύρος στο έργο του.
Νωρίτερα, λίγο προτού αποφυλακιστεί το 61 Κ.Χ., ο Παύλος έγραψε μια επιστολή προς τον Φιλήμονα, Χριστιανό αδελφό που ζούσε στις Κολοσσές. Πρόκειται για μια προσωπική έκκληση σε έναν φίλο.
Γύρω στο 61 Κ.Χ., ο Παύλος έγραψε και μια επιστολή προς τους Εβραίους πιστούς στην Ιουδαία η οποία δείχνει την ανωτερότητα της Χριστιανοσύνης έναντι του Ιουδαϊκού συστήματος. Και οι τρεις επιστολές περιέχουν πολύτιμες συμβουλές για εμάς.—Εβρ. 4:12.
ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΥΓΙΕΙΣ
Αφού παρέχει καθοδήγηση σχετικά με τους «διορισμούς πρεσβυτέρων στη μια πόλη μετά την άλλη», ο Παύλος συμβουλεύει τον Τίτο να “ελέγχει [τους ανυπότακτους] με αυστηρότητα, για να είναι υγιείς στην πίστη”. Νουθετεί όλους στις εκκλησίες της Κρήτης “να αποκηρύξουν την ασέβεια . . . και να ζήσουν με σωφροσύνη”.—Τίτο 1:5, 10-13· 2:12.
Ο Παύλος δίνει περαιτέρω συμβουλές για να βοηθήσει τους αδελφούς στην Κρήτη να παραμείνουν πνευματικά υγιείς. Συμβουλεύει τον Τίτο να “αποφεύγει τα ανόητα ερωτήματα . . . και τις διαμάχες σχετικά με το Νόμο”.—Τίτο 3:9.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
1:15—Πώς μπορούν «τα πάντα» να είναι «καθαρά στους καθαρούς», αλλά ακάθαρτα στους «μολυσμένους και απίστους»; Για να βρούμε την απάντηση πρέπει να καταλάβουμε τι εννοούσε ο Παύλος με την έκφραση «τα πάντα». Ο Παύλος μιλούσε, όχι για πράγματα που καταδικάζονται ευθέως στο γραπτό Λόγο του Θεού, αλλά για ζητήματα στα οποία οι Γραφές αφήνουν στους πιστούς περιθώρια για ποικίλες επιλογές. Για ένα άτομο του οποίου ο τρόπος σκέψης εναρμονίζεται με τους κανόνες του Θεού, τέτοια πράγματα είναι καθαρά. Το αντίθετο συμβαίνει με κάποιον του οποίου ο τρόπος σκέψης είναι διαστρεβλωμένος και η συνείδηση μολυσμένη. a
3:5—Πώς “σώζονται μέσω λουτρού” και “ανακαινίζονται με άγιο πνεύμα” οι χρισμένοι Χριστιανοί; “Σώζονται μέσω λουτρού” με την έννοια ότι ο Θεός τούς έλουσε, δηλαδή τους καθάρισε, με το αίμα του Ιησού με βάση την αξία της λυτρωτικής θυσίας. “Ανακαινίζονται με άγιο πνεύμα” επειδή έχουν γίνει «νέα δημιουργία» ως γεννημένοι από το πνεύμα γιοι του Θεού.—2 Κορ. 5:17.
Μαθήματα για Εμάς:
1:10-13· 2:15. Οι Χριστιανοί επίσκοποι πρέπει να εκδηλώνουν θάρρος διορθώνοντας ό,τι είναι εσφαλμένο μέσα στην εκκλησία.
2:3-5. Όπως τον πρώτο αιώνα, έτσι και σήμερα οι ώριμες Χριστιανές αδελφές χρειάζεται να «είναι ευλαβείς στη συμπεριφορά, όχι συκοφάντριες ούτε υποδουλωμένες σε πολύ κρασί, άτομα που διδάσκουν το καλό». Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να είναι αποτελεσματικές καθώς νουθετούν σε προσωπική βάση «τις νεαρές γυναίκες» της εκκλησίας.
3:8, 14. Αν έχουμε “το νου μας προσηλωμένο στο να εμμένουμε σε καλά έργα”, αυτό είναι “καλό και ωφέλιμο” επειδή μας βοηθάει να είμαστε καρποφόροι στην υπηρεσία του Θεού και μας κρατάει χωρισμένους από τον πονηρό κόσμο.
ΝΑ ΠΡΟΤΡΕΠΕΤΕ «ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ»
Ο Φιλήμων επαινείται για το ότι αποτελεί παράδειγμα όσον αφορά «την αγάπη και την πίστη». Το ότι είναι πηγή αναζωογόνησης για τους συγχριστιανούς του έχει δώσει στον Παύλο «πολλή χαρά και παρηγοριά».—Φιλήμ. 4, 5, 7.
Θέτοντας το παράδειγμα για όλους τους επισκόπους, ο Παύλος χειρίζεται το ευαίσθητο ζήτημα σχετικά με τον Ονήσιμο δίνοντας, όχι προσταγή, αλλά προτροπή «με βάση την αγάπη». Λέει στον Φιλήμονα: «Έχοντας εμπιστοσύνη στη συνεργασία σου, γράφω σε εσένα, γνωρίζοντας ότι θα κάνεις και περισσότερα από αυτά που λέω».—Φιλήμ. 8, 9, 21.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
10, 11, 18—Πώς ο προηγουμένως “άχρηστος” Ονήσιμος έγινε “χρήσιμος”; Ο Ονήσιμος ήταν ένας απρόθυμος δούλος ο οποίος δραπέτευσε από το σπιτικό του Φιλήμονα στις Κολοσσές και διέφυγε στη Ρώμη. Είναι επίσης πιθανό ότι ο Ονήσιμος έκλεψε από τον κύριό του για να καλύψει τα έξοδα αυτού του ταξιδιού, απόστασης 1.400 χιλιομέτρων. Όντως, ήταν άχρηστος στον Φιλήμονα. Ωστόσο, στη Ρώμη ο Ονήσιμος βοηθήθηκε από τον Παύλο να γίνει Χριστιανός. Τώρα, ως πνευματικός αδελφός, αυτός ο προηγουμένως “άχρηστος” δούλος έγινε “χρήσιμος”.
15, 16—Γιατί δεν ζήτησε ο Παύλος από τον Φιλήμονα να απελευθερώσει τον Ονήσιμο; Ο Παύλος ήθελε να είναι αυστηρά προσηλωμένος στην αποστολή που είχε να “κηρύττει τη βασιλεία του Θεού και να διδάσκει τα σχετικά με τον Κύριο Ιησού Χριστό”. Ως εκ τούτου, επέλεγε να μην αναμειγνύεται σε κοινωνικά ζητήματα, όπως εκείνα που αφορούσαν τη δουλεία.—Πράξ. 28:31.
Μαθήματα για Εμάς:
2. Ο Φιλήμων διέθετε το σπίτι του για Χριστιανικές συναθροίσεις. Είναι προνόμιο να διεξάγεται μια συνάθροιση για υπηρεσία αγρού στο σπίτι μας.—Ρωμ. 16:5· Κολ. 4:15.
4-7. Πρέπει να παίρνουμε την πρωτοβουλία να επαινούμε τους ομοπίστους μας που είναι υποδειγματικοί στην πίστη και στην αγάπη.
15, 16. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στις δυσμενείς εξελίξεις της ζωής να μας προξενούν υπερβολική ανησυχία. Τα αποτελέσματα μπορούν να αποβούν ωφέλιμα, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ονήσιμου.
21. Ο Παύλος ανέμενε από τον Φιλήμονα να συγχωρήσει τον Ονήσιμο. Παρόμοια, αναμένεται και από εμάς να είμαστε συγχωρητικοί απέναντι σε κάποιον αδελφό ο οποίος μπορεί να μας έχει προσβάλλει.—Ματθ. 6:14.
“ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΕΙΤΕ ΕΝΤΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ”
Για να αποδείξει ότι η πίστη στη θυσία του Ιησού είναι ανώτερη από τα έργα του Νόμου, ο Παύλος εξαίρει την εξοχότητα του Ιδρυτή της Χριστιανοσύνης, την ιεροσύνη του, τη θυσία του και τη νέα διαθήκη. (Εβρ. 3:1-3· 7:1-3, 22· 8:6· 9:11-14, 25, 26) Αυτή η γνώση πρέπει οπωσδήποτε να βοήθησε τους Εβραίους Χριστιανούς να υπομείνουν το διωγμό που υφίσταντο στα χέρια των Ιουδαίων. Ο Παύλος παροτρύνει τους Εβραίους ομοπίστους του να “προχωρούν εντατικά προς την ωριμότητα”.—Εβρ. 6:1.
Πόσο σημαντική είναι η πίστη υπό τη Χριστιανική διευθέτηση; «Χωρίς πίστη είναι αδύνατον να . . . ευαρεστήσει κανείς [τον Θεό]», γράφει ο Παύλος. Μάλιστα, παροτρύνει τους Εβραίους: «Ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας», κάνοντάς το αυτό με πίστη.—Εβρ. 11:6· 12:1.
Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:
2:14, 15—Μήπως το γεγονός ότι ο Σατανάς «έχει τα μέσα να προξενεί το θάνατο» δείχνει ότι αυτός μπορεί να προκαλέσει τον πρόωρο θάνατο οποιουδήποτε ατόμου επιλέξει; Όχι, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εντούτοις, από το ξεκίνημα της πονηρής πορείας του Σατανά στην Εδέμ, τα ψέματά του προξενούν το θάνατο επειδή ο Αδάμ αμάρτησε και κληροδότησε την αμαρτία και το θάνατο στην ανθρώπινη οικογένεια. (Ρωμ. 5:12) Επιπλέον, τα επίγεια όργανα του Σατανά έχουν επιφέρει διωγμό στους υπηρέτες του Θεού μέχρι θανάτου, όπως έκαναν και στον Ιησού. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο Σατανάς κατέχει απεριόριστη δύναμη για να θανατώνει οποιονδήποτε θέλει. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα είχε αναμφίβολα εξαλείψει τους λάτρεις του Ιεχωβά εδώ και πολύ καιρό. Ο Ιεχωβά προστατεύει το λαό του ως ομάδα και δεν επιτρέπει στον Σατανά να τους εξοντώσει. Ακόμη και αν ο Θεός επιτρέπει να πεθαίνουν ορισμένοι από εμάς εξαιτίας των επιθέσεων του Σατανά, μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Θεός θα αναιρέσει οποιαδήποτε βλάβη υποστούμε.
4:9-11—Πώς “εισερχόμαστε στην ανάπαυση του Θεού”; Στο τέλος των έξι ημερών της δημιουργίας, ο Θεός αναπαύτηκε από τα δημιουργικά του έργα, όντας πεπεισμένος ότι ο σκοπός του όσον αφορά τη γη και την ανθρωπότητα θα εκπληρωνόταν. (Γέν. 1:28· 2:2, 3) Εμείς “εισερχόμαστε σε εκείνη την ανάπαυση” όταν εγκαταλείπουμε τα έργα αυτοδικαίωσης και αποδεχόμαστε την προμήθεια του Θεού για τη σωτηρία μας. Όταν ασκούμε πίστη στον Ιεχωβά και ακολουθούμε υπάκουα τον Γιο του αντί να επιδιώκουμε ιδιοτελή συμφέροντα, απολαμβάνουμε καθημερινά ευλογίες που μας προσφέρουν αναζωογόνηση και ανάπαυση.—Ματθ. 11:28-30.
9:16—Ποιος είναι “ο ανθρώπινος διαθέτης” της νέας διαθήκης; Ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός της νέας διαθήκης, ενώ ο Ιησούς είναι “ο ανθρώπινος διαθέτης”. Ο Ιησούς είναι ο Μεσίτης αυτής της διαθήκης και, μέσω του θανάτου του, προμήθευσε τη θυσία που απαιτούνταν για την επικύρωσή της.—Λουκ. 22:20· Εβρ. 9:15.
11:10, 13-16—Ποια «πόλη» περίμενε ο Αβραάμ; Δεν επρόκειτο για κατά γράμμα πόλη αλλά για συμβολική. Ο Αβραάμ περίμενε την «ουράνια Ιερουσαλήμ» η οποία απαρτίζεται από τον Χριστό Ιησού και τους 144.000 συγκυβερνήτες του. Αυτοί οι συγκυβερνήτες στην ουράνια δόξα τους αναφέρονται επίσης ως “η άγια πόλη, η Νέα Ιερουσαλήμ”. (Εβρ. 12:22· Αποκ. 14:1· 21:2) Ο Αβραάμ απέβλεπε σε ζωή κάτω από τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού.
12:2—Ποια ήταν η «χαρά που είχε τεθεί μπροστά [στον Ιησού]» για την οποία «υπέμεινε ξύλο βασανισμού»; Ήταν η χαρά τού να βλέπει τι θα επιτελούσε η διακονία του—πράγματα όπως ο αγιασμός του ονόματος του Ιεχωβά, η δικαίωση της κυριαρχίας του Θεού και η απολύτρωση της ανθρώπινης οικογένειας από το θάνατο. Επίσης, ο Ιησούς απέβλεπε στην ανταμοιβή τού να κυβερνήσει ως Βασιλιάς και να υπηρετήσει ως Αρχιερέας προς όφελος της ανθρωπότητας.
13:20—Γιατί αναφέρεται ότι η νέα διαθήκη είναι “αιώνια”; Για τρεις λόγους: (1) Δεν θα αντικατασταθεί ποτέ, (2) τα οφέλη της είναι μόνιμα και (3) τα «άλλα πρόβατα» θα συνεχίσουν να ωφελούνται από τη διευθέτηση της νέας διαθήκης έπειτα από τον Αρμαγεδδώνα.—Ιωάν. 10:16.
Μαθήματα για Εμάς:
5:14. Πρέπει να είμαστε επιμελείς σπουδαστές του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, και να εφαρμόζουμε όσα μαθαίνουμε από αυτόν. Δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για να έχουμε τις “δυνάμεις της αντίληψής μας γυμνασμένες για να διακρίνουμε και το ορθό και το εσφαλμένο”.—1 Κορ. 2:10.
6:17-19. Το να βασίζουμε γερά την ελπίδα μας στην υπόσχεση του Θεού και στον όρκο του θα μας βοηθάει να μην παρεκκλίνουμε από το να περπατάμε στην οδό της αλήθειας.
12:3, 4. Αντί να “κουραζόμαστε και να εξαντλούμαστε στις ψυχές μας” εξαιτίας μικρών δοκιμασιών ή εναντίωσης που ίσως αντιμετωπίζουμε, πρέπει να προοδεύουμε προς την ωριμότητα και να βελτιώνουμε την ικανότητά μας να υπομένουμε δοκιμασίες. Πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να αντισταθούμε «μέχρις αίματος», δηλαδή μέχρι θανάτου.—Εβρ. 10:36-39.
12:13-15. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε “δηλητηριώδη ρίζα”, δηλαδή σε οποιουσδήποτε μέσα στην εκκλησία που επικρίνουν τον τρόπο με τον οποίο γίνονται τα πράγματα, να μας εμποδίσει “να κάνουμε ευθείς δρόμους για τα πόδια μας”.
12:26-28. Τα “πράγματα που είναι κατασκευασμένα” από άλλα χέρια και όχι από τα χέρια του Θεού—δηλαδή ολόκληρο το παρόν σύστημα πραγμάτων, ακόμη και ο πονηρός “ουρανός”—θα κλονιστούν και θα πάψουν να υπάρχουν. Όταν συμβεί αυτό, μόνο «τα πράγματα που δεν κλονίζονται», δηλαδή η Βασιλεία και οι υποστηρικτές της, θα παραμείνουν. Πόσο ζωτικό είναι να διακηρύττουμε με ζήλο τη Βασιλεία και να ζούμε σύμφωνα με τις αρχές της!
13:7, 17. Αν προσέχουμε αυτή τη νουθεσία που μας καλεί να είμαστε υπάκουοι και υποτακτικοί στους επισκόπους της εκκλησίας, θα βοηθούμαστε να εκδηλώνουμε συνεργατικό πνεύμα.
[Υποσημείωση]