Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός

Κύρια Σημεία από τις Επιστολές Προς τους Κορινθίους

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ανησυχεί βαθιά για την πνευματική ευημερία της εκκλησίας της Κορίνθου. Έχει ακούσει ότι υπάρχουν διενέξεις μεταξύ των αδελφών εκεί. Η ανηθικότητα γίνεται ανεκτή. Επίσης, η εκκλησία έχει γράψει στον Παύλο, ρωτώντας τον για ορισμένα ζητήματα. Γι’ αυτό γύρω στο 55 Κ.Χ., ενόσω ο Παύλος βρίσκεται στην Έφεσο κατά τη διάρκεια της τρίτης ιεραποστολικής του περιοδείας, γράφει την πρώτη από τις δύο επιστολές του προς τους Κορινθίους.

Η δεύτερη επιστολή γράφεται προφανώς λίγους μόνο μήνες αργότερα, σε συνέχεια της πρώτης. Εφόσον οι συνθήκες που επικρατούσαν τόσο εντός όσο και εκτός της εκκλησίας της Κορίνθου του πρώτου αιώνα μοιάζουν από πολλές απόψεις με τις συνθήκες της εποχής μας, το άγγελμα των επιστολών του Παύλου προς τους Κορινθίους έχει μεγάλη αξία για εμάς.​—Εβρ. 4:12.

“ΝΑ ΜΕΝΕΤΕ ΑΓΡΥΠΝΟΙ, ΝΑ ΣΤΕΚΕΣΤΕ ΣΤΑΘΕΡΟΙ, ΝΑ ΓΙΝΕΣΤΕ ΚΡΑΤΑΙΟΙ”

(1 Κορ. 1:​1–16:24)

«Να είστε όλοι ομόφωνοι σε αυτά που λέτε», προτρέπει ο Παύλος. (1 Κορ. 1:​10) Δεν υπάρχει “άλλο θεμέλιο εκτός από τον Ιησού Χριστό”, θεμέλιο στο οποίο οικοδομούνται οι Χριστιανικές ιδιότητες. (1 Κορ. 3:​11-13) Σχετικά με κάποιον πόρνο που υπήρχε στην εκκλησία, ο Παύλος λέει: «Να απομακρύνετε τον πονηρό άνθρωπο από ανάμεσά σας». (1 Κορ. 5:​13) «Το σώμα δεν είναι για πορνεία», λέει, «αλλά για τον Κύριο».​—1 Κορ. 6:13.

Απαντώντας σε “αυτά για τα οποία έγραψαν”, ο Παύλος παρέχει ωφέλιμες συμβουλές όσον αφορά το γάμο και την αγαμία. (1 Κορ. 7:1) Αφού κάνει σχόλια για τη Χριστιανική ηγεσία, για την τάξη στις Χριστιανικές συναθροίσεις και για τη βεβαιότητα της ανάστασης, ο Παύλος δίνει την εξής προτροπή: «Να μένετε άγρυπνοι, να στέκεστε σταθεροί στην πίστη, να ενεργείτε σαν άντρες, να γίνεστε κραταιοί».​—1 Κορ. 16:13.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

1:​21​—Χρησιμοποιεί πράγματι ο Ιεχωβά την “ανοησία” για να σώσει εκείνους που πιστεύουν; Όχι. Εντούτοις, εφόσον «ο κόσμος μέσω της σοφίας του δεν γνώρισε τον Θεό», ό,τι χρησιμοποιεί εκείνος για να σώσει τους ανθρώπους φαίνεται ανόητο για τον κόσμο.​—Ιωάν. 17:25.

5:​5​—Με ποια έννοια “παραδίδεται ο [πονηρός] άνθρωπος στον Σατανά για την καταστροφή της σάρκας, προκειμένου να σωθεί το πνεύμα”; Όταν κάποιος ο οποίος διαπράττει αμετανόητα χονδροειδή αμαρτία αποκόπτεται από την εκκλησία, γίνεται ξανά μέρος του πονηρού  κόσμου του Σατανά. (1 Ιωάν. 5:​19) Επομένως, λέγεται ότι παραδίδεται στον Σατανά. Η αποβολή αυτού του ατόμου οδηγεί στην καταστροφή, δηλαδή στην απομάκρυνση, του φθοροποιού στοιχείου από την εκκλησία καθώς και στη διατήρηση του πνεύματός της, ή αλλιώς της κυρίαρχης στάσης της.​—2 Τιμ. 4:22.

7:​33, 34​—Ποια είναι «τα πράγματα του κόσμου» για τα οποία ανησυχούν οι παντρεμένοι, άντρες ή γυναίκες; Ο Παύλος αναφερόταν στα συνηθισμένα πράγματα της ζωής με τα οποία χρειάζεται να ασχολούνται οι παντρεμένοι Χριστιανοί. Σε αυτά περιλαμβάνονται η τροφή, τα ρούχα και η στέγη, αλλά αποκλείονται τα κακά πράγματα αυτού του κόσμου, τα οποία οι Χριστιανοί αποφεύγουν.​—1 Ιωάν. 2:​15-17.

11:​26​—Πόσο συχνά πρέπει να τηρείται η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού, και μέχρι πότε; Ο Παύλος δεν εννοούσε ότι η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού έπρεπε να τηρείται συχνά. Η λέξη ὁσάκις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, η οποία αποδίδεται σε αυτό το εδάφιο «όποτε», σημαίνει «όσες φορές» ή «κάθε φορά που». Άρα, ο Παύλος εννοούσε ότι κάθε φορά που οι χρισμένοι Χριστιανοί παίρνουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης, μία φορά το χρόνο, στις 14 Νισάν, “εξαγγέλλουν το θάνατο του Κυρίου”. Το κάνουν αυτό «ωσότου [εκείνος] έρθει», δηλαδή ωσότου τους δεχτεί στους ουρανούς μέσω ανάστασης.​—1 Θεσ. 4:​14-17.

13:​13​—Με ποια έννοια είναι η αγάπη μεγαλύτερη από την πίστη και την ελπίδα; Όταν τα “πράγματα για τα οποία ελπίζει κανείς” βγαίνουν αληθινά και «η βεβαιωμένη προσδοκία» για αυτά πραγματοποιείται, κάποιες πτυχές της πίστης και της ελπίδας παύουν να υπάρχουν. (Εβρ. 11:1) Η αγάπη είναι μεγαλύτερη από την πίστη και την ελπίδα με την έννοια ότι παραμένει για πάντα.

15:​29​—Τι σημαίνει το ότι κάποιοι «βαφτίζονται με σκοπό να γίνουν νεκροί»; Ο Παύλος δεν συνέστησε να βαφτίζονται ζωντανοί άνθρωποι για λογαριασμό εκείνων που πέθαναν αβάφτιστοι. Ο Παύλος αναφέρεται εδώ στη βύθιση των χρισμένων με το πνεύμα Χριστιανών σε μια πορεία ζωής κατά την οποία διακρατούν την ακεραιότητά τους μέχρι το θάνατό τους και την επακόλουθη ανάστασή τους σε πνευματική ζωή.

Μαθήματα για Εμάς:

1:26-31· 3:3-9· 4:7. Το να καυχιόμαστε ταπεινά για τον Ιεχωβά, και όχι για τον εαυτό μας, προάγει την ενότητα στην εκκλησία.

2:3-5. Ενόσω έδινε μαρτυρία στην Κόρινθο, η οποία ήταν κέντρο της ελληνικής φιλοσοφίας και παιδείας, ο Παύλος ίσως ανησυχούσε για το αν θα κατάφερνε να πείσει τους ακροατές του. Ωστόσο, δεν επέτρεψε σε καμία αδυναμία ή φόβο που μπορεί να είχε να τον εμποδίσει να επιτελέσει τη θεόδοτη διακονία του. Παρόμοια, εμείς δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε ασυνήθιστες καταστάσεις να μας κάνουν να διστάζουμε να διακηρύξουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Μπορούμε να αποβλέπουμε με πεποίθηση στον Ιεχωβά για βοήθεια, όπως έκανε και ο Παύλος.

2:16. Το να έχουμε «το νου του Χριστού» σημαίνει να γνωρίζουμε τον τρόπο σκέψης του, να σκεφτόμαστε όπως εκείνος, να κατανοούμε πλήρως την προσωπικότητά του και να μιμούμαστε το παράδειγμά του. (1 Πέτρ. 2:​21· 4:1) Πόσο σημαντικό είναι να μελετάμε προσεκτικά τη ζωή και τη διακονία του Ιησού!

3:​10-​15· 4:​17. Πρέπει να αναλύουμε και να βελτιώνουμε την ικανότητά μας στη διδασκαλία και στη μαθήτευση. (Ματθ. 28:​19, 20) Αν δεν διδάσκουμε καλά, ο σπουδαστής μας ίσως να μην αντέξει στις δοκιμές της πίστης, και εμείς ίσως να υποστούμε μια απώλεια τόσο οδυνηρή ώστε η σωτηρία μας να είναι “σαν μέσα από φωτιά”.

6:​18. Το να “φεύγουμε από την πορνεία” σημαίνει να αποφεύγουμε, όχι μόνο τη διάπραξη πορνείας αυτή καθαυτή, αλλά επίσης την πορνογραφία, την ηθική ακαθαρσία, τις σεξουαλικές φαντασιώσεις, το φλερτ​—οτιδήποτε μπορεί να οδηγήσει σε πορνεία.​—Ματθ. 5:​28· Ιακ. 3:17.

7:​29. Οι γαμήλιοι σύντροφοι πρέπει να προσέχουν να μην είναι τόσο απορροφημένοι από τη σχέση τους ώστε τα συμφέροντα της Βασιλείας να παίρνουν δεύτερη θέση στη ζωή τους.

10:​8-11. Ο Ιεχωβά προσβλήθηκε πολύ όταν ο Ισραήλ γόγγυσε κατά του Μωυσή και του Ααρών. Εμείς είναι σοφό να προσέχουμε να μην αναπτύξουμε τη συνήθεια του γογγυσμού.

 16:2. Οι χρηματικές μας συνεισφορές για την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας θα γίνονται με συνέπεια αν κάνουμε σχέδια εκ των προτέρων και συνεισφέρουμε συστηματικά.

“ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΝΕΣΤΕ”

(2 Κορ. 1:​1–13:14)

Ο Παύλος λέει στους Κορινθίους ότι πρέπει να “συγχωρήσουν με καλοσύνη και να παρηγορήσουν” έναν μετανοημένο παραβάτη ο οποίος έχει δεχτεί επίπληξη. Παρότι η πρώτη του επιστολή τούς είχε λυπήσει, ο Παύλος δηλώνει ότι είναι χαρούμενος επειδή εκείνοι “λυπήθηκαν προς μετάνοια”.​—2 Κορ. 2:6, 7· 7:8, 9.

“Όπως αφθονούν στο καθετί”, ο Παύλος παροτρύνει τους Κορινθίους να δίνουν επίσης άφθονα. Αφού απαντάει στους εναντίους του, δίνει την εξής τελική συμβουλή σε όλους: «Να χαίρεστε, να διορθώνεστε, να παρηγορείστε, να σκέφτεστε το ίδιο, να ζείτε ειρηνικά».​—2 Κορ. 8:7· 13:11.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

2:​15, 16​—Πώς είμαστε «ευωδιά του Χριστού»; Αυτό συμβαίνει επειδή προσκολλούμαστε στη Γραφή και συμμετέχουμε στη μετάδοση του αγγέλματός της. Αν και ένα τέτοιο «άρωμα» μπορεί να είναι αηδιαστικό για άδικα άτομα, είναι ευωδιαστό για τον Ιεχωβά και για όσους έχουν ειλικρινή καρδιά.

5:​16​—Με ποια έννοια οι χρισμένοι Χριστιανοί “δεν γνωρίζουν κανέναν άνθρωπο σύμφωνα με τη σάρκα”; Αυτοί δεν βλέπουν τους ανθρώπους με σαρκικό τρόπο, δείχνοντας δηλαδή εύνοια με βάση τον πλούτο, τη φυλή ή την εθνική προέλευση. Το σημαντικό για αυτούς είναι η πνευματική σχέση που έχουν με τους ομοπίστους τους.

11:1, 16· 12:​11​—Μήπως μίλησε παράλογα ο Παύλος στους Κορινθίους; Όχι. Ωστόσο, μπορεί να φαινόταν σε μερικούς ότι ήταν κομπαστής και παράλογος λόγω των όσων αναγκάστηκε να πει για να υπερασπίσει την αποστολική του ιδιότητα.

12:​1-4​—Ποιος «αρπάχθηκε στον παράδεισο»; Εφόσον η Γραφή δεν αναφέρει κανένα άλλο άτομο που είχε τέτοιο όραμα και εφόσον η περικοπή έπεται των λόγων του Παύλου με τα οποία υπερασπίζεται την αποστολική του ιδιότητα, μάλλον ο ίδιος αφηγούνταν τη δική του εμπειρία. Πιθανώς ο απόστολος είδε σε όραμα τον πνευματικό παράδεισο που απολαμβάνει η Χριστιανική εκκλησία «τον καιρό του τέλους».​—Δαν. 12:4.

Μαθήματα για Εμάς:

3:5. Ουσιαστικά, αυτό το εδάφιο μας λέει ότι ο Ιεχωβά δίνει στους Χριστιανούς επαρκή προσόντα για τη διακονία μέσω του Λόγου του, του αγίου του πνεύματος και του επίγειου τμήματος της οργάνωσής του. (Ιωάν. 16:7· 2 Τιμ. 3:​16, 17) Είναι καλό να μελετάμε τη Γραφή και τα Γραφικά έντυπα επιμελώς, να προσευχόμαστε επίμονα για άγιο πνεύμα, καθώς και να παρευρισκόμαστε και να συμμετέχουμε σε τακτική βάση στις Χριστιανικές συναθροίσεις.​—Ψαλμ. 1:​1-3· Λουκ. 11:​10-13· Εβρ. 10:​24, 25.

4:​16. Εφόσον ο Ιεχωβά ανανεώνει “τον εσωτερικό μας άνθρωπο από ημέρα σε ημέρα”, εμείς πρέπει να επωφελούμαστε τακτικά από τις προμήθειες του Ιεχωβά, μη αφήνοντας να περνάει ούτε μία ημέρα χωρίς να ασχολούμαστε με πνευματικά ζητήματα.

4:​17, 18. Το να θυμόμαστε ότι «η θλίψη είναι στιγμιαία και ελαφριά» μπορεί να μας βοηθήσει να παραμένουμε πιστοί στον Ιεχωβά στη διάρκεια κακουχιών.

5:​1-5. Πόσο ωραία εκφράζει ο Παύλος τα αισθήματα των χρισμένων Χριστιανών σχετικά με την ελπίδα που έχουν για ουράνια ζωή!

10:​13. Κατά κανόνα, πρέπει να κάνουμε έργο μόνο στον τομέα που έχει ανατεθεί στην εκκλησία μας, εκτός αν έχουν γίνει συγκεκριμένες διευθετήσεις για να βοηθήσουμε εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη.

13:5. Για να “δοκιμάζουμε τον εαυτό μας αν είμαστε στην πίστη”, χρειάζεται να αξιολογούμε τη διαγωγή μας υπό το φως των όσων μαθαίνουμε από τη Γραφή. Για να “αποδεικνύουμε τι είμαστε”, χρειάζεται να αξιολογούμε επίσης το επίπεδο της πνευματικότητάς μας, περιλαμβανομένης και της οξύτητας των “δυνάμεων της αντίληψής μας”, καθώς και το εύρος των έργων πίστης που κάνουμε. (Εβρ. 5:​14· Ιακ. 1:​22-25) Εφαρμόζοντας τις ωφέλιμες συμβουλές του Παύλου, μπορούμε να συνεχίσουμε να περπατάμε στην οδό της αλήθειας.

[Εικόνα στη σελίδα 26, 27]

Τι σημαίνουν τα λόγια «όποτε τρώτε αυτό το ψωμί και πίνετε αυτό το ποτήρι»;​—1 Κορ. 11:26