Απομονωμένες Κωμοπόλεις της Βολιβίας Ακούν τα Καλά Νέα

ΠΕΡΙΠΟΥ 20 άτομα συγκεντρωνόμαστε στην ακροποταμιά, ανυπομονώντας να κάνουμε ένα ημερήσιο ταξίδι για να επισκεφτούμε χωριά κατά μήκος του ποταμού. Βρισκόμαστε στους πρόποδες των Άνδεων, όπου ο ποταμός Μπένι συναντάει το τεράστιο βαθύπεδο του Αμαζονίου. Πρόκειται για ένα μέρος εξαίσιας ομορφιάς.

Εμείς, όμως, δεν είμαστε τουρίστες. Μερικοί από εμάς είναι ντόπιοι. Κάποιοι άλλοι ήρθαν από μακρινές πόλεις για να ζήσουν εδώ στο Ρουρεναμπάκε, μια όμορφη κωμόπολη με ανθοφόρα δέντρα, σπίτια με αχυροσκεπές και δρόμους που μόνο τα δίκυκλα ταξί σπάνε πότε πότε την ησυχία τους. Γιατί κάνουμε ένα τέτοιο ταξίδι;

Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των όσων γίνονται και σε πολλά άλλα μέρη της Βολιβίας. Μάρτυρες του Ιεχωβά από τις πόλεις και από άλλες χώρες φέρνουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού σε μικρότερες κωμοπόλεις.—Ματθαίος 24:14.

Η Βολιβία βρίσκεται στο κέντρο της Νότιας Αμερικής. Η χώρα έχει διπλάσια έκταση από τη Γαλλία αλλά λίγο περισσότερο από το ένα δέκατο του πληθυσμού της. Η πλειονότητα των κατοίκων της Βολιβίας ζουν είτε σε πόλεις και κωμοπόλεις όπου υπάρχουν ορυχεία σε υψόμετρα που κόβουν την ανάσα είτε στα αγροτικά κέντρα των κοιλάδων. Στο τροπικό βαθύπεδο, όμως, οι κωμοπόλεις είναι απομονωμένες εξαιτίας των αχανών δασικών εκτάσεων.

Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, θαρραλέες ιεραπόστολοι, όπως η Μπέτι Τζάκσον, η Έλσι Μάινμπεργκ, η Πάμελα Μόουζλι και η Σάρλοτ Τομασάφσκι,  πρωτοστάτησαν στο έργο σε πολλές απομονωμένες κωμοπόλεις. Δίδασκαν τη Γραφική αλήθεια σε ειλικρινείς ανθρώπους και συνέβαλλαν στην ίδρυση μικρών εκκλησιών. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1980 και του 1990, σημειώθηκε εξαπλάσια αύξηση στον αριθμό των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κυρίως στις πόλεις. Τώρα υπάρχουν εκκλησίες σε κάθε γειτονιά. Μπορείτε να τις βρείτε στις εύπορες περιοχές, όπου οι άνθρωποι εργάζονται σε πολυώροφα συγκροτήματα γραφείων, ζουν σε επαύλεις και ψωνίζουν στα σούπερ μάρκετ. Αλλά υπάρχουν επίσης εκκλησίες και στις απομακρυσμένες γειτονιές, όπου οι άνθρωποι ζουν σε πλινθόκτιστες καλύβες, ψωνίζουν σε υπαίθριες αγορές και φορούν πολύχρωμες παραδοσιακές ενδυμασίες. Ωστόσο, τι μπορεί να γίνει για να βοηθηθούν ακόμη περισσότεροι άνθρωποι στα απομονωμένα μέρη ώστε να γνωρίσουν τον Ιεχωβά;

Θυσιάζουν την Άνεση της Αστικής Ζωής

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, υπήρξε τεράστια μετακίνηση ανθρώπων από τις κωμοπόλεις όπου υπάρχουν ορυχεία και από την ύπαιθρο της Βολιβίας προς τις μεγάλες πόλεις. Το να μετακομίζουν κάποιοι προς την αντίθετη κατεύθυνση—από την πόλη στο χωριό—είναι κάτι το ασυνήθιστο. Πολλά χωριά διαθέτουν μόνο ένα τηλέφωνο και έχουν ηλεκτρικό ρεύμα μόνο λίγες ώρες την ημέρα. Οι Μάρτυρες που ζουν σε αυτές τις κωμοπόλεις ίσως βλέπουν τους ομοπίστους τους μόνο στις ετήσιες συνελεύσεις και το ταξίδι προς αυτές ίσως είναι δαπανηρό, επικίνδυνο και εξαντλητικό. Τα σχολεία των χωριών προσφέρουν μόνο τη βασική εκπαίδευση. Τι υποκινεί, λοιπόν, κάποιους Μάρτυρες του Ιεχωβά να μετακομίσουν από τις πόλεις στα χωριά;

«Είχα την ευκαιρία να ακολουθήσω μια σταδιοδρομία στη Λα Πας», είπε ο Λουίς πριν από λίγο καιρό. «Αλλά οι γονείς μου παρουσίαζαν πάντοτε το έργο μαθήτευσης ως την πιο επιθυμητή σταδιοδρομία. Γι’ αυτό, παρακολούθησα μια σύντομη σειρά μαθημάτων γύρω από τεχνικές οικοδόμησης. Ενόσω έκανα διακοπές στο Ρουρεναμπάκε, πρόσεξα ότι οι άνθρωποι άκουγαν πρόθυμα τα καλά νέα. Όταν είδα ότι δεν υπήρχαν πολλοί αδελφοί εκεί, σκέφτηκα πως έπρεπε να έρθω και να βοηθήσω. Τώρα διεξάγω 12 οικιακές Γραφικές μελέτες. Παραδείγματος χάρη, μελετώ με έναν νεαρό άντρα και τη σύζυγό του οι οποίοι έχουν τέσσερα παιδιά. Εκείνος έπινε πολύ και έπαιζε τυχερά παιχνίδια, αλλά τα έχει εγκαταλείψει όλα αυτά και έχει αρχίσει να λέει στους φίλους του όσα μαθαίνει για τον Ιεχωβά. Προετοιμάζεται πάντα για τη μελέτη. Όταν χρειάζεται να λείψει τρεις με τέσσερις μέρες για να κόψει ξύλα στο δάσος, νιώθει άσχημα επειδή δεν θέλει να λείπει από τίποτα. Όταν τους βλέπω όλους στις Χριστιανικές συναθροίσεις, νιώθω ότι η θυσία που έκανα για να έρθω εδώ άξιζε τον κόπο».

Η Χουάνα είναι μεμονωμένη μητέρα. «Εργαζόμουν ως οικιακή βοηθός στη Λα Πας», λέει η ίδια. «Όταν ο γιος μου ήταν μικρός, ανέλαβα την ολοχρόνια διακονία στην πόλη. Όταν σε κάποιο ταξίδι επισκέφτηκα το Ρουρεναμπάκε, συνειδητοποίησα πόσο περισσότερα θα μπορούσα να  επιτελέσω μετακομίζοντας εδώ. Ήρθαμε, λοιπόν, και βρήκα δουλειά ως οικιακή βοηθός. Στην αρχή, ήταν δύσκολο να αντέξω τη ζέστη και τα έντομα. Αλλά είμαστε εδώ εφτά χρόνια τώρα. Διεξάγω πολλές Γραφικές μελέτες κάθε εβδομάδα και πολλοί σπουδαστές δείχνουν εκτίμηση με το να έρχονται στις συναθροίσεις». Η Χουάνα και ο γιος της ανήκουν στην ομάδα που ανεβήκαμε στη βάρκα για να ταξιδέψουμε προς την ενδοχώρα. Σας προσκαλούμε να μας συνοδεύσετε.

Το Ταξίδι στον Ποταμό

Η εξωλέμβια μηχανή βουίζει καθώς κατευθυνόμαστε προς το στενό πέρασμα μεταξύ των βουνών. Ένα σμήνος παπαγάλων κρώζουν, διαμαρτυρόμενοι για την παρουσία μας. Τα λασπόνερα που κατεβαίνουν από τα βουνά στροβιλίζονται με μανία γύρω μας καθώς ο βαρκάρης οδηγεί επιδέξια τη βάρκα κόντρα στο ρεύμα. Κατά τις δέκα το πρωί αποβιβαζόμαστε σε ένα μικρό χωριό. Εκεί συναντούμε έναν επίσκοπο της Εκκλησίας Ρουρεναμπάκε, και αυτός μας δείχνει πού να κηρύξουμε.

Οι χωρικοί μάς δέχονται φιλόξενα, είτε στη σκιά ενός δέντρου είτε μέσα σε κάποιο σπίτι φτιαγμένο από μπαμπού και με σκεπή από φύλλα φοίνικα. Σε λίγο συναντούμε ένα νεαρό ζευγάρι που εκείνη την ώρα αλέθει ζαχαροκάλαμο σε μια ξύλινη πρέσα ντόπιας κατασκευής. Ο χυμός από το ζαχαροκάλαμο διοχετεύεται σε μια χάλκινη λεκάνη. Αργότερα, θα βράσουν το χυμό μέχρι να γίνει μαύρη μελάσα την οποία μπορούν να πουλήσουν στην κωμόπολη. Μας προσκαλούν στο σπίτι τους και κάνουν πολλές ερωτήσεις σχετικά με τη Γραφή.

Συνεχίζουμε το ταξίδι στο ποτάμι, κηρύττοντας από χωριό σε χωριό. Πολλοί χαίρονται να ακούν όσα λέει η Γραφή για το τέλος της αρρώστιας και του θανάτου. (Ησαΐας 25:8· 33:24) Σε αυτόν τον τόπο, όπου η ιατρική περίθαλψη είναι σπάνια, οι περισσότερες οικογένειες έχουν βιώσει την οδυνηρή εμπειρία της απώλειας ενός παιδιού. Η ζωή των φτωχών αγροτών και ψαράδων είναι δύσκολη και αβέβαιη. Γι’ αυτό, πολλοί βρίσκουν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα την υπόσχεση του Θεού που καταγράφεται στον 72ο Ψαλμό σχετικά με μια κυβέρνηση η οποία θα τερματίσει τη φτώχεια. Ωστόσο, μήπως αναρωτιέστε αν αυτοί οι ενδιαφερόμενοι που ζουν σε τόσο απομονωμένα μέρη θα κατέβαλλαν προσπάθειες για να παρακολουθούν τις Χριστιανικές συναθροίσεις; Αυτή η ερώτηση απασχολούσε τον Έρικ και τη Βίκι, ολοχρόνιους διάκονους στη Σάντα Ρόσα, η οποία απέχει τρεις ώρες με το αυτοκίνητο από το βαθύπεδο του Αμαζονίου.

 Θα Έρθουν οι Ενδιαφερόμενοι;

Ο Έρικ και η Βίκι ήρθαν στη Βολιβία από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ πριν από 12 χρόνια. Κάποιος περιοδεύων επίσκοπος τους πρότεινε να μετακομίσουν στη Σάντα Ρόσα. «Η κωμόπολη αυτή έχει μόνο δύο τηλέφωνα, ενώ δεν είναι δυνατή η πρόσβαση στο Ιντερνέτ», λέει η Βίκι. «Υπάρχει πληθώρα άγριων ζώων. Πολλές φορές βλέπουμε αλιγάτορες, στρουθοκαμήλους και μεγάλα φίδια καθώς επισκεπτόμαστε απομακρυσμένες περιοχές με τις μοτοσικλέτες μας. Εντούτοις, μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα ζώα παρουσιάζουν οι άνθρωποι. Μελετούμε τη Γραφή με την οικογένεια Βάκα, ένα νεαρό ζευγάρι οι οποίοι έχουν τέσσερα μικρά παιδιά. Μένουν περίπου 26 χιλιόμετρα έξω από την κωμόπολη. Ο πατέρας ήταν μέθυσος, αλλά τώρα έχει αλλάξει. Κάθε εβδομάδα, φέρνει ολόκληρη την οικογένειά του και τη μικρότερη αδελφή του στην Αίθουσα Βασιλείας. Μεταφέρει τη γυναίκα του και το μωρό τους στη σχάρα του μεγάλου ποδηλάτου του. Ο εννιάχρονος γιος του μεταφέρει τη μικρή αδελφή του σε ένα άλλο ποδήλατο και ο οχτάχρονος γιος του ακολουθεί μόνος του με άλλο ποδήλατο. Κάνουν τρεις ώρες για να φτάσουν». Η οικογένεια αυτή αγαπάει αληθινά τον Ιεχωβά και καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να συναναστρέφεται με την εκκλησία.

Μέσα σε μόλις 18 μήνες, 3 άτομα έχουν αποκτήσει τα προσόντα για βάφτισμα και περίπου 25 έρχονται στην καινούρια Αίθουσα Βασιλείας στη Σάντα Ρόσα. Παρότι μεγάλος αριθμός ατόμων θέλουν να μελετήσουν τη Γραφή, πολλοί χρειάζεται να υπερνικήσουν τρομερά εμπόδια για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά.

Η Δυσκολία της Νομιμοποίησης Γάμων

Η Μαρίνα και ο Όσνι, ιεραπόστολοι οι οποίοι υπηρετούν σε κάποια απομονωμένη πόλη κοντά στα σύνορα της Βολιβίας με τη Βραζιλία, εξηγούν ότι πολλοί εδώ δεν θεωρούν το γάμο μόνιμο δεσμό. Πηγαίνουν από τον έναν σύντροφο στον άλλον. «Αυτό αποτελεί πρόβλημα που εμποδίζει την πνευματική πρόοδο», λέει ο Όσνι. «Όταν οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν αληθινοί Χριστιανοί, πρέπει να ακολουθήσουν μια περίπλοκη και δαπανηρή διαδικασία. Ορισμένοι χρειάζεται να διαλύσουν τις προηγούμενες σχέσεις τους και κατόπιν να παντρευτούν νόμιμα. Παρ’ όλα αυτά, αναγνωρίζοντας ότι η σωστή καταχώριση του γάμου αποτελεί Γραφική απαίτηση, μερικοί έχουν εργαστεί πολύ σκληρά προκειμένου να βγάλουν τα χρήματα που απαιτούνται για τα νομικά έξοδα».—Ρωμαίους 13:1, 2· Εβραίους 13:4.

Η Μαρίνα αφηγείται την εμπειρία του Νορμπέρτο. «Αυτός είχε ζήσει με διάφορες γυναίκες ώσπου άρχισε να συζεί με κάποια γυναίκα η οποία ήταν αρτοποιός, περίπου 35 χρόνια μικρότερή του με έναν γιο τον οποίο υιοθέτησε ο Νορμπέρτο. Καθώς το παιδί μεγάλωνε, ο Νορμπέρτο ήθελε να αποτελεί καλύτερο παράδειγμα για εκείνο. Ως εκ τούτου, όταν ένας Μάρτυρας επισκέφτηκε το φούρνο και πρόσφερε δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη, ο Νορμπέρτο δέχτηκε, παρότι δεν ήξερε να διαβάζει και ήταν ήδη πάνω από 70 ετών. Όταν ο Νορμπέρτο και η σύντροφός του έμαθαν τις απαιτήσεις του Ιεχωβά, παντρεύτηκαν νόμιμα και κατόπιν βαφτίστηκαν. Το παιδί έχει γίνει ένας υπεύθυνος Χριστιανός νεαρός—όπως ακριβώς έλπιζε ο πατριός του. Ο Νορμπέρτο έμαθε να διαβάζει και έχει εκφωνήσει μάλιστα ομιλίες στη συνάθροιση. Παρότι είναι αρκετά αδύναμος εξαιτίας της ηλικίας του, είναι ζηλωτής διάκονος των καλών νέων».

Ενδυναμώνονται από το Πνεύμα του Ιεχωβά

Ο Ιησούς είπε στους πρώτους ακολούθους του: «Θα λάβετε δύναμη όταν το άγιο πνεύμα έρθει πάνω σας και θα είστε μάρτυρές μου . . . ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξεις 1:8) Πόσο ενθαρρυντικό είναι να βλέπει κανείς το πνεύμα του Θεού να υποκινεί Χριστιανούς άντρες και γυναίκες να μετακομίζουν σε απομακρυσμένα μέρη! Παραδείγματος χάρη, το 2004 περίπου 30 ζηλωτές Χριστιανοί δέχτηκαν προσωρινούς διορισμούς σε απομονωμένους τομείς ως ειδικοί σκαπανείς. Αυτοί εκτιμούν το παράδειγμα  των περίπου 180 ξένων οι οποίοι έχουν έρθει στη Βολιβία για να υπηρετήσουν ως σκαπανείς, επίσκοποι περιοχής, εθελοντές στο Μπέθελ ή ιεραπόστολοι. Οι 17.000 ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας στη Βολιβία διεξάγουν περίπου 22.000 Γραφικές μελέτες στα σπίτια ενδιαφερομένων ατόμων.

Η αίσθηση ότι καθοδηγούνται από το πνεύμα του Ιεχωβά φέρνει μεγάλη χαρά σε όλους αυτούς τους αδελφούς. Παραδείγματος χάρη, ο Ρόμπερτ και η Κάθι δέχτηκαν το διορισμό να υπηρετήσουν ως ιεραπόστολοι στο Καμίρι. Το Καμίρι, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα σε κυματιστούς πράσινους λόφους παραπλεύρως ενός ποταμού, ήταν ανέκαθεν απομονωμένη κωμόπολη. «Φαίνεται ότι ήρθαμε ακριβώς στον κατάλληλο καιρό», αναφέρει ο Ρόμπερτ. «Μέσα σε δύο χρόνια, περίπου 40 άτομα έχουν γίνει κήρυκες των καλών νέων».

Ένας Μέθυσος και Παίκτης Τυχερών Παιχνιδιών Ανταποκρίνεται

Πολλοί κάτοικοι των κωμοπόλεων εντυπωσιάζονται από τις αλλαγές που κάνουν όσοι μελετούν τη Γραφή. Λόγου χάρη, κάποια μέρα πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, ένας μέθυσος ονόματι Αριέλ βρισκόταν στο κρεβάτι επειδή είχε μεθύσει την προηγούμενη ημέρα. Μολονότι η συνήθεια που είχε να παίζει τυχερά παιχνίδια τον είχε κάνει δημοφιλή, τον βασάνιζαν οι σκέψεις σχετικά με τα αυξανόμενα χρέη του, τον προβληματικό γάμο του και τις παραμελημένες κόρες του. Οι σκέψεις του διακόπηκαν από έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά ο οποίος έκανε επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι. Ο Αριέλ άκουγε προσεκτικά καθώς ο αδελφός εξηγούσε τις Γραφές. Σύντομα ο Αριέλ ξαναβρέθηκε στο κρεβάτι, αλλά αυτή τη φορά διαβάζοντας για μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, τον Παράδεισο και την υπηρεσία προς τον Θεό. Αργότερα συμφώνησε να μελετήσει τη Γραφή.

Τον καιρό που οι ιεραπόστολοι έφτασαν στο Καμίρι, η σύζυγος του Αριέλ, η Αρμίντα, μελετούσε και αυτή—όχι όμως με μεγάλο ενθουσιασμό. «Θα κάνω τα πάντα για να σταματήσει να πίνει», είπε η ίδια. «Αλλά αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρω. Είναι χαμένη υπόθεση». Εντούτοις, η Γραφική μελέτη ήταν πιο ενδιαφέρουσα από όσο ανέμενε η Αρμίντα. Μέσα σε έναν χρόνο, βαφτίστηκε και έδινε μαρτυρία στην οικογένειά της. Προτού περάσει πολύς καιρός, αρκετοί συγγενείς της αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Ιεχωβά.

Ο δε Αριέλ έκανε αγώνα για να σταματήσει να πίνει, να καπνίζει και να παίζει τυχερά παιχνίδια. Το σημείο στροφής ήταν όταν προσκάλεσε όλους τους γνωστούς του στην Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού. Ο Αριέλ είχε αποφασίσει: «Θα σταματήσω να κάνω παρέα με όσους δεν έρθουν και θα μελετήσω τη Γραφή με όσους έρθουν». Με αυτόν τον τρόπο, ξεκίνησε τρεις Γραφικές μελέτες. Ακόμη και πριν γίνει ο Αριέλ μέλος της εκκλησίας, μελέτησε τη Γραφή με κάποιον συγγενή του ο οποίος προόδευσε και βαφτίστηκε την ίδια μέρα με τον Αριέλ. Η Αρμίντα λέει: «Είναι σαν να μην υπάρχει πια ο παλιός Αριέλ».

Ο Ρόμπερτ αναφέρει: «Σύμφωνα με τον τελευταίο υπολογισμό, 24 μέλη αυτής της οικογένειας παρακολουθούν τις συναθροίσεις τακτικά. Δέκα είναι βαφτισμένοι και άλλοι οχτώ είναι αβάφτιστοι ευαγγελιζόμενοι. Ορισμένοι οι οποίοι πρόσεξαν την αλλαγή στη διαγωγή τους άρχισαν και αυτοί να μελετούν τη Γραφή και να έρχονται στις συναθροίσεις. Ο αριθμός των παρόντων έχει αυξηθεί από 100 σε 190. Η Κάθι και εγώ διεξάγουμε γύρω στις 30 Γραφικές μελέτες και όλοι οι σπουδαστές παρακολουθούν τις συναθροίσεις. Μας αρέσει που είμαστε εδώ».

Αυτό που συμβαίνει στις απομονωμένες κωμοπόλεις της Βολιβίας δεν είναι παρά ένα μικρό μέρος της παγκόσμιας σύναξης που προειπώθηκε στο 7ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, το οποίο αναφέρει ότι στη διάρκεια της “ημέρας του Κυρίου” συνάγονται όσοι πρόκειται να επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψη. (Αποκάλυψη 1:10· 7:9-14) Ποτέ προηγουμένως στην ανθρώπινη ιστορία δεν ήταν ενωμένα στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού εκατομμύρια άτομα από όλα τα έθνη. Με τι συγκλονιστικό τρόπο αποδεικνύει αυτό ότι πλησιάζει η εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού!

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Μπέτι Τζάκσον

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Έλσι Μάινμπεργκ

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Πάμελα Μόουζλι

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Σάρλοτ Τομασάφσκι, άκρη δεξιά

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Κάθε εβδομάδα η οικογένεια Βάκα διανύει απόσταση τριών ωρών με τα ποδήλατα προς την Αίθουσα Βασιλείας

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ο Έρικ και η Βίκι πήγαν να υπηρετήσουν εκεί όπου υπάρχει ανάγκη για περισσότερους ευαγγελιζομένους της Βασιλείας

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Οι χωρικοί κοντά στον ποταμό Μπένι ακούν με προσοχή τα καλά νέα

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Ο Ρόμπερτ και η Κάθι υπηρετούν ως ιεραπόστολοι στο Καμίρι