Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός

Κύρια Σημεία από το Βιβλίο Πρώτο Χρονικών

ΠΕΡΙΠΟΥ 77 χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Ιουδαίοι επέστρεψαν στην πατρίδα τους ύστερα από την εξορία στη Βαβυλώνα. Ο ναός που ανοικοδομήθηκε από τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ υπάρχει εδώ και 55 χρόνια. Ο κύριος λόγος για την επιστροφή των Ιουδαίων ήταν η αποκατάσταση της αληθινής λατρείας στην Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, ο λαός δεν έχει ζήλο για τη λατρεία του Ιεχωβά. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για ενθάρρυνση και αυτό ακριβώς παρέχει το Γραφικό βιβλίο Πρώτο Χρονικών.

Εκτός από τα γενεαλογικά αρχεία, το βιβλίο Πρώτο Χρονικών καλύπτει μια περίοδο περίπου 40 ετών, από το θάνατο του Βασιλιά Σαούλ ως το θάνατο του Βασιλιά Δαβίδ. Πιστεύεται ότι ο ιερέας Έσδρας συνέγραψε αυτό το βιβλίο το έτος 460 Π.Κ.Χ. Το βιβλίο Πρώτο Χρονικών μάς ενδιαφέρει επειδή παρέχει ενόραση σχετικά με τη λατρεία στο ναό καθώς και λεπτομέρειες όσον αφορά τη γενεαλογική γραμμή του Μεσσία. Ως μέρος του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού, το άγγελμά του ενισχύει την πίστη μας και αυξάνει την κατανόησή μας γύρω από τη Γραφή.—Εβραίους 4:12.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

(1 Χρονικών 1:1–9:44)

Ο λεπτομερής κατάλογος γενεαλογιών που συντάσσει ο Έσδρας είναι απαραίτητος για τρεις τουλάχιστον λόγους: για να διασφαλίσει ότι μόνο εξουσιοδοτημένοι άντρες υπηρετούν στο ιερατείο, για να βοηθήσει στον καθορισμό της φυλετικής κληρονομιάς και για να διατηρηθεί το αρχείο της γενεαλογίας που οδηγεί στον Μεσσία. Το αρχείο συνδέει τους Ιουδαίους με το παρελθόν τους και φτάνει μέχρι και τον πρώτο άνθρωπο. Υπάρχουν δέκα γενιές από τον Αδάμ ως τον Νώε και άλλες δέκα γενιές μάς οδηγούν στον Αβραάμ. Αφού αναφέρει τους γιους του Ισμαήλ, τους γιους της παλλακίδας του Αβραάμ, της Χετούρας, καθώς και τους γιους του Ησαύ, η αφήγηση εστιάζει την προσοχή στη γενεαλογική γραμμή των 12 γιων του Ισραήλ.—1 Χρονικών 2:1.

Γίνεται εκτενής μνεία για τους απογόνους του Ιούδα εφόσον από αυτούς προέρχεται η βασιλική γραμμή του Βασιλιά Δαβίδ. Υπάρχουν 14 γενιές από τον Αβραάμ ως τον Δαβίδ και άλλες 14 ως την εξορία στη Βαβυλώνα. (1 Χρονικών 1:27, 34· 2:1-15· 3:1-17· Ματθαίος 1:17) Ο Έσδρας αναφέρει κατόπιν απογόνους των φυλών που βρίσκονται στην ανατολική πλευρά του Ιορδάνη, και ακολουθεί η γενεαλογία των γιων του Λευί. (1 Χρονικών 5:1-24· 6:1) Στη συνέχεια γίνεται συνοπτική μνεία για μερικές από τις άλλες φυλές που βρίσκονται δυτικά του Ιορδάνη Ποταμού καθώς και μια αναλυτική περιγραφή της γενεαλογικής γραμμής του Βενιαμίν. (1 Χρονικών 8:1) Αναφέρονται επίσης τα ονόματα των πρώτων κατοίκων της Ιερουσαλήμ μετά την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα.—1 Χρονικών 9:1-16.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

1:18—Ποιος ήταν ο πατέρας του Σηλά—ο Καϊνάν ή ο Αρφαξάδ; (Λουκάς 3:35, 36) Ο Αρφαξάδ ήταν ο πατέρας του Σηλά. (Γένεση 10:24· 11:12) Ο όρος «Καϊνάν» στο εδάφιο Λουκάς 3:36 μπορεί κάλλιστα να είναι παραφθορά του όρου «Χαλδαίοι». Αν ισχύει αυτό, τότε το πρωτότυπο  κείμενο ίσως έλεγε: «Γιου του Χαλδαίου Αρφαξάδ». Ή μπορεί τα ονόματα Καϊνάν και Αρφαξάδ να αναφέρονται στο ίδιο πρόσωπο. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η έκφραση «γιου του Καϊνάν» δεν υπάρχει σε μερικά χειρόγραφα.—Λουκάς 3:36, υποσημείωση στη ΜΝΚ.

2:15—Ήταν ο Δαβίδ ο έβδομος γιος του Ιεσσαί; Όχι. Ο Ιεσσαί είχε οχτώ γιους και ο Δαβίδ ήταν ο μικρότερος. (1 Σαμουήλ 16:10, 11· 17:12) Ένας από τους γιους του Ιεσσαί προφανώς πέθανε άτεκνος. Εφόσον αυτός ο γιος δεν θα επηρέαζε τα γενεαλογικά αρχεία, ο Έσδρας παρέλειψε το όνομά του.

3:17—Γιατί το εδάφιο Λουκάς 3:27 αναφέρει το γιο του Ιεχονία, τον Σαλαθιήλ, ως γιο του Νηρί; Ο Ιεχονίας ήταν ο πατέρας του Σαλαθιήλ. Ωστόσο, ο Νηρί έδωσε προφανώς την κόρη του για σύζυγο στον Σαλαθιήλ. Ο Λουκάς ανέφερε το γαμπρό του Νηρί ως γιο του Νηρί όπως έκανε και στην περίπτωση του Ιωσήφ, τον οποίο αποκάλεσε γιο του πατέρα της Μαρίας, του Ηλί.—Λουκάς 3:23.

3:17-19—Τι σχέση έχουν μεταξύ τους ο Ζοροβάβελ, ο Φεδαΐας και ο Σαλαθιήλ; Ο Ζοροβάβελ ήταν γιος του Φεδαΐα, ο οποίος ήταν αδελφός του Σαλαθιήλ. Εντούτοις, μερικές φορές η Γραφή αποκαλεί τον Ζοροβάβελ γιο του Σαλαθιήλ. (Ματθαίος 1:12· Λουκάς 3:27) Αυτό ίσως συμβαίνει επειδή ο Φεδαΐας πέθανε και ο Σαλαθιήλ ανέθρεψε τον Ζοροβάβελ. Ή ενδεχομένως, εφόσον ο Σαλαθιήλ πέθανε άτεκνος, ο Φεδαΐας έκανε ανδραδελφικό γάμο και ο Ζοροβάβελ ήταν ο πρωτότοκος από αυτή την ένωση.—Δευτερονόμιο 25:5-10.

5:1, 2—Τι σήμαινε για τον Ιωσήφ το ότι έλαβε το δικαίωμα του πρωτοτόκου; Σήμαινε ότι ο Ιωσήφ έλαβε διπλή μερίδα κληρονομιάς. (Δευτερονόμιο 21:17) Κατά συνέπεια, έγινε πατέρας δύο φυλών—του Εφραΐμ και του Μανασσή. Οι άλλοι γιοι του Ισραήλ έγιναν πατέρες μόνο μιας φυλής ο καθένας.

Μαθήματα για Εμάς:

1:1–9:44. Οι γενεαλογίες πραγματικών προσώπων αποδεικνύουν ότι ολόκληρη η διευθέτηση για την αληθινή λατρεία βασίζεται, όχι σε μύθους, αλλά σε γεγονότα.

4:9, 10. Ο Ιεχωβά απάντησε στην ένθερμη προσευχή του Ιαβής για ειρηνική επέκταση της περιοχής του ώστε να μπορούν να μένουν σε αυτήν περισσότεροι θεοφοβούμενοι άνθρωποι. Και εμείς χρειάζεται να αναπέμπουμε εγκάρδιες προσευχές για αύξηση καθώς συμμετέχουμε με ζήλο στο έργο μαθήτευσης.

5:10, 18-22. Στις μέρες του Βασιλιά Σαούλ, οι φυλές ανατολικά του Ιορδάνη νίκησαν τους Αγηρίτες παρότι εκείνοι ήταν υπερδιπλάσιοι σε αριθμό. Αυτό συνέβη επειδή οι γενναίοι άντρες εκείνων των φυλών εμπιστεύονταν στον Ιεχωβά και απέβλεπαν σε αυτόν για βοήθεια. Ας έχουμε και εμείς απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά καθώς διεξάγουμε πνευματικό πόλεμο εναντίον υπέρτερων εχθρών.—Εφεσίους 6:10-17.

9:26, 27. Οι Λευίτες πυλωροί κατείχαν πολύ υπεύθυνο αξίωμα. Τους είχε δοθεί το κλειδί της εισόδου των ιερών χώρων του ναού. Αποδείχτηκαν αξιόπιστοι ανοίγοντας τις πύλες κάθε μέρα. Σε εμάς έχει ανατεθεί η ευθύνη να πλησιάσουμε τους ανθρώπους του τομέα μας και να τους βοηθήσουμε να στραφούν στη λατρεία του Ιεχωβά. Δεν πρέπει και εμείς να αποδειχτούμε εξίσου συνεπείς και αξιόπιστοι με τους Λευίτες πυλωρούς;

Ο ΔΑΒΙΔ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ

(1 Χρονικών 10:1–29:30)

Η εξιστόρηση ξεκινάει με την αφήγηση για το θάνατο του Βασιλιά Σαούλ και των τριών γιων  του στη μάχη κατά των Φιλισταίων στο Όρος Γελβουέ. Ο Δαβίδ, ο γιος του Ιεσσαί, γίνεται βασιλιάς στη φυλή του Ιούδα. Άντρες από όλες τις φυλές έρχονται στη Χεβρών και τον κάνουν βασιλιά όλου του Ισραήλ. (1 Χρονικών 11:1-3) Σύντομα έπειτα από αυτό, καταλαμβάνει την Ιερουσαλήμ. Αργότερα, οι Ισραηλίτες φέρνουν την κιβωτό της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ «με χαρούμενες φωνές και με τον ήχο του κέρατος . . . παίζοντας δυνατά τα έγχορδα και τις άρπες».—1 Χρονικών 15:28.

Ο Δαβίδ εκφράζει την επιθυμία να οικοδομήσει οίκο για τον αληθινό Θεό. Ενώ ο Ιεχωβά κρατάει αυτό το προνόμιο για τον Σολομώντα, συνάπτει με τον Δαβίδ διαθήκη για μια Βασιλεία. Καθώς ο Δαβίδ συνεχίζει την εκστρατεία του κατά των εχθρών του Ισραήλ, ο Ιεχωβά τού δίνει τη μία νίκη μετά την άλλη. Μια παράνομη απογραφή προξενεί το θάνατο 70.000 ατόμων. Αφού λαβαίνει αγγελική κατεύθυνση ώστε να ανεγείρει θυσιαστήριο για τον Ιεχωβά, ο Δαβίδ αγοράζει ένα μέρος από τον Ορνάν τον Ιεβουσαίο. Ο Δαβίδ αρχίζει να κάνει «πολλές ετοιμασίες» ώστε να οικοδομηθεί ένας «ασύγκριτα μεγαλοπρεπής» οίκος για τον Ιεχωβά σε εκείνη την τοποθεσία. (1 Χρονικών 22:5) Ο Δαβίδ οργανώνει τις υπηρεσίες των Λευιτών, οι οποίες περιγράφονται εδώ πιο λεπτομερώς από οπουδήποτε αλλού στις Γραφές. Ο βασιλιάς και ο λαός συνεισφέρουν γενναιόδωρα για το ναό. Ύστερα από 40χρονη βασιλεία, ο Δαβίδ πεθαίνει «χορτασμένος από ημέρες, πλούτο και δόξα· και στη θέση του [αρχίζει] να βασιλεύει ο Σολομών ο γιος του».—1 Χρονικών 29:28.

Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα:

11:11—Γιατί ο αριθμός των σκοτωμένων είναι 300 και όχι 800 όπως στην παράλληλη αφήγηση στο βιβλίο 2 Σαμουήλ 23:8; Ο επικεφαλής των τριών πιο γενναίων αντρών του Δαβίδ ήταν ο Ιασωβεάμ, ή αλλιώς Ιοσέβ-βασεβέθ. Οι άλλοι δύο κραταιοί άντρες ήταν ο Ελεάζαρ και ο Σαμμάχ. (2 Σαμουήλ 23:8-11) Η διαφορά στις δύο αφηγήσεις μπορεί κάλλιστα να οφείλεται στο ότι αυτές αναφέρονται σε διαφορετικές πράξεις του ίδιου ανθρώπου.

11:20, 21—Ποια ήταν η θέση του Αβισαί σε σχέση με τους τρεις κραταιότερους άντρες του Δαβίδ; Ο Αβισαί δεν ανήκε στους τρεις κραταιότερους άντρες που υπηρετούσαν τον Δαβίδ. Εντούτοις, όπως δηλώνεται στα εδάφια 2 Σαμουήλ 23:18, 19, ήταν επικεφαλής 30 πολεμιστών και ο πιο διακεκριμένος ανάμεσά τους. Ο Αβισαί συναγωνιζόταν σε φήμη τους τρεις κραταιότερους άντρες επειδή έκανε μια κραταιά πράξη παρόμοια με εκείνη του Ιασωβεάμ.

12:8—Με ποια έννοια ήταν τα πρόσωπα των Γαδιτών πολεμιστών όμοια με «πρόσωπα λιονταριών»; Αυτοί οι γενναίοι άντρες ήταν στο πλευρό του Δαβίδ στην έρημο. Τα μαλλιά τους είχαν μακρύνει. Η χαίτη τους τούς προσέδιδε άγρια όψη, όμοια με λιονταριού.

13:5—Τι είναι ο “ποταμός της Αιγύπτου”; Μερικοί έχουν τη γνώμη ότι αυτή η έκφραση αναφέρεται σε κάποιο παρακλάδι του ποταμού Νείλου. Εντούτοις, είναι γενικά παραδεκτό ότι αναφέρεται στην «κοιλάδα του χειμάρρου της Αιγύπτου»—μια μακριά χαράδρα που αποτελούσε το νοτιοδυτικό σύνορο της Υποσχεμένης Γης.—Αριθμοί 34:2, 5· Γένεση 15:18.

16:30—Τι σημαίνει το να νιώθει κάποιος «δυνατούς πόνους» εξαιτίας του Ιεχωβά; Η λέξη “πόνοι” χρησιμοποιείται εδώ μεταφορικά για να υποδηλώσει ευλαβικό φόβο και βαθύ σεβασμό για τον Ιεχωβά.

16:1, 37-40· 21:29, 30· 22:19—Ποια διευθέτηση για λατρεία εξακολουθούσε να ισχύει στον Ισραήλ  από τον καιρό που μεταφέρθηκε η Κιβωτός στην Ιερουσαλήμ μέχρι την οικοδόμηση του ναού; Όταν ο Δαβίδ μετέφερε την Κιβωτό στην Ιερουσαλήμ και την τοποθέτησε μέσα στη σκηνή που είχε φτιάξει, η Κιβωτός βρισκόταν ήδη εκτός της σκηνής της μαρτυρίας επί πολλά χρόνια. Ύστερα από τη μεταφορά, η Κιβωτός παρέμεινε σε εκείνη τη σκηνή στην Ιερουσαλήμ. Η σκηνή της μαρτυρίας βρισκόταν στη Γαβαών, όπου ο Αρχιερέας Σαδώκ και οι αδελφοί του πρόσφεραν τις θυσίες που όριζε ο Νόμος. Αυτή η διευθέτηση συνεχίστηκε μέχρι την αποπεράτωση του ναού στην Ιερουσαλήμ. Όταν ο ναός ήταν έτοιμος, η σκηνή της μαρτυρίας μεταφέρθηκε από τη Γαβαών στην Ιερουσαλήμ, και η Κιβωτός τοποθετήθηκε στα Άγια των Αγίων του ναού.—1 Βασιλέων 8:4, 6.

Μαθήματα για Εμάς:

13:11. Αντί να οργιζόμαστε και να κατηγορούμε τον Ιεχωβά όταν οι προσπάθειές μας αποτυχαίνουν, πρέπει να αναλύουμε την κατάσταση και να προσπαθούμε να διακρίνουμε σε τι οφείλεται η αποτυχία. Αναμφίβολα ο Δαβίδ το έκανε αυτό. Έμαθε από το λάθος του και αργότερα μετέφερε επιτυχώς την Κιβωτό στην Ιερουσαλήμ χρησιμοποιώντας την κατάλληλη διαδικασία. *

14:10, 13-16· 22:17-19. Πρέπει πάντοτε να πλησιάζουμε τον Ιεχωβά μέσω προσευχής και να επιζητούμε την κατεύθυνσή του προτού αναλάβουμε οποιοδήποτε εγχείρημα που θα μας επηρεάσει πνευματικά.

16:23-29. Η λατρεία του Ιεχωβά πρέπει να είναι το πρώτο μας μέλημα στη ζωή.

18:3. Ο Ιεχωβά είναι ο Εκπληρωτής των υποσχέσεών του. Μέσω του Δαβίδ, πραγματοποίησε την υπόσχεσή του ότι θα έδινε στο σπέρμα του Αβραάμ ολόκληρη τη γη Χαναάν, που εκτεινόταν «από τον ποταμό της Αιγύπτου ως το μεγάλο ποταμό, τον ποταμό Ευφράτη».—Γένεση 15:18· 1 Χρονικών 13:5.

21:13-15. Ο Ιεχωβά πρόσταξε τον άγγελο να σταματήσει την πληγή επειδή ο ίδιος είναι ευαίσθητος στα παθήματα του λαού Του. Πράγματι, «είναι πάρα πολλά τα ελέη του». *

22:5, 9· 29:3-5, 14-16. Παρότι δεν του δόθηκε ο διορισμός να οικοδομήσει το ναό του Ιεχωβά, ο Δαβίδ εκδήλωσε γενναιόδωρο πνεύμα. Γιατί; Επειδή αναγνώριζε ότι όλα όσα είχε αποκτήσει οφείλονταν στην αγαθότητα του Ιεχωβά. Παρόμοια αισθήματα ευγνωμοσύνης πρέπει να υποκινούν και εμάς να έχουμε πνεύμα γενναιοδωρίας.

24:7-18. Η διευθέτηση για τις 24 ιερατικές υποδιαιρέσεις που θέσπισε ο Δαβίδ βρισκόταν σε ισχύ όταν ο άγγελος του Ιεχωβά εμφανίστηκε στον Ζαχαρία, τον πατέρα του Ιωάννη του Βαφτιστή, και ανακοίνωσε την επικείμενη γέννηση του Ιωάννη. Ως μέλος της “υποδιαίρεσης του Αβιά”, ο Ζαχαρίας είχε τότε σειρά να υπηρετήσει στο ναό. (Λουκάς 1:5, 8, 9) Η αληθινή λατρεία περιστρέφεται γύρω από ιστορικά—όχι μυθικά—πρόσωπα. Ευλογίες απορρέουν καθώς συνεργαζόμαστε όσια με “τον πιστό και φρόνιμο δούλο” στα πλαίσια της καλά οργανωμένης λατρείας του Ιεχωβά σήμερα.—Ματθαίος 24:45.

Υπηρετούμε τον Ιεχωβά «με Ψυχή Γεμάτη Ευχαρίστηση»

Το βιβλίο Πρώτο Χρονικών δεν ασχολείται μόνο με γενεαλογίες. Αφηγείται επίσης το πώς μετέφερε ο Δαβίδ την κιβωτό της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ, κάποιες μεγάλες νίκες του, την προετοιμασία για την οικοδόμηση του ναού και τη θέσπιση των υποδιαιρέσεων υπηρεσίας του Λευιτικού ιερατείου. Όλα όσα αναφέρει ο Έσδρας στο βιβλίο Πρώτο Χρονικών πρέπει οπωσδήποτε να ωφέλησαν τους Ισραηλίτες, βοηθώντας τους να ανανεώσουν το ζήλο τους για τη λατρεία του Ιεχωβά στο ναό.

Τι υπέροχο παράδειγμα έθεσε ο Δαβίδ κρατώντας τη λατρεία του Ιεχωβά στην πρώτη θέση στη ζωή του! Αντί να επιδιώκει ειδικά προνόμια για τον εαυτό του, ο Δαβίδ επιδίωκε να κάνει το θέλημα του Θεού. Παροτρυνόμαστε να εφαρμόσουμε τη συμβουλή που έδωσε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά «με πλήρη καρδιά και με ψυχή γεμάτη ευχαρίστηση».—1 Χρονικών 28:9.

[Υποσημειώσεις]

[Πίνακας/Εικόνες στη σελίδα 8-11]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Οι γενιές από τον Αδάμ μέχρι τον Νώε (1.056 έτη)

4026 Π.Κ.Χ. Αδάμ

130 έτη ⇩

Σηθ

105 ⇩

Ενώς

90 ⇩

Κενάν

70 ⇩

Μααλαλήλ

65 ⇩

Ιάρεδ

162 ⇩

Ενώχ

65 ⇩

Μαθουσάλα

187 ⇩

Λάμεχ

182 ⇩

2970 Π.Κ.Χ. γέννηση του Νώε

Οι γενιές από τον Νώε μέχρι τον Αβραάμ (952 έτη)

2970 Π.Κ.Χ. Νώε

502 έτη ⇩

Σημ

100 ⇩

ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ 2370 Π.Κ.Χ.

Αρφαξάδ

35 ⇩

Σηλά

30 ⇩

Έβερ

34 ⇩

Φάλεκ

30 ⇩

Ραγαύ

32 ⇩

Σερούχ

30 ⇩

Ναχώρ

29 ⇩

Θάρα

130 ⇩

2018 Π.Κ.Χ. γέννηση του ΑΒΡΑΑΜ

Από τον Αβραάμ ως τον Δαβίδ: 14 γενιές (911 έτη)

2018 Π.Κ.Χ. Αβραάμ

100 έτη

Ισαάκ

60 ⇩

Ιακώβ

περ. 88 ⇩

Ιούδας

⇩

Φαρές

⇩

Εσρών

⇩

Ραμ

⇩

Αμμιναδάβ

⇩

Ναασών

⇩

Σαλμών

⇩

Βοόζ

⇩

Ωβήδ

⇩

Ιεσσαί

⇩

1107 Π.Κ.Χ. γέννηση του ΔΑΒΙΔ