Πώς Θυμόμαστε Ορισμένα Άτομα

ΠΡΙΝ από περίπου τρεις χιλιάδες χρόνια, ο Δαβίδ ήταν κατατρεγμένος από τον Βασιλιά Σαούλ του Ισραήλ. Ο Δαβίδ έστειλε μήνυμα στον Νάβαλ, έναν πλούσιο κτηνοτρόφο που είχε γιδοπρόβατα, ζητώντας του φαγητό και νερό. Στην πραγματικότητα, ο Νάβαλ χρωστούσε χάρη στον Δαβίδ και στους ακολούθους του επειδή εκείνοι είχαν προστατέψει τα ποίμνιά του. Εντούτοις, ο Νάβαλ αρνήθηκε να τους προσφέρει οποιαδήποτε φιλοξενία. Μάλιστα επέπληξε τους άντρες του Δαβίδ με φωνές. Ο Νάβαλ έπαιζε με τη φωτιά, επειδή ο Δαβίδ δεν αστειευόταν.—1 Σαμουήλ 25:5, 8, 10, 11, 14.

Η στάση του Νάβαλ δεν εναρμονιζόταν με την παράδοση της Μέσης Ανατολής που απαιτούσε την εκδήλωση φιλοξενίας σε επισκέπτες και ξένους. Συνεπώς, τι είδους όνομα έκανε ο Νάβαλ για τον εαυτό του; Το Γραφικό υπόμνημα λέει ότι «ήταν σκληρός και κακός στις πράξεις του» και «άχρηστος άνθρωπος». Το όνομά του σημαίνει «ασύνετος», πράγμα που επιβεβαίωσε ο ίδιος με τον τρόπο της ζωής του. (1 Σαμουήλ 25:3, 17, 25) Θα θέλατε εσείς να σας θυμούνται έτσι; Μήπως είστε σκληροί και αδιάλλακτοι στις σχέσεις σας με τους άλλους, ιδιαίτερα όταν αυτοί φαίνεται να βρίσκονται σε μειονεκτική θέση; Ή μήπως είστε καλοσυνάτοι, φιλόξενοι και στοχαστικοί;

Αβιγαία—Μια Συνετή Γυναίκα

Λόγω της σκληρής του στάσης, ο Νάβαλ αντιμετώπισε προβλήματα. Ο Δαβίδ και 400 άντρες του ζώστηκαν τα σπαθιά τους και ξεκίνησαν να δώσουν ένα μάθημα στον Νάβαλ. Η Αβιγαία, η σύζυγος του Νάβαλ, άκουσε τι είχε συμβεί. Γνώριζε ότι επρόκειτο να γίνει μάχη. Τι μπορούσε να κάνει; Έσπευσε να ετοιμάσει άφθονα τρόφιμα και προμήθειες και ξεκίνησε για να εμποδίσει τον Δαβίδ και τους άντρες του. Όταν τους συνάντησε, ικέτευσε τον Δαβίδ να μη χύσει αίμα χωρίς αιτία. Η καρδιά του Δαβίδ μαλάκωσε. Άκουσε τις παρακλήσεις της και υποχώρησε. Λίγο καιρό έπειτα από αυτά τα γεγονότα ο Νάβαλ πέθανε. Ο Δαβίδ, αναγνωρίζοντας τις καλές ιδιότητες της Αβιγαίας, την πήρε κατόπιν για σύζυγό του.—1 Σαμουήλ 25:14-42.

Τι φήμη δημιούργησε η Αβιγαία; Είχε «καλή φρόνηση», ή αλλιώς ήταν «έξυπνη», όπως το θέτει η πρωτότυπη εβραϊκή λέξη. Ήταν σαφώς λογική και πρακτική και γνώριζε πώς και πότε έπρεπε να πάρει την πρωτοβουλία. Ενήργησε με οσιότητα για να προστατέψει τον ανόητο σύζυγό της και το σπιτικό του από καταστροφή. Όταν τελικά πέθανε, διατήρησε την εξαιρετική φήμη της συνετής γυναίκας.—1 Σαμουήλ 25:3· Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα.

Ποιο Υπόμνημα Άφησε ο Πέτρος;

Ας κινηθούμε μπροστά στο χρόνο στον πρώτο αιώνα Κ.Χ. και ας σκεφτούμε τους 12 αποστόλους του Ιησού. Αναμφίβολα ένας από τους πιο εκφραστικούς και παρορμητικούς αποστόλους ήταν ο Πέτρος, ή αλλιώς Κηφάς, ένας πρώην ψαράς  από τη Γαλιλαία. Προφανώς ήταν δυναμικός άνθρωπος που δεν φοβόταν να εκφράσει τα αισθήματά του. Λόγου χάρη, θυμηθείτε την περίπτωση που ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια των μαθητών του. Πώς αντέδρασε ο Πέτρος όταν ήρθε η σειρά του να πλύνει ο Ιησούς τα πόδια του;

Ο Πέτρος είπε στον Ιησού: «Κύριε, εσύ πλένεις τα πόδια μου;» Απαντώντας ο Ιησούς είπε: «Αυτό που κάνω εγώ εσύ δεν το καταλαβαίνεις προς το παρόν αλλά θα το καταλάβεις έπειτα από αυτά τα πράγματα». Ο Πέτρος απάντησε: «Ποτέ δεν πρόκειται να πλύνεις τα πόδια μου». Προσέξτε την κατηγορηματική και συγχρόνως παρορμητική αντίδραση του Πέτρου. Πώς αντέδρασε ο Ιησούς;

«Αν δεν σε πλύνω», απάντησε ο Ιησούς, «δεν έχεις μέρος μαζί μου». Ο Σίμων Πέτρος τού είπε: «Κύριε, όχι τα πόδια μου μόνο, αλλά και τα χέρια μου και το κεφάλι μου». Τώρα ο Πέτρος πάει στο άλλο άκρο! Ωστόσο, ο Πέτρος ήταν πάντοτε αυτό που έδειχνε. Δεν υπήρχε δόλος ή υποκρισία μέσα του.—Ιωάννης 13:6-9.

Θυμόμαστε επίσης τον Πέτρο για τις πολύ ανθρώπινες αδυναμίες του. Λόγου χάρη, αρνήθηκε τον Χριστό τρεις φορές ενώπιον ανθρώπων που τον κατηγόρησαν ότι ήταν ακόλουθος του στιγματισμένου Ιησού από τη Ναζαρέτ. Όταν ο Πέτρος αντιλήφθηκε το σφάλμα του, έκλαψε πικρά. Δεν φοβόταν να εκφράσει τη λύπη και τη μεταμέλειά του. Είναι επίσης σπουδαίο το ότι αυτή η αφήγηση αναφορικά με την άρνηση του Πέτρου καταγράφηκε από τους Ευαγγελιστές—κατά πάσα πιθανότητα από πληροφορίες που τους έδωσε ο ίδιος ο Πέτρος! Ήταν αρκετά ταπεινός για να παραδεχτεί τα σφάλματά του. Έχετε εσείς αυτή την αρετή;—Ματθαίος 26:69-75· Μάρκος 14:66-72· Λουκάς 22:54-62· Ιωάννης 18:15-18, 25-27.

Λίγες εβδομάδες αφότου αρνήθηκε τον Χριστό, ο Πέτρος, γεμάτος άγιο πνεύμα, κήρυξε με  θάρρος σε ένα πλήθος Ιουδαίων την Πεντηκοστή. Αυτό ήταν βέβαιη ένδειξη για το ότι ο αναστημένος Ιησούς τού είχε εμπιστοσύνη.—Πράξεις 2:14-21.

Σε μια άλλη περίπτωση, ο Πέτρος υπέπεσε σε μια διαφορετική παγίδα. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι, πριν από την άφιξη ορισμένων Ιουδαίων αδελφών στην Αντιόχεια, ο Πέτρος συναναστρεφόταν ελεύθερα με Εθνικούς πιστούς. Ωστόσο, αποχωρίστηκε από εκείνους «επειδή φοβόταν αυτούς που ήταν από την τάξη των περιτμημένων», οι οποίοι είχαν μόλις φτάσει από την Ιερουσαλήμ. Ο Παύλος έδειξε ότι ο Πέτρος είχε δύο μέτρα και δύο σταθμά.—Γαλάτες 2:11-14.

Εντούτοις, ποιος από τους μαθητές μίλησε θαρραλέα σε μια κρίσιμη στιγμή όταν φάνηκε ότι πολλοί ακόλουθοι του Ιησού ήταν έτοιμοι να τον εγκαταλείψουν; Αυτό συνέβη όταν ο Ιησούς, αποκαλύπτοντας κάτι καινούριο σχετικά με το πόσο σπουδαίο ήταν το να φάει κάποιος τη σάρκα του και να πιει το αίμα του, είπε: «Αν δεν φάτε τη σάρκα του Γιου του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε ζωή μέσα σας». Η πλειονότητα των Ιουδαίων ακολούθων του Ιησού σκανδαλίστηκαν και είπαν: «Αυτός ο λόγος είναι συνταρακτικός· ποιος μπορεί να τον ακούει;» Τι συνέβη στη συνέχεια; «Εξαιτίας αυτού, πολλοί από τους μαθητές του γύρισαν στα πράγματα που βρίσκονταν πίσω και δεν περπατούσαν πια μαζί του».—Ιωάννης 6:50-66.

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, ο Ιησούς στράφηκε στους 12 αποστόλους και απηύθυνε το διεισδυτικό ερώτημα: «Μήπως θέλετε να πάτε και εσείς;» Ο Πέτρος αποκρίθηκε: «Κύριε, σε ποιον να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής· και εμείς έχουμε πιστέψει και έχουμε γνωρίσει ότι εσύ είσαι ο Άγιος του Θεού».—Ιωάννης 6:67-69.

Τι είδους φήμη δημιούργησε ο Πέτρος; Όταν κάποιος διαβάζει τις αφηγήσεις σχετικά με αυτόν, δεν μπορεί παρά να εντυπωσιαστεί από τον ειλικρινή και ανοιχτό χαρακτήρα του, από την οσιότητά του και από την προθυμία του να αναγνωρίζει τις δικές του αδυναμίες. Τι θαυμάσιο όνομα έκανε για τον εαυτό του!

Τι Θυμούνταν οι Άνθρωποι για τον Ιησού;

Η επίγεια διακονία του Ιησού διήρκεσε μόνο τριάμισι χρόνια. Εντούτοις, πώς τον θυμούνταν οι ακόλουθοί του; Επειδή ήταν τέλειος, αναμάρτητος, μήπως ήταν αδιάφορος και απόμακρος; Μήπως έκανε κατάχρηση της δύναμής του επειδή γνώριζε ότι ήταν ο Γιος του Θεού; Μήπως εκφόβιζε και εξανάγκαζε τους ακολούθους του να τον υπακούν; Μήπως έπαιρνε τον εαυτό του τόσο πολύ στα σοβαρά ώστε δεν είχε αίσθηση του χιούμορ; Μήπως ήταν τόσο απασχολημένος ώστε δεν του απέμενε χρόνος για τους αδύναμους και τους αρρώστους ή τα παιδιά; Μήπως περιφρονούσε τους ανθρώπους από διαφορετικές φυλές καθώς και τις γυναίκες, όπως έκαναν συχνά οι άντρες εκείνης της εποχής; Τι μας αποκαλύπτει το Βιβλικό υπόμνημα;

Ο Ιησούς ενδιαφερόταν για τους ανθρώπους. Η μελέτη της διακονίας του αποκαλύπτει ότι σε πολλές περιπτώσεις θεράπευσε τους αναπήρους και τους αρρώστους. Διέθετε τον εαυτό του για να βοηθάει όσους βρίσκονταν σε ανάγκη. Έδειξε ενδιαφέρον για τα παιδιά, δίνοντας στους μαθητές του την οδηγία: «Αφήστε τα παιδάκια να έρχονται σε εμένα· μην προσπαθείτε να τα σταματήσετε». Κατόπιν ο Ιησούς «πήρε τα παιδιά στην αγκαλιά του και άρχισε να τα ευλογεί, θέτοντας τα χέρια του πάνω σε αυτά». Αφιερώνετε εσείς χρόνο για τα παιδιά ή μήπως είστε τόσο πολυάσχολοι ώστε δεν αντιλαμβάνεστε καν την παρουσία τους;—Μάρκος 10:13-16· Ματθαίος 19:13-15.

Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, ο Ιουδαϊκός λαός καταβαρυνόταν από θρησκευτικούς κανόνες και διατάξεις που υπερέβαιναν τις απαιτήσεις του Νόμου. Οι θρησκευτικοί ηγέτες τους έβαζαν βαριά φορτία στο λαό, ενώ οι ίδιοι δεν τα κουνούσαν ούτε με ένα τους δάχτυλο. (Ματθαίος 23:4· Λουκάς 11:46) Πόσο διαφορετικός ήταν, λοιπόν, ο Ιησούς! Ο ίδιος είπε: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω».—Ματθαίος 11:28-30.

Οι άνθρωποι αναζωογονούνταν όταν συναναστρέφονταν με τον Ιησού. Δεν προκαλούσε τρόμο στους μαθητές του, ώστε αυτοί να φοβούνται να μιλήσουν. Στην πραγματικότητα, τους απηύθυνε ερωτήσεις για να τους κάνει να εκφραστούν. (Μάρκος 8:27-29) Οι Χριστιανοί επίσκοποι είναι καλό να αναρωτιούνται: “Αφήνω εγώ την ίδια εντύπωση στους ομοπίστους  μου; Μου λένε πράγματι οι άλλοι πρεσβύτεροι αυτό που πιστεύουν ή μήπως διστάζουν;” Πόσο αναζωογονητικό είναι όταν οι επίσκοποι είναι προσιτοί, ακούν τους άλλους και παραμένουν ευέλικτοι! Το μόνο που πετυχαίνει η έλλειψη λογικότητας είναι να αποτρέπει την ειλικρινή και ελεύθερη συζήτηση.

Αν και ο Ιησούς ήταν ο Γιος του Θεού, ποτέ δεν έκανε κατάχρηση της δύναμης ή της εξουσίας του. Τουναντίον, συζητούσε λογικά με τους ακροατές του. Μια τέτοια περίπτωση ήταν όταν οι Φαρισαίοι προσπάθησαν να τον παγιδέψουν με ένα πανούργο ερώτημα: «Είναι νόμιμο να πληρώνει κανείς κεφαλικό φόρο στον Καίσαρα ή όχι;» Ο Ιησούς τούς είπε να του δείξουν ένα νόμισμα και τους ρώτησε: «Τίνος εικόνα και επιγραφή είναι αυτή;» Εκείνοι απάντησαν: «Του Καίσαρα». Τότε τους είπε: «Αποδώστε, λοιπόν, αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Ματθαίος 22:15-21) Η απλή λογική ήταν αρκετή.

Είχε ο Ιησούς την αίσθηση του χιούμορ; Μερικοί αναγνώστες μπορεί να διακρίνουν μια δόση χιούμορ όταν διαβάζουν την περικοπή όπου ο Ιησούς είπε ότι ήταν ευκολότερο να περάσει καμήλα μέσα από την τρύπα μιας βελόνας παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία του Θεού. (Ματθαίος 19:23, 24) Αυτή καθαυτή η εικόνα μιας καμήλας να προσπαθεί να περάσει από την τρύπα μιας κατά γράμμα βελόνας είναι υπερβολική. Άλλο ένα παράδειγμα τέτοιας υπερβολής είναι ότι κάποιος βλέπει το άχυρο στο μάτι του αδελφού του αλλά δεν βλέπει το δοκάρι στο δικό του μάτι. (Λουκάς 6:41, 42) Όχι, ο Ιησούς δεν ήταν βλοσυρός και άτεγκτος. Ήταν θερμός και φιλικός. Για τους Χριστιανούς σήμερα, η αίσθηση του χιούμορ μπορεί να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα σε καιρούς έντασης.

Η Συμπόνια του Ιησού για τις Γυναίκες

Πώς αισθάνονταν οι γυναίκες όταν ήταν παρών ο Ιησούς; Ασφαλώς αυτός είχε πολλές όσιες ακολούθους, μεταξύ αυτών και τη μητέρα του, τη Μαρία. (Λουκάς 8:1-3· 23:55, 56· 24:9, 10) Οι γυναίκες ένιωθαν τόσο άνετα να πλησιάζουν τον Ιησού ώστε σε μία περίπτωση κάποια γυναίκα “γνωστή ως αμαρτωλή” έπλυνε τα πόδια του με τα δάκρυά της και τα άλειψε με αρωματικό λάδι. (Λουκάς 7:37, 38) Άλλη μια γυναίκα, η οποία επί χρόνια έπασχε από ροή αίματος, διέσχισε ένα πλήθος ανθρώπων για να αγγίξει το ένδυμά του προκειμένου να θεραπευτεί. Ο Ιησούς επαίνεσε την πίστη της. (Ματθαίος 9:20-22) Ναι, οι γυναίκες θεωρούσαν τον Ιησού προσιτό.

Σε μια άλλη περίπτωση, ο Ιησούς μίλησε σε κάποια Σαμαρείτισσα σε ένα πηγάδι. Αυτή ξαφνιάστηκε τόσο πολύ ώστε είπε: «Πώς γίνεται εσύ, παρότι είσαι Ιουδαίος, να ζητάς από εμένα να πιεις, ενώ είμαι γυναίκα Σαμαρείτισσα;» Βλέπετε, οι Ιουδαίοι δεν είχαν δοσοληψίες με τους Σαμαρείτες. Ο Ιησούς στη συνέχεια της δίδαξε μια θαυμάσια αλήθεια σχετικά με το “νερό που αναβλύζει για να μεταδίδει αιώνια ζωή”. Ένιωθε άνετα με τις γυναίκες. Δεν αισθανόταν  ότι αμφισβητούνταν η θέση του.—Ιωάννης 4:7-15.

Θυμόμαστε τον Ιησού για τις πολλές σπλαχνικές του ιδιότητες, μεταξύ αυτών και το αυτοθυσιαστικό του πνεύμα. Ήταν η προσωποποίηση της θεοσεβούς αγάπης. Ο Ιησούς θέτει το υπόδειγμα για όλους όσους θέλουν να είναι ακόλουθοί του. Πόσο πιστά ακολουθείτε εσείς το παράδειγμά του;—1 Κορινθίους 13:4-8· 1 Πέτρου 2:21.

Πώς Θυμόμαστε Σύγχρονους Χριστιανούς;

Στους σύγχρονους καιρούς, χιλιάδες πιστοί Χριστιανοί έχουν πεθάνει, πολλοί σε μεγάλη ηλικία, άλλοι σχετικά νέοι. Ωστόσο, έχουν αφήσει καλή φήμη. Μερικούς, όπως την Κρίσταλ η οποία πέθανε σε μεγάλη ηλικία, τους θυμόμαστε για την εγκαρδιότητα και την κοινωνικότητά τους. Άλλους, όπως τον Ντερκ ο οποίος πέθανε στα 40 του, τους θυμόμαστε για τη χαρούμενη διάθεσή τους και το πρόθυμο πνεύμα τους.

Μπορούμε να αναφέρουμε επίσης την περίπτωση του Χοσέ από την Ισπανία. Στη δεκαετία του 1960, όταν το έργο κηρύγματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν υπό απαγόρευση σε αυτή τη χώρα, ο Χοσέ παντρεύτηκε και απέκτησε τρεις κόρες. Είχε σταθερή εργασία στη Βαρκελώνη. Εκείνον τον καιρό, όμως, υπήρχε ανάγκη για ώριμους Χριστιανούς πρεσβυτέρους στη νότια Ισπανία. Ο Χοσέ εγκατέλειψε τη σίγουρη εργασία του και μετακόμισε στη Μάλαγα μαζί με την οικογένειά του. Χρειάστηκε να επιβιώσουν σε δύσκολους από οικονομική άποψη καιρούς, πολλές φορές χωρίς να έχουν εργασία.

Εντούτοις, ο Χοσέ ήταν γνωστός για το πιστό, σταθερό παράδειγμά του στη διακονία καθώς και για την υποδειγματική ανατροφή των κοριτσιών του, πράγμα που πέτυχε χάρη στη βοήθεια της συνεργατικής συζύγου του, της Καρμέλα. Όταν χρειαζόταν κάποιος για να οργανώσει Χριστιανικές συνελεύσεις σε εκείνη την περιοχή, ο Χοσέ προσφερόταν πάντοτε να βοηθήσει. Δυστυχώς, ενώ ήταν γύρω στα 50, προσβλήθηκε από μια σοβαρή αρρώστια η οποία προκάλεσε το θάνατό του. Ωστόσο, άφησε τη φήμη ότι ήταν αξιόπιστος, σκληρά εργαζόμενος πρεσβύτερος, καθώς και στοργικός σύζυγος και πατέρας.

Επομένως, πώς θα σας θυμούνται εσάς; Αν είχατε πεθάνει χθες, τι θα έλεγαν οι άνθρωποι για εσάς σήμερα; Αυτό είναι ένα ερώτημα που μπορεί να μας υποκινήσει όλους να βελτιώσουμε τον τρόπο με τον οποίο ενεργούμε.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να δημιουργήσουμε καλή φήμη; Μπορούμε πάντοτε να βελτιωνόμαστε στην εκδήλωση των καρπών του πνεύματος—μεταξύ άλλων της αγάπης, της μακροθυμίας, της καλοσύνης, της πραότητας και της εγκράτειας. (Γαλάτες 5:22, 23) Ναι, χωρίς καμιά αμφιβολία, «το [καλό] όνομα είναι καλύτερο από το καλό λάδι και η ημέρα του θανάτου από την ημέρα της γέννησης».—Εκκλησιαστής 7:1· Ματθαίος 7:12.

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Θυμόμαστε την Αβιγαία για τη φρόνησή της

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Θυμόμαστε τον Πέτρο για την παρορμητική αλλά και έντιμη προσωπικότητά του

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Ο Ιησούς αφιέρωνε χρόνο στα παιδιά