Παρατηρεί ο Ιεχωβά τα Όσα Κάνετε Εσείς;

ΠΩΣ θα απαντούσατε σε αυτό το ερώτημα; Πολλοί θα έλεγαν: “Πιστεύω ότι ο Θεός παρατηρούσε τα επιτεύγματα ανθρώπων όπως ο Μωυσής, ο Γεδεών και ο Δαβίδ, αλλά αμφιβάλλω αν ενδιαφέρεται για οτιδήποτε κάνω εγώ. Ασφαλώς, εγώ δεν είμαι ούτε ο Μωυσής ούτε ο Γεδεών ούτε ο Δαβίδ”.

Είναι αλήθεια ότι μερικά πιστά άτομα κατά τους Βιβλικούς χρόνους επιτέλεσαν ασυνήθιστες πράξεις πίστης. “Νίκησαν βασίλεια, έφραξαν στόματα λιονταριών, σταμάτησαν τη δύναμη της φωτιάς και διέφυγαν από την κόψη του σπαθιού”. (Εβραίους 11:33, 34) Άλλοι, όμως, έδειξαν την πίστη τους με λιγότερο εντυπωσιακούς τρόπους, και η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι ο Θεός παρατηρούσε και τις δικές τους πράξεις πίστης. Για να το δείξουμε αυτό, ας εξετάσουμε τα Γραφικά παραδείγματα ενός βοσκού, κάποιου προφήτη και μιας χήρας.

Ένας Βοσκός Προσφέρει Θυσία

Τι θυμάστε για τον Άβελ, το δεύτερο γιο του Αδάμ και της Εύας; Ίσως το ότι υπέστη μαρτυρικό θάνατο, κάτι που λίγοι από εμάς είναι πιθανό να υποστούμε. Ωστόσο, ο Θεός πρόσεξε αρχικά τον Άβελ για έναν άλλον λόγο.

Κάποια ημέρα, ο Άβελ πήρε μερικά από τα εκλεκτότερα ζώα του ποιμνίου του και τα πρόσφερε ως θυσία στον Θεό. Το δώρο του μπορεί να θεωρηθεί σχετικά μικρό σήμερα, αλλά ο Ιεχωβά το πρόσεξε και εξέφρασε την επιδοκιμασία του. Δεν έμεινε, όμως, μόνο σε αυτό. Σχεδόν τέσσερις χιλιάδες χρόνια αργότερα, ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον απόστολο Παύλο να γράψει για αυτό στην επιστολή του προς τους Εβραίους. Ύστερα από τόσα χρόνια, ο Θεός δεν είχε ξεχάσει εκείνη την απλή θυσία!​—Εβραίους 6:10· 11:4.

Πώς αποφάσισε ο Άβελ τι είδους θυσία να προσφέρει; Η Γραφή δεν λέει, αλλά πρέπει να είχε σκεφτεί το ζήτημα σοβαρά. Ήταν βοσκός, έτσι δεν μας εκπλήσσει το ότι πρόσφερε μερικά από τα ζώα του ποιμνίου του. Προσέξτε, όμως, ότι έδωσε τα εκλεκτότερα​—«τα κομμάτια του πάχους». (Γένεση 4:4) Μπορεί επίσης να έκανε στοχασμούς γύρω από τα λόγια που είχε πει ο Ιεχωβά στο φίδι στον κήπο της Εδέμ: «Εγώ θα βάλω έχθρα ανάμεσα σε εσένα και στη γυναίκα και ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σε πλήξει στο κεφάλι και εσύ θα τον πλήξεις στη φτέρνα». (Γένεση 3:15· Αποκάλυψη 12:9) Αν και δεν κατανοούσε την ταυτότητα της “γυναίκας” και του “σπέρματός” της, ο Άβελ ίσως είχε συνειδητοποιήσει πως το ότι επρόκειτο να “πληγεί η φτέρνα” του σπέρματος της γυναίκας θα περιλάμβανε την έκχυση αίματος. Ασφαλώς αναγνώρισε ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πολυτιμότερο από ένα ζωντανό, έμψυχο πλάσμα. Όπως και αν είχαν τα πράγματα, η θυσία που πρόσφερε ήταν πράγματι κατάλληλη.

Όπως ο Άβελ, έτσι και οι Χριστιανοί σήμερα προσφέρουν θυσίες στον Θεό. Αυτοί δεν προσφέρουν τα πρωτότοκα του ποιμνίου, αλλά «θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομα [του Θεού]». (Εβραίους 13:15) Τα χείλη μας κάνουν  δημόσια διακήρυξη όταν μεταδίδουμε την πίστη μας σε άλλους.

Θα θέλατε να βελτιώσετε την ποιότητα της θυσίας σας; Τότε να σκέφτεστε προσεκτικά τις ανάγκες των ανθρώπων στον τομέα σας. Ποιες είναι οι ανησυχίες τους; Τα ενδιαφέροντά τους; Ποιες πτυχές του Γραφικού αγγέλματος θα τους έλκυαν; Κάθε φορά που δίνετε μαρτυρία να αναλύετε τις επισκέψεις που έχετε κάνει με σκοπό να βελτιώνετε την αποτελεσματικότητά σας. Επίσης, όταν μιλάτε για τον Ιεχωβά, να μιλάτε με πεποίθηση, από καρδιάς. Να κάνετε τη θυσία σας πραγματική «θυσία αίνου».

Ένας Προφήτης Κηρύττει στους Μη Δεκτικούς Συνανθρώπους Του

Εξετάστε τώρα την περίπτωση του προφήτη Ενώχ. Μπορεί να ήταν ολομόναχος ως μάρτυρας του Ιεχωβά Θεού. Μήπως εσείς, όπως ο Ενώχ, είστε το μοναδικό μέλος της οικογένειάς σας που υπηρετεί πιστά τον Ιεχωβά; Μήπως είστε ο μόνος μαθητής στην τάξη σας ή ο μόνος υπάλληλος στο χώρο εργασίας σας που προσκολλάται στις Γραφικές αρχές; Αν ναι, μπορεί να αντιμετωπίζετε δυσκολίες. Φίλοι, συγγενείς, συμμαθητές ή συνεργάτες ίσως σας πιέζουν να παραβιάσετε τους νόμους του Θεού. «Κανείς δεν θα μάθει ποτέ τι έχεις κάνει», μπορεί να λένε. «Εμείς δεν θα πούμε τίποτε». Ίσως επιμένουν ότι είναι ανόητο να ανησυχείτε για τους ηθικούς κανόνες της Γραφής, εφόσον ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για το τι κάνετε. Δυσανασχετώντας επειδή δεν σκέφτεστε ούτε ενεργείτε όπως εκείνοι, μπορεί να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κάμψουν την αντίστασή σας.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους πίεση, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Αναλογιστείτε τον Ενώχ, τον έβδομο άνθρωπο στη σειρά από τον Αδάμ. (Ιούδα 14) Τον καιρό που γεννήθηκε ο Ενώχ, οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν ήδη ξεπεράσει κάθε αίσθηση ηθικής. Η ομιλία τους ήταν επαίσχυντη και επιδίδονταν σε «συνταρακτικά» πράγματα. (Ιούδα 15) Ενεργούσαν παρόμοια με πολλούς ανθρώπους σήμερα.

Πώς αντιμετώπισε ο Ενώχ την κατάσταση; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ενδιαφέρει εμάς σήμερα. Μολονότι ο Ενώχ μπορεί να ήταν τότε ο μοναδικός άνθρωπος στη γη που λάτρευε τον Ιεχωβά, δεν ήταν στην πραγματικότητα μόνος. Ο Ενώχ περπατούσε με τον Θεό.​—Γένεση 5:22.

Το επίκεντρο της ζωής του Ενώχ ήταν το να ευαρεστεί τον Θεό. Γνώριζε ότι το να περπατάει με τον Θεό σήμαινε περισσότερα από το να διάγει απλώς μια καθαρή, ηθική ζωή. Ο Ιεχωβά ανέμενε από αυτόν να κηρύττει. (Ιούδα 14, 15) Οι άνθρωποι έπρεπε να λάβουν προειδοποίηση για το ότι οι ασεβείς πράξεις τους δεν περνούσαν απαρατήρητες. Ο Ενώχ συνέχισε να περπατάει με τον Θεό 300 και πλέον χρόνια​—πολύ περισσότερα από όσα έχει υπομείνει οποιοσδήποτε από εμάς. Μέχρι την ημέρα του θανάτου του, εξακολουθούσε να περπατάει με τον Θεό.​—Γένεση 5:23, 24.

Όπως ο Ενώχ, έτσι και εμείς έχουμε λάβει την αποστολή να κηρύξουμε. (Ματθαίος 24:14) Εκτός από το να δίνουμε μαρτυρία από σπίτι σε σπίτι, προσπαθούμε να μεταδίδουμε τα καλά νέα σε συγγενείς, συνεργάτες και συμμαθητές. Μερικές φορές, όμως, μπορεί να διστάζουμε να μιλήσουμε. Μήπως συμβαίνει αυτό σε εσάς; Μην απελπίζεστε. Να μιμείστε τους πρώτους Χριστιανούς και να προσεύχεστε στον Θεό για να σας δίνει τόλμη. (Πράξεις 4:29) Ποτέ μην ξεχνάτε ότι, όσο περπατάτε με τον Θεό, στην πραγματικότητα δεν είστε ποτέ μόνοι.

Μια Χήρα Ετοιμάζει Γεύμα

Για σκεφτείτε! Κάποια ανώνυμη χήρα ευλογήθηκε δύο φορές επειδή ετοίμασε ένα απλό γεύμα! Δεν ήταν Ισραηλίτισσα, αλλά μια αλλοεθνής η οποία έζησε το δέκατο αιώνα Π.Κ.Χ. στην πόλη Σαρεπτά. Καθώς πλησίαζε το τέλος μιας μακράς περιόδου ξηρασίας και πείνας, τα αποθέματα τροφίμων της χήρας κόντευαν να  εξαντληθούν. Το μόνο που της είχε απομείνει ήταν μια χούφτα αλεύρι και τόσο λάδι όσο αρκούσε για να φτιάξει ένα τελευταίο γεύμα για την ίδια και το γιο της.

Σε αυτό το σημείο, εμφανίστηκε ένας επισκέπτης. Ήταν ένας προφήτης του Θεού, ο Ηλίας, ο οποίος ζήτησε να φάει από το πενιχρό φαγητό της χήρας. Αυτό μόλις που έφτανε για την ίδια και το γιο της και ασφαλώς εκείνη δεν είχε τίποτα να προσφέρει στον επισκέπτη. Ωστόσο, ο Ηλίας τη διαβεβαίωσε, επικαλούμενος το λόγο του Ιεχωβά, ότι αν μοιραζόταν το φαγητό της μαζί του, η ίδια και ο γιος της δεν θα πεινούσαν. Χρειαζόταν πίστη για να δεχτεί ότι ο Θεός του Ισραήλ θα παρατηρούσε εκείνη, μια αλλοεθνή χήρα. Εντούτοις, αυτή πίστεψε τον Ηλία και ο Ιεχωβά την αντάμειψε. «Το πιθάρι με το αλεύρι δεν άδειασε και το ροΐ με το λάδι δεν στέρεψε, σύμφωνα με το λόγο του Ιεχωβά τον οποίο είχε πει μέσω του Ηλία». Η γυναίκα και ο γιος είχαν τροφή σε τακτική βάση μέχρις ότου τελείωσε η πείνα.​—1 Βασιλέων 17:8-16.

Ωστόσο, άλλη μια ευλογία περίμενε τη χήρα. Λίγο καιρό έπειτα από αυτό το θαύμα, ο αγαπημένος της γιος αρρώστησε και πέθανε. Νιώθοντας ευσπλαχνία, ο Ηλίας ικέτευσε τον Ιεχωβά να επαναφέρει το παιδί στη ζωή. (1 Βασιλέων 17:17-24) Αυτό θα απαιτούσε να γίνει ένα πρωτοφανές θαύμα. Δεν αναφέρεται πουθενά ότι είχε αναστηθεί κάποιος άλλος προηγουμένως! Θα έδειχνε και πάλι έλεος ο Ιεχωβά σε αυτή την αλλοεθνή χήρα; Αυτό ακριβώς έκανε. Ο Ιεχωβά έδωσε στον Ηλία τη δύναμη να επαναφέρει το αγόρι στη ζωή. Ο Ιησούς αργότερα αναφέρθηκε σε αυτή τη γυναίκα που ευλογήθηκε με τέτοια προνόμια: «Πολλές χήρες υπήρχαν στον Ισραήλ . . . Εντούτοις ο Ηλίας . . . στάλθηκε . . . στα Σαρεπτά, στη χώρα της Σιδώνας, σε κάποια χήρα».​—Λουκάς 4:25, 26.

Οι οικονομικές συνθήκες σήμερα είναι κάθε άλλο παρά σταθερές, ακόμη και στις βιομηχανοποιημένες χώρες. Ορισμένες μεγάλες εταιρίες έχουν απολύσει υπαλλήλους που ήταν αφοσιωμένοι εργαζόμενοι επί δεκαετίες. Ερχόμενος αντιμέτωπος με την πιθανότητα να βρεθεί άνεργος, κάποιος Χριστιανός μπορεί να παρασυρθεί και να αρχίσει να δαπανάει υπερβολικό χρόνο στην εργασία του ελπίζοντας ότι η εταιρία του θα τον κρατήσει. Αυτό ίσως του αφήσει λίγο χρόνο για να παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις, να συμμετέχει στη διακονία αγρού ή να φροντίζει για τις συναισθηματικές και τις πνευματικές ανάγκες της οικογένειάς του. Εντούτοις, εκείνος πιστεύει ότι πρέπει να κρατήσει αυτή την εργασία σχεδόν πάση θυσία.

Ο Χριστιανός που βρίσκεται σε μια τέτοια δύσκολη οικονομική κατάσταση δικαιολογημένα ανησυχεί. Είναι δύσκολο να βρεθεί εργασία στις ημέρες μας. Οι περισσότεροι από εμάς δεν αγωνιζόμαστε να γίνουμε πλούσιοι αλλά, όπως η χήρα από τα Σαρεπτά, θέλουμε να προμηθεύουμε φαγητό για το σπιτικό μας. Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος μάς υπενθυμίζει ότι ο Θεός είπε: «Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω». Μπορούμε, λοιπόν, να λέμε με πεποίθηση: «Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου· δεν θα φοβηθώ. Τι μπορεί να μου κάνει άνθρωπος;» (Εβραίους 13:5, 6) Ο Παύλος διακύβευσε την ίδια του τη ζωή βασιζόμενος σε αυτή την υπόσχεση, και ο Ιεχωβά τον φρόντιζε πάντοτε. Ο Θεός θα κάνει το ίδιο για εμάς αν δεν τον εγκαταλείψουμε.

Ίσως αισθανόμαστε ότι ποτέ δεν θα μπορούσαμε να συναγωνιστούμε τα επιτεύγματα πνευματικών ατόμων όπως ο Μωυσής, ο Γεδεών και ο Δαβίδ, αλλά μπορούμε να μιμούμαστε την πίστη τους. Μπορούμε δε να θυμόμαστε τις απλές πράξεις πίστης που έκαναν ο Άβελ, ο Ενώχ και η χήρα από τα Σαρεπτά. Ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για όλες τις πράξεις πίστης​—ακόμη και για τις μικρές. Όταν ένας θεοφοβούμενος μαθητής αρνείται να δεχτεί ναρκωτικά από κάποιον συνομήλικό του, όταν ένας Χριστιανός εργαζόμενος απορρίπτει ανήθικες προτάσεις στον εργασιακό χώρο ή όταν ένας ηλικιωμένος Μάρτυρας παρακολουθεί πιστά τις συναθροίσεις παρά την  κόπωση και την κακή του υγεία, ο Ιεχωβά το βλέπει αυτό και χαίρεται!​—Παροιμίες 27:11.

Παρατηρείτε Εσείς Τι Κάνουν οι Άλλοι;

Ναι, ο Ιεχωβά παρατηρεί τα όσα κάνουμε. Γι’ αυτό, ως μιμητές του Θεού, εμείς πρέπει να είμαστε άγρυπνοι ώστε να αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι άλλοι. (Εφεσίους 5:1) Γιατί να μη δώσετε περισσότερη προσοχή στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι συγχριστιανοί σας προκειμένου να παρακολουθούν τις συναθροίσεις, να συμμετέχουν στη διακονία αγρού, ακόμη και να ασχολούνται με τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής;

Κατόπιν, να κάνετε γνωστό σε όσους λατρεύουν τον Ιεχωβά μαζί σας ότι εκτιμάτε τις προσπάθειές τους. Εκείνοι θα χαρούν επειδή τους προσέξατε, και το ενδιαφέρον σας μπορεί να τους διαβεβαιώσει ότι και ο Ιεχωβά τούς παρατηρεί επίσης.