Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Γιατί διαφέρει η αρίθμηση στο βιβλίο των Ψαλμών από μετάφραση σε μετάφραση της Αγίας Γραφής;

Η πρώτη πλήρης Αγία Γραφή που ήταν χωρισμένη σε κεφάλαια και εδάφια είναι μια γαλλική μετάφραση που εξέδωσε ο Ρομπέρ Εστιέν το 1553. Το βιβλίο των Ψαλμών, όμως, προφανώς είχε χωριστεί πολύ καιρό νωρίτερα, εφόσον αποτελούσε συλλογή μεμονωμένων ψαλμών, ή αλλιώς ύμνων, τους οποίους είχαν συνθέσει αρκετά άτομα.

Όπως φαίνεται, ο Ιεχωβά κατηύθυνε αρχικά τον Δαβίδ να δημιουργήσει μια συλλογή ψαλμών για χρήση στη δημόσια λατρεία. (1 Χρονικών 15:16-24) Πιστεύεται ότι ο Έσδρας, ένας ιερέας και «επιδέξιος αντιγραφέας», ήταν εκείνος που έδωσε αργότερα στη συλλογή ολόκληρου του βιβλίου των Ψαλμών την τελική του μορφή. (Έσδρας 7:6) Επομένως, το βιβλίο των Ψαλμών αποτελούνταν από μεμονωμένους ψαλμούς όταν δημιουργήθηκε ως συλλογή.

Σε μια ομιλία που εκφώνησε ο απόστολος Παύλος στη συναγωγή της Αντιόχειας (της Πισιδίας) στο πρώτο ιεραποστολικό του ταξίδι, παρέθεσε από το βιβλίο των Ψαλμών και είπε: «Όπως μάλιστα είναι γραμμένο στο δεύτερο ψαλμό: “Γιος μου είσαι εσύ· εγώ σήμερα έγινα Πατέρας σου”». (Πράξεις 13:33) Στις σημερινές Άγιες Γραφές, αυτά τα λόγια εξακολουθούν να εμφανίζονται στο δεύτερο ψαλμό, εδάφιο 7. Υπάρχουν όμως διαφορές στην αρίθμηση πολλών ψαλμών από μετάφραση σε μετάφραση της Αγίας Γραφής. Αυτό συμβαίνει επειδή μερικές μεταφράσεις βασίζονται στο εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο, ενώ άλλες βασίζονται στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, μια μετάφραση του εβραϊκού κειμένου η οποία ολοκληρώθηκε το δεύτερο αιώνα Π.Κ.Χ. Λόγου χάρη, η λατινική Βουλγάτα, από την οποία προήλθαν πολλές Καθολικές Άγιες Γραφές, χρησιμοποιεί την αρίθμηση των ψαλμών που υπάρχει στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, ενώ η Μετάφραση Νέου Κόσμου και άλλες ακολουθούν την αρίθμηση του εβραϊκού κειμένου.

Ποιες είναι οι συγκεκριμένες διαφορές; Το εβραϊκό κείμενο έχει συνολικά 150 ψαλμούς. Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα, όμως, συγχωνεύει τους Ψαλμούς 9 και 10, όπως και τους Ψαλμούς 114 και 115. Επιπλέον, χωρίζει τους Ψαλμούς 116 και 147 σε δύο ψαλμούς τον καθένα. Μολονότι το σύνολο παραμένει το ίδιο, οι αριθμοί από τον Ψαλμό 10 μέχρι και τον Ψαλμό 146 στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα είναι μικρότεροι κατά μία μονάδα από ό,τι στο εβραϊκό κείμενο. Ως εκ τούτου, ο πολύ γνωστός 23ος Ψαλμός εμφανίζεται ως Ψαλμός 22 στη Μετάφραση Ντουαί (Douay Version), που ακολουθεί την αρίθμηση της λατινικής Βουλγάτας, η οποία με τη σειρά της ακολουθεί τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα.

Τελικά, οι αριθμοί των εδαφίων σε μερικούς ψαλμούς μπορεί επίσης να διαφέρουν από μετάφραση σε μετάφραση. Γιατί; Επειδή μερικές μεταφράσεις υιοθετούν «την Ιουδαϊκή συνήθεια σύμφωνα με την οποία η επιγραφή θεωρούνταν το πρώτο εδάφιο», λέει η Εγκυκλοπαίδεια (Cyclopedia) των Μακ Κλίντοκ και Στρονγκ, ενώ άλλες δεν το κάνουν αυτό. Μάλιστα, αν ο τίτλος ή η επιγραφή έχει μεγάλο μέγεθος, συχνά υπολογίζεται ως δύο εδάφια, οπότε ο αριθμός των εδαφίων του ψαλμού αυξάνεται ανάλογα.